Ένα άλμπουμ κάπως παράξενο, για τα μέτρα του Μπάμπη
Παπαδόπουλου, είναι το «Γεννηθήκαμε Χτες» [Puzzlemusik, 2023].
Το λέμε, γιατί το CD αυτό περιέχει τραγούδια (ή μάλλον και-τραγούδια), ενώ μερικά απ’ αυτά τα αποδίδει κιόλας ο ίδιος ο συνθέτης τους. Επίσης τα τραγούδια είναι μελοποιημένα ποιήματα, ή ποιήματα στα οποία έχει τεθεί μουσική (μπορούμε να το πούμε κι έτσι), δεν είναι στίχοι που γράφτηκαν, για να προκύψει κάποιο άλμπουμ. Όλα τούτα δεν έχουν ξανασυμβεί στην δισκογραφία του Μπάμπη Παπαδόπουλου.
Δημιουργείται λοιπόν ένα καινούριο πλαίσιο δράσης για τον καλό μουσικό, που δεν μπορεί παρά να προκαλεί και να ξαφνιάζει – και τούτο αναλογιζόμενοι όλα όσα έχει πράξει και προσφέρει, μέχρι σήμερα, ο βορειοελλαδίτης κιθαρίστας.
Το «Γεννηθήκαμε Χτες» διαθέτει έντεκα tracks, από τα οποία τα ποιήματα με
μουσική είναι έξι και τα οργανικά πέντε. Βασικά ακολουθείται η σειρά
ποίημα-οργανικό-ποίημα-οργανικό, αν και αυτή (η σειρά) σπάει λίγο στο τέλος.
Μ’ αυτόν τον τρόπο διάρθρωσης του track list, τον οποίο θεωρούμε απλό, αλλά πολύ αποδοτικό στην πράξη, επιτυγχάνεται το σωστό άπλωμα του δίσκου, που ακούγεται ομογενής και πλήρης, καθ’ όλη τη διάρκειά του.
Ένα πρώτο καίριο που πρέπει να πούμε, σε σχέση με την μουσική που ακούγεται εδώ, είναι η πρωτοκαθεδρία, σ’ αυτήν, της ηλεκτρικής κιθάρας. Όχι μόνον εκείνης του Μπάμπη Παπαδόπουλου, μα και των υπολοίπων κιθαριστών.
Ναι, υπάρχουν κι άλλα όργανα στον δίσκο (αν και ελάχιστα), όπως το μπάσο, η θερεμίνη και τα ντραμς στα δύο τελευταία κομμάτια (από τον αείμνηστο Χρήστο Γερμένογλου), είναι όμως οι ηλεκτρικές κιθάρες εκείνες που βγαίνουν πάνω απ’ όλα.
Λέμε το προφανές. Ο Μπάμπης Παπαδόπουλος το έχει δουλέψει πολύ το θέμα αυτό. Κι έχει βρει χώρο, στις συνθέσεις του, όχι μόνον για μία κιθάρα (τη δική του), μα ακόμη και για τρεις ή και για τέσσερις(!), όπως ακούμε στα φοβερά «Εν μέσω τρικυμίας» και «Πάθος σε ροή» (κομμάτι, που, προσωπικώς, το χαρακτηρίζω συγκλονιστικό, με αδιαπραγμάτευτη ορμή, κάπως σαν την Διεθνή, με τις κιθάρες να τις χειρίζονται οι Μπάμπης Παπαδόπουλος, Ασκληπιός Ζαμπέτας και Πάνος Παπάζογλου, ενώ το μπάσο ο Πέτρος Δαμιανίδης).
Όμως φοβερά είναι και τα άλλα ορχηστρικά, όπως το «Γλέντι» (με το μπάσο του Πέτρου Δαμιανίδη και την κιθάρα του Μπάμπη Παπαδόπουλου), που προέρχεται από το σάουντρακ της ταινίας του Κυριάκου Κατζουράκη “USSAK… years later” (2017) και που κουβαλά μνήμες από το ρεμπέτικο τραγούδι, μ’ έναν τρόπο τελείως «προχωρημένο», αλλά ποτέ έξω από το λαϊκό αίσθημα.
Μα το ίδιο συμβαίνει και με το πασίγνωστο πλέον «Το ροκ του Καραγκιόζη» από την ταινία του Γιάννη Οικονομίδη «Η Μπαλάντα της Τρύπιας Καρδιάς» (2020), που βρίσκει εδώ την πιο «σωστή» αποτύπωσή του.
Και αν τα πέντε ορχηστρικά είναι από μόνα τους ένας πλήρης και ολοκληρωμένος δίσκος (με διάρκεια περί τα είκοσι έξι λεπτά) είναι, περαιτέρω, και τα έξι ποιήματα που δίνουν αυτόν τον τελείως αναπάντεχο «αέρα» στο CD «Γεννηθήκαμε Χτες». Μερικές παρατηρήσεις και επ’ αυτών.
Η συνέχεια εδώ...
https://www.lifo.gr/culture/music/mpampis-papadopoylos-neo-almpoym-toy-anagnorismenoy-kitharista-ehei-titlo
Το λέμε, γιατί το CD αυτό περιέχει τραγούδια (ή μάλλον και-τραγούδια), ενώ μερικά απ’ αυτά τα αποδίδει κιόλας ο ίδιος ο συνθέτης τους. Επίσης τα τραγούδια είναι μελοποιημένα ποιήματα, ή ποιήματα στα οποία έχει τεθεί μουσική (μπορούμε να το πούμε κι έτσι), δεν είναι στίχοι που γράφτηκαν, για να προκύψει κάποιο άλμπουμ. Όλα τούτα δεν έχουν ξανασυμβεί στην δισκογραφία του Μπάμπη Παπαδόπουλου.
Δημιουργείται λοιπόν ένα καινούριο πλαίσιο δράσης για τον καλό μουσικό, που δεν μπορεί παρά να προκαλεί και να ξαφνιάζει – και τούτο αναλογιζόμενοι όλα όσα έχει πράξει και προσφέρει, μέχρι σήμερα, ο βορειοελλαδίτης κιθαρίστας.
Μ’ αυτόν τον τρόπο διάρθρωσης του track list, τον οποίο θεωρούμε απλό, αλλά πολύ αποδοτικό στην πράξη, επιτυγχάνεται το σωστό άπλωμα του δίσκου, που ακούγεται ομογενής και πλήρης, καθ’ όλη τη διάρκειά του.
Ένα πρώτο καίριο που πρέπει να πούμε, σε σχέση με την μουσική που ακούγεται εδώ, είναι η πρωτοκαθεδρία, σ’ αυτήν, της ηλεκτρικής κιθάρας. Όχι μόνον εκείνης του Μπάμπη Παπαδόπουλου, μα και των υπολοίπων κιθαριστών.
Ναι, υπάρχουν κι άλλα όργανα στον δίσκο (αν και ελάχιστα), όπως το μπάσο, η θερεμίνη και τα ντραμς στα δύο τελευταία κομμάτια (από τον αείμνηστο Χρήστο Γερμένογλου), είναι όμως οι ηλεκτρικές κιθάρες εκείνες που βγαίνουν πάνω απ’ όλα.
Λέμε το προφανές. Ο Μπάμπης Παπαδόπουλος το έχει δουλέψει πολύ το θέμα αυτό. Κι έχει βρει χώρο, στις συνθέσεις του, όχι μόνον για μία κιθάρα (τη δική του), μα ακόμη και για τρεις ή και για τέσσερις(!), όπως ακούμε στα φοβερά «Εν μέσω τρικυμίας» και «Πάθος σε ροή» (κομμάτι, που, προσωπικώς, το χαρακτηρίζω συγκλονιστικό, με αδιαπραγμάτευτη ορμή, κάπως σαν την Διεθνή, με τις κιθάρες να τις χειρίζονται οι Μπάμπης Παπαδόπουλος, Ασκληπιός Ζαμπέτας και Πάνος Παπάζογλου, ενώ το μπάσο ο Πέτρος Δαμιανίδης).
Όμως φοβερά είναι και τα άλλα ορχηστρικά, όπως το «Γλέντι» (με το μπάσο του Πέτρου Δαμιανίδη και την κιθάρα του Μπάμπη Παπαδόπουλου), που προέρχεται από το σάουντρακ της ταινίας του Κυριάκου Κατζουράκη “USSAK… years later” (2017) και που κουβαλά μνήμες από το ρεμπέτικο τραγούδι, μ’ έναν τρόπο τελείως «προχωρημένο», αλλά ποτέ έξω από το λαϊκό αίσθημα.
Μα το ίδιο συμβαίνει και με το πασίγνωστο πλέον «Το ροκ του Καραγκιόζη» από την ταινία του Γιάννη Οικονομίδη «Η Μπαλάντα της Τρύπιας Καρδιάς» (2020), που βρίσκει εδώ την πιο «σωστή» αποτύπωσή του.
Και αν τα πέντε ορχηστρικά είναι από μόνα τους ένας πλήρης και ολοκληρωμένος δίσκος (με διάρκεια περί τα είκοσι έξι λεπτά) είναι, περαιτέρω, και τα έξι ποιήματα που δίνουν αυτόν τον τελείως αναπάντεχο «αέρα» στο CD «Γεννηθήκαμε Χτες». Μερικές παρατηρήσεις και επ’ αυτών.
https://www.lifo.gr/culture/music/mpampis-papadopoylos-neo-almpoym-toy-anagnorismenoy-kitharista-ehei-titlo
Συγχαρητήρια για το μπλογκ σας, είναι ωραίο και παλιό. Θα ήταν χρήσιμο στις κριτικές σας να βάζετε και κάποιο βαθμό στο τέλος (με άριστα το 10 ίσως) ή όπως κάνουν στο Αθηνόραμα να χρησιμοποιείτε 5 αστεράκια.
ΑπάντησηΔιαγραφή