NATSUKI TAMURA / SATOKO FUJII ένα ανεπανάληπτο άκουσμα

Στις 12 Ιουλίου κυκλοφόρησε το νεότερο άλμπουμ ενός από τα πιο ιδιαίτερα ντούο της σύγχρονης improv σκηνής – λέμε για το “Aloft” [Libra Records, 2024] των Natsuki Tamura (τρομπέτα) και Satoko Fujii (πιάνο). Το άλμπουμ περιλαμβάνει έξι κοινές συνθέσεις ηχογραφημένες στις 13 Δεκεμβρίου 2023, στο Samurai Hotel της Νέας Υόρκης. (Το Samurai Hotel δεν είναι ξενοδοχείο, ούτε κάποιο venue της jazz, μα ένα επαγγελματικό στούντιο ηχογραφήσεων στην Astoria, που απέχει μόλις δέκα λεπτά από το Manhattan, όπως διαβάζουμε στο σάιτ του).

Ο Tamura και η Fujii είναι δύο προσωπικότητες του σύγχρονου αυτοσχεδιασμού, που μας απασχολούν τακτικότατα στο blog – καθώς στο «δισκορυχείον» έχουν παρουσιαστεί πολλές δουλειές αυτών των μουσικών (δεν ξέρω αν είναι οι περισσότερες) την τελευταία 15ετία.
Ζευγάρι και στη ζωή, όχι μόνο στα πάλκα και τα στούντιο, οι Tamura και Fujii έχουν γράψει έως σήμερα εννέα άλμπουμ για ντούο – με το ένατο να είναι το παρόν “Aloft”. Το προηγούμενο δικό τους ήταν το “Keshin” [Libra Records, 2020], για το οποίο σημειώναμε ανάμεσα σε άλλα (14 Απρ. 2021): «Έτσι, εδώ, λείπουν σε μεγάλο βαθμό τα αβαντ-γκαρντίστικα στοιχεία, όπως και τα πιο σκληρά αυτοσχεδιαστικά, καθώς αυτά έχουν αντικατασταθεί από πιο προσιτές προσεγγίσεις και βεβαίως παιξίματα, βγαλμένα από πολλές και διαφορετικές φάσεις από την ιστορία της jazz».
Αν το “Keshin” ήταν, λοιπόν, κάτι περισσότερο οριοθετημένο και από τους δύο, και βασικά από τον Tamura, που είναι ο πιο... ανεξέλεγκτος παραδοσιακά, το “Aloft” είναι κάτι άλλο, αρκετά διαφορετικό, στο οποίο συνυπάρχει το... αναρχικό πνεύμα του ιάπωνα τρομπετίστα, με την περισσότερο μελετημένη φάση του αυτοσχεδιασμού, έτσι όπως αυτή προβάλλεται μέσα από την προσέγγιση της Fujii – η οποία πάντα ενδιαφέρεται να ακούγονται οι συνθέσεις της σαν αυτοσχεδιασμοί, και οι αυτοσχεδιασμοί της σαν συνθέσεις. Αυτά τα όρια, όσο απλωμένα και να είναι, ο Tamura τα παραβλέπει. Οι δικές του προσεγγίσεις είναι σχεδόν πάντα όχι απλώς αυθόρμητες, μα και εκτός ορίων (βασικά το ντούο δεν συνηθίζει, μετά από τόσα χρόνια επικοινωνίας και... συνενοχής, να προετοιμάζει απολύτως τίποτα), δημιουργώντας από την αρχή μιαν αντίστιξη με το παίξιμο της Fujii. Αυτό το αντιλαμβάνεσαι σε όλα τα κομμάτια του “Aloft”, όπως στο “Lifting” για παράδειγμα, με τις λυρικές παρεμβάσεις της Fujii να επικοινωνούν φυσιολογικά με το σχεδόν πάντα εικονοκλαστικό προφίλ των παιξιμάτων του Tamura, και βεβαίως στα εντελώς ακατάτακτα δύο τελευταία tracks, που έχουν τίτλους “On the flyway” και “Waiting for dawn”.
Βασικά, εδώ υπάρχει θέμα, concept. Και επειδή αυτό το γνωρίζεις από την αρχή, κοιτάζοντας το εξώφυλλο και διαβάζοντας τις liner notes, αρχίζεις στην πορεία να ακούς τη μουσική και με άλλο αυτί. Ποιο είναι αυτό το θέμα; Τα πουλιά. Κι εκείνα που συμβολίζουν με το πέταγμά τους, που δεν υπακούει σε όρια (τουλάχιστον έτσι όπως τα εννοούν οι άνθρωποι). Αυτή την ελευθερία κινήσεως επιχειρούν να αναπαραστήσουν ή να ζωντανέψουν με τα παιξίματά τους οι Tamura και Fujii, και αυτό απολαμβάνεις μέσα από τα πιο απίστευτα multiphonics του Ιάπωνα, που μπορείς ν’ ακούσεις σήμερα οπουδήποτε, και από τους έμπλεους συναισθηματικών φορτίων πιανισμούς της συνοδοιπόρου του – μέσα από μια αλληλουχία νηνεμιών και εκρήξεων, που έχουν τον τρόπο να σε κρατάνε, σαν ακροατή, διαρκώς σε επαγρύπνηση.
Και κυριολεκτικώς και μεταφορικώς... ένα ανεπανάληπτο άκουσμα.
Επαφή: www.satokofujii.com, www.natsukitamura.com