ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΡΡΑΣ βίος άστατος

Ο Δημήτρης Καρράς είναι ένας τραγουδοποιός, που μας έχει απασχολήσει αρκετές φορές στο blog. Ας υπενθυμίσουμε λοιπόν μερικές από τις δουλειές του, για τις οποίες θα βρείτε reviews εδώ: «Ένα Ρεμπέτικο Παραμύθι και τα Τραγούδια του /  “Kαημομπούρια”» (2021) με τον Νίκο Γύρα, «Εξακρίβωση» (2019) με την μελοποίηση στίχων του Παύλου Σιδηρόπουλου και «Ζώδια & Πορνό» (2015).
Το βασικό συμπέρασμα απ’ όλα τα προηγούμενα (άλμπουμ) είναι ένα και μόνον. Ο Δημήτρης Καρράς είναι ένας αξιόλογος τραγουδοποιός – και εννοούμε μ’ αυτό πως ξέρει την τέχνη, πως έχει τον τρόπο και τα μέσα να γράφει και να παρουσιάζει «σωστά» τραγούδια. Τραγούδια, με το πλέον βασικό προσόν – με αρχή, μέση και τέλος, δηλαδή, ώστε να μπορούν να τραγουδηθούν. Όχι πειραματισμούς, όχι ασκήσεις, όχι ενδείξεις τραγουδοποιίας, μα, αποδεδειγμένα, καλή και γερή τραγουδιστική παραγωγή.
Παρά ταύτα δεν είμαστε σίγουροι αν τα κομμάτια τού Δ. Καρρά έχουν γνωρίσει, όντως, την επιτυχία που τους πρέπει. Αν παίζονται στα ραδιόφωνα, αν έχουν μπει στο στόμα του κόσμου... αν... αν... αν... Δεν έχουμε συγκεκριμένα στοιχεία.
Έτσι, πάνω σ’ αυτή τη βάση, ενός τραγουδιού, που να μπορεί να τραγουδηθεί, κινείται και η πιο νέα δουλειά τού Δημήτρη Καρρά, που έχει τίτλο «Βίος Άστατος» [Studio Pazl, 2022]. Το άλμπουμ (LP) περιέχει δέκα tracks, πέντε ανά πλευρά, που είναι όλα σε μουσική, στίχους και παραγωγή Δ. Καρρά.

Οι μουσικοί, τώρα, που συμμετέχουν στην εγγραφή προσδιορίζουν κατά μίαν έννοια και τον ήχο του δίσκου. Στις κιθάρες και στις ενορχηστρώσεις είναι ο Αλέξανδρος Δανδουλάκης, στο μπάσο ο Βασίλης Νισσόπουλος, στα ντραμς ο Στέφανος Σακελλαρίου, στα πλήκτρα ο Άκης Κατσουπάκης, στο τσέλο η Σοφία Ευκλείδου, στα φωνητικά η Έλενα Στρατηγοπούλου και στα σαξόφωνα ο Θύμιος Παπαδόπουλος.
Κάποιοι απ’ αυτούς (τους μουσικούς) είναι «άσσοι» της δισκογραφίας και σ’ αυτούς (και σε όλους) οφείλεται, σε κάθε περίπτωση, ο απλός αλλά ωραίος ήχος του δίσκου – ένας ήχος, που βοηθά και τα τραγούδια, φυσικά, για να ακούγονται μεστότερα.
Ο Δημήτρης Καρράς εν τω μεταξύ θυμίζει, κάποιες φορές με την φωνή του, τον Παύλο Σιδηρόπουλο, ενώ τα τραγούδια του, όπως εγώ τ’ ακούω, το μυαλό μου πάει μόνον στον αείμνηστο Λαυρέντη Μαχαιρίτσα (για ερμηνευτή). Αυτή θα ήταν η τέλεια επιλογή. Τώρα; Τώρα τα λέει μόνος του ο Δημήτρης Καρράς – και καλά κάνει. Δεν το συζητάμε αυτό.
Το «Όταν αλλάξεις (να με φωνάξεις)» προσωπικώς το ακούω κάπως σαν ένα ελληνόφωνο... “Sultans of swing”, με την «Ξεχασμένη πολιτεία» να συνδυάζει blues και country αναφορές, με το «Ονειρεύομαι» εκεί προς το τέλος να αποτελεί μία πολύ ωραία μπαλάντα (με την συμμετοχή και του Νίκου Πιπινέλη) και με «Το κουστούμι του πράκτορα» να εμφανίζει και τα πιο σαφή πολιτικά μηνύματα, με στιχάκια σαν και τούτα: «ο ρόλος μου είναι / υπηρέτης σ’ ανάκτορα / ενός μπάτλερ εισπράκτορα / μου φωνάζουνε μείνε / σε μια Ευρώπη δικτάτορα / στο κοστούμι του πράκτορα».
Γενικώς το «Βίος Άστατος» είναι ένα άνετο και καλό άλμπουμ, που εντάσσεται χοντρικώς στον χώρο του ελληνικού ροκ, τιμώντας κάποιες βασικές (ιστορικές) νόρμες του ύφους (και του χώρου) και τις οποίες μεταφέρει τίμια στο τώρα. Αυτό.  
Επαφή: https://dimitriskarras.bandcamp.com/