Τον κιθαρίστα και τραγουδοποιό Τάκη Μπαρμπαγάλα (Takis Barbagalas) τον ξέρουν όλοι
από τη «θητεία» του στα συγκροτήματα του ελληνικού ροκ – και βασικά τη Λευκή
Συμφωνία, τους Red Mist, τους Will-O-The Wisp και τους Manticore’s Breath.
Όμως από το 2015 και μετά ο Τ. Μπαρμπαγάλας έχει αυτονομηθεί – καθώς από ’κείνη τη χρονιά αρχίζει να παρουσιάζει τις πιο προσωπικές δουλειές του, που ακολουθούν βεβαίως, υφολογικά, εκείνες των τελευταίων σχημάτων του. Λέμε λοιπόν για το progressive rock των άλμπουμ “Phosphorus-Hesperus” (2015) και “Nocturne” (2018), το οποίο (progressive) τώρα επεκτείνεται στο “Water of Time” [Missing Vinyl, 2023].
Στο άλμπουμ αυτό, που κυκλοφορεί σ’ ένα ωραία σχεδιασμένο gatefold, ο Μπαρμπαγάλας
παρουσιάζει έξι κομμάτια, τρία ανά πλευρά, συντεθειμένα και ενορχηστρωμένα από
τον ίδιο.
Περαιτέρω ο Μπαρμπαγάλας γράφει στίχους στα τρία τραγούδια του δίσκου, ενώ χειρίζεται κιθάρες και ταμπουρίνο. Φυσικά, δίπλα του υπάρχει κι ένα πλήρες σχήμα –αποτελούμενο εκ των Κώστα Παγώνα μπάσο, Κώστα Κωστόπουλο ντραμς, κρουστά, Κώστα Συνοδινό όργανο, πιάνο, μέλοτρον, συνθεσάιζερ, Άγγελο Γερακίτη φωνή, Θεόδωρο Ζευκιλή όργανο σε δύο κομμάτια (είναι επίσης ο μηχανικός ήχου, ενώ έχει κάνει και την μείξη στον δίσκο) και Ζέτα Τσουκαλά φωνή σ’ ένα κομμάτι–, που παίρνει επάνω του τις συνθέσεις και τα τραγούδια, υπηρετώντας τα σαν να είναι δικά του.
Ο δίσκος, χοντρικά, διακρίνεται για τις ωραίες μελωδικές γραμμές του, που είναι «απλωμένες» στο χρόνο, αλλά όχι «χαμένες» (με περιαυτολογικά σόλι, που να τραβάνε, άνευ λόγου, σε μάκρος). Και οι έξι συνθέσεις που καταγράφονται εδώ και που έχουν διάρκειες συνήθως από πέντε έως έξι λεπτά, είναι γλαφυρές, βασισμένες σε μέσα και αργά τέμπι, επιζητώντας πρωτίστως την προσοχή του ακροατή και αποφεύγοντας να την κερδίσουν αυτή (την προσοχή) με εξόφθαλμα εντυπωσιοθηρικά στοιχεία.
Όλα είναι μετρημένα, εννοούμε, στο “Water of Time”, αλλά τούτο δεν σημαίνει πως όλα εξελίσσονται και κατά το αναμενόμενο, καθώς τα κομμάτια είναι πλούσια σε «αλλαγές», σε breaks από τις κιθάρες ή τα πλήκτρα, σε φωνητικές προσθήκες κ.λπ.
Περιττό να το πούμε πως όλα τα tracks ακολουθούν μια γραμμή – υπό την έννοια πως το “Water of Time” ακούγεται σαν concept άλμπουμ, εμφανίζοντας πλήρη αισθητική ενότητα, υπηρετώντας ένα συγκεκριμένο όραμα.
Σίγουρα, εδώ, μπορείς να αναζητήσεις επιδράσεις από την κλασική εποχή του progressive rock (τα early seventies), τόσο από τα πιο επισκιασμένα γκρουπ έως τους περισσότερο γνωστούς Caravan ή και από τους Pink Floyd ακόμη, αλλά, και σε κάθε περίπτωση, ο ήχος στο “Water of Time” είναι σύγχρονος, ανταποκρινόμενος πλήρως στα στάνταρντ που ετέθησαν (για το είδος) από την δεκαετία του ’90 και μετά. Τούτο, βεβαίως, δεν σημαίνει πως (ο ήχος) παραχωρείται σε άλλα πιο επικαιρικά ροκ στυλ, που γειτνιάζουν με το prog (όπως, για παράδειγμα, το stoner – hard ή λιγότερο hard), παραμένοντας, πάντα, εντός των vintage πλαισίων.
Ένα άλμπουμ που σε κερδίζει με την τιμιότητα των προθέσεών του και εν τέλει με την αλήθεια του είναι το “Water of Time” του Τάκη Μπαρμπαγάλα – ενός μουσικού, που, χρόνια τώρα, επιμένει σ’ ένα κεφάλαιο του rock με πολλούς και διαχρονικούς φίλους, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό.
Επαφή: https://barbagalastakis.bandcamp.com/album/takis-barbagalas-water-of-time, missinvinyl@veamusic.com
Όμως από το 2015 και μετά ο Τ. Μπαρμπαγάλας έχει αυτονομηθεί – καθώς από ’κείνη τη χρονιά αρχίζει να παρουσιάζει τις πιο προσωπικές δουλειές του, που ακολουθούν βεβαίως, υφολογικά, εκείνες των τελευταίων σχημάτων του. Λέμε λοιπόν για το progressive rock των άλμπουμ “Phosphorus-Hesperus” (2015) και “Nocturne” (2018), το οποίο (progressive) τώρα επεκτείνεται στο “Water of Time” [Missing Vinyl, 2023].
Περαιτέρω ο Μπαρμπαγάλας γράφει στίχους στα τρία τραγούδια του δίσκου, ενώ χειρίζεται κιθάρες και ταμπουρίνο. Φυσικά, δίπλα του υπάρχει κι ένα πλήρες σχήμα –αποτελούμενο εκ των Κώστα Παγώνα μπάσο, Κώστα Κωστόπουλο ντραμς, κρουστά, Κώστα Συνοδινό όργανο, πιάνο, μέλοτρον, συνθεσάιζερ, Άγγελο Γερακίτη φωνή, Θεόδωρο Ζευκιλή όργανο σε δύο κομμάτια (είναι επίσης ο μηχανικός ήχου, ενώ έχει κάνει και την μείξη στον δίσκο) και Ζέτα Τσουκαλά φωνή σ’ ένα κομμάτι–, που παίρνει επάνω του τις συνθέσεις και τα τραγούδια, υπηρετώντας τα σαν να είναι δικά του.
Ο δίσκος, χοντρικά, διακρίνεται για τις ωραίες μελωδικές γραμμές του, που είναι «απλωμένες» στο χρόνο, αλλά όχι «χαμένες» (με περιαυτολογικά σόλι, που να τραβάνε, άνευ λόγου, σε μάκρος). Και οι έξι συνθέσεις που καταγράφονται εδώ και που έχουν διάρκειες συνήθως από πέντε έως έξι λεπτά, είναι γλαφυρές, βασισμένες σε μέσα και αργά τέμπι, επιζητώντας πρωτίστως την προσοχή του ακροατή και αποφεύγοντας να την κερδίσουν αυτή (την προσοχή) με εξόφθαλμα εντυπωσιοθηρικά στοιχεία.
Όλα είναι μετρημένα, εννοούμε, στο “Water of Time”, αλλά τούτο δεν σημαίνει πως όλα εξελίσσονται και κατά το αναμενόμενο, καθώς τα κομμάτια είναι πλούσια σε «αλλαγές», σε breaks από τις κιθάρες ή τα πλήκτρα, σε φωνητικές προσθήκες κ.λπ.
Περιττό να το πούμε πως όλα τα tracks ακολουθούν μια γραμμή – υπό την έννοια πως το “Water of Time” ακούγεται σαν concept άλμπουμ, εμφανίζοντας πλήρη αισθητική ενότητα, υπηρετώντας ένα συγκεκριμένο όραμα.
Σίγουρα, εδώ, μπορείς να αναζητήσεις επιδράσεις από την κλασική εποχή του progressive rock (τα early seventies), τόσο από τα πιο επισκιασμένα γκρουπ έως τους περισσότερο γνωστούς Caravan ή και από τους Pink Floyd ακόμη, αλλά, και σε κάθε περίπτωση, ο ήχος στο “Water of Time” είναι σύγχρονος, ανταποκρινόμενος πλήρως στα στάνταρντ που ετέθησαν (για το είδος) από την δεκαετία του ’90 και μετά. Τούτο, βεβαίως, δεν σημαίνει πως (ο ήχος) παραχωρείται σε άλλα πιο επικαιρικά ροκ στυλ, που γειτνιάζουν με το prog (όπως, για παράδειγμα, το stoner – hard ή λιγότερο hard), παραμένοντας, πάντα, εντός των vintage πλαισίων.
Ένα άλμπουμ που σε κερδίζει με την τιμιότητα των προθέσεών του και εν τέλει με την αλήθεια του είναι το “Water of Time” του Τάκη Μπαρμπαγάλα – ενός μουσικού, που, χρόνια τώρα, επιμένει σ’ ένα κεφάλαιο του rock με πολλούς και διαχρονικούς φίλους, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό.
Επαφή: https://barbagalastakis.bandcamp.com/album/takis-barbagalas-water-of-time, missinvinyl@veamusic.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου