2/8/2024
Από τις Oblik Editions. Ανάμεσα και το "Ραντεβού στο Κύτταρο" [Όγδοο, 2024]...
Από τις Oblik Editions. Ανάμεσα και το "Ραντεβού στο Κύτταρο" [Όγδοο, 2024]...
1/8/2024
>>Για το Χόμπυ, δεν είμαι σίγουρη (αν έγραφα) –αλλά, για να το λες, κάτι θα ξέρεις. Έχω στα χέρια μου όλες κι όλες τρεις σελίδες, κομμένες από την Αθηναία και από το Πρώτο<<
Τζένη Μαστοράκη, στο «δισκορυχείον» 25 Μαΐου 2014
>>Για το Χόμπυ, δεν είμαι σίγουρη (αν έγραφα) –αλλά, για να το λες, κάτι θα ξέρεις. Έχω στα χέρια μου όλες κι όλες τρεις σελίδες, κομμένες από την Αθηναία και από το Πρώτο<<
Τζένη Μαστοράκη, στο «δισκορυχείον» 25 Μαΐου 2014
Η Τζένη, 16 ετών τότε, γράφει για τους Them και το “Here
comes the night”, δίνοντας και μια σύνθεση του γκρουπ, που δεν ήταν κάτι
αυτονόητο. Εντάξει υπάρχει ένα λαθάκι εδώ, αλλά γράφει για John (Jackie)
McAuley, Billy Harrison (κιθάρα), Alan Henderson (μπάσο), Van Morrison και
Peter Bardens (όργανο).
Εν τω μεταξύ ακόμη και σήμερα, που λέει ο λόγος, κανείς δεν ξέρει ποιος παίζει σε κάθε τραγούδι των Them. Για παράδειγμα, στο “Here comes the night” (που είχε κυκλοφορήσει τότε και σε ελληνικό 45άρι, και γι’ αυτό το λόγο γράφει η Τζένη στο Χόμπυ) κιθάρα παίζει, λέει, ο Jimmy Page!
Περιττό να πω πως εγώ γουστάρω αυτό το απλό και αφελές γράψιμο των σίξτις περισσότερο από το δήθεν ψαγμένο των έιτις, το επεξεργασμένο υποτίθεται τινών μουσικών περιοδικών, που στην βάση του είχε να κάνει με χοντρές ηλιθιότητες... και αυτό το είχα γράψει στο «δισκορυχείον» και το είχε διαβάσει και η Τζένη, τότε, το 2014.
Εν τω μεταξύ ακόμη και σήμερα, που λέει ο λόγος, κανείς δεν ξέρει ποιος παίζει σε κάθε τραγούδι των Them. Για παράδειγμα, στο “Here comes the night” (που είχε κυκλοφορήσει τότε και σε ελληνικό 45άρι, και γι’ αυτό το λόγο γράφει η Τζένη στο Χόμπυ) κιθάρα παίζει, λέει, ο Jimmy Page!
Περιττό να πω πως εγώ γουστάρω αυτό το απλό και αφελές γράψιμο των σίξτις περισσότερο από το δήθεν ψαγμένο των έιτις, το επεξεργασμένο υποτίθεται τινών μουσικών περιοδικών, που στην βάση του είχε να κάνει με χοντρές ηλιθιότητες... και αυτό το είχα γράψει στο «δισκορυχείον» και το είχε διαβάσει και η Τζένη, τότε, το 2014.
1/8/2024
Αυτή η ιστορία με τα ρεμπέτικα, τα blues, τα tangos, τα fados κ.λπ., που τα ανακατεύουν σε προγράμματα, και τα παρουσιάζουνε σαν ένα έχει παλιώσει εντελώς. Βασικά, εγώ δυσκολεύομαι να πιστέψω πως υπάρχουν άνθρωποι που μπορεί να ακούν Βαμβακάρη και μετά καπάκι ν’ ακούσουν Αμάλια Ροντρίγκεζ, Κάρλος Γκαρντέλ και Μάντυ Ουώτερς. Τι δουλειά έχει ένας με τον άλλονε;
Τώρα... τα ρεμπέτικα μπορεί να είναι στα κύτταρα του κυρίου Μάτσα, όπως ο ίδιος διατείνεται, αλλά σε σχέση με το blues δεν πείθει. Όταν στα τρία ονόματα, που αναφέρει έχει τον Lead Belly, που δεν ήταν ακραιφνής bluesman, μα λαϊκός τραγουδοποιός (που έλεγε και blues, ανάμεσα σε πολλά άλλα) και κάποιον... ονόματι Ed lewis (που ίσως να εννοεί κάποιον πανάγνωστο φυλακόβιο, που είχε ανακαλύψει ο Alan Lomax κι έλεγε μερικά τραγουδάκια κι αυτός), αντί να κάνει λόγο για Bukka White, Son House, Robert Pete Williams κ.ά. (αφού την ψάχνει με τους φυλακόβιους), τότε αντιλαμβάνεσαι πολλά.
Αυτή η ιστορία με τα ρεμπέτικα, τα blues, τα tangos, τα fados κ.λπ., που τα ανακατεύουν σε προγράμματα, και τα παρουσιάζουνε σαν ένα έχει παλιώσει εντελώς. Βασικά, εγώ δυσκολεύομαι να πιστέψω πως υπάρχουν άνθρωποι που μπορεί να ακούν Βαμβακάρη και μετά καπάκι ν’ ακούσουν Αμάλια Ροντρίγκεζ, Κάρλος Γκαρντέλ και Μάντυ Ουώτερς. Τι δουλειά έχει ένας με τον άλλονε;
Τώρα... τα ρεμπέτικα μπορεί να είναι στα κύτταρα του κυρίου Μάτσα, όπως ο ίδιος διατείνεται, αλλά σε σχέση με το blues δεν πείθει. Όταν στα τρία ονόματα, που αναφέρει έχει τον Lead Belly, που δεν ήταν ακραιφνής bluesman, μα λαϊκός τραγουδοποιός (που έλεγε και blues, ανάμεσα σε πολλά άλλα) και κάποιον... ονόματι Ed lewis (που ίσως να εννοεί κάποιον πανάγνωστο φυλακόβιο, που είχε ανακαλύψει ο Alan Lomax κι έλεγε μερικά τραγουδάκια κι αυτός), αντί να κάνει λόγο για Bukka White, Son House, Robert Pete Williams κ.ά. (αφού την ψάχνει με τους φυλακόβιους), τότε αντιλαμβάνεσαι πολλά.
1/8/2024
>>»Η ιστορία έχει ως εξής. Μετά την επεισοδιακή συναυλία των Stones στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας, τέσσερις ημέρες πριν την επιβολή της δικτατορίας, στις 17 Απριλίου 1967, τα ξένα γκρουπ σταμάτησαν να έρχονται στη χώρα μας. Όπως θα έχεις ακούσει, έγιναν πολλά επεισόδια, ο Mick Jagger και ο Keith Richards φάγανε και το "ξύλο" τους. Καθώς ήμουν σε μια εταιρεία που είχε κυρίως ξένο ρεπερτόριο, ως Έλληνας ένιωθα προσβεβλημένος λόγω του εμπάργκο. (…) Στη συνέχεια συνεννοήθηκα με ένα γραφείο που έφερνε καλλιτέχνες κυρίως από τη Ρωσία. Οι Police έκαναν δύο συναυλίες στο Σπόρτινγκ, οι οποίες ουσιαστικά κατάργησαν το εμπάργκο που είχε επιβληθεί ανοίγοντας τον δρόμο για τα επόμενα χρόνια.<<
Μην πιστεύετε όσα σας λένε. Είναι άσχετοι με αυτά τα θέματα. Ό,τι λένε το λένε μόνο για να εξάρουν τον εαυτό τους. Με την ιστορία έχουν τη χειρότερη των σχέσεων. Ποτέ δεν είδαν τη μουσική βαθιά, συνολικά και σε σχέση με τη κοινωνία και όσα παράλληλα διαδραματίζονταν τριγύρω. Ποτέ δεν σκέφτηκαν πάνω στη μουσική. Είναι δεκάδες οι ξένοι καλλιτέχνες και τα συγκροτήματα, που έπαιξαν ζωντανά στην Ελλάδα από το 1967 (Rolling Stones) έως το 1980 (Police). Δεν υπήρξε ποτέ κανένα εμπάργκο.
>>»Η ιστορία έχει ως εξής. Μετά την επεισοδιακή συναυλία των Stones στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας, τέσσερις ημέρες πριν την επιβολή της δικτατορίας, στις 17 Απριλίου 1967, τα ξένα γκρουπ σταμάτησαν να έρχονται στη χώρα μας. Όπως θα έχεις ακούσει, έγιναν πολλά επεισόδια, ο Mick Jagger και ο Keith Richards φάγανε και το "ξύλο" τους. Καθώς ήμουν σε μια εταιρεία που είχε κυρίως ξένο ρεπερτόριο, ως Έλληνας ένιωθα προσβεβλημένος λόγω του εμπάργκο. (…) Στη συνέχεια συνεννοήθηκα με ένα γραφείο που έφερνε καλλιτέχνες κυρίως από τη Ρωσία. Οι Police έκαναν δύο συναυλίες στο Σπόρτινγκ, οι οποίες ουσιαστικά κατάργησαν το εμπάργκο που είχε επιβληθεί ανοίγοντας τον δρόμο για τα επόμενα χρόνια.<<
Μην πιστεύετε όσα σας λένε. Είναι άσχετοι με αυτά τα θέματα. Ό,τι λένε το λένε μόνο για να εξάρουν τον εαυτό τους. Με την ιστορία έχουν τη χειρότερη των σχέσεων. Ποτέ δεν είδαν τη μουσική βαθιά, συνολικά και σε σχέση με τη κοινωνία και όσα παράλληλα διαδραματίζονταν τριγύρω. Ποτέ δεν σκέφτηκαν πάνω στη μουσική. Είναι δεκάδες οι ξένοι καλλιτέχνες και τα συγκροτήματα, που έπαιξαν ζωντανά στην Ελλάδα από το 1967 (Rolling Stones) έως το 1980 (Police). Δεν υπήρξε ποτέ κανένα εμπάργκο.
30/7/2024
Το πρώτο βιβλίο της Τζένης Μαστοράκη, που ήταν η αιτία, για να βρεθούμε και να τα πούμε από κοντά...
[Θλίψη μόνο, αυτή τη στιγμή, για τον χαμό της]
Το πρώτο βιβλίο της Τζένης Μαστοράκη, που ήταν η αιτία, για να βρεθούμε και να τα πούμε από κοντά...
30/7/2024
>>Καλημέρα Καλημέρα, Σημειώσεις Ενός Μονομανούς στην Athens Voice (official) με μερικά βιβλία για το καλοκαίρι. Έτσι όπως τα πολλά δεν χώρεσαν στην περιορισμένη έκταση της στήλης, τα φέρνω εδώ ως κείμενο και μάλιστα με ακυκλοφόρητη φωτογραφία. Επιπλέον, Πρωινά, στο Τρίτο, στις 8.00. Καλή ανάγνωση, καλή ακρόαση.
Βιβλία για το Καλοκαίρι
(...) Ένα από τα βιβλία που θα διαβάσω κατά τη διάρκεια των διακοπών -μα όλο και του ρίχνω ήδη ματιές- είναι το “Ραντεβού στο Κύτταρο” (Όγδοο) του Φώντα Τρούσα. Το βιβλίο είχε κυκλοφορήσει για πρώτη φορά το 1996 αλλά τώρα έρχεται συμπληρωμένο και μάλιστα διπλάσιο απ’ ό,τι ήταν στην αρχική του εκδοχή. Εδώ μπορεί κανείς να μελετήσει με προσοχή το ελληνικό ροκ και την ποπ μέσα από τη δισκογραφία των ετών 1965-1982 και με την ακρίβεια και την τεκμηρίωση που ο Τρούσας μας έχει συνηθίσει σε ένα προς ένα από τα γραπτά του. (...)<<
Ευχαριστώ τον Γιώργο Φλωράκη και την Λέσχη Ακρόασης
(Creative Listening Club), για την αναφορά στο «Ραντεβού στο Κύτταρο» [Όγδοο,
2024]. Η φωτογραφία είναι μια προσαρμογή της δικής του.
>>Καλημέρα Καλημέρα, Σημειώσεις Ενός Μονομανούς στην Athens Voice (official) με μερικά βιβλία για το καλοκαίρι. Έτσι όπως τα πολλά δεν χώρεσαν στην περιορισμένη έκταση της στήλης, τα φέρνω εδώ ως κείμενο και μάλιστα με ακυκλοφόρητη φωτογραφία. Επιπλέον, Πρωινά, στο Τρίτο, στις 8.00. Καλή ανάγνωση, καλή ακρόαση.
Βιβλία για το Καλοκαίρι
(...) Ένα από τα βιβλία που θα διαβάσω κατά τη διάρκεια των διακοπών -μα όλο και του ρίχνω ήδη ματιές- είναι το “Ραντεβού στο Κύτταρο” (Όγδοο) του Φώντα Τρούσα. Το βιβλίο είχε κυκλοφορήσει για πρώτη φορά το 1996 αλλά τώρα έρχεται συμπληρωμένο και μάλιστα διπλάσιο απ’ ό,τι ήταν στην αρχική του εκδοχή. Εδώ μπορεί κανείς να μελετήσει με προσοχή το ελληνικό ροκ και την ποπ μέσα από τη δισκογραφία των ετών 1965-1982 και με την ακρίβεια και την τεκμηρίωση που ο Τρούσας μας έχει συνηθίσει σε ένα προς ένα από τα γραπτά του. (...)<<
30/7/2024
Νομίζω πως ήρθε η ώρα να τα δώσει...
Νομίζω πως ήρθε η ώρα να τα δώσει...
29/7/2024
Καλά, και οι ψηφοφόροι του Αυτιά διαμαρτύρονται για όσα συνέβησαν στο Παρίσι;
Ρε πάτε δείτε καλύτερα αυτό το τραγουδάκι...
https://www.youtube.com/watch?v=tyrowWnlNnQ
Καλά, και οι ψηφοφόροι του Αυτιά διαμαρτύρονται για όσα συνέβησαν στο Παρίσι;
Ρε πάτε δείτε καλύτερα αυτό το τραγουδάκι...
https://www.youtube.com/watch?v=tyrowWnlNnQ
29/7/2024
Πριν από δέκα μέρες πέθανε στα 59 του ο Toumani Diabaté, από το Μαλί. Έπαιζε κόρα. Το “Songhai” από το 1988, με Ketama και Danny Thompson το έχω σε βινύλιο ακόμα, και είναι από τους λίγους «άλλους» δίσκους των έιτις, που δεν ξεφορτώθηκα μέσα στα χρόνια, ενώ και αυτό που βλέπετε με τον Taj Mahal, από το 1999, ήταν φοβερή δισκάρα.
Για μένα τα 90s ήταν κάτι τέτοιοι δίσκοι, μετά από το...
απογοητευτικό ροκ της εποχής.
Πριν από δέκα μέρες πέθανε στα 59 του ο Toumani Diabaté, από το Μαλί. Έπαιζε κόρα. Το “Songhai” από το 1988, με Ketama και Danny Thompson το έχω σε βινύλιο ακόμα, και είναι από τους λίγους «άλλους» δίσκους των έιτις, που δεν ξεφορτώθηκα μέσα στα χρόνια, ενώ και αυτό που βλέπετε με τον Taj Mahal, από το 1999, ήταν φοβερή δισκάρα.
29/7/2024
>>Να κι ένα πολύ ωραίο βιβλίο το οποίο, όπως δείχνουν τα πράγματα, δεν πρόκειται να αποχωριστώ από δίπλα μου αυτό το καλοκαίρι. "Ραντεβού στο Κύτταρο", όπου ο Φώντας Τρούσας, με απολαυστικό τρόπο γραφής, κάνει καταγραφή της δισκογραφίας της ελληνικής ποπ και ροκ μουσικής από το 1965 έως το 1982!! Με δυο λόγια... τις 350βάλε σελίδες του βιβλίου δεν χορταίνεις να τις ξεφυλλίζεις και να διαβάζεις ξανά και ξανά για συγκροτήματα, τραγουδοποιούς, τραγουδιστές, τραγουδίστριες, δίσκους... (...) Το βιβλίο του Φώντα Τρούσα είναι, εκτός από καλογραμμένο και με αξιοζήλευτη δομή, αποτέλεσμα μακρόχρονης έρευνας και η κάθε πληροφορία που αναφέρεται σε αυτό είναι περασμένη ... από χίλια κοσκινα (όσοι τον παρακολουθούμε, ξέρουμε πολύ καλά την εμμονή του στις ΑΚΡΙΒΕΊΣ ΚΑΙ ΕΓΚΥΡΕΣ πληροφορίες)!!<<
Ευχαριστώ τον φίλο και τραγουδοποιό Κώστα Άγα, για όσα λέει για το "Ραντεβού στο Κύτταρο" [Όγδοο, 2024].
>>Να κι ένα πολύ ωραίο βιβλίο το οποίο, όπως δείχνουν τα πράγματα, δεν πρόκειται να αποχωριστώ από δίπλα μου αυτό το καλοκαίρι. "Ραντεβού στο Κύτταρο", όπου ο Φώντας Τρούσας, με απολαυστικό τρόπο γραφής, κάνει καταγραφή της δισκογραφίας της ελληνικής ποπ και ροκ μουσικής από το 1965 έως το 1982!! Με δυο λόγια... τις 350βάλε σελίδες του βιβλίου δεν χορταίνεις να τις ξεφυλλίζεις και να διαβάζεις ξανά και ξανά για συγκροτήματα, τραγουδοποιούς, τραγουδιστές, τραγουδίστριες, δίσκους... (...) Το βιβλίο του Φώντα Τρούσα είναι, εκτός από καλογραμμένο και με αξιοζήλευτη δομή, αποτέλεσμα μακρόχρονης έρευνας και η κάθε πληροφορία που αναφέρεται σε αυτό είναι περασμένη ... από χίλια κοσκινα (όσοι τον παρακολουθούμε, ξέρουμε πολύ καλά την εμμονή του στις ΑΚΡΙΒΕΊΣ ΚΑΙ ΕΓΚΥΡΕΣ πληροφορίες)!!<<
Ευχαριστώ τον φίλο και τραγουδοποιό Κώστα Άγα, για όσα λέει για το "Ραντεβού στο Κύτταρο" [Όγδοο, 2024].
27/7/2024
Ηχούν πιο δυνατά, με κρότο, όταν τα διαβάζεις, παρά όταν τα ακούς μελοποιημένα...
Στη ζωή μας βρήκαμε ήλιους και φεγγάρια.
Μόνοι μας τα σβήσαμε κι ήρθανε σκοτάδια.
Όλα γκρεμιστήκανε, δεν υπάρχει νόμος.
Στην καρδιά παράπονο και στα μάτια ο τρόμος.
Το σκυλί στην πόρτα μας έγινε τσακάλι.
Πέφτουν οι καλύτεροι, προχωρούν οι άλλοι.
[Γκάτσος]
Ηχούν πιο δυνατά, με κρότο, όταν τα διαβάζεις, παρά όταν τα ακούς μελοποιημένα...
Στη ζωή μας βρήκαμε ήλιους και φεγγάρια.
Μόνοι μας τα σβήσαμε κι ήρθανε σκοτάδια.
Όλα γκρεμιστήκανε, δεν υπάρχει νόμος.
Στην καρδιά παράπονο και στα μάτια ο τρόμος.
Το σκυλί στην πόρτα μας έγινε τσακάλι.
Πέφτουν οι καλύτεροι, προχωρούν οι άλλοι.
[Γκάτσος]
27/7/2024
Την τελετή των ολυμπιακών αγώνων του Παρισιού δεν την είδα. Επίσης δεν είχα δει ούτε την τελετή έναρξης των ολυμπιακών της Αθήνας, το 2004. Τώρα κάθισα και διάβασα το ημερολόγιο με τις αναμνήσεις του Δημήτρη Παπαϊωάννου στο lifo. gr., γύρω από το making of εκείνης της τελετής, και είδα μερικά βίντεο, που μου άρεσαν – πολύ. Δεν έχω την ολοκληρωμένη εικόνα του τι συνέβη στην Αθήνα του ’04, αλλά δεν πειράζει. Τις πιο πολλές φορές μ’ ενδιαφέρει να παίρνω σπαράγματα από δω κι από κει και να συνθέτω τη δική μου αφήγηση.
Ένα θέαμα μαζικό, που απευθύνεται σε εκατομμύρια ανθρώπους ου μην αλλά και σε δισεκατομμύρια, έχει κάτι το τρομακτικό. Η κλίμακα δρα εξουθενωτικά. Θαυμάζεις την αποστολή, το τάξιμο, την προσήλωση στο στόχο αυτών των καλλιτεχνών, το να φέρνουν εις πέρας κάτι τόσο πλατύ, που να απευθύνεται ταυτόχρονα σε όλες τις φυλές του κόσμου, σε όλους τους πολιτισμούς, σε όλες τις γλώσσες – σε φτωχούς και πλούσιους, σε τίμιους και άτιμους. Μεγάλη Τέχνη εις διπλούν. Και ως προς την κατασκευή της και ως προς τα μηνύματά της. Τι να πεις...
Νοιώθεις εκμηδενισμένος μπροστά σ’ αυτά τα μεγέθη και την πολυσημία τους. Και κάπως έτσι τρέχεις να «κρυφτείς» στο έργο κάποιων άλλων ανθρώπων, που απευθύνθηκαν μόνο στον εαυτό τους και σε πέντε-δέκα άλλους, και που δημιουργούν διαχρονικά, μέσα στην ιστορία, εκείνες τις μικρές αναλαμπές, που μπορεί να μετατραπούν αργότερα σε φωταψίες από τους επόμενους.
Κάθε τι μεγάλο πατάει γερά πάνω στα μικρά και τα ασήμαντα.
[Τρεις φωτό, από τρεις ταινίες του Κώστα Σφήκα. «Μοντέλο»
(1974), «Αλληγορία» (1986), «Το προφητικό πουλί των θλίψεων του Πάουλ Κλέε»
(1995)]
Την τελετή των ολυμπιακών αγώνων του Παρισιού δεν την είδα. Επίσης δεν είχα δει ούτε την τελετή έναρξης των ολυμπιακών της Αθήνας, το 2004. Τώρα κάθισα και διάβασα το ημερολόγιο με τις αναμνήσεις του Δημήτρη Παπαϊωάννου στο lifo. gr., γύρω από το making of εκείνης της τελετής, και είδα μερικά βίντεο, που μου άρεσαν – πολύ. Δεν έχω την ολοκληρωμένη εικόνα του τι συνέβη στην Αθήνα του ’04, αλλά δεν πειράζει. Τις πιο πολλές φορές μ’ ενδιαφέρει να παίρνω σπαράγματα από δω κι από κει και να συνθέτω τη δική μου αφήγηση.
Ένα θέαμα μαζικό, που απευθύνεται σε εκατομμύρια ανθρώπους ου μην αλλά και σε δισεκατομμύρια, έχει κάτι το τρομακτικό. Η κλίμακα δρα εξουθενωτικά. Θαυμάζεις την αποστολή, το τάξιμο, την προσήλωση στο στόχο αυτών των καλλιτεχνών, το να φέρνουν εις πέρας κάτι τόσο πλατύ, που να απευθύνεται ταυτόχρονα σε όλες τις φυλές του κόσμου, σε όλους τους πολιτισμούς, σε όλες τις γλώσσες – σε φτωχούς και πλούσιους, σε τίμιους και άτιμους. Μεγάλη Τέχνη εις διπλούν. Και ως προς την κατασκευή της και ως προς τα μηνύματά της. Τι να πεις...
Νοιώθεις εκμηδενισμένος μπροστά σ’ αυτά τα μεγέθη και την πολυσημία τους. Και κάπως έτσι τρέχεις να «κρυφτείς» στο έργο κάποιων άλλων ανθρώπων, που απευθύνθηκαν μόνο στον εαυτό τους και σε πέντε-δέκα άλλους, και που δημιουργούν διαχρονικά, μέσα στην ιστορία, εκείνες τις μικρές αναλαμπές, που μπορεί να μετατραπούν αργότερα σε φωταψίες από τους επόμενους.
Κάθε τι μεγάλο πατάει γερά πάνω στα μικρά και τα ασήμαντα.
26/7/2024
Οι Ολυμπιάδες Τραγουδιού είχαν πιο ενδιαφέρον από τους Ολυμπιακούς Αγώνες... Πόσο μάλλον αυτή, που είχε μέσα Johnny Hallyday & Silvie Vartan, Rocky Roberts, Digno Garcia y sus Carios, Peppino Di Capri, Aldemaro Romero and his Onda Nueva Group, Luis Aguilé, Aliza Azikri, Sarolta Zalatnay, Agostinho Dos Santos, Τέρη Χρυσό, J.B. Euson, Radoyka, Natalie Cole κ.ά.
Οι Ολυμπιάδες Τραγουδιού είχαν πιο ενδιαφέρον από τους Ολυμπιακούς Αγώνες... Πόσο μάλλον αυτή, που είχε μέσα Johnny Hallyday & Silvie Vartan, Rocky Roberts, Digno Garcia y sus Carios, Peppino Di Capri, Aldemaro Romero and his Onda Nueva Group, Luis Aguilé, Aliza Azikri, Sarolta Zalatnay, Agostinho Dos Santos, Τέρη Χρυσό, J.B. Euson, Radoyka, Natalie Cole κ.ά.
26/7/2024
Νο. 1242 - MAY 7th, 1966
Νο. 1242 - MAY 7th, 1966
26/7/2024
Έξω από το εργοτάξιο στο Χίλτον τα τελευταία δύο χρόνια, έχουν τοποθετήσει πάνω στις λαμαρίνες κάτι φωτογραφίες παλαιών διασημοτήτων, για να τις βλέπει ο κόσμος και να θυμάται ή να αναλογίζεται τι σήμαινε κάποτε, το να διαμένει στο ξενοδοχείο, ένας Σινάτρα, ένας Μπελμοντό, ένας Τέλλυ Σαβάλας ή μια Έλλα Φιτζέραλντ. Δεν θα δεις πουθενά όμως μια φωτό που να σε συνδέει αμέσως με τον ελληνικό λαϊκό πολιτισμό – κάποια, ας πούμε, από τις εκδηλώσεις του Ηλία Πετρόπουλου «Ρεμπέτικα Τραγούδια Τεκμήρια», από τον Απρίλιο-Μάιο του 1968.
Υπάρχει πάντα αυτή η τάση να δίνουν οι ξένοι νόημα σε ό,τι κάνουμε, και όχι εμείς οι ίδιοι. Αισθανόμαστε μειονεκτικά έναντι των δικών μας επιτευγμάτων, των δικών μας «ηρώων», και υπερθεματίζουμε σχεδόν δουλοπρεπώς σε οτιδήποτε μας αναβαθμίζει (υποτίθεται) μέσω της αλλοδαπής.
Εγώ δεν εναντιώνομαι στις φωτογραφίες των ξένων,
εναντιώνομαι στο να μην υπάρχει ανάμεσα ο Τσιτσάνης, η Χαρούλα Λαμπράκη, ο
Αντώνης Ρεπάνης, ο Γιάννης Δέδες και οι λοιποί που φαίνονται εδώ. Χίλτον ’68...
Έξω από το εργοτάξιο στο Χίλτον τα τελευταία δύο χρόνια, έχουν τοποθετήσει πάνω στις λαμαρίνες κάτι φωτογραφίες παλαιών διασημοτήτων, για να τις βλέπει ο κόσμος και να θυμάται ή να αναλογίζεται τι σήμαινε κάποτε, το να διαμένει στο ξενοδοχείο, ένας Σινάτρα, ένας Μπελμοντό, ένας Τέλλυ Σαβάλας ή μια Έλλα Φιτζέραλντ. Δεν θα δεις πουθενά όμως μια φωτό που να σε συνδέει αμέσως με τον ελληνικό λαϊκό πολιτισμό – κάποια, ας πούμε, από τις εκδηλώσεις του Ηλία Πετρόπουλου «Ρεμπέτικα Τραγούδια Τεκμήρια», από τον Απρίλιο-Μάιο του 1968.
Υπάρχει πάντα αυτή η τάση να δίνουν οι ξένοι νόημα σε ό,τι κάνουμε, και όχι εμείς οι ίδιοι. Αισθανόμαστε μειονεκτικά έναντι των δικών μας επιτευγμάτων, των δικών μας «ηρώων», και υπερθεματίζουμε σχεδόν δουλοπρεπώς σε οτιδήποτε μας αναβαθμίζει (υποτίθεται) μέσω της αλλοδαπής.
25/7/2024
Δεν έχω ακούσει μέτριο δίσκο του Mayall, ποτέ. Κι έχω ακούσει δεκάδες. Όλοι είναι από καλοί έως αριστουργήματα. Ακόμη και στα 80s δεν κατέβασε ποτέ τη σημαία. Πόσο μάλλον με κάτι τέτοιες υποτιμημένες δισκάρες από το 1974. The Latest Edition...
Δεν έχω ακούσει μέτριο δίσκο του Mayall, ποτέ. Κι έχω ακούσει δεκάδες. Όλοι είναι από καλοί έως αριστουργήματα. Ακόμη και στα 80s δεν κατέβασε ποτέ τη σημαία. Πόσο μάλλον με κάτι τέτοιες υποτιμημένες δισκάρες από το 1974. The Latest Edition...
25/7/2024
Το κακό που επέφερε στον ελληνικό κινηματογράφο, για να μην πούμε, γενικότερα, για το σύγχρονο πολιτισμό η... βλάμισσα από το Κολωνάκι δεν έχει αποτιμηθεί.
Από το βιβλίο του Ε. Ζάχου-Παπαζαχαρίου, που έφυγε σήμερα από τη ζωή (εν ειρήνη...) «Η ΛΑΪΚΟΤΗΤΑ στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο» [Φαρφουλάς, 2010].
Λέει κι άλλα. Τέσσερα σκάναρα...
Το κακό που επέφερε στον ελληνικό κινηματογράφο, για να μην πούμε, γενικότερα, για το σύγχρονο πολιτισμό η... βλάμισσα από το Κολωνάκι δεν έχει αποτιμηθεί.
Από το βιβλίο του Ε. Ζάχου-Παπαζαχαρίου, που έφυγε σήμερα από τη ζωή (εν ειρήνη...) «Η ΛΑΪΚΟΤΗΤΑ στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο» [Φαρφουλάς, 2010].
Σχόλια από το fb στο ποστ "Το κακό που επέφερε στον ελληνικό κινηματογράφο, για να μην πούμε, γενικότερα, για το σύγχρονο πολιτισμό η... βλάμισσα από το Κολωνάκι δεν έχει αποτιμηθεί"...
ΑπάντησηΔιαγραφήNikolaos Kotsovos
Κορυφαία η δεύτερη διατύπωση
Panos Fokas
Υπερβολές και αφορισμοί χωρίς τεκμηρίωση...
Φώντας Τρούσας
Έτσι νομίζεις. Να πάρεις το βιβλίο να διαβάσεις, άμα σ' ενδιαφέρει το θέμα.
Anastasia Rouchota
ναι
Sofia Pisanidou
καποιοι απο τους παλιους ειχαν παει σε θεατρικες σχολες.Οταν στην Γερμανια και στην Σοβιετικη Ενωση αναπτυσσονταν οι συγχρονες θεατρικες τεχνικες εμεις ειχαμε μπουλουκια,που γνωρισαν το θεατρο στους κατοικους της υπαιθρου.
George Floudas
Συμφωνώ 100% αλλά Φωντα μου νομίζω πάντα το ελληνικό σινεμά ήταν θεατροπροερχόμενο. Πόσες και πόσες εμπορικές ελληνικές ταινίες στα 50’s και τα 60’s δεν ήταν κινηματογραφημένα θεατρικά;
Όλη η ελληνική κουλτούρα είναι θεατρική. Εξ ου και τα ταρατατζούμ, εξού και οι συνήθως κωμικές «δραματικές ερμηνείες» λες και είναι στην Επίδαυρο ξέρω γω, εξού και η παντελής άγνοια του πως παίζεις χωρίς ατάκα, εξ ου και το ψώνιο του auteur.
Και μόνο που η πιο «εμβληματική» για την επίσημη κριτική ελληνική ταινία λέγεται Θίασος, νομίζω τα λέει όλα.
Sakis Bwanas
ήταν κινηματογραφημένα θεατρικα και μάλιστα "δανεισμένα" από αντίστοιχα γερμανικα. Αλλα η εμβληματικη ταινία λέγεται Ευδοκία - καθόλου χαριτωμένο όνομα
George Floudas
δε νομίζω ότι η Ευδοκία είχε την εποχή της το appeal του Θιάσου, ιδιαίτερα διεθνώς αλλά και εδώ. Ούτε ο Δαμιανός φωτοστεφανώθηκε όσο και όπως ο Αγγελόπουλος.
Αλλά, εν πάση περιπτώσει συμφωνούμε ότι αυτό το ρημαδοθέατρο μας έχει φάει τα συκώτια πολιτισμικά.
Σαν το γύπα του Προμηθέα θα μπορούσα να πω
αλλά άλλο ένα θεατρικό reference
θα ήταν εντελώς λάθος σε αυτή τη συζήτηση.
Sakis Bwanas
δεν χρειάστηκε ποτε φωτοστέφανα ο Δαμιανός. Και ο Αγγελόπουλος κράχτηκε και άγρια και πολλάκις για τους λάθος λόγους. Και βέβαια ο Δαμιανός στο Μέχρι Το Πλοίο πιάνει επιτόπου αυτό που συμβαίνει εκείνη τη στιγμη στη χώρα. Ενώ ο Αγγελόπουλος το περιγράφει στην Αναπαράσταση ως ήδη τετελεσμένο
George Floudas
αυτό είναι κριτική αποτίμηση. Δε θα μπω. Είναι όλες ενδιαφέρουσες ταινίες. Αυτό.
Φώντας Τρούσας
Ο άνθρωπος εδώ δεν αναφέρεται στον μικροαστικό κινηματογράφο του '60 της φινος φιλμ, που οριοθετήθηκε από τον Δαλιανίδη, αλλά στον γνήσιο λαϊκό ελληνικό κινηματογράφο της δεκαετίας του '50 βασικά. Δηλαδή τις ταινίες των Λάσκου, Τζαβέλλα, Σακελλάριου, Μαρίας Πλυτά, Στράντζαλη και άλλων. Δεν είναι λαϊκός κινηματογράφος ούτε η Ευδοκία, ούτε ο Θίασος. Πρέπει να έχει υπ' όψη του κάποιος και το βιβλίο, ώστε να γίνει μια κουβέντα. Εγώ συμφωνώ σε πολλά μ' αυτά που λέει, εδώ, ο Ζάχος-Παπαζαχαρίου. Όχι σε όλα. Και το βιβλίο του έχει ελλείψεις - περνάει ξώφαλτσα ας πούμε από Κλακ Φιλμς, Ξανθόπουλο κ.λπ., ενώ έπρεπε να φθάνει μέχρι τον κορυφαίο Θόδωρο Μαραγκό κ.λπ.
Vassilis Serafimakis
: "Ο άνθρωπος εδώ...αναφέρεται...στον γνήσιο λαϊκό ελληνικό κινηματογράφο της δεκαετίας του '50 βασικά. Δηλαδή τις ταινίες των Λάσκου, Τζαβέλλα, Σακελλάριου, Μαρίας Πλυτά, Στράντζαλη και άλλων. Δεν είναι λαϊκός κινηματογράφος ούτε η Ευδοκία, ούτε ο Θίασος."
Ναι! Ετσι ακριβώς. Αριστούργημα γιά μένα ο (άνισος) ΘΙΑΣΟΣ αλλά όχι λαϊκός σινεμάς.
Διαμαντής Καράβολας
κάποια στιγμή είχαν συμπέσει ο Ζάχος με τον Τσιωλη στο Φαρφουλάδικο που από μια περίεργη συγκυρία δεν είχαν ξανασυναντηθει μεταξύ τους. Εκεί ανοιξαν μια εκπληκτική κουβέντα για τον κινηματογράφο με αφορμή το βιβλιο. Ο Τσιωλης θεωρούσε σωστή την οπτική του Ζαχου αλλά τον "μάλωσε" τρυφερα για κάποιες μονομερειες ή παραλήψεις,σαν αυτές που ανέφερες κ η κουβέντα τράβηξε αρκετά μακριά. Θυμάμαι ότι κ οι δύο από τους νεοτερους εκτιμουσαν πολυ τη δουλειά του Κουτρα.
Ειμασταν κ άλλοι 2, 3 παρόντες που σκεφτομασταν μετά, πόσο σημαντικό θα ήταν να είχαμε καταγράψει αυτόν τον διάλογο.
Γιάννης Τσουκαλάς
Διαγραφήτσατισμενος σηκωθηκες σημερα !
Φώντας Τρούσας
Δεν ισχύει. Ούτε σ' αυτό το ποστ είμαι τσατισμένος, ούτε στα δύο προηγούμενα που έκανα σήμερα. Κι ούτε ξυπνάω στις 6 το απόγευμα...
Kostas Papadakis
Πες τα!!!!
Panos Fokas
Ο παλιός ελληνικός κινηματογράφος είχε ήδη σβήσει πριν τη δεκαετία του 80. Η τηλεόραση ήταν πια η επικράτεια της μαζικής λαϊκής ψυχαγωγίας και από ένα σημείο και μετά και δευτερευόντως οι βιντεοταινίες, για το επίπεδο των οποίων δεν φταίνε η Μελίνα και ο Ζάννας. Πάντως το βιβλίο θα το ψάξω.
George Floudas
Panos Fokas ο παλιός ελληνικός κινηματογράφος στήριξε την τηλεόραση δεδομένου ότι οι ταινίες αυτές αποτελούσαν μεγάλο όγκο του τηλεοπτικού προγράμματος με χιλιάδες επαναλήψεις μέσα στα χρόνια.
Η αίθουσα πέθανε για το ελληνικό σινεμά. Όχι οι δυνατότητες πρόσβασης σε αυτόν.
Ακόμα παίζουν και ξαναπαίζουν αυτές οι ταινίες.
Nickos Ventouras
Nαι, αλλά οι ταινίες αυτές βλέπονταν ως επανάληψη από τηλεοράσεως.
Αν το 1980-1990 υπήρχαν συντελεστές και μαζικό κοινό για νέες λαϊκές ταινίες, όπως υπήρχε το '50/'60, δεν θα τις επηρέαζε ούτε η Μελίνα, ούτε ο Ζαννας, αφού οι ταινίες τέτοιου τύπου δεν γυρίζονταν με λεφτά του ΚΕΚ, αλλά από ιδιώτες παραγωγούς.
George Floudas
αν το 1980-1990 υπήρχαν συντελεστές και μαζικό κοινό, τότε κάτι θα είχε πάει αλλιώς πολιτισμικά και κυρίως πολιτικά που δεν πήγε.
Η τέχνη είναι σπορά
και για ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού αυτή ήταν περίοδος εσοδείας και όχι σποράς.
If you know what I mean.
Vassilis Serafimakis
Πώω πω! Τρομερό απόσπασμα, μεσιέ Τρουσας! Οχι μόνο αυτό που κύκλωσες με κόκκινο αλλά όλα. Αψογος ο γράψας. Άλλα τα σκεφτόμασταν και δεν τα λέγαμε, κι άλλα τα λέγαμε αλλά χαμηλόφωνα. Ειδικά αυτή η μεγαλοστομία και η υπερβολή τού Κούν στο στομάχι μού καθόταν.
Δεν τον γνώριζα τον Ζάχο-Παπαζαχαρίου. Ηταν απ'όσα βλέπω οξύνους και θαρραλέος.
Nobo StillIllopoulos
Δεν καταλαβαίνω ποιο είναι το πρόβλημα με τα ΔΗΠΕΘΕ...
Nikos Athanassakis
Ο Κουν είναι παλιός ή νέος;
Pantelis Krintz
Με τη διαφορά ότι ο παλιός ελληνικός κινηματογράφος επί της ουσίας δεν διαχωρίζονταν απ' το θέατρο επί της ουσίας
Φώντας Τρούσας
Εδώ η κουβέντα γίνεται όχι για τον παλιό ελληνικό κινηματογράφο γενικά, αλλά για τον λαϊκό κινηματογράφο. Αν μιλάμε για το λαϊκό θέατρο, όπως ήταν η Επιθεώρηση ας πούμε, σίγουρα ο αντίστοιχος κινηματογράφος ήταν επηρεασμένος απ' αυτήν. Και σωστά.
Pantelis Krintz
με τη διαφοροποίηση όμως ότι το 80 δεν γίνεται να έχεις τέτοιο κινηματογράφο πλέον. Καλά υπήρχαν πολλές παθογένειες αλλά στιλ
Φώντας Τρούσας
Οι ταινίες του Θόδωρου Μαραγκού είναι έξοχες λαϊκές ταινίες του '80. Και άλλες μπορώ να θυμηθώ.
Patritsopoulos Nikos
Και ειδικα οι επιδοτήσεις,ας βγουν με τα μπουλούκια οι διανοούμενοι των επιδοτούμενων ΔΗΠΕΘΕ και τα λεμε,διαβαζω τωρα τη μεθυσμένη πολιτεία του Παϊτατζή πολυ σχετική
Kostas Drosopoulos
Εντελώς λάθος. Ο Σύγχρονος Ελληνικός Κινηματογράφος αρχίζει το 1970.
Βέβαια, και οι ταινίες των Κούνδουρου, Κακογιάννη, Σακελλαριου, τής δεκαετίας τού 1950 ανήκουν στον Σύγχρονο Ελληνικό Κινηματογράφο.
Ο κινηματογράφος που μπορεί να κάνει καριέρα και στο εξωτερικό. Με την "θεία μου την χιπισα" ή "μερικοί το προτιμούν κρύο" θα έπεφταν ντομάτες σε Μόναχο, Παρίσι, Λονδίνο, Νέα Υόρκη.
Πιστωθηκε ο Μάνος Ζαχαρίας τον ΣΕΚ αλλά τα λεφτά ως το 1980 τα έβαζε ο Παπαλιος.
Ferris Costas
Το θέμα μας είναι ο Ζάχος και το έργο του, κλαι όχι ο Ελληνικός κινηματογράφος εν γένει. Εξαιρετικός δημιουργός, επαναστατημένος άνθρωπος, γνήσιος σχολιαστής, εκπληκτικός ανθολόγος. Κρίμα που δεν είναι τόσο γνωστός όσο του άξιζε. Και μην ξεχνάμε, η συμμετοχής του στον Μάη 68, ΄καθώς και του "αδελφού" του Τεό Ρόμβου, είναι σημαδιακή και χαρακτηριστική.
Φώντας Τρούσας
ΔιαγραφήΑυτό ακριβώς. Για τον Ζάχο το έκανα το ποστ. Όχι για να συζητάμε μέχρι τα Χριστούγεννα για τον ελληνικό κινηματογράφο.
Γιώργος Δελτα
Δεν είμαι και τόσο ειδικός για να αξιολογήσω τον ελληνικό κινηματογράφο της δεκαετίας του '50 και του '60,αλλά αυτό που ξέρω είναι ότι γινόταν και ταινίες που ξεφεύγαν απο το κλασσικό μοτίβο του φολκλόρ και των δραματικών κομεντί.Σαν παράδειγμα έχω το ''Μην ερωτεύεσαι το Σάββατο'' του Β.Γεωργιάδη 1962,με Δ.Παπαμιχαήλ.Γ.Γκιωνάκη κλπ.Εξαιρετικό φίλμ νουάρ,που δεν έμοιαζε με άλλες
Γιώργος Τσέτικας
Στα επιμέρους ίσως όλοι έχουμε σε κάτι να διαφωνήσουμε, αλλά η ουσία είναι ακριβώς αυτή
Ούτε είναι τυχαίο ποιος τα έγραψε
Σχόλια από το fb στο ποστ "Δεν έχω ακούσει μέτριο δίσκο του Mayall, ποτέ"...
ΑπάντησηΔιαγραφήStavros Stavropoulos
Ε, βέβαια. Ποτέ.
Stathis Nikokavouras
Μονο ο τελευταιος φωντα ηταν αδιαφορος..ο προηγουμενος ομως ειχε αρκετα καλα κοματια.στα 88 του που τον εβγαλε τι αλλο να δωσει....εδωσε ομως πολλους καλους στο παρελθον.60 χρονια και..
Σχόλια από το fb στο ποστ "Έξω από το εργοτάξιο στο Χίλτον τα τελευταία δύο χρόνια, έχουν τοποθετήσει πάνω στις λαμαρίνες κάτι φωτογραφίες παλαιών διασημοτήτων"...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεώργιος Ζγούρας
* Το ξένο είναι πιο γλυκό!
Spyros Kalorizos
Τέλεια εκφρασμένο! Απόλυτη ταύτιση!
Lefteris Karkas
Ναι ρε γαμώτο. Τι κρίμα ν' αγνοούμε τα δικά μας πράγματα. Άσχημη η ξενομανία.
Ferris Costas
Μπράβο.
Γιώργος Σκιάς
Φαντάσου ότι οι ρεμπετολόγοι εδώ και 30 χρόνια συστηματικά αποδομούν τον Πετρόπουλο. Είναι να τραβάς τα μαλλιά σου.
Nikos Kouteris
Καθησα και τις είδα και εγώ…αν το management είναι από τις Πολιτείες δεν μου κάνει εντύπωση, αν είχαν τον Τσιτσανη δε ετσι φόρα παρτίδα χωρίς επεξήγηση για τους τουρίστες δεν ξέρω αν θα μου άρεσε, είναι λίγο μπερδεμένο το θέμα
Φώντας Τρούσας
Δεν κυκλοφορούν μόνο τουρίστες όμως στην περιοχή. Επεξήγηση για πολλούς νέους (τουρίστες ή μη) θέλουν και οι ξένοι ηθοποιοί, τραγουδιστές κ.λπ. Τι λέει σ' έναν 20χρονο σήμερα ο Τέλλυ Σαβάλας; Τίποτα.
Nikos Kouteris
ας το κάνανε καλύτερα λοιπόν, ιδιωτικός φορέας είναι που θεωρειται καλύτερος απο τον δημόσιο, ουτε με ενδιαφέρει Φώντα μεταξύ μας
Φώντας Τρούσας
Νίκο σχολιάζω μια υφέρπουσα ξενοδουλία (και άγνοια μαζί). Δεν με νοιάζει αν είναι δημόσιο ή ιδιώτες. Όλοι το ίδιο θα κάνανε. Ας έβαζαν και Γιάννη Χρήστου, άμα δεν γούσταραν του λαϊκούς.
Nikos Mitrogiannopoulos
Θέλω να πιστεύω πως αν το διάβαζε ποτέ ο Ζάχος ,θα συμφωνούσε απολύτως λέγοντας πως ακόμη και το Χίλτον από τη γενιά του '30 ελέγχεται...
Constantin Sidiras
Αναφέρεις κ έναν Ηλία Πετρόπουλο, που ανάθεμα ποιος κατάλαβε με τι καταπιανόταν αυτός ο άνθρωπος, αυτός ο μέγας λαογράφος. Το πόσο σημαντικός ήταν ως μια ιδιάζουσα γέννα στο εγχώριο πολιτισμικό γίγνεσθαι. Θυμάμαι είχε η Πρωτοπορία, το βιβλιοπωλείο, ένα μεγά έπος σε όγκο βιβλίο του, με καταγραφή των μνημάτων κ εκκλησακίων ανά την Ελλάδα και το σκότωνε για κάνα 30ευρω, μιλάμε για βιβλίο για γίγαντα, ίσαμε με 20κιλά, ήταν κάνα 90 επί 50 εκατοστά, δεν θυμάμαι ακριβώς, το πήρα έτσι, για να το δώσω σε ένα φίλο, λάτρη του Η.Π. Μεγάλη μορφή. Και του σαλονιού κ του πεζοδρομίου.
Ανδρεας Μπικουβαρακης
Τι περιμένεις από τους εθελόδουλους δεξιούς που αποκαλούν τον ΠΘ Κυβερνήτη, δηλ. Governor!
Στέλιος Αλεξόπουλος
Ακριβώς...
Latérna •
Ξενομανία γενικευμένη, ακόμη και σήμερα
Giwrgos Iwakimidis
Σιγά μη βάζαν τον Πετρόπουλο! Πασκαλά?
Φώντας Τρούσας
Ρε άιντε από κει πέρα. Βλέπεις κανα Πετρόπουλο στη φωτογραφία ρε κακομοίρη?
Giwrgos Iwakimidis
Συ θαβαζες όμως, σύμφωνα με τα λεγόμενα ΣΟΥ..
Ούτε καν εσένα βλέπω!
Θεοδουλος Παρασκευαιδης
ΕΙΣΑΙ ΣΠΟΥΔΑΙΟΣΣΣΣ!!!!
Manolis Repanis
Μπράβο
Σχόλιο από το fb στο ποστ "Νο. 1242 - MAY 7th, 1966"...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιώργος Μίχας
η πρώτη κασέτα που αγόρασα
Σχόλια από το fb στο ποστ "Την τελετή των ολυμπιακών αγώνων του Παρισιού δεν την είδα"...
ΑπάντησηΔιαγραφήNobo StillIllopoulos
Όταν η κλίμακα υπερβαίνει ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ το μέτρο του ανθρώπου (αλλά και της ανθρώπινης συλλογικότητας), τότε δεν είναι μεγάλη τέχνη, είναι (το πιθανότερο) φασιστική. (Και ας περιέχει woke και ξανάμανά woke μηνύματα)
Sofia Pisanidou
ακουσα μια κριτικη στο ραδιο,οτι ειναι το ξεπλυμα της καταρρεουσας Γαλλιας για την αποικιοκρατια
Σχόλιο από το fb στο ποστ "Ηχούν πιο δυνατά, με κρότο, όταν τα διαβάζεις, παρά όταν τα ακούς μελοποιημένα..."...
ΑπάντησηΔιαγραφήJimi Sokratis
Ισχύει, είναι το αντίθετό από αυτό που συνήθως συμβαίνει όπου οι στίχοι ενός τραγουδιού δεν στέκουν ως γραπτό αλλά στο τραγούδι είναι απόλυτα λειτουργικοί.
Σχόλια από το fb στο ποστ "Πριν από δέκα μέρες πέθανε στα 59 του ο Toumani Diabaté, από το Μαλί"...
ΑπάντησηΔιαγραφήΦώντας Τρούσας
https://www.youtube.com/watch?v=QWY9NUyGYEI
Catfish Blues
Theodore Triantafillou
Όπως και το λίγο μεταγενέστερο malicool, με συνοδοιπόρο εκεί τον σπουδαίο Roswell Rudd.
Φώντας Τρούσας
Ναι, και αυτό και άλλα ακόμη. Όπου τον έβλεπες ήταν εγγύηση.
Αντώνης Νικολάου
Κι αυτό ξεχώριζε…
https://youtu.be/UnDYs9iZJ54?si=YsQzpbCk7WW0XQV3
Taj Mahal & Toumani Diabate -- Queen Bee
Γιάννης Τσουκαλάς
Μεγας δισκος το Songhai το είχα πάρει τοτε μαζί με ενα τριπλό box της Sandy Denny
Stathis Nikokavouras
η βαση των μπλουζ...οι ριζες
Σχόλιο από το fb στο ποστ "Νομίζω πως ήρθε η ώρα να τα δώσει..."...
ΑπάντησηΔιαγραφήEleni Founti
Ας το κάνει γιατί διακυβεύονται οι σχέσεις μας με μια ολόκληρη ήπειρο. Ο Τζήμερος ως συμπέθερος του Τσε Γκεβάρα τι έχει να πει για το θέμα άραγε;
Σχόλια από το fb στο ποστ ">>Καλημέρα Καλημέρα, Σημειώσεις Ενός Μονομανούς στην Athens Voice (official) με μερικά βιβλία για το καλοκαίρι"...
ΑπάντησηΔιαγραφήΦώντας Τρούσας
https://www.facebook.com/groups/381282804660718/posts/474034282052236?locale=el_GR
Giorgos Florakis
Τελικά, Φώντα το τελείωσα πριν ξεκινήσουν οι διακοπές! Είναι γεμάτο σημειώσεις… Καλό (υπόλοιπο) καλοκαίρι!
Φώντας Τρούσας
Επίσης Γιώργο, να΄σαι καλά, σ' ευχαριστώ!
Σχόλια από το fb στο ποστ "Το πρώτο βιβλίο της Τζένης Μαστοράκη, που ήταν η αιτία, για να βρεθούμε και να τα πούμε από κοντά..."...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤάκης Σπετσιώτης
ΑΧ, βρε ΦΩΝΤΑ, δεν μπορώ να το πιστέψω...
Φώντας Τρούσας
Δυστυχώς Τάκη μου....
Stavros Stavropoulos
Είναι το μόνο που δεν έχω! Παιδάκι ήταν. Και παρεμεινε.
Σχόλια από το fb στο ποστ ">>»Η ιστορία έχει ως εξής. Μετά την επεισοδιακή συναυλία των Stones στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας, τέσσερις ημέρες πριν την επιβολή της δικτατορίας, στις 17 Απριλίου 1967"...
ΑπάντησηΔιαγραφήSofia Pisanidou
θυμαμαι τα επεισοδια στην δωρεαν συναυλια στο Πεδιον του Αρεως τελη 80,οταν ο Johny Rotten των PIL δεν βγηκε καν στη σκηνη
Γιώργος Γιαννόπουλος
Από το κακό στο χειρότερο πάει το πράγμα
Costas Arvanitis
Το διάβαζα κι εγώ εχτές.
Nikolas Fotakis
Έλεος με τον σαπιοκοιλιά και όλους τους πρώην ροκάδες που βγάλανε λεφτά από τα σκυλάδικα.
Nikolas Fotakis
θα το χοντρύνω, γιατί είμαι στου διαόλου τη μάνα και δεν με νοιάζει (επίσης μου έχει ανέβει το ζάχαρο): για τον συγκεκριμένο έχω ακούσει ότι 'βρωμάγανε τα χνώτα του' αλλά άρχισε να τα μασάει από τους σκυλάδες για να τους βγάζει δίσκους οπότε λάδωσε το αντεράκι του
Nikolas Fotakis
Έφαγε ξύλο ο Τζάγκερ και ο Ρίτσαρντς; Πρώτη φορά το ακούω αυτό.
Μήπως τους κουρέψανε κιόλας;
Dimitrios Dimopoulos
Ο καθένας λέει..την χαζομάρα του.. γεμίσαμε ειδήμονες και ινστρουκτορες.
Dimitris Panagiotidis
Ποιος τα λεει αυτα? Να κατσω τωρα να απαριθμησω τι εχω δει μεχρι τοτε?
Σχόλια από το fb στο ποστ "Αυτή η ιστορία με τα ρεμπέτικα, τα blues, τα tangos, τα fados κ.λπ., που τα ανακατεύουν σε προγράμματα"...
ΑπάντησηΔιαγραφήEvi Marka
ναι!
Andreas Frogoudakis
μουσι ο κυριος...
Thomas Triantafyllou
Σε χώρα που έχουμε μετάκληση μπλουζιστα μια στα δέκα χρόνια θα απολαυσουμε ζωντανά τα μπλουζ του Ματσα...μάλιστα....
το Κουτοί μη Τόποι
Louis Armstrong gives his autograph to a French punk \ 1961
Theodore Triantafillou
Ε δεν μπορεί σου λέει θα υπάρχει ένας Εd Lewis μπλουζίστας,σαν να λες Χρήστος Παπαδόπουλος είναι
Vassilis Serafimakis
Θα έλεγα ισχύει περίπου ό,τι και στις κουζίνες: Πάς να φάς κάπου ή να παραγγείλεις από κάπου. Κοιτάς το μενού. Έχει τα πάντα: Ιταλικό φαγητό, τής ψησταριάς, θαλασσινά, παραδοσιακό Κρήτης, κτλ. Άσ'το, γύρνα μεταβολή, πάγαιν'αλλού. Λίγο απ'όλα ξέρει το μαγαζί και σε τίποτα δεν είναι καλό, διότι το "καλό" προϋποθέτει αφοσίωση.
Anastassios Anastassiou
Macedonian salad.
Ferris Costas
Η σύγχιση γύρω από τις "συγγένειες" του ρεμπέτικου με άλλα είδη, είναι πλήρης. Δν θα περίμενα όμως από έναν μουσικό και συνθέτη, να κάνει μια τέτοια σούπα. Ακόμα και με το μπλούζ, η μοναδική αμυδρή σχέση που μπορεί να έχει, είναι το κοινωνμικό φαινόμενο της μετακίνησης πληθυσμών. Κατά τα άλλα, ίσως επίσης μία μικρή σχέση με την στιχουργική (φυλακές, διακρίσεις, στερημένος έρωτας και... λίγο ουϊσκυ αντί για χασίς. Όμως από μουσική άποψη, κανένα είδος δεν έχει σχέση με τ' άλλα. Αν έλεγες στον Μάρκο να περιορίσει τη μουσική του σ' ένα οχτάμετρο ή δωδεκάμετρο, θα σε κοίταξε παραξενεμένος. "Και τι να τα κάνω όλα τ' άλλα μακάμια;" Άσε που από μουσική άποψη, το ρεμπέτικο δεν χαρακτηρίζεται από ένα μόνο ιδίωμα. Όπως είπε κι ο Μάρκος Δραγούμης, "στην αρχή ήσαν πολλά ρυάκια, και κάποια στιγμή βρήκαν μια βαθειά κοίτη, κι έκαναν έναν ποταμό". Βυζαντινοί τρόποι, Δυτικές αρμονίες, μουρμούρικα, καντάδες, ακόμα και τζαζ, όλα αυτά μπορεί να είναι και ρεμπέτικο. Αυτό που τους δίνει το κοινό χαρακτηριστικό, είναι το μουσικό ήθος, δηλαδή η αυστηρότητα, η λιτότητα, η έλλειψη κάθε συναισθηματισμού, ο σαρκασμός =και αυτοσαρκασμός, τόσο στον στίχο όσο και στην εκφορά του τραγουδιστή. Αν το τραγουδάει ο Στράτος Παγιουμτζής, ακόμα κι αν είναι "έντεχνο", (π.χ. Τα νέα της Αλεξάνδρας) γίνεται ρεμπέτικο. Ένα χασικλίδικο που τραγουδιέται από έναν τενόρο, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ.
Vassilis Serafimakis
Επισυνάπτω: όποτε έχω χορέψει ζεϊμπέκικο με ιταλικό φεραγκάμο πατούμενο ΔΕΝ έχω χορέψει ζεϊμπέκικο.
Είναι επίσης αδύνατον να αναπαραχθούν οι χρόνοι τής καθημερινής ζωής μέσα στούς οποίους κινούνται οι χρόνοι ενός ζεϊμπέκικου ή πειραιώτικου αργόθυμου μαστούρικου.
Διά ταύτα, αφαιρείται οριστικά η άδεια, κτλ κτλ.
Spyros Kalorizos
Πως το λέει τελευταία στην ΕΡΤ; Συμφωνικό ρεμπέτικο;!
Takis Akkos
Σαν να παραγγελνει σουβλακια -ενα πιτογυρο με λιγο Αμαλια ,Μπατη και βαλε και και Εντ Λιουις με τζατζικι....
Διαμαντής Καράβολας
Έλα πάρε! Όλα τα σφάζω, ολα τα μαχαιρώνω!
Michalis Matthaiou
Kι έχεις δίκιο. "Ed Lewis
African-American singer, who was recorded by Alan Lomax while an inmate at the State Penitentiary in Lambert, Mississippi, in 1959.
In Groups: Ed Lewis & Prisoners" Εδω σ'αυτήν την συλλογή του Αlan Lomax "Southern Folk Heritage Series Recorded In The Field By Alan Lomax" του 1960 στην Atlantic 7lp box set τον βρίσκουμε με 2 τραγούδια στην β πλευρά του 1ου δίσκου.
Nikos Mitrogiannopoulos
Εχεις απόλυτο δίκιο. Προσωπικά μόνο μια φορά έχω κάνει έναν τέτοιο συσχετισμό, σε ένα άρθρο μου το 2004 (αν δε με γελάει η μνήμη μου) για τα τούρκικα τραγούδια, όταν έβαλα τίτλο "τα μπλουζ της πλατείας Ταξίμ". Το έκανα απολύτως συνειδητά, σκεπτόμενος πως αν έγραφα "τα χαλκ της πλατείας Ταξίμ" δε θα το διάβαζε κανείς. Προσθέτω ότι γι' αυτό είχα διαφωνήσει σε συζητήσεις με τον Στέλιο Βαμβακάρη.
Nikos Kouteris
Απορώ με τις καρδουλες στο ποστ ! Ούτε κατάλαβε κανένας τι έγραψες Φώντα
Φώντας Τρούσας
Όλοι καταλάβανε Νίκο. Σαφής είμαι.
Lefteris Papadimitriou
Ο Μάτσας μεγάλωσε με ψωμί κι ελιές και μπαινοβγαίνει στις φυλακές...
Enzo Patouxas
Δε θα είναι απλά μπλουζ.
Θα είναι Μάτσα λάττε μπλουζ με γάλα βρώμης και σιρόπι αγαύης.
Patritsopoulos Nikos
αχταρμας
Σχόλια από το fb στο ποστ ">>Για το Χόμπυ, δεν είμαι σίγουρη (αν έγραφα) –αλλά, για να το λες, κάτι θα ξέρεις. Έχω στα χέρια μου όλες κι όλες τρεις σελίδες, κομμένες από την Αθηναία και από το Πρώτο<< Τζένη Μαστοράκη, στο «δισκορυχείον» 25 Μαΐου 2014"...
ΑπάντησηΔιαγραφήΦώντας Τρούσας
https://www.youtube.com/watch?v=x1PwzzOulXE
Here Comes the Night
Dimitris Panagiotidis
o Bardens πέρασε για πολύ λίγο απο κει
Φώντας Τρούσας
Τον έπιασε όμως το ραντάρ της Τζένης