MΙΧΑΛΗΣ ΠΡΕΠΟΝΗΣ: Χρέος [Μετρονόμος,
2023]
Σύγχρονος «έντεχνος» τραγουδοποιός, που επανεμφανίστηκε, μέσα στο 2023, μ’ ένα καινούριο άλμπουμ, ο Μιχάλης Πρεπόνης συνθέτει μουσικές, γράφοντας στίχους κιόλας, παίζοντας πιάνο, λαούτο, κιθάρα, φλάουτο και στάμνα, ενώ τραγουδά επίσης.
Παρά ταύτα το νέο άλμπουμ του «Χρέος» δεν είναι...
αποκλειστικά δικό του, καθώς αυτό ανήκει κυρίως στον Ψαραντώνη, που ερμηνεύει
τα περισσότερα κομμάτια.
Επίσης ο Μ. Πρεπόνης δεν χρησιμοποιεί μόνο δικά του λόγια εδώ, αλλά κυρίως άλλων. Ποιων; Των Οδυσσέα Ελύτη, Κ.Π. Καβάφη, Νίκου Καζαντζάκη και Γιώργου Σεφέρη.
Έτσι έχουμε κατά βάση ένα άλμπουμ μελοποιημένης ποίησης και κειμένων («Ασκητική»), δηλαδή τραγούδια κατά μίαν έννοια, τα οποία αποδίδονται από τον Ψαραντώνη.
Η γνώμη μου είναι πως ο συμπαθής κρητικός ερμηνευτής, που τραγουδά στο περίπου, υπερκαλύπτει τόσο πολύ τις μελωδίες τού Πρεπόνη και βεβαίως τον ποιητικό λόγο, ώστε τελικά να μην αντιλαμβάνεσαι τι ακριβώς συμβαίνει εδώ. Δηλαδή δεν μπορείς να αντιληφθείς την μελοποιητική προσπάθεια τού συνθέτη, ούτε μπορείς να νοιώσεις τον νόημα των στίχων, σε πρώτο χρόνο, δίχως ταυτοχρόνως να τους διαβάζεις.
Θέλω να πω πως μ’ έναν άλλον ερμηνευτή, πιθανώς τον ίδιο τον Μιχάλη Πρεπόνη, το αποτέλεσμα δεν θα ήταν απλώς διαφορετικό, αλλά κατά τη γνώμη μου (και) καλύτερο.
Φαίνεται δηλαδή πως έχει καταγραφεί, εδώ, κάτι αξιόλογο από πλευράς μελωδιών, αλλά τούτο δεν αναδεικνύεται.
Απορία δε έχω και σε σχέση με το γεγονός πως τα τρία τραγούδια που έχουν στίχους του Μ. Πρεπόνη (2) και του Βασίλη Ευφροσυνίδη και που βρίσκονται κάπως σαν «πεταμένα» εκεί στο τέλος –το πρώτα δύο αποδίδονται από τους Πρεπόνη-Ψαραντώνη και το τρίτο μόνον από τον Ψαραντώνη, διαθέτοντας και το κλαρίνο του Πετρολούκα Χαλκιά– είναι από τα ωραιότερα του δίσκου.
Καταλήγοντας θα πω πως ο Μιχάλης Πρεπόνης οφείλει να εμπιστευτεί περισσότερο τις δικές του ικανότητες και δυνάμεις. Απαιτείται να ετοιμάσει δίσκο αποκλειστικά με δικά του τραγούδια (μουσικές-στίχοι), βρίσκοντας και κάποιον κανονικό τραγουδιστή (αν δεν επιθυμεί ο ίδιος να πει τα κομμάτια του), για να τα αποδώσει όπως πρέπει (ώστε να γίνονται κατανοητά στη ολότητά τους).
Επαφή: www.metronomos.gr
ΜΙΧΑΛΗΣ ΠΡΕΠΟΝΗΣ: H Νύχτα με Συμφέρει [Κάπα Εκδοτική, 2017]
Σ’ αυτό το πολύ ενδιαφέρον (και από εικαστικής πλευράς) άλμπουμ ο Μιχάλης Πρεπόνης μελοποιεί Νίκο Καρούζο – ποιήματα διαφόρων εποχών, δηλαδή, αντλημένα από τα βιβλία «Τα Ποιήματα Α 1961-1978» (1993) και «Τα Ποιήματα Β 1979-1991» (1994) των εκδόσεων Ίκαρος.
Τα τραγούδια ερμηνεύει ο ίδιος ο Μ. Πρεπόνης (παίζοντας διάφορα όργανα), έχοντας δίπλα του και τους Απόστολο Πρεπόνη βιολί, Βαγγέλη Αγγελόπουλο ακουστική & ηλεκτρική κιθάρα, Πέτρο Δαμιανίδη κοντραμπάσο και Κώστα Τσιρπινάκη ντραμς, ενώ υπάρχουν guests σε επιπλέον ηλεκτρική κιθάρα, τρομπέτα κ.λπ.
Για το «Η Νύχτα με Συμφέρει» είχα ακούσει κάποια λόγια, πίσω στο ’17, αλλά δεν είχα την ευκαιρία να ασχοληθώ εκείνη την εποχή, διεξοδικά, με τον δίσκο. Ούτε τώρα θα το κάνω (να ασχοληθώ διεξοδικά), γιατί έχει περάσει η εποχή του, αλλά θα πω το εξής.
Το άλμπουμ είναι πάρα πολύ καλό, για να μην πω εξαιρετικό, και φανώ υπερβολικός.
Ο Πρεπόνης μελοποιεί την ποίηση τού Καρούζου έχοντας κατά νου jazz και blues μελωδίες, επενδύοντας σοβαρά στην «ακουστότητα» του λόγου του ποιητή, κατά τη διάρκεια της ακρόασης, δίχως όμως να μειονεκτεί, σ’ αυτή τη σχέση που οικοδομεί ο τραγουδοποιός, η μουσική.
Υπάρχει, εννοούμε, πλήρης και απόλυτη ισορροπία μουσικής και λόγου, και αν συνυπολογίσουμε (σ’ αυτή τη σχέση) τη δομή της ποίησης του Καρούζου, που δεν είναι και η πλέον συμβατική, τότε αντιλαμβάνεσαι πως εδώ ο Μ. Πρεπόνης πράττει κάτι σαν άθλο.
Ελπίζω ο δίσκος «H Νύχτα με Συμφέρει» να προβλήθηκε σωστά στην εποχή του, να μαθεύτηκε και να διαδόθηκε η εν λόγω ανεξάρτητη παραγωγή, την οποία προσωπικά θα κατέτασσα μεταξύ των κορυφαίων ποιητικών μελοποιήσεων των τελευταίων ετών.
Σύγχρονος «έντεχνος» τραγουδοποιός, που επανεμφανίστηκε, μέσα στο 2023, μ’ ένα καινούριο άλμπουμ, ο Μιχάλης Πρεπόνης συνθέτει μουσικές, γράφοντας στίχους κιόλας, παίζοντας πιάνο, λαούτο, κιθάρα, φλάουτο και στάμνα, ενώ τραγουδά επίσης.
Επίσης ο Μ. Πρεπόνης δεν χρησιμοποιεί μόνο δικά του λόγια εδώ, αλλά κυρίως άλλων. Ποιων; Των Οδυσσέα Ελύτη, Κ.Π. Καβάφη, Νίκου Καζαντζάκη και Γιώργου Σεφέρη.
Έτσι έχουμε κατά βάση ένα άλμπουμ μελοποιημένης ποίησης και κειμένων («Ασκητική»), δηλαδή τραγούδια κατά μίαν έννοια, τα οποία αποδίδονται από τον Ψαραντώνη.
Η γνώμη μου είναι πως ο συμπαθής κρητικός ερμηνευτής, που τραγουδά στο περίπου, υπερκαλύπτει τόσο πολύ τις μελωδίες τού Πρεπόνη και βεβαίως τον ποιητικό λόγο, ώστε τελικά να μην αντιλαμβάνεσαι τι ακριβώς συμβαίνει εδώ. Δηλαδή δεν μπορείς να αντιληφθείς την μελοποιητική προσπάθεια τού συνθέτη, ούτε μπορείς να νοιώσεις τον νόημα των στίχων, σε πρώτο χρόνο, δίχως ταυτοχρόνως να τους διαβάζεις.
Θέλω να πω πως μ’ έναν άλλον ερμηνευτή, πιθανώς τον ίδιο τον Μιχάλη Πρεπόνη, το αποτέλεσμα δεν θα ήταν απλώς διαφορετικό, αλλά κατά τη γνώμη μου (και) καλύτερο.
Φαίνεται δηλαδή πως έχει καταγραφεί, εδώ, κάτι αξιόλογο από πλευράς μελωδιών, αλλά τούτο δεν αναδεικνύεται.
Απορία δε έχω και σε σχέση με το γεγονός πως τα τρία τραγούδια που έχουν στίχους του Μ. Πρεπόνη (2) και του Βασίλη Ευφροσυνίδη και που βρίσκονται κάπως σαν «πεταμένα» εκεί στο τέλος –το πρώτα δύο αποδίδονται από τους Πρεπόνη-Ψαραντώνη και το τρίτο μόνον από τον Ψαραντώνη, διαθέτοντας και το κλαρίνο του Πετρολούκα Χαλκιά– είναι από τα ωραιότερα του δίσκου.
Καταλήγοντας θα πω πως ο Μιχάλης Πρεπόνης οφείλει να εμπιστευτεί περισσότερο τις δικές του ικανότητες και δυνάμεις. Απαιτείται να ετοιμάσει δίσκο αποκλειστικά με δικά του τραγούδια (μουσικές-στίχοι), βρίσκοντας και κάποιον κανονικό τραγουδιστή (αν δεν επιθυμεί ο ίδιος να πει τα κομμάτια του), για να τα αποδώσει όπως πρέπει (ώστε να γίνονται κατανοητά στη ολότητά τους).
Επαφή: www.metronomos.gr
Σ’ αυτό το πολύ ενδιαφέρον (και από εικαστικής πλευράς) άλμπουμ ο Μιχάλης Πρεπόνης μελοποιεί Νίκο Καρούζο – ποιήματα διαφόρων εποχών, δηλαδή, αντλημένα από τα βιβλία «Τα Ποιήματα Α 1961-1978» (1993) και «Τα Ποιήματα Β 1979-1991» (1994) των εκδόσεων Ίκαρος.
Τα τραγούδια ερμηνεύει ο ίδιος ο Μ. Πρεπόνης (παίζοντας διάφορα όργανα), έχοντας δίπλα του και τους Απόστολο Πρεπόνη βιολί, Βαγγέλη Αγγελόπουλο ακουστική & ηλεκτρική κιθάρα, Πέτρο Δαμιανίδη κοντραμπάσο και Κώστα Τσιρπινάκη ντραμς, ενώ υπάρχουν guests σε επιπλέον ηλεκτρική κιθάρα, τρομπέτα κ.λπ.
Για το «Η Νύχτα με Συμφέρει» είχα ακούσει κάποια λόγια, πίσω στο ’17, αλλά δεν είχα την ευκαιρία να ασχοληθώ εκείνη την εποχή, διεξοδικά, με τον δίσκο. Ούτε τώρα θα το κάνω (να ασχοληθώ διεξοδικά), γιατί έχει περάσει η εποχή του, αλλά θα πω το εξής.
Το άλμπουμ είναι πάρα πολύ καλό, για να μην πω εξαιρετικό, και φανώ υπερβολικός.
Ο Πρεπόνης μελοποιεί την ποίηση τού Καρούζου έχοντας κατά νου jazz και blues μελωδίες, επενδύοντας σοβαρά στην «ακουστότητα» του λόγου του ποιητή, κατά τη διάρκεια της ακρόασης, δίχως όμως να μειονεκτεί, σ’ αυτή τη σχέση που οικοδομεί ο τραγουδοποιός, η μουσική.
Υπάρχει, εννοούμε, πλήρης και απόλυτη ισορροπία μουσικής και λόγου, και αν συνυπολογίσουμε (σ’ αυτή τη σχέση) τη δομή της ποίησης του Καρούζου, που δεν είναι και η πλέον συμβατική, τότε αντιλαμβάνεσαι πως εδώ ο Μ. Πρεπόνης πράττει κάτι σαν άθλο.
Ελπίζω ο δίσκος «H Νύχτα με Συμφέρει» να προβλήθηκε σωστά στην εποχή του, να μαθεύτηκε και να διαδόθηκε η εν λόγω ανεξάρτητη παραγωγή, την οποία προσωπικά θα κατέτασσα μεταξύ των κορυφαίων ποιητικών μελοποιήσεων των τελευταίων ετών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου