Το “MT V” [Private Pressing, 2022], όπως αφήνει να
εννοηθεί ο τίτλος του, είναι το πέμπτο άλμπουμ των Mother Turtle από
την Θεσσαλονίκη – στο blog θα βρείτε reviews για τα άλμπουμ τους “Three Sides to Every Story” (2019), “II”
(2017) και “Mother Turtle”
(2013).
Το άλμπουμ αυτό διαφέρει από τα προηγούμενά τους, αλλά αυτό δεν σημαίνει αναγκαστικώς κάτι. Αν αυτή η μετάβαση προς κάτι άλλο ή περίπου άλλο ή σχεδόν άλλο ακολουθεί μια διαδρομή, που να μπορεί να περιγραφεί ως... εξέλιξη, τότε δεν υπάρχει κανένα απολύτως θέμα. Αν όμως πρόκειται για κάτι διαφορετικό, που δεν αιτιολογείται από το παρελθόν του γκρουπ, τότε, ίσως, ανακύπτουν ζητήματα.
Λοιπόν, και για να το πούμε από την αρχή. Οι Mother Turtle παραμένουν ένα μεγάλο ελληνικό γκρουπ και μετά απ’ αυτή την στροφή τους, που είναι κάπως λιγότερο progressive και κάπως περισσότερο indie, alternative και MTV-ική (γιατί το “MT V” του τίτλου παραπέμπει και στο γνωστό μουσικό τηλεοπτικό / καλωδιακό κανάλι, που ήταν / είναι υπεύθυνο για την διακίνηση μιας πιο συγκεκριμένης ποπ / ροκ μουσικής).
Να εξηγήσουμε τι σημαίνει «μεγάλο ελληνικό γκρουπ» ή όχι; Βασικά εμείς χρησιμοποιούμε εδώ αυτές τις τρεις λέξεις υπό την έννοια πως η μπάντα συνθέτει και ερμηνεύει, αυτά που συνθέτει, με «έπαρση», που αιτιολογείται από το σταθερό ταλέντο των μελών της. Επίσης, το γεγονός ότι όλα τα άλμπουμ των Mother Turtle είναι από πολύ καλά έως και εξαιρετικά –με προοδευτική βελτίωση όλων των επιμέρους τμημάτων τους, πριν φθάσουν σ’ αυτό το ακρογωνιαίο για τους ίδιους ή και για όποιους άλλους “M TV”– λέει κι αυτό πολλά. Χοντρικώς; Οι Mother Turtle δεν έχουν να ζηλέψουν απολύτως τίποτα από τα μεγαθήρια του σύγχρονου progressive (εκείνων, τουλάχιστον, που δεν νοιώθουν αγκυλωμένα στο μεγάλο «χθες») και όχι μόνον εντός Ελλάδος, αλλά και πέρα απ’ αυτήν.
Τα νέα τραγούδια τους είναι έξοχα, συμπαγή, δυναμικά, με τρομερά παιξίματα, φοβερό δόσιμο, όπως και ηχογράφηση παραγωγή. Κατορθώνουν, δε, να πετύχουν μια πολύ δύσκολη μείξη – να ανακατέψουν 70s, 80s και 90s μ’ έναν τρόπο εντελώς δικό τους, δίχως να ακυρώνουν καμία από τις παλαιές αναφορές τους, προσθέτοντας (και) νεότερες.
Χώνουν, δηλαδή, στο alternative και τα complex passages, και την riff-ολογία, και τα σαξόφωνα, και τα βιολιά, και τα πλήκτρα, και τις female voices, δημιουργώντας συμπαγείς και απροσπέλαστες συνθέσεις, που ακούγονται, συνεχώς, με αμείωτο ενδιαφέρον.
Μπράβο λοιπόν στους Kostas Konstantinidis (κιθάρες), Giorgos Baltas (ντραμς), Giorgos Filopelou (μπάσο), Giorgos Theodoropoulos (πλήκτρα), Alex Kiourntziadis (βιολί) και Babis Prodromidis (σαξόφωνα), και βεβαίως στους καλεσμένους τους (Mars Blackbird, Tryfon Baitsis, Moss Doe, Jon Voyager, Meliana Karta, Chrysa Tsaltabasi, Cons Marg, Panos Doukas), γι’ αυτό το εντελώς ολοκληρωμένο άλμπουμ.
Επαφή: https://motherturtleband.bandcamp.com/album/mt-v
Το άλμπουμ αυτό διαφέρει από τα προηγούμενά τους, αλλά αυτό δεν σημαίνει αναγκαστικώς κάτι. Αν αυτή η μετάβαση προς κάτι άλλο ή περίπου άλλο ή σχεδόν άλλο ακολουθεί μια διαδρομή, που να μπορεί να περιγραφεί ως... εξέλιξη, τότε δεν υπάρχει κανένα απολύτως θέμα. Αν όμως πρόκειται για κάτι διαφορετικό, που δεν αιτιολογείται από το παρελθόν του γκρουπ, τότε, ίσως, ανακύπτουν ζητήματα.
Λοιπόν, και για να το πούμε από την αρχή. Οι Mother Turtle παραμένουν ένα μεγάλο ελληνικό γκρουπ και μετά απ’ αυτή την στροφή τους, που είναι κάπως λιγότερο progressive και κάπως περισσότερο indie, alternative και MTV-ική (γιατί το “MT V” του τίτλου παραπέμπει και στο γνωστό μουσικό τηλεοπτικό / καλωδιακό κανάλι, που ήταν / είναι υπεύθυνο για την διακίνηση μιας πιο συγκεκριμένης ποπ / ροκ μουσικής).
Να εξηγήσουμε τι σημαίνει «μεγάλο ελληνικό γκρουπ» ή όχι; Βασικά εμείς χρησιμοποιούμε εδώ αυτές τις τρεις λέξεις υπό την έννοια πως η μπάντα συνθέτει και ερμηνεύει, αυτά που συνθέτει, με «έπαρση», που αιτιολογείται από το σταθερό ταλέντο των μελών της. Επίσης, το γεγονός ότι όλα τα άλμπουμ των Mother Turtle είναι από πολύ καλά έως και εξαιρετικά –με προοδευτική βελτίωση όλων των επιμέρους τμημάτων τους, πριν φθάσουν σ’ αυτό το ακρογωνιαίο για τους ίδιους ή και για όποιους άλλους “M TV”– λέει κι αυτό πολλά. Χοντρικώς; Οι Mother Turtle δεν έχουν να ζηλέψουν απολύτως τίποτα από τα μεγαθήρια του σύγχρονου progressive (εκείνων, τουλάχιστον, που δεν νοιώθουν αγκυλωμένα στο μεγάλο «χθες») και όχι μόνον εντός Ελλάδος, αλλά και πέρα απ’ αυτήν.
Τα νέα τραγούδια τους είναι έξοχα, συμπαγή, δυναμικά, με τρομερά παιξίματα, φοβερό δόσιμο, όπως και ηχογράφηση παραγωγή. Κατορθώνουν, δε, να πετύχουν μια πολύ δύσκολη μείξη – να ανακατέψουν 70s, 80s και 90s μ’ έναν τρόπο εντελώς δικό τους, δίχως να ακυρώνουν καμία από τις παλαιές αναφορές τους, προσθέτοντας (και) νεότερες.
Χώνουν, δηλαδή, στο alternative και τα complex passages, και την riff-ολογία, και τα σαξόφωνα, και τα βιολιά, και τα πλήκτρα, και τις female voices, δημιουργώντας συμπαγείς και απροσπέλαστες συνθέσεις, που ακούγονται, συνεχώς, με αμείωτο ενδιαφέρον.
Μπράβο λοιπόν στους Kostas Konstantinidis (κιθάρες), Giorgos Baltas (ντραμς), Giorgos Filopelou (μπάσο), Giorgos Theodoropoulos (πλήκτρα), Alex Kiourntziadis (βιολί) και Babis Prodromidis (σαξόφωνα), και βεβαίως στους καλεσμένους τους (Mars Blackbird, Tryfon Baitsis, Moss Doe, Jon Voyager, Meliana Karta, Chrysa Tsaltabasi, Cons Marg, Panos Doukas), γι’ αυτό το εντελώς ολοκληρωμένο άλμπουμ.
Επαφή: https://motherturtleband.bandcamp.com/album/mt-v
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου