ΠΕΤΡΟΣ ΚΛΑΜΠΑΝΗΣ ένα κορυφαίο άλμπουμ του τζαζ κοντραμπασίστα

Ο συνθέτης και κοντραμπασίστας της jazz Πέτρος Κλαμπάνης (Petros Klampanis) αποτελεί μία από τις πιο σημαντικές περιπτώσεις ελλήνων μουσικών, που κάνουν αυτή τη στιγμή δίσκους με διεθνή διανομή, προβάλλοντας την «ελληνική τζαζ» στα πέρατα του κόσμου.
Στο δισκορυχείον έχουμε γράψει ήδη για διάφορα προσωπικά άλμπουμ του, μα και για ακόμη περισσότερες συνεργασίες του, όπως και για παραγωγές της εταιρείας του ΠΚ Music, καταδεικνύοντας με όλα αυτά τον τρόπο που σκέφτεται και δρα ο Π. Κλαμπάνης μέσα στο jazz circuit.
Το “Tora Collective” είναι το πιο νέο άλμπουμ του Πέτρου Κλαμπάνη, που είναι ηχογραφημένο στα Sierra Studios, στην Αθήνα, στο διάστημα Δεκέμβριος 2021-Απρίλιος 2022, και που κυκλοφορεί, τώρα (2022), διεθνώς, μέσω της γερμανικής yellowbird-enja / ΠK Music (AN Music).

Σ’ αυτό το άλμπουμ το βασικό αντικείμενο του Πέτρου Κλαμπάνη είναι τα ελληνικά παραδοσιακά ηχοχρώματα και κυρίως το πώς, αυτά τα ηχοχρώματα, μπορούν να ενταχθούν μετασχηματισμένα, ή όχι και τόσο, μέσα στα jazz patterns. Ή μάλλον καλύτερα να γίνουν τα ίδια jazz patterns.
Σ’ αυτή την προσπάθειά του ο Πέτρος Κλαμπάνης δεν είναι μόνος του, καθώς έχει δίπλα του την Αρετή Κετιμέ στη φωνή, τον Θωμά Κωνσταντίνου σε ούτι, λαούτο, φωνή, τον Γιώργο Κοτσίνη σε κλαρινέτο, τον Kristjan Randalu σε πιάνο και τον Ziv Ravitz στα ντραμς, ενώ περιστασιακώς ακούγονται και οι Αλέξανδρος Αρκαδόπουλος κλαρίνο, Laura Robles cajon, Ανδρέας Πολυζωγόπουλος τρομπέτα και Sebastian Studnitzky τρομπέτα. Επίσης οι ενορχηστρώσεις είναι σχεδόν όλες του Π. Κλαμπάνη, καθώς μόνο στο “Sibethera” ο έλληνας μουσικός συνεργάζεται με τον Raphael Meleteas.
Ξεκινώντας, τώρα, από τις συνθέσεις του Πέτρου Κλαμπάνη, που είναι τρεις, από τις δέκα συνολικώς, θα λέγαμε πως αυτές (“Tora”, “Disoriented”, “South by southeast”) είναι πλήρως εναρμονισμένες με το γενικότερο κλίμα του δίσκου, που είναι, γενικόλογα... jazz-ethnic – δηλαδή το παραδοσιακά ηχοχρώματα προσεγγίζονται από την μεριά της jazz και όχι το ανάποδο. Μάλιστα, τα “Disoriented” και “South by southeast”, που είναι πιο μεγάλα σε διάρκεια θα τα χαρακτηρίζαμε «πρότυπα» σε σχέση με το πώς αφομοιώνονται τα παραδοσιακά ηχοχρώματα, μέσα σε τζαζ συνθέσεις. Η καθαρότητα των υπαινιγμών είναι και σαφής και υψηλής αισθητικής αξίας εννοούμε. Πρόκειται, δηλαδή, για προικισμένες... έντεχνο-παραδοσιακές συνθέσεις και όχι για «ασκήσεις», που καταγράφονται αφ’ υψηλού (με το κοντραμπάσο, φυσικά, να αναλαμβάνει, εδώ, πρωταγωνιστικό ρόλο). .
Βεβαίως η υψηλή ποιότητα της δουλειάς του Πέτρου Κλαμπάνη γίνεται ακόμη πιο φανερή στις διασκευές, που επιλέγει να χρησιμοποιήσει στο “Tora Collective”. Στον τρόπο που τις αντιμετωπίζει. Βασικά λέμε για τα “Enteka” (Μακεδονία), “Xehorismata” (Ήπειρος), “Menexedes kai zoumboulia” (Κωνσταντινούπολη), “Hariklaki” (του Παναγιώτη Τούντα), “Sibethera” (Ικαρία), “O Samantakas” (Ήπειρος) και “Milo mou kai mantarini” (Σμύρνη), που ποτέ και σε καμία περίπτωση δεν απεμπολούν τον παραδοσιακό προσανατολισμό τους, για χάρη κάποιας παράξενης και τυχαίας ανάμειξης.
Θέλουμε να πούμε πως η μελέτη, που έχει γίνει πάνω σ’ αυτά τα κομμάτια είναι πολύ συγκεκριμένη και με στόχο να μην αλλοιωθούν κάποια πολύ βασικά χαρακτηριστικά τους. Να παραμένουν αναγνωρίσιμα δηλαδή καθ’ όλη την εξέλιξή τους, δίχως τον φόβο μήπως εκληφθούν ως... νέο-παραδοσιακά ή ως τηλεοπτικά (κατάλληλα για μουσικές εκπομπές μεγάλης ακροαματικότητας).
Νομίζω πως ούτε οι πιουρίστες και οι καθαρολόγοι της παράδοσης, μα ούτε και οι αβαντ-γκαρντίστες, πειραματιστές, σκληροί φιουζιονάδες κ.λπ. θα ενθουσιαστούν με αυτό που έπραξε, εδώ, ο Πέτρος Κλαμπάνης. Θα ευχαριστηθούν όμως όλοι οι υπόλοιποι, που είναι και οι απείρως περισσότεροι!
Ένα σπάνιας ποιότητας λαϊκό τζαζ άλμπουμ έχουμε εδώ – αν δεν έχουμε γίνει ακόμη κατανοητοί...