Οι Black Cat’s Eye σχηματίστηκαν στην
Φρανκφούρτη το 2018 και έως σήμερα δεν είχαν ένα ολοκληρωμένο χειροπιαστό
άλμπουμ. Το πράττουν τώρα λοιπόν με το “The Empty Space Between A Seamount and Shock-Headed Julia” [Tonzonen Records, 2023], που κυκλοφορεί
σε LP, CD και
digital και που φέρνει
τους γερμανούς rockers
στο progressive
προσκήνιο.
Το άλμπουμ περιέχει πέντε κομμάτια, ένα 20λεπτο στην πρώτη πλευρά και τέσσερα 5λεπτα πάνω-κάτω στη δεύτερη, εκ των οποίων τα δύο είναι τραγούδια και τα τρία ορχηστρικά. Μέλη των Black Cat’s Eye είναι, περαιτέρω, οι Christian Blaser κιθάρες, φωνή, πλήκτρα (βασικός συνθέτης-στιχουργός), Wolfgang Schönecker κιθάρες, Steffen Ahrens κιθάρες, Jens Cappel μπάσο και Stefan Schulz-Anker ντραμς, κρουστά, ενώ μαζί μ’ αυτούς ακούγεται και ο φλαουτίστας Walter Dorn σ’ ένα track, όπως και η τραγουδίστρια Lucie Cerveny σ’ ένα άλλο.
Παίρνοντας γραμμή από το τεράστιο “The Empty Space Between A Seamount and Shock-Headed Julia”, θα πούμε πως οι Black Cat’s Eye είναι
ένα καθαρό progressive rock γκρουπ, με κάποια «βαριά» και cosmic χαρακτηριστικά,
επηρεασμένο κατά βάση από τους Pink Floyd
της μετα-Barrett
εποχής. Φυσικά, τέτοια συγκροτήματα υπήρξαν και στην τότε Δυτική Γερμανία στα early seventies – συγκροτήματα, που
σήμερα τα βλέπεις να στριμώχνονται κάτω από την ταμπέλα krautrock. Τέλος πάντων, με αυτά δεν
βρίσκεις και άκρη, καθώς τα όρια πολλές φορές ανάμεσα σ’ αυτά τα στυλ δεν είναι
ευδιάκριτα –καθώς δεν μπορείς να οριοθετήσεις πού ακριβώς τελειώνει το prog και που αρχίζει το cosmic– κι έτσι θα πρέπει,
σαν κριτικός να πούμε, να περνάς τάχιστα στην ουσία, που είναι αυτή καθ’ αυτή η
μουσική και το ηχητικό concept.
Υπάρχει λοιπόν τέτοιο στην περίπτωση των Γερμανών (ηχητικό concept εννοούμε), το οποίο διαμορφώνουν βασικά οι κιθάρες (ηλεκτρικές, ακουστικές και... θορυβώδεις). Πάνω στις κιθάρες στηρίζονται όλα τα κομμάτια του δίσκου, με τα keyboards να προσφέρουν μόνον «εντάσεις» σε κάποια σημεία (σαν γεμίσματα) ή να υπάρχουν κάπου στο βάθος, σαν «ατμόσφαιρες».
Οι τρεις κιθαρίστες λοιπόν των Black Cat’s Eyes έχουν, εδώ, τον πρώτο λόγο, και η αλήθεια είναι πως συνεργάζονται άψογα, δίνοντας πραγματικά ωραία παιξίματα, και σολιστικά και ομαδικά (διασταυρούμενα), με τις κιθάρες, σε αυτές τις περιπτώσεις να παίζουν κάπου και τον ρόλο των πλήκτρων, με τις εναλλαγές ηλεκτρικών και ακουστικών parts, προσφέρουν επιπλέον στα tracks... παρατεταμένη ομορφιά.
Πολλές φορές στο άκουσμα του “The Empty Space...” προσωπικώς ανακάλεσα από Weed και Gäa, μέχρι Nosferatu και Virus, περασμένα, όμως, όλα αυτά τα στοιχεία, από τις σύγχρονες ηχογραφικές αντιλήψεις.
Το 20λεπτο “Kill the sun and the moon and the stars” είναι, φυσικά, πολύ καλό και κυριαρχεί, όχι μόνον στην πρώτη πλευρά (καθώς την καταλαμβάνει ολάκερη), μα και συνολικώς στον δίσκο, με τα tracks της Side B να είναι και αυτά άξια λόγου και να μην ακούγονται ως... φτωχοί συγγενείς στο πρώτο, το μακρύ.
Ωραία η εναρκτήρια riff-ολογία στο “Katla”, λοιπόν, με το κομμάτι να κινείται σε hard-progressive δρόμους, ευχάριστο το ακουστικό / ημι-ακουστικό διάλειμμα (τραγούδι) “Winter song”, σκληρό, με εφφέ, και οξείς κιθαρισμούς το “In my dreams the wind chases away the clouds” στην αρχή, αλλά γρήγορα μεταπίπτει και αυτό σε πιο cosmic μελωδικές φόρμες, για να ανεβάσει ξανά στροφές κ.λπ., με το closing track “Lostlostlost…”, που είναι τραγούδι, να συνοψίζει πολλά από τα χαρακτηριστικά των Black Cat’s Eye, έτσι όπως αυτά αποτυπώνονται στο πολύ καλό “The Empty Space Between A Seamount and Shock-Headed Julia”.
Α, και κάτι τελευταίο που ξεχάσαμε... το mastering είναι του Eroc.
Επαφή: www.tonzonen.de
Το άλμπουμ περιέχει πέντε κομμάτια, ένα 20λεπτο στην πρώτη πλευρά και τέσσερα 5λεπτα πάνω-κάτω στη δεύτερη, εκ των οποίων τα δύο είναι τραγούδια και τα τρία ορχηστρικά. Μέλη των Black Cat’s Eye είναι, περαιτέρω, οι Christian Blaser κιθάρες, φωνή, πλήκτρα (βασικός συνθέτης-στιχουργός), Wolfgang Schönecker κιθάρες, Steffen Ahrens κιθάρες, Jens Cappel μπάσο και Stefan Schulz-Anker ντραμς, κρουστά, ενώ μαζί μ’ αυτούς ακούγεται και ο φλαουτίστας Walter Dorn σ’ ένα track, όπως και η τραγουδίστρια Lucie Cerveny σ’ ένα άλλο.
Υπάρχει λοιπόν τέτοιο στην περίπτωση των Γερμανών (ηχητικό concept εννοούμε), το οποίο διαμορφώνουν βασικά οι κιθάρες (ηλεκτρικές, ακουστικές και... θορυβώδεις). Πάνω στις κιθάρες στηρίζονται όλα τα κομμάτια του δίσκου, με τα keyboards να προσφέρουν μόνον «εντάσεις» σε κάποια σημεία (σαν γεμίσματα) ή να υπάρχουν κάπου στο βάθος, σαν «ατμόσφαιρες».
Οι τρεις κιθαρίστες λοιπόν των Black Cat’s Eyes έχουν, εδώ, τον πρώτο λόγο, και η αλήθεια είναι πως συνεργάζονται άψογα, δίνοντας πραγματικά ωραία παιξίματα, και σολιστικά και ομαδικά (διασταυρούμενα), με τις κιθάρες, σε αυτές τις περιπτώσεις να παίζουν κάπου και τον ρόλο των πλήκτρων, με τις εναλλαγές ηλεκτρικών και ακουστικών parts, προσφέρουν επιπλέον στα tracks... παρατεταμένη ομορφιά.
Πολλές φορές στο άκουσμα του “The Empty Space...” προσωπικώς ανακάλεσα από Weed και Gäa, μέχρι Nosferatu και Virus, περασμένα, όμως, όλα αυτά τα στοιχεία, από τις σύγχρονες ηχογραφικές αντιλήψεις.
Το 20λεπτο “Kill the sun and the moon and the stars” είναι, φυσικά, πολύ καλό και κυριαρχεί, όχι μόνον στην πρώτη πλευρά (καθώς την καταλαμβάνει ολάκερη), μα και συνολικώς στον δίσκο, με τα tracks της Side B να είναι και αυτά άξια λόγου και να μην ακούγονται ως... φτωχοί συγγενείς στο πρώτο, το μακρύ.
Ωραία η εναρκτήρια riff-ολογία στο “Katla”, λοιπόν, με το κομμάτι να κινείται σε hard-progressive δρόμους, ευχάριστο το ακουστικό / ημι-ακουστικό διάλειμμα (τραγούδι) “Winter song”, σκληρό, με εφφέ, και οξείς κιθαρισμούς το “In my dreams the wind chases away the clouds” στην αρχή, αλλά γρήγορα μεταπίπτει και αυτό σε πιο cosmic μελωδικές φόρμες, για να ανεβάσει ξανά στροφές κ.λπ., με το closing track “Lostlostlost…”, που είναι τραγούδι, να συνοψίζει πολλά από τα χαρακτηριστικά των Black Cat’s Eye, έτσι όπως αυτά αποτυπώνονται στο πολύ καλό “The Empty Space Between A Seamount and Shock-Headed Julia”.
Α, και κάτι τελευταίο που ξεχάσαμε... το mastering είναι του Eroc.
Επαφή: www.tonzonen.de
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφή