MEER: Wheels within Wheels [Karisma Records,
2024]
Αρκετά μετατοπισμένους προς την pop, με κάποια prog rock στοιχεία, πάντα, ενταγμένα στις συνθέσεις τους, ακούω τους Νορβηγούς Meer στο πιο πρόσφατο CD τους, που έχει τίτλο “Wheels within Wheels”. Τα λέω αυτά έχοντας κατά νου τον προηγούμενο δίσκο τους, το “Playing House” [Karisma Records, 2021], για τον οποίο είχα γράψει πως «κινείται στον χώρο του μελωδικού, ντελικάτου progressive rock, φέρνοντας στη μνήμη συγκροτήματα όπως οι Renaissance για παράδειγμα». Υπάρχουν αυτά τα στοιχεία και εδώ, το ξαναλέω, αλλά το νέο άλμπουμ (2LP, CD, digital) των Meer είναι σαφώς κάτι άλλο.
Γενικώς θα χαρακτήριζα το “Wheels within Wheels” ένα καλό και ψαγμένο
άλμπουμ, σύγχρονης... progressive pop
ανεξαρτήτως του πώς ηχούσε το γκρουπ στο “Playing House” και πώς τώρα. Ξαναλέμε, λοιπόν, για
μια 8μελή μπάντα, με μεγάλες δυνατότητες επένδυσης και παρουσίασης των συνθέσεών
της, την οποία αποτελούν οι Johanne-Margrethe Kippersund Nesdal φωνή,
φωνητικά, Knut Kippersund Nesdal φωνή, φωνητικά, πλήκτρα, Eivind Strømstad κιθάρες, πλήκτρα, προγραμματισμός, φωνητικά, Åsa Ree βιολί, φωνητικά, Ingvild Nordstoga Sandvik βιόλα,
φωνητικά, Ole Gjøstøl πιάνο, πλήκτρα, προγραμματισμός, όργανο,
εκκλησιαστικό όργανο, φωνητικά, Morten Strypet
μπάσο, φωνητικά και Mats Fjeld Lillehaug
ντραμς, κρουστά, φωνητικά.
Οκτώ άνθρωποι είναι οπωσδήποτε πολλοί, και βεβαίως ικανοί, όταν πρόκειται να αποδώσουν συνθέσεις-τραγούδια σαν αυτές και αυτά που ακούμε στο “Wheels within Wheels”, το οποίο, σαν άλμπουμ, κυλάει αρκετά ευχάριστα, προσφέροντας πολλά καλά κομμάτια – αν και τα δύο τελευταία, τα “Something in the water” και “This is the end”, που γειτνιάζουν περισσότερο με το prog, είναι τα ωραιότερα.
Επαφή: www.karismarecords.no
LARS BECH PILGAARD: Folklórica [Momeatdad Records, 2024]
Ο Lars Bech Pilgaard είναι ένας δανός κιθαρίστας, που μας είναι γνωστός μέσω του συγκροτήματος SVIN, του οποίου είναι μέλος φυσικά – ένα ιδιαίτερο avant-rock σχήμα, τα άλμπουμ του οποίου “Introducing” [Tonzonen Records, 2022], “Virgin Cuts” [Mom Eat Dad Records, 2018] και “Missionær” [PonyRec, 2016] τα έχουμε παρουσιάσει στο blog. Πολύ ιδιαίτερο, όμως, είναι και το παρόν 2LP “Folklórica”, που θα βρεθεί στα καταστήματα στις 30 Αυγούστου.
Σ’ αυτό το άλμπουμ ο Pilgaard είναι εντελώς μόνος του, παίζοντας κιθάρα (και μπάντζο) με τον δικό του τρόπο, με τα δικά του βοηθήματα και πρακτικές. Τι εννοούμε;
Στην πρώτη πλευρά του δίσκου, με τα τέσσερα tracks, ο Pilgaard χειρίζεται μόνο ηλεκτρική κιθάρα με e-bow, στην δεύτερη πλευρά με τα πέντε tracks χειρίζεται προετοιμασμένη ακουστική κιθάρα και μπάντζο, ενώ στην τρίτη και στην τέταρτη πλευρά, στην οποία καταγράφονται από ένα track, χειρίζεται μόνον ηλεκτρική κιθάρα.
Όπως αντιλαμβάνεστε ο πειραματισμός, εδώ, βρίσκεται σε πρώτο πλάνο, με τον Pilgaard να δημιουργεί ποικίλων χρωματισμών «τοπία», άγρια γενικώς, ή μάλλον κομματάκι ακατέργαστα, που υπακούουν σε αυτοσχεδιαστικές πρακτικές. Τα κομμάτια προβάλλουν άλλοτε ρυθμικές, και άλλοτε μελωδικές αρετές, με τον δανό μουσικό να μην ενδιαφέρεται, τις πιο πολλές φορές, για μια κάποια καλλιέπεια ή ένα κάποιο τελικό φινίρισμα.
Οι καταβολές των ήχων του Pilgaard μπορεί να είναι πολλές. Μπορεί να ξεκινούν από τον John Fahey ας πούμε και αφού περάσουν από τον Fred Frith και τον Henry Kaiser να καταλήγουν σε ακόμη πιο abstract καταγραφές, εκεί όπου η κιθάρα μπορεί να ακούγεται σαν σύνθι, παράγοντας noisy μίνιμαλ μονοτονίες ή να «παίζει» με τις αναδράσεις. Η τρίτη και η τέταρτη πλευρά είναι ακόμη πιο «δύσκολες» και έξω από τα όρια» (σε σχέση με τις δύο πρώτες), με τον Lars Bech Pilgaard να πειραματίζεται χωρίς περιορισμούς, δημιουργώντας σκληρά και αδυσώπητα fully electrified περιβάλλοντα.
Επαφή: https://momeatdadrecords.bandcamp.com/album/folkl-rica
Αρκετά μετατοπισμένους προς την pop, με κάποια prog rock στοιχεία, πάντα, ενταγμένα στις συνθέσεις τους, ακούω τους Νορβηγούς Meer στο πιο πρόσφατο CD τους, που έχει τίτλο “Wheels within Wheels”. Τα λέω αυτά έχοντας κατά νου τον προηγούμενο δίσκο τους, το “Playing House” [Karisma Records, 2021], για τον οποίο είχα γράψει πως «κινείται στον χώρο του μελωδικού, ντελικάτου progressive rock, φέρνοντας στη μνήμη συγκροτήματα όπως οι Renaissance για παράδειγμα». Υπάρχουν αυτά τα στοιχεία και εδώ, το ξαναλέω, αλλά το νέο άλμπουμ (2LP, CD, digital) των Meer είναι σαφώς κάτι άλλο.
Οκτώ άνθρωποι είναι οπωσδήποτε πολλοί, και βεβαίως ικανοί, όταν πρόκειται να αποδώσουν συνθέσεις-τραγούδια σαν αυτές και αυτά που ακούμε στο “Wheels within Wheels”, το οποίο, σαν άλμπουμ, κυλάει αρκετά ευχάριστα, προσφέροντας πολλά καλά κομμάτια – αν και τα δύο τελευταία, τα “Something in the water” και “This is the end”, που γειτνιάζουν περισσότερο με το prog, είναι τα ωραιότερα.
Επαφή: www.karismarecords.no
Ο Lars Bech Pilgaard είναι ένας δανός κιθαρίστας, που μας είναι γνωστός μέσω του συγκροτήματος SVIN, του οποίου είναι μέλος φυσικά – ένα ιδιαίτερο avant-rock σχήμα, τα άλμπουμ του οποίου “Introducing” [Tonzonen Records, 2022], “Virgin Cuts” [Mom Eat Dad Records, 2018] και “Missionær” [PonyRec, 2016] τα έχουμε παρουσιάσει στο blog. Πολύ ιδιαίτερο, όμως, είναι και το παρόν 2LP “Folklórica”, που θα βρεθεί στα καταστήματα στις 30 Αυγούστου.
Σ’ αυτό το άλμπουμ ο Pilgaard είναι εντελώς μόνος του, παίζοντας κιθάρα (και μπάντζο) με τον δικό του τρόπο, με τα δικά του βοηθήματα και πρακτικές. Τι εννοούμε;
Στην πρώτη πλευρά του δίσκου, με τα τέσσερα tracks, ο Pilgaard χειρίζεται μόνο ηλεκτρική κιθάρα με e-bow, στην δεύτερη πλευρά με τα πέντε tracks χειρίζεται προετοιμασμένη ακουστική κιθάρα και μπάντζο, ενώ στην τρίτη και στην τέταρτη πλευρά, στην οποία καταγράφονται από ένα track, χειρίζεται μόνον ηλεκτρική κιθάρα.
Όπως αντιλαμβάνεστε ο πειραματισμός, εδώ, βρίσκεται σε πρώτο πλάνο, με τον Pilgaard να δημιουργεί ποικίλων χρωματισμών «τοπία», άγρια γενικώς, ή μάλλον κομματάκι ακατέργαστα, που υπακούουν σε αυτοσχεδιαστικές πρακτικές. Τα κομμάτια προβάλλουν άλλοτε ρυθμικές, και άλλοτε μελωδικές αρετές, με τον δανό μουσικό να μην ενδιαφέρεται, τις πιο πολλές φορές, για μια κάποια καλλιέπεια ή ένα κάποιο τελικό φινίρισμα.
Οι καταβολές των ήχων του Pilgaard μπορεί να είναι πολλές. Μπορεί να ξεκινούν από τον John Fahey ας πούμε και αφού περάσουν από τον Fred Frith και τον Henry Kaiser να καταλήγουν σε ακόμη πιο abstract καταγραφές, εκεί όπου η κιθάρα μπορεί να ακούγεται σαν σύνθι, παράγοντας noisy μίνιμαλ μονοτονίες ή να «παίζει» με τις αναδράσεις. Η τρίτη και η τέταρτη πλευρά είναι ακόμη πιο «δύσκολες» και έξω από τα όρια» (σε σχέση με τις δύο πρώτες), με τον Lars Bech Pilgaard να πειραματίζεται χωρίς περιορισμούς, δημιουργώντας σκληρά και αδυσώπητα fully electrified περιβάλλοντα.
Επαφή: https://momeatdadrecords.bandcamp.com/album/folkl-rica
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου