MOPPA ELLIOTT δύο σπουδαία άλμπουμ, από μία μορφή της σύγχρονης jazz

MOPPA ELLIOTT’S ADVANCING ON A WILD PITCH: Disasters Vol.ΙΙ [Hot Cup Records, 2024]
Ο Moppa Elliott είναι ο μπασίστας των Mostly Other People Do the Killing (MOPDtK), αλλά όχι μόνον, καθώς τον έχουμε συναντήσει (και εδώ στο blog) τόσο σε προσωπικά άλμπουμ του, όσο και ως συνεργάτη των Jοn Lundbom, Sam Kulik, Bryan Murray και Jon Irabagon ανάμεσα σε άλλους.
Ένα από τα γκρουπ που «τρέχει» ο Elliott είναι και το Advancing on a Wild Pitch, ένα σύνολο που το απαρτίζουν οι Sam Kulik τρομπόνι, Charles Evans βαρύτονο σαξόφωνο, Danny Fox πιάνο, Moppa Elliott μπάσο και Christian Coleman ντραμς και το οποίον επανεμφανίζεται τώρα, στην δισκογραφία, με το “Disasters Vol.II” (το πρώτο άλμπουμ του προέρχεται από το 2019).
Υπάρχει “Disasters Vol. I”; Φυσικά. Έτσι λεγόταν το άλμπουμ των MOPDtK, από το 2022 (υπάρχει review από την 1η Μαρτίου εκείνου του έτους) και τούτο εδώ αποτελεί, κατά μίαν έννοια, τη συνέχειά του.

Σ’ αυτό λοιπόν το CD, το back cover του οποίου είναι... σκέτο sixties (σχεδιαστικά εννοούμε), ο Moppa Elliott παρουσιάζει επτά δικές του συνθέσεις, οι οποίες ονοματίζονται από πόλεις, περιοχές και χωριά της Pennsylvania (“Powelton Village”, “Cobbs Creek”, “Marcus Hook”, “The Donora Smog”, “Mud Run”, “Van Meter”, “Dimock”), τα οποία συνδέονται με κάποιες καταστροφές, φυσικές ή μη, που έχουν συμβεί στη συγκεκριμένη Πολιτεία, μέσα στα χρόνια (το ίδιο είχε συμβεί, εξάλλου, και με τις ονομασίες των tracks στο “Vol. I”).
Το οπισθόφυλλο, για να έρθουμε στο προκείμενο, δεν είναι τυχαίως σχεδιασμένο κατ’ αυτόν τον τρόπο. Παραπέμπει ασυζητητί στις μουσικές του δίσκου, στις συνθέσεις του Moppa Elliott, που διαθέτουν όλες σίξτις-άρωμα.
Παίζουν με τα στυλ τού χθες τόσο οι MOPDtK, όσο και τα μέλη των MOPDtK, αποτίνοντας ποικίλους φόρους τιμής – και αυτό το έχουμε ακούσει / απολαύσει ξανά στο παρελθόν (στο “Blue” του 2014 π.χ., όταν θα απέδιδαν πιστά, πολύ πιστά, το “Kind of Blue” του Miles Davis).
Εδώ, βεβαίως, στο “Disasters Vol.ΙΙ” των Advancing on a Wild Pitch, το υλικό είναι πρωτότυπο – παρότι αυτό ακούγεται εντελώς... sixties! Εννοούμε πως όλες οι συνθέσεις τού Moppa Elliott περιστρέφονται γύρω από το bop και το hard bop. Και κάπως έτσι είναι το blues εκείνο που κυριαρχεί , προσαρμοσμένο σε διάφορα tempi, σε tracks, όπως στο “Marcus Hook”, που είναι αργό, ή στο “The Donora Smog”, που είναι πιο ανεβασμένο.
Κάθε κομμάτι, εν τω μεταξύ, μπορεί να ανακαλεί θερμά στοιχεία από την ιστορία της jazz, από τα mid-40s έως και τα mid-60s, φέρνοντας στη μνήμη όχι μόνο τα μικρότερα σχήματα (φερ’ ειπείν τα κουαρτέτα των sixties), μα και τα μεγαλύτερα σύνολα, τις ορχήστρες π.χ. (όταν οι σολίστες βγαίνουν «μπροστά» και ακούγονται με λιτή συνοδεία).
Μουσικοί με ήδη σπουδαίο παρελθόν (για τους οποίους θα βρεις πολλά στο blog), οι Sam Kulik (τρομπόνι), Charles Evans (βαρύτονο) και Danny Fox (πιάνο) είναι εν ολίγοις καταπληκτικοί σε κομμάτια σαν το “Mud Run” ή το μινόρε “Van Meter”, εκεί όπου το ρυθμικό τμήμα των Moppa Elliott και Christian Coleman δημιουργεί, πάντα, τα κατάλληλα υπόβαθρα.
Καταπληκτική old-school jazz, από μια μπάντα σπουδαίων σύγχρονων συνθετών και εκτελεστών, που έχουν την παράδοση της αγαπημένης τους μουσικής στο τσεπάκι τους.

MOPPA ELLIOTT’S ACCELERATION DUE TO GRAVITY: Jonesville / Music By And For Sam Jones [Hot Cup Records, 2024]
Ένα άλλο σχήμα τού Moppa Elliott, πέρα από τους Advancing on a Wild Pitch, νονέτο αυτή τη φορά, είναι και οι Acceleration Due to Gravity. Αυτοί εμφανίστηκαν μ’ ένα άλμπουμ το 2019, ενώ τώρα ένα επόμενό τους, είναι αφιερωμένο στον μεγάλο κοντραμπασίστα της jazz Sam Jones (1924-1981).
Ο Jones είναι γνωστός και από την προσωπική δισκογραφία του, στην Riverside και άλλες εταιρείες, μα και από τις συνεργασίες του με τους Tiny Bradshaw, Nat Adderley, Cannonball Adderley, Gene Ammons, Lou Donaldson και δεκάδες άλλους. Και κάπως έτσι στο “Jonesville” ο Moppa Elliott θα παρουσιάσει επτά συνθέσεις (τέσσερις πρωτότυπες δικές του και τρεις του Sam Jones), δημιουργώντας επί της ουσίας ένα νέο tribute σε μια μεγάλη τζαζ περίπτωση, με τεράστια συνεισφορά σε πάλκα και ηχογραφήσεις για περισσότερο από 25 χρόνια.  
Ακολουθώντας τη συνήθεια να τιτλοφορεί τα κομμάτια που παρουσιάζει δανειζόμενος ονομασίες από πόλεις και περιοχές της Pennsylvania, o Elliott μάς παρουσιάζει εδώ τα “Delaware water gap”, “Unity”, “Cedar Run” και “Jonesville”, μαζί με τις versions στα “Choice”, “Miami drag” και “Stack of dollars”, δημιουργώντας για μιαν ακόμη φορά ένα τέλειο και οπωσδήποτε σφόδρα απολαυστικό άκουσμα.
Βεβαίως υπάρχει εδώ το σχήμα Acceleration Due to Gravity, δηλαδή οι Bobby Spellman τρομπέτα, Dave Taylor τρομπόνι, Matt Nelson άλτο σαξόφωνο, Stacy Dillard τενόρο σαξόφωνο, Kyle Saulnier βαρύτονο σαξόφωνο, Ava Mendoza κιθάρα, George Burton πιάνο, Moppa Elliott μπάσο και Mike Pride ντραμς, όμως η γενική επιστασία, η γνώση και το πάθος, με τα οποία «ντύνει» κάθε νέο δίσκο του ο Elliott, είναι εκείνα που προεξοφλούν το εκπληκτικό τελικό αποτέλεσμα.
Είτε συζητάμε για τις πρωτότυπες συνθέσεις, είτε έχουμε να κάνουμε με τα διασκευασμένα κομμάτια, το αποτέλεσμα δεν αλλάζει. Το “Jonesville”, σαν δίσκος, διαθέτει μόνο κομματάρες, με τις ενορχηστρώσεις να τα σπάνε και με τα παιξίματα όλων ανεξαιρέτως των μουσικών να δημιουργούν τελείως εκστατικές καταστάσεις. Κοινώς απολαμβάνεις με ανοιχτό το στόμα!
Επαφή: www.hotcuprecords.com