FRANK POPP ENSEMBLE: Shifting [Unique Records /
Schubert Music Europe, 2023]
Θυμάμαι τους Γερμανούς Frank Popp Ensemble από τις αρχές των 00s – καθώς είχα γράψει reviews, τότε, στο Jazz & Τζαζ, για τα άλμπουμ τους “Ride On! with The Frank Popp Ensemble [Unique, 2001] και “Touch and Go” [Unique, 2005]. Βασικά, λέμε για το «όχημα» ενός Γερμανού από το Ντίσελντορφ, που κινείται στον χώρο της soul, και που τώρα, μετά από πολλά χρόνια, επανέρχεται με κάτι νεότερο – με κάτι καινούριο, που έχει όμως παλαιές ρίζες.
Ξανακάνει soul,
λοιπόν, ο Frank Popp
με το Ensemble του, και την νέα προσπάθειά του την αποκαλεί “Shifting”.
Ποιοι είναι οι υπόλοιποι, που αποτελούν το Frank Popp Ensemble δεν γνωρίζουμε, γνωρίζουμε όμως πως το άλμπουμ έχει κάμποσους καλεσμένους και καλεσμένες σε φωνές (Jesper Munk, Anna Glahn, Lucy Kruger, Sam Leigh-Brown, Aydo Abay), σε καλές φωνές, που προσδίδουν στα τραγούδια του Frank Popp τα φωνητικά vibes, που απαιτούνται.
Τώρα, τα τραγούδια είναι διαφόρων soul τύπων. Άλλα πιο κλασικά, με groovy feeling, άλλα κάπως πιο απαλά με lush ενοργανώσεις στο background, άλλα κάπως πιο... ψυχεδελικά (το “Veil” ας πούμε), άλλα πιο... northern κ.λπ. Σημασία, όμως, έχει πως όλα είναι καλά τραγούδια, ενώ κάποια είναι και πολύ καλά – καθώς ο Frank Popp δεν είναι τυχαίος μουσικός, γνωρίζοντας πώς να χειριστεί ρυθμικό τμήμα, brass sections, soulful μελωδίες, φωνές... τα πάντα.
Και κάπως έτσι προκύπτουν τραγούδια «διαμαντάκια» για την σημερινή soul music, που δεν γνωρίζω πόσο πλέον μπορεί να ενδιαφέρει (έστω και με το northern παράρτημά της) τις χορευτικές πίστες. Το λέμε, γιατί τραγούδια σαν τα “Torn up”, “Save me Saturday”, “Ain’t no love in the heart of the city” και “Born to lose” δεν ολοκληρώνονται με ακροάσεις... καθιστός και στο σπίτι. Απαιτούν κάτι παραπάνω.
Επαφή: https://uniquerecords1988.bandcamp.com/
POIL: PoiL / Ueda [Dur et Doux, 2023]
Όπως είχαμε γράψει και παλαιότερα, αναφερόμενοι σ’ ένα προηγούμενο άλμπουμ των PoiL, το “Sus” [Dur et Doux, 2019]…
Οι Γάλλοι έβγαζαν, βγάζουν και θα βγάζουν, πάντα, τα πιο περίεργα ροκ συγκροτήματα. Παντού υπάρχουν περίεργα γκρουπ, ακόμη και στην Ελλάδα, αλλά στη Γαλλία αυτό είναι κοινός τόπος.
Τις αιτίες θα πρέπει να τις αναζητήσουμε κατ’ αρχάς στη μεγάλη «σύγχρονη κλασική» και avant-garde παράδοσή τους. Αν σ’ αυτά προσθέσεις musique concrète και ηλεκτρονικά, την πρόωρη επαφή τους, μέσω της… τζαζ-μετανάστευσης, με το πιο προχωρημένο new thing, συν τους Magma (εντελώς χοντρικά τα περιγράφουμε όλα αυτά), ε τότε καταλήγεις, αβίαστα, στο πιο πάνω συμπέρασμα.
Αυτοί οι τέσσερις συνεργάζονται τώρα, για τις ανάγκες της πιο νέας δουλειάς τους, με την ιαπωνίδα τραγουδίστρια και χειρίστρια του οργάνου satsuma biwa (ένα αχλαδόσχημο λαούτο) Junko Ueda και κάπως έτσι παραδίδουν το “PoiL / Ueda”, ένα άλμπουμ σκληρού avant / progressive-rock, με αληθινό ενδιαφέρον.
Το “PoiL / Ueda” αποτελείται από πέντε tracks, με διάρκειες 7:08, 3:38, 7:24, 8:42 και 4:29, το οποίο, σαν άλμπουμ, έχει τον τρόπο να σε καθηλώνει στη θέση σου, αναγκάζοντάς σε να το παρακολουθείς κάπως σαν... με ανοιχτό το στόμα.
Χωρίς να είναι ένα «εύκολο» άλμπουμ, έχει τον τρόπο να επιβάλλεται κατ’ αρχάς με τα έντονα, άλλοτε τσιτωμένα και τοποθετημένα μπροστά, μουσικά κείμενά του και άλλοτε με την drone-συνοδεία στο background και εν συνεχεία με το τελείως εξώκοσμο τραγούδισμα της Ueda, που από μόνο του είναι ξεχωριστή εμπειρία.
Αναμφισβήτητα ένα από τα πιο εντυπωσιακά άλμπουμ του avant-rock, που θα ακούσουμε μέσα στο 2023 (καθώς το “PoiL / Ueda” επισήμως κυκλοφορεί στις 3 Μαρτίου).
Επαφή: https://poil.bandcamp.com/album/poil-ueda
JEFFK: Tar [Golden Antena Records]
Οι JEFFK ή και jeffk (Steffen Ziemann ντραμς, Börge Meyn μπάσο, σύνθια, Matthias Poese κιθάρες) είναι ένα instrumental rock trio από την Λειψία. Και όταν λέμε... instrumental rock trio εννοούμε post-rock instrumental rock trio, καθώς και οι jeffk υπακούουν στην «μόδα» των ορχηστρικών γκρουπ, που ό,τι έχουν να πουν το λένε με τα όργανά τους και όχι με τα λόγια.
Επαφή: https://jeffk.bandcamp.com/
WE STOOD LIKE KINGS: Away [Kapitän Platte, 2022]
Οι We Stood Like Kings είναι ένα κάπως παράξενο σχήμα με neo-classical, post-rock και cinematic αναφορές, που αξίζει κάποιος να το προσέξει και να το ακούσει με προσοχή.
Στο πιο νέο άλμπουμ τους, που αποκαλείται “Away”, οι We Stood Like Kings, δηλαδή οι Judith Hoorens πιάνο, σύνθια (την γνωρίσαμε και ως La Reine Seule), Diego di Vito κιθάρες, Colin Delloye μπάσο και Lucas Vanderputten ντραμς, απλώνουν μια σειρά από ροκ εν γένει μελωδίες, κάπως σύνθετες και διαχεόμενες, επηρεασμένοι καταφανώς από το post-rock των Mogwai, τις οποίες περιστοιχίζουν με κινηματογραφικές και άλλες λυρικές «ατμόσφαιρες» («σοπενικές» ας πούμε), δημιουργώντας μια σειρά από «τοίχους» εξ ίσου λυρικούς και επικούς, άλλοτε αδιαπέραστους και άλλοτε όχι και τόσο, που οπωσδήποτε εντυπωσιάζουν – ή μάλλον ακούγονται εντυπωσιακοί.
Έχει ωραίες στιγμές το “Away”, και αυτές κρύβονται κυρίως στα μεγαλύτερης διάρκειας κομμάτια, το “Avalanche” ή το “Turtle”. Κομμάτια, που τους παρέχουν τον χρόνο, τα μέτρα, να αποτυπώσουν καλύτερα τις ιδέες τους, που είναι πάντα πυκνές, «ψαγμένες», εμποτισμένες στις romances, με τις κιθάρες και το πιάνο να κάνουν την περισσότερη δουλειά – σ’ έναν δίσκο «ευκίνητο», μέσα στην συνθετότητά του, που αγγίζει ενίοτε ακόμη και τα όρια του βαρύγδουπου.
Επαφή: www.kapitaen-platte.de
Θυμάμαι τους Γερμανούς Frank Popp Ensemble από τις αρχές των 00s – καθώς είχα γράψει reviews, τότε, στο Jazz & Τζαζ, για τα άλμπουμ τους “Ride On! with The Frank Popp Ensemble [Unique, 2001] και “Touch and Go” [Unique, 2005]. Βασικά, λέμε για το «όχημα» ενός Γερμανού από το Ντίσελντορφ, που κινείται στον χώρο της soul, και που τώρα, μετά από πολλά χρόνια, επανέρχεται με κάτι νεότερο – με κάτι καινούριο, που έχει όμως παλαιές ρίζες.
Ποιοι είναι οι υπόλοιποι, που αποτελούν το Frank Popp Ensemble δεν γνωρίζουμε, γνωρίζουμε όμως πως το άλμπουμ έχει κάμποσους καλεσμένους και καλεσμένες σε φωνές (Jesper Munk, Anna Glahn, Lucy Kruger, Sam Leigh-Brown, Aydo Abay), σε καλές φωνές, που προσδίδουν στα τραγούδια του Frank Popp τα φωνητικά vibes, που απαιτούνται.
Τώρα, τα τραγούδια είναι διαφόρων soul τύπων. Άλλα πιο κλασικά, με groovy feeling, άλλα κάπως πιο απαλά με lush ενοργανώσεις στο background, άλλα κάπως πιο... ψυχεδελικά (το “Veil” ας πούμε), άλλα πιο... northern κ.λπ. Σημασία, όμως, έχει πως όλα είναι καλά τραγούδια, ενώ κάποια είναι και πολύ καλά – καθώς ο Frank Popp δεν είναι τυχαίος μουσικός, γνωρίζοντας πώς να χειριστεί ρυθμικό τμήμα, brass sections, soulful μελωδίες, φωνές... τα πάντα.
Και κάπως έτσι προκύπτουν τραγούδια «διαμαντάκια» για την σημερινή soul music, που δεν γνωρίζω πόσο πλέον μπορεί να ενδιαφέρει (έστω και με το northern παράρτημά της) τις χορευτικές πίστες. Το λέμε, γιατί τραγούδια σαν τα “Torn up”, “Save me Saturday”, “Ain’t no love in the heart of the city” και “Born to lose” δεν ολοκληρώνονται με ακροάσεις... καθιστός και στο σπίτι. Απαιτούν κάτι παραπάνω.
Επαφή: https://uniquerecords1988.bandcamp.com/
Όπως είχαμε γράψει και παλαιότερα, αναφερόμενοι σ’ ένα προηγούμενο άλμπουμ των PoiL, το “Sus” [Dur et Doux, 2019]…
Οι Γάλλοι έβγαζαν, βγάζουν και θα βγάζουν, πάντα, τα πιο περίεργα ροκ συγκροτήματα. Παντού υπάρχουν περίεργα γκρουπ, ακόμη και στην Ελλάδα, αλλά στη Γαλλία αυτό είναι κοινός τόπος.
Τις αιτίες θα πρέπει να τις αναζητήσουμε κατ’ αρχάς στη μεγάλη «σύγχρονη κλασική» και avant-garde παράδοσή τους. Αν σ’ αυτά προσθέσεις musique concrète και ηλεκτρονικά, την πρόωρη επαφή τους, μέσω της… τζαζ-μετανάστευσης, με το πιο προχωρημένο new thing, συν τους Magma (εντελώς χοντρικά τα περιγράφουμε όλα αυτά), ε τότε καταλήγεις, αβίαστα, στο πιο πάνω συμπέρασμα.
Αυτοί οι τέσσερις συνεργάζονται τώρα, για τις ανάγκες της πιο νέας δουλειάς τους, με την ιαπωνίδα τραγουδίστρια και χειρίστρια του οργάνου satsuma biwa (ένα αχλαδόσχημο λαούτο) Junko Ueda και κάπως έτσι παραδίδουν το “PoiL / Ueda”, ένα άλμπουμ σκληρού avant / progressive-rock, με αληθινό ενδιαφέρον.
Το “PoiL / Ueda” αποτελείται από πέντε tracks, με διάρκειες 7:08, 3:38, 7:24, 8:42 και 4:29, το οποίο, σαν άλμπουμ, έχει τον τρόπο να σε καθηλώνει στη θέση σου, αναγκάζοντάς σε να το παρακολουθείς κάπως σαν... με ανοιχτό το στόμα.
Χωρίς να είναι ένα «εύκολο» άλμπουμ, έχει τον τρόπο να επιβάλλεται κατ’ αρχάς με τα έντονα, άλλοτε τσιτωμένα και τοποθετημένα μπροστά, μουσικά κείμενά του και άλλοτε με την drone-συνοδεία στο background και εν συνεχεία με το τελείως εξώκοσμο τραγούδισμα της Ueda, που από μόνο του είναι ξεχωριστή εμπειρία.
Αναμφισβήτητα ένα από τα πιο εντυπωσιακά άλμπουμ του avant-rock, που θα ακούσουμε μέσα στο 2023 (καθώς το “PoiL / Ueda” επισήμως κυκλοφορεί στις 3 Μαρτίου).
Επαφή: https://poil.bandcamp.com/album/poil-ueda
Οι JEFFK ή και jeffk (Steffen Ziemann ντραμς, Börge Meyn μπάσο, σύνθια, Matthias Poese κιθάρες) είναι ένα instrumental rock trio από την Λειψία. Και όταν λέμε... instrumental rock trio εννοούμε post-rock instrumental rock trio, καθώς και οι jeffk υπακούουν στην «μόδα» των ορχηστρικών γκρουπ, που ό,τι έχουν να πουν το λένε με τα όργανά τους και όχι με τα λόγια.
Επαφή: https://jeffk.bandcamp.com/
Οι We Stood Like Kings είναι ένα κάπως παράξενο σχήμα με neo-classical, post-rock και cinematic αναφορές, που αξίζει κάποιος να το προσέξει και να το ακούσει με προσοχή.
Στο πιο νέο άλμπουμ τους, που αποκαλείται “Away”, οι We Stood Like Kings, δηλαδή οι Judith Hoorens πιάνο, σύνθια (την γνωρίσαμε και ως La Reine Seule), Diego di Vito κιθάρες, Colin Delloye μπάσο και Lucas Vanderputten ντραμς, απλώνουν μια σειρά από ροκ εν γένει μελωδίες, κάπως σύνθετες και διαχεόμενες, επηρεασμένοι καταφανώς από το post-rock των Mogwai, τις οποίες περιστοιχίζουν με κινηματογραφικές και άλλες λυρικές «ατμόσφαιρες» («σοπενικές» ας πούμε), δημιουργώντας μια σειρά από «τοίχους» εξ ίσου λυρικούς και επικούς, άλλοτε αδιαπέραστους και άλλοτε όχι και τόσο, που οπωσδήποτε εντυπωσιάζουν – ή μάλλον ακούγονται εντυπωσιακοί.
Έχει ωραίες στιγμές το “Away”, και αυτές κρύβονται κυρίως στα μεγαλύτερης διάρκειας κομμάτια, το “Avalanche” ή το “Turtle”. Κομμάτια, που τους παρέχουν τον χρόνο, τα μέτρα, να αποτυπώσουν καλύτερα τις ιδέες τους, που είναι πάντα πυκνές, «ψαγμένες», εμποτισμένες στις romances, με τις κιθάρες και το πιάνο να κάνουν την περισσότερη δουλειά – σ’ έναν δίσκο «ευκίνητο», μέσα στην συνθετότητά του, που αγγίζει ενίοτε ακόμη και τα όρια του βαρύγδουπου.
Επαφή: www.kapitaen-platte.de
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου