NI MOYA και EHOHROMA οι δύο νέες ηλεκτρονικές κασέτες της Logarithm

NI MOYA: The Acid Chronicles [Logarithm, 2024]
Όπως είχαμε γράψει και παλαιότερα... Ni Moya είναι ο John Vagenas, μπασίστας και τραγουδιστής των Naxatras. Μ’ αυτό το όνομα ο Βαγενάς έχει κυκλοφορήσει άλλα δύο άλμπουμ, ένα φερώνυμο το 2020, κι ένα, το “Reverie” [Same Difference Music], το 2023. Τώρα έχουμε μια νέα πρόταση από τον Ni Moya, που αποκαλείται “The Acid Chronicles” και που κυκλοφορεί σε MC (100 αντίτυπα) και digital από το κασετο-label Logarithm. Ωραία all paper συσκευασία... και ακούμε...

Το πρώτο κομμάτι, το “A cloud of ice”, είναι ένα αργό electro-space, με πολλά minimal στοιχεία, περασμένο, φυσικά, μέσα από τα synths. Σαν άκουσμα σε «κρατάει» και το ότι περατώνεται πριν από τα έξι λεπτά λέει κι αυτό κάτι...
Το εννιάλεπτο “Labyrinthic lake” ακούγεται σαν τέκνο σε αργές στροφές. Κάργα επαναληπτικό, με λίγες διαφυγές, περισσότερο σε υπνωτίζει παρά σε εξιτάρει – αν και προς το τέλος κάπως απογειώνεται.
Στο επίσης εννιάλεπτο “Guardian’s portal” (πρώτο κομμάτι της Side B) συγχρονίζονται και field recordings / samples, με λίγους συνθετικούς ήχους στην αρχή, πάλι σαν σπαράγματα από techno, ενώ κάποια μελωδικά σχήματα που ακολουθούν στην πορεία επιχειρούν να προσδώσουν στο track μια περισσότερο δημοφιλή χροιά.
Στο “Athanor”, που διαρκεί τέσσερα λεπτά, ο Ni Moya προσφεύγει σε ακόμη πιο γρήγορα beats, δημιουργώντας ένα νέο space-techno track, ολοκληρώνοντας με ωραίο τρόπο και αυτή την προσπάθειά του.
Επαφή: https://logarithmcassettelabel.bandcamp.com/album/the-acid-chronicles
EHOHROMA: Shine Through [Logarithm, 2024]
Ehohroma είναι ένας μουσικός της ηλεκτρονικής από τη Θεσσαλονίκη, ο Στέλιος Κουλίνας, ο οποίος μας είναι γνωστός από το άλμπουμ του “Diaspora” [Same Difference Music, 2023], όπως και την παρουσία του σε μια λίγο παλαιότερη συλλογή της Logarithm, την “View Master” (2022).

Στο “Shine Through”, την πιο πρόσφατη δουλειά του, ο Ehohroma μάς προτείνει δύο κομμάτια, ένα σε κάθε πλευρά της κασέτας (που κυκλοφορεί σε 50 αντίτυπα), που έχουν τίτλους “Even the highest mountain” και “Cannot block the sun” και τα οποία διαρκούν 22 και 18 λεπτά αντιστοίχως.
Σε μεγαλύτερο μέρος του πρώτου, στα πρώτα δεκατρία λεπτά δηλαδή, κυριαρχεί ένα... υπόκωφο στρώμα, που ανεβαίνει σταδιακά σε ένταση, και στο οποίο έχουν περάσει «έτοιμες» φωνές, samples δηλαδή, που δημιουργούν ένα μοτίβο μοναχικότητας. Προς το τέλος του, όμως, το κομμάτι, μετατρέπεται σε κάτι άλλο με ήχους κρουστών, δεν λέω με κρουστά, και μ’ ένα πάντα υπόκωφο στρώμα, που σταδιακά και αυτό μεταβαίνει σε κάτι περισσότερο έντονο και πάντα συνεχές. Σίγουρα ένα υποβλητικό, πειραματικό track.
Και το δεύτερο κομμάτι διακρίνεται, και αυτό, για τα samples του και τους ήχους κρουστών – τουλάχιστον στην αρχή (και) με τη... νυχτερινή ανάπτυξή του. Μετά ξεφεύγει προς κάτι περισσότερο μονότονο και cosmic, με κάποιες αλλαγές, φωνές, ακόμη και «Floyd-ισμούς», πριν από το εμπεριστατωμένο noisy τελείωμα. Όλα αυτά είναι ενδιαφέροντα ασυζητητί.
Επαφή: https://logarithmcassettelabel.bandcamp.com/album/shine-through