KAZE νέο άλμπουμ από το γαλλο-ιαπωνικό improv γκρουπ

Οι Kaze (Christian Pruvost τρομπέτα, φλούγκελχορν, Natsuki Tamura τρομπέτα, φωνή, Satoko Fujii πιάνο, Peter Orins ντραμς) είναι ένα σχήμα, που μας απασχολεί συχνά εδώ στο blog, καθώς έχουμε γράψει για τα περισσότερα από τα CD του, αρχής γενομένης με το “Tornado” του 2013, που ήταν το δεύτερο άλμπουμ τους (μετά το “Rafale” του 2011).
Υπάρχουν δε κείμενα στο blog και για τα άλμπουμ των Kaze με την χειρίστρια των ηλεκτρονικών Ikue Mori, όπως και για το άλμπουμ “June” (2017) των Trouble Kaze (μιας επέκτασης των Kaze, με επιπλέον πιάνο και ντραμς).
Άρα οι φίλοι του Δισκορυχείου, που παρακολουθούν τις reviews της πιο προχωρημένης jazz, έχουν σίγουρα μια εικόνα γι’ αυτό το θαυμάσιο σχήμα, που δεν παύει να μας τροφοδοτεί με αληθινά συναρπαστικά άλμπουμ.
Η πιο νέα προσφορά των Kaze αποκαλείται “Unwritten” – και λέμε για ένα fully improvised CD, που είναι ηχογραφημένο «ζωντανά» στο La Malterie της Lille (Γαλλία) στις 14 Μαΐου 2023, και το οποίο τώρα (2023) κυκλοφορεί σ’ ένα ωραίο paper-gatefold, ως συμπαραγωγή των Circum-disc και Libra Records.

Αυτό που διαφοροποιεί το “Unwritten” από τους υπόλοιπους δίσκους των Kaze είναι τούτη ακριβώς η πλήρης free-improv αντίληψη – κάτι που το είχαμε ξανακούσει στο άλμπουμ των Trouble Kaze (σεξτέτο), αλλά ποτέ στους Kaze (κουαρτέτο).
Καταγράφεται λοιπόν εδώ η ηχογράφηση μιας παράστασης, η οποία χωρίζεται σε τρία μεγάλης διάρκειας tracks. Το 37λεπτο “Thirteen years”, που σχετίζεται προφανώς με τα δεκατρία χρόνια ύπαρξης των Kaze (που θα συμπληρώνονταν το 2023), το 17λεπτο “We waited” και το διάρκειας οκτώμισι λεπτών “Evolving”.
Το πρώτο τεράστιο track είναι εκπληκτικό – και γιατί περνάει από «σαράντα κύματα», αλλά όχι μόνο. Είναι πολλές φορές που αναρωτιέσαι από πού ακριβώς προέρχονται αυτά που ακούς, αλλά αν ξέρεις τι σημαίνει Natsuki Tamura αμέσως προσανατολίζεσαι, ενώ είναι περίπου αδιανόητο το πώς αναπτύσσεται αυτό το κομμάτι (εντελώς αυτοσχεδιαστικά το ξαναλέμε) και πώς από ένα εντελώς ακατάτακτο στο μεγαλύτερο μέρος του αφήγημα, με ήχους που πιάνουν από τα πιο ψηλά peaks έως τα χαμηλότερα, ολοκληρώνεται μ’ ένα λυρικό και υποβλητικό τελείωμα, με το πιάνο της Fujii να κυριαρχεί και με τις δύο τρομπέτες να υποβάλλουν με τις spiritual μελωδίες τους.
Και κάπως έτσι αυτό το «εσωτερικό» ύφος μεταφέρεται και στο επόμενο “We waited”, με το πιάνο και πάλι να ακούγεται εντελώς θρηνητικό, παίζοντας λίγες νότες σε αργό τέμπο, πριν ξεκινήσουν τα γεμίσματα με τις ατασθαλίες και τα multiphonics στην τρομπέτα και τα εντελώς «χύμα» κρουστά. Δεν ξέρω γιατί, αλλά σε κάποιες φάσεις ο ήχος μου θύμισε σάουντρακ του Μίμη Πλέσσα από τις αστυνομικές ταινίες της Finos Films στα early 70s (με την τρομπέτα να ακούγεται εντελώς σαν φυσαρμόνικα).
Στο έσχατο “Evolving” ο Peter Orins κάνει φοβερή σόλο δουλειά με τα κρουστά, για περισσότερο από έξι λεπτά, για να ακολουθήσει ο τελικός «πανικός», στον λίγο χρόνο που απομένει, ώστε να ολοκληρωθεί το κομμάτι.
«Άλλη μουσική», από σπουδαίους οργανοπαίκτες-αυτοσχεδιαστές, που εδώ απολαμβάνουν της... άκρας ελευθερίας.
Επαφή: www.satokofujii.com, www.librarecords.com, www.circum-disc.com