8/8/2024
>>(…)Ένα ιδιαίτερο ‘’άρωμα’’ αναδύεται από κάθε δισκογραφική χρονιά την οποία καταγράφει ξεχωριστά και με εμπεριστατωμένες πληροφορίες. Παλαιοί και νεότεροι ακροατές αυτής της μουσικής-και όχι μόνο- θα διαβάσουν μέσα από τις 360 σελίδες του, για έναν ασύνταχτο μουσικό κόσμο που ψυχαγωγούσε τα ‘’ανήσυχα’’ νιάτα και τους αιώνιους έφηβους. Οι παλαιοί θα ανασύρουν μνήμες αλήστου εποχής και οι νεότεροι θα ενημερωθούν και θα αναζητήσουν τους θησαυρούς αυτού τού παγκόσμιου μουσικού κύματος που ευδοκίμησε και στη χώρα μας. Ο συγγραφέας, εκτός από την καταγραφή δισκογραφίας της συγκεκριμένης μουσικής, παραθέτει και σπάνια φωτογραφικά ντοκουμέντα, αποσπάσματα από συνεντεύξεις σε έντυπα και περιοδικά αυτής της εποχής, αναφορές σε μουσικά συγκροτήματα, σε δίσκους 45 και 33 στροφών, σε ονόματα γνωστά και άγνωστα, πρωταγωνιστές και κομπάρσους της ελληνικής ροκ και ποπ σκηνής.(…)<<
H φίλη ποιήτρια, λογοτέχνιδα και στιχουργός του ελληνικού
τραγουδιού Βέρα Βασιλείου-Πέτσα γράφει για το «Ραντεβού στο Κύτταρο» [Όγδοο,
2024]...
>>(…)Ένα ιδιαίτερο ‘’άρωμα’’ αναδύεται από κάθε δισκογραφική χρονιά την οποία καταγράφει ξεχωριστά και με εμπεριστατωμένες πληροφορίες. Παλαιοί και νεότεροι ακροατές αυτής της μουσικής-και όχι μόνο- θα διαβάσουν μέσα από τις 360 σελίδες του, για έναν ασύνταχτο μουσικό κόσμο που ψυχαγωγούσε τα ‘’ανήσυχα’’ νιάτα και τους αιώνιους έφηβους. Οι παλαιοί θα ανασύρουν μνήμες αλήστου εποχής και οι νεότεροι θα ενημερωθούν και θα αναζητήσουν τους θησαυρούς αυτού τού παγκόσμιου μουσικού κύματος που ευδοκίμησε και στη χώρα μας. Ο συγγραφέας, εκτός από την καταγραφή δισκογραφίας της συγκεκριμένης μουσικής, παραθέτει και σπάνια φωτογραφικά ντοκουμέντα, αποσπάσματα από συνεντεύξεις σε έντυπα και περιοδικά αυτής της εποχής, αναφορές σε μουσικά συγκροτήματα, σε δίσκους 45 και 33 στροφών, σε ονόματα γνωστά και άγνωστα, πρωταγωνιστές και κομπάρσους της ελληνικής ροκ και ποπ σκηνής.(…)<<
7/8/2024
Ο σύγχρονος ελληνικός στίβος ή κλασικός αθλητισμός, όπως τον λέμε, είναι για κλάματα. Δεν ξέρω τι γίνεται σήμερα σε κάθε χώρα, ούτε με ενδιαφέρει, αλλά αυτό που εισπράττω εγώ από τον ελληνικό στίβο είναι αυτό που είπα (για κλάματα).
Στη δεκαετία του ’70, όταν ο επαγγελματισμός δεν είχε διαφθείρει τα πάντα σε μια φάση χωρίς επιστροφή (όπως τώρα), υπήρχε φοβερή ισορροπία σε κάθε αγώνισμα. Ενώ είχαμε αθλητές κλάσης (Παπανικολάου, Παπαγεωργόπουλος, Τζιωρτζής, Λάμπρου κ.ά.) υπήρχε βάθος σε όλα τα αγωνίσματα. Παντού είχαμε αθληταράδες και ο κόσμος γούσταρε να βλέπει ακόμη και τα πανελλήνια πρωταθλήματα, όταν καταρρίπτονταν συνέχεια ρεκόρ σε κάθε αγώνισμα.
Ήμασταν καλοί και στους δρόμους ταχύτητας, και στις μεσαίες, αποστάσεις, και στις μεγάλες (εκεί όπου έχουμε να δούμε έλληνα αθλητή της προκοπής κάτι δεκαετίες), και στα άλματα, και στις ρίψεις, και παντού. Γινόταν δουλειά σε βάθος, σε όλα τα αγωνίσματα, και με πολλούς αθλητές, δίχως να ενδιαφέρουν τα ολυμπιακά μετάλλια σώνει και καλά, ενώ τώρα υπάρχουν πάμπολλα αγωνίσματα που είναι «άγνωστα» για τον στίβο μας, όπως τα στηπλ, τα πέντε και δέκα χιλιόμετρα, κι ένα σωρό κι ακόμη.
Η γελοία λογική που κυριαρχεί είναι η εξής. Αφού στις μεγάλες αποστάσεις οι Κενυάτες ξέρω γω είναι ανίκητοι, δεν υπάρχει λόγος να ασχοληθούμε – λες και ο στίβος είναι μόνο οι Ολυμπιάδες και τα μήτινγκ με λεφτά. Αλλά αυτό είναι. Το κράτος επικεντρώνεται, εννοώ σε 4-5 αθλητές που ξεχωρίζουν, πάνω εκεί επενδύεται χρήμα (από τους χορηγούς), και όλα τα υπόλοιπα τσιμέντο να γίνουν.
Εν τω μεταξύ αυτό συμβαίνει σχεδόν σε κάθε διάσταση της καθημερινής ζωής – με τη βιτρίνα να ξεσκονίζεται συνεχώς, όταν το κατάστημα μέσα είναι τελείως άδειο. Χώρα του τίποτα.
Ο σύγχρονος ελληνικός στίβος ή κλασικός αθλητισμός, όπως τον λέμε, είναι για κλάματα. Δεν ξέρω τι γίνεται σήμερα σε κάθε χώρα, ούτε με ενδιαφέρει, αλλά αυτό που εισπράττω εγώ από τον ελληνικό στίβο είναι αυτό που είπα (για κλάματα).
Στη δεκαετία του ’70, όταν ο επαγγελματισμός δεν είχε διαφθείρει τα πάντα σε μια φάση χωρίς επιστροφή (όπως τώρα), υπήρχε φοβερή ισορροπία σε κάθε αγώνισμα. Ενώ είχαμε αθλητές κλάσης (Παπανικολάου, Παπαγεωργόπουλος, Τζιωρτζής, Λάμπρου κ.ά.) υπήρχε βάθος σε όλα τα αγωνίσματα. Παντού είχαμε αθληταράδες και ο κόσμος γούσταρε να βλέπει ακόμη και τα πανελλήνια πρωταθλήματα, όταν καταρρίπτονταν συνέχεια ρεκόρ σε κάθε αγώνισμα.
Ήμασταν καλοί και στους δρόμους ταχύτητας, και στις μεσαίες, αποστάσεις, και στις μεγάλες (εκεί όπου έχουμε να δούμε έλληνα αθλητή της προκοπής κάτι δεκαετίες), και στα άλματα, και στις ρίψεις, και παντού. Γινόταν δουλειά σε βάθος, σε όλα τα αγωνίσματα, και με πολλούς αθλητές, δίχως να ενδιαφέρουν τα ολυμπιακά μετάλλια σώνει και καλά, ενώ τώρα υπάρχουν πάμπολλα αγωνίσματα που είναι «άγνωστα» για τον στίβο μας, όπως τα στηπλ, τα πέντε και δέκα χιλιόμετρα, κι ένα σωρό κι ακόμη.
Η γελοία λογική που κυριαρχεί είναι η εξής. Αφού στις μεγάλες αποστάσεις οι Κενυάτες ξέρω γω είναι ανίκητοι, δεν υπάρχει λόγος να ασχοληθούμε – λες και ο στίβος είναι μόνο οι Ολυμπιάδες και τα μήτινγκ με λεφτά. Αλλά αυτό είναι. Το κράτος επικεντρώνεται, εννοώ σε 4-5 αθλητές που ξεχωρίζουν, πάνω εκεί επενδύεται χρήμα (από τους χορηγούς), και όλα τα υπόλοιπα τσιμέντο να γίνουν.
Εν τω μεταξύ αυτό συμβαίνει σχεδόν σε κάθε διάσταση της καθημερινής ζωής – με τη βιτρίνα να ξεσκονίζεται συνεχώς, όταν το κατάστημα μέσα είναι τελείως άδειο. Χώρα του τίποτα.
7/8/2024
Τον Αύγουστο βλέπω πάντα ταινίες με τον Αντρέα Μπάρκουλη, αυστηρά από τα σέβεντις όμως. Τα σίξτις του λίγο μ’ ενδιαφέρουν. Με ενδιαφέρει μόνο ο Αντρέας με περούκα. Επίσης μερικά από τα πιο καλά μου κείμενα, για τον Αντρέα, τα έχω γράψει Αύγουστο. Αντρέας και χασίσι 23 Αυγ. 2016, Αντρέας και Κρουαζιέρα του Τρόμου 23 Αυγ. 2021. Όπως βλέπετε και τα δύο είχαν δημοσιευθεί στο LiFO στις 23 Αυγούστου – την ημερομηνία που πέθανε. Δεν ξέρω αν φέτος θα τριτώσει το καλό, να γράψω ακόμη κάτι για τον Μπάρκουλη και να δημοσιευτεί την ίδια μέρα... Δεν έχω κάτι στο νου, αλλά ίσως βρω...
Τον Αύγουστο βλέπω πάντα ταινίες με τον Αντρέα Μπάρκουλη, αυστηρά από τα σέβεντις όμως. Τα σίξτις του λίγο μ’ ενδιαφέρουν. Με ενδιαφέρει μόνο ο Αντρέας με περούκα. Επίσης μερικά από τα πιο καλά μου κείμενα, για τον Αντρέα, τα έχω γράψει Αύγουστο. Αντρέας και χασίσι 23 Αυγ. 2016, Αντρέας και Κρουαζιέρα του Τρόμου 23 Αυγ. 2021. Όπως βλέπετε και τα δύο είχαν δημοσιευθεί στο LiFO στις 23 Αυγούστου – την ημερομηνία που πέθανε. Δεν ξέρω αν φέτος θα τριτώσει το καλό, να γράψω ακόμη κάτι για τον Μπάρκουλη και να δημοσιευτεί την ίδια μέρα... Δεν έχω κάτι στο νου, αλλά ίσως βρω...
6/8/2024
Ελσίνκι, 1970, τρελή δισκάρα, ντράμερ ήταν ο τύπος, φαίνεται εξάλλου
https://www.youtube.com/watch?v=zy7yQWemcXo
Ελσίνκι, 1970, τρελή δισκάρα, ντράμερ ήταν ο τύπος, φαίνεται εξάλλου
https://www.youtube.com/watch?v=zy7yQWemcXo
6/8/2024
Το «Ραντεβού στο Κύτταρο» [Όγδοο, 2024] συμπλήρωσε στα ράφια των βιβλιοπωλείων περισσότερο από 3 μήνες. Μετά την πρωτιά που κατηγάγαμε (καλά δεν το λέω;) στο πρώτο δίμηνο κυκλοφορίας του, στα βιβλία Τέχνης (ΤΕΧΝΗ-ΘΕΑΤΡΟ-ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ), του βιβλιοπωλείου Πολιτεία, τώρα, στις πωλήσεις 6μήνου, το βιβλίο βρίσκεται στην τέταρτη θέση – και είναι και αυτό μια επιτυχία. Σας ευχαριστώ πολύ, εκ νέου. Η λίστα...
1. Διάφανα κρίνα / Έγινε η απώλεια συνήθειά μας / ΣΑΡΡΗΣ ΘΑΝΟΣ / Εκδότης: ΟΞΥ
2. Μαθήματα ζωγραφικής (χαρτόδετη έκδοση) / Χίος, 1981 / ΤΣΑΡΟΥΧΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ / Εκδότης: ΑΓΡΑ
3. ΟΤΑΝ ΞΥΠΝΗΣΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ / ΔΡΑΜΑΤΙΚΟΣ ΕΠΙΛΟΓΟΣ ΣΕ ΤΡΕΙΣ ΠΡΑΞΕΙΣ / IBSEN HENRIK / Εκδότης: GUTENBERG
4. Ραντεβού στο Κύτταρο / Η ελληνική ποπ και ροκ μουσική μέσα από τη δισκογραφία της 1965-1982 (2η έκδοση αναθεωρημένη) / ΤΡΟΥΣΑΣ ΦΩΝΤΑΣ / Εκδότης: ΟΓΔΟΟ
5. Η ιστορία της τέχνης σε 21 γάτες / GOULD NIA / Εκδότης: ΦΟΥΡΦΟΥΡΙ
6. Ο ΤΥΧΑΙΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ ΕΝΟΣ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥ / FO DARIO (NOBEL 1997) / Εκδότης: ΑΚΥΒΕΡΝΗΤΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ
7. Ο καθρέφτης και το μαχαίρι / ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ ΜΑΝΟΣ / Εκδότης: ΙΚΑΡΟΣ
8. Καλησπέρα και καλή βραδιά / Η βιογραφία του Βασίλη Καρρά / ΚΑΝΟΥΣΗΣ ΘΑΝΟΣ / Εκδότης: ΤΑΞΙΔΕΥΤΗΣ
9. Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΗΘΟΠΟΙΟΥ / THE ART OF ACTING / ADLER STELLA / Εκδότης: ΙΝΔΙΚΤΟΣ
10. ΑΜΛΕΤ / SHAKESPEARE WILLIAM / Εκδότης: GUTENBERG
Το «Ραντεβού στο Κύτταρο» [Όγδοο, 2024] συμπλήρωσε στα ράφια των βιβλιοπωλείων περισσότερο από 3 μήνες. Μετά την πρωτιά που κατηγάγαμε (καλά δεν το λέω;) στο πρώτο δίμηνο κυκλοφορίας του, στα βιβλία Τέχνης (ΤΕΧΝΗ-ΘΕΑΤΡΟ-ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ), του βιβλιοπωλείου Πολιτεία, τώρα, στις πωλήσεις 6μήνου, το βιβλίο βρίσκεται στην τέταρτη θέση – και είναι και αυτό μια επιτυχία. Σας ευχαριστώ πολύ, εκ νέου. Η λίστα...
1. Διάφανα κρίνα / Έγινε η απώλεια συνήθειά μας / ΣΑΡΡΗΣ ΘΑΝΟΣ / Εκδότης: ΟΞΥ
2. Μαθήματα ζωγραφικής (χαρτόδετη έκδοση) / Χίος, 1981 / ΤΣΑΡΟΥΧΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ / Εκδότης: ΑΓΡΑ
3. ΟΤΑΝ ΞΥΠΝΗΣΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ / ΔΡΑΜΑΤΙΚΟΣ ΕΠΙΛΟΓΟΣ ΣΕ ΤΡΕΙΣ ΠΡΑΞΕΙΣ / IBSEN HENRIK / Εκδότης: GUTENBERG
4. Ραντεβού στο Κύτταρο / Η ελληνική ποπ και ροκ μουσική μέσα από τη δισκογραφία της 1965-1982 (2η έκδοση αναθεωρημένη) / ΤΡΟΥΣΑΣ ΦΩΝΤΑΣ / Εκδότης: ΟΓΔΟΟ
5. Η ιστορία της τέχνης σε 21 γάτες / GOULD NIA / Εκδότης: ΦΟΥΡΦΟΥΡΙ
6. Ο ΤΥΧΑΙΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ ΕΝΟΣ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥ / FO DARIO (NOBEL 1997) / Εκδότης: ΑΚΥΒΕΡΝΗΤΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ
7. Ο καθρέφτης και το μαχαίρι / ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ ΜΑΝΟΣ / Εκδότης: ΙΚΑΡΟΣ
8. Καλησπέρα και καλή βραδιά / Η βιογραφία του Βασίλη Καρρά / ΚΑΝΟΥΣΗΣ ΘΑΝΟΣ / Εκδότης: ΤΑΞΙΔΕΥΤΗΣ
9. Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΗΘΟΠΟΙΟΥ / THE ART OF ACTING / ADLER STELLA / Εκδότης: ΙΝΔΙΚΤΟΣ
10. ΑΜΛΕΤ / SHAKESPEARE WILLIAM / Εκδότης: GUTENBERG
6/8/2024
Πόσο άσχημο θα φαινόταν αν έβλεπες να γράφει τη λέξη blues ως μπλουζ... Σωστός και ο Μπίγαλης...
[θα έβαλαν βέτο οι Τουρκογιώργηδες
]
Πόσο άσχημο θα φαινόταν αν έβλεπες να γράφει τη λέξη blues ως μπλουζ... Σωστός και ο Μπίγαλης...
5/8/2024
Βασικά είναι TO blues. Στον ενικό. Όπως TO rock. Όσο βλακώδες είναι να πούμε «η αξία των rock είναι», άλλο τόσο βλακώδες είναι και το «η αξία των blues είναι» (αλλά ok, αυτό έχει περάσει πια και τρώγεται - δηλαδή καταπίνεται). Και blues, όχι μπλουζ, γιατί μπλουζ, με ελληνικά γράμματα, ήταν εκείνα που χορεύανε στα σίξτις, στην Ελλάδα – και θα πρέπει κάπως να τα διακρίνουμε. Αφήνω το γεγονός πως η λέξη μπλουζ, όταν την βλέπεις γραμμένη, είναι σαν την μπλούζα, και είναι και αυτό ψιλοάθλιο. Μπλουζ, ας πούμε, είναι το “Françoise” των Vikings, που δεν έχει καμία σχέση με blues. Το ΤΗΣ μπλουζ τώρα είναι το γελοιδέστερον όλων... Χειρότερο και από το ΤΗΣ ροκ. Όταν το συναντάς κάπου ξέρεις ότι στη συνέχεια θα διαβάσεις μόνο σαχλαμάρες.
Βασικά είναι TO blues. Στον ενικό. Όπως TO rock. Όσο βλακώδες είναι να πούμε «η αξία των rock είναι», άλλο τόσο βλακώδες είναι και το «η αξία των blues είναι» (αλλά ok, αυτό έχει περάσει πια και τρώγεται - δηλαδή καταπίνεται). Και blues, όχι μπλουζ, γιατί μπλουζ, με ελληνικά γράμματα, ήταν εκείνα που χορεύανε στα σίξτις, στην Ελλάδα – και θα πρέπει κάπως να τα διακρίνουμε. Αφήνω το γεγονός πως η λέξη μπλουζ, όταν την βλέπεις γραμμένη, είναι σαν την μπλούζα, και είναι και αυτό ψιλοάθλιο. Μπλουζ, ας πούμε, είναι το “Françoise” των Vikings, που δεν έχει καμία σχέση με blues. Το ΤΗΣ μπλουζ τώρα είναι το γελοιδέστερον όλων... Χειρότερο και από το ΤΗΣ ροκ. Όταν το συναντάς κάπου ξέρεις ότι στη συνέχεια θα διαβάσεις μόνο σαχλαμάρες.
4/8/2024
Όταν γράφω ένα κείμενο έχω στο νου μου άλλα 20 κι έτσι είναι πολύ φυσικό να πηγαίνω από το ένα στο άλλο, να συμπληρώνω διάφορα, που μου έρχονται στο νου ξαφνικά και να ξεχνάω άλλα – που θέλω να τα γράψω και που, στο τέλος, μου διαφεύγουν.
Έτσι λοιπόν και στο κείμενο για τον John Mayall (δες προηγούμενο ποστ) που ανέβηκε σήμερα στο LiFO. gr, ενώ είχα στο νου μου να γράψω οπωσδήποτε για την ταινία που είχε γυρίσει, στα late 60s, ο Ροβήρος Μανθούλης, για τον John Mayall, για λογαριασμό της εκπομπής της γαλλικής τηλεόρασης “Α l'affiche du Μonde”... στο τέλος το ξέχασα.
Ξέχασα και κάτι άλλο, εν τω μεταξύ, αλλά δεν είναι τόσο σοβαρό αυτό. Για την ταινία του Μανθούλη, όμως, έπρεπε να το γράψω.
Δεν πειράζει, επανορθώνω τώρα…
https://www.youtube.com/watch?v=MVmZr7JnWvA
Όταν γράφω ένα κείμενο έχω στο νου μου άλλα 20 κι έτσι είναι πολύ φυσικό να πηγαίνω από το ένα στο άλλο, να συμπληρώνω διάφορα, που μου έρχονται στο νου ξαφνικά και να ξεχνάω άλλα – που θέλω να τα γράψω και που, στο τέλος, μου διαφεύγουν.
Έτσι λοιπόν και στο κείμενο για τον John Mayall (δες προηγούμενο ποστ) που ανέβηκε σήμερα στο LiFO. gr, ενώ είχα στο νου μου να γράψω οπωσδήποτε για την ταινία που είχε γυρίσει, στα late 60s, ο Ροβήρος Μανθούλης, για τον John Mayall, για λογαριασμό της εκπομπής της γαλλικής τηλεόρασης “Α l'affiche du Μonde”... στο τέλος το ξέχασα.
Ξέχασα και κάτι άλλο, εν τω μεταξύ, αλλά δεν είναι τόσο σοβαρό αυτό. Για την ταινία του Μανθούλη, όμως, έπρεπε να το γράψω.
Δεν πειράζει, επανορθώνω τώρα…
https://www.youtube.com/watch?v=MVmZr7JnWvA
3/8/2024
Έξι δίσκοι από το 1982, που περιπλέουν το ελληνικό ροκ και για τους οποίους θα διαβάσετε στο "Ραντεβού στο Κύτταρο" [Όγδοο, 2024], που τώρα κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία.
[Το καλύτερο καλοκαιρινό ανάγνωσμα, για όσους και όσες ενδιαφέρονται
για την ελληνική μουσική και το τραγούδι]
Έξι δίσκοι από το 1982, που περιπλέουν το ελληνικό ροκ και για τους οποίους θα διαβάσετε στο "Ραντεβού στο Κύτταρο" [Όγδοο, 2024], που τώρα κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία.
2/8/2024
Μόνο το κουπί που τραβάνε οι Έλληνες είναι για χρυσό μετάλλιο...
Μόνο το κουπί που τραβάνε οι Έλληνες είναι για χρυσό μετάλλιο...
2/8/2024
Με διαιτητή το Βέγγο θα νίκαγε η Ιταλίδα πάντως...
Με διαιτητή το Βέγγο θα νίκαγε η Ιταλίδα πάντως...
Σχόλια από το fb στο ποστ "Με διαιτητή το Βέγγο θα νίκαγε η Ιταλίδα πάντως..."...
ΑπάντησηΔιαγραφήStathis Nikokavouras
Η καλυτερη ταινια εβερ..ειδικα σαν φαρμακοποιος..να σου φτιαξω ενα απο αυτα εδω τα μπουκαλια ?εμενα ρωτας? Καλα πιες απο αυτο και ζωη σε λογου μας ...να ζησουμε να σε θυμομαστε...μοναδικες ατακες και βεγγος.
Ανδρέας Αγγελόπουλος
1 2 3 4 5 και πέντε δέκα!
Sofia Pisanidou
το προβλημα ειναι οι ολυμπιακοι αγωνες που μοιαζουν περισσοτερο με hunger games (It’s no surprise that the indicators of athlete success are also those that drive market success, and that both are products of the same ideology: competition, individualism, domination.,Samantha Retrosi)
Chrysella Lagaria
Δεν έχω διαβάσει πιο έξυπνο Ποστ για το θέμα δίκιο!
Σχόλια από το fb στο ποστ "Μόνο το κουπί που τραβάνε οι Έλληνες είναι για χρυσό μετάλλιο..."...
ΑπάντησηΔιαγραφήIrini Pitsoli
Το κουπί -κουπί, αλλά αντί να κάτσουμε να ασχοληθούμε οι Έλληνες με αυτά τα προβλήματα ,με την διαλυμένη υγεία, με την ανύπαρκτη παιδεία, με τους πλειστηριασμούς με το ότι ένα εισόδημα της τάξης των 700 - 800 ευρώ δεν φτάνει για να περάσεις ούτε μια εβδομάδα του μήνα όταν τα μισά και παραπάνω πάνε σε λογαριασμούς ρεύματος, νερού, κτλ , μαλλιοτραβιόμαστε για τον μπλε Διόνυσο και άλλα παρόμοια σοβαρά θέματα....... Οπότε ως ένα βαθμό , μας λες και άξιους της μοίρας μας. (Όχι ότι μια τελετή έναρξης Ολυμπιακών αγώνων δεν έχει πολιτικές και κοινωνικές προεκτάσεις, αλλά λίγους είδα να ασχολούνται με αυτές)
Άγγελος Γαβριήλ
Ναι αλλά είχαμε καλύτερη έναρξη Ολυμπιακών Αγώνων πριν 20 χρόνια...
Dreliozis Panagiotis
Ας δουλεύουν εφταημερο να βγάζουν περισσότερα.....
Με χρυσά μετάλλια θα τρώνε.....
Σχόλια από το fb στο ποστ "Έξι δίσκοι από το 1982, που περιπλέουν το ελληνικό ροκ και για τους οποίους θα διαβάσετε στο "Ραντεβού στο Κύτταρο" [Όγδοο, 2024], που τώρα κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία"...
ΑπάντησηΔιαγραφήΦώντας Τρούσας
https://www.youtube.com/watch?v=KeajxdFLFV4
ΣΤΟ ΠΗΛΙΟ ή ΣΤΗ ΚΡΗΤΗ - Μελίνα Τανάγρη
https://www.youtube.com/watch?v=iUxJ-NMu6-s
Chris Spheeris & Paul Voudouris - Prism
https://www.youtube.com/watch?v=3gK7YKEooMU
Θέμα σε 5/4 - Με τη φωτιά
Dimitrios Kambakos
Έφτασε κ στους Φούρνους!
Σχόλια από το fb στο ποστ "Όταν γράφω ένα κείμενο έχω στο νου μου άλλα 20 κι έτσι είναι πολύ φυσικό να πηγαίνω από το ένα στο άλλο"...
ΑπάντησηΔιαγραφήVassilis Serafimakis
Λοιπόν περίεργη η σχέση Γάλλων με το ροκ, γενικά. Λες αποκλείεται, είναι σαν πόλους που απωθούνται, με τέτοια διαφορά μουσικότητας στη γλώσσα και τα διάφορα άλλα. Κι όμως έχω πέσει σε κείμενα γιά το είδος γαλλόφωνα τρομερά. Θυμάμαι κάτι Rock & Folk γιά σκηνή Καντέρμπουρυ εξαιρετικά, πχ συνέντευξη τού Wyatt μέσα σε αμάξι στη Νίκαια! (Θυμήθηκα τώρα κι ότι ένα σωρό Βρετανοί μετακομίζαν Γαλλία γιά ν'αποφύγουν τον υψηλώτερο φόρο εισοδήματος τής χώρας τους.)
Φώντας Τρούσας
Οι Γάλλοι λόγω κουλτούρας και αριστεράς είχαν μεγάλη επαφή με το κοινωνικό κομμάτι του ροκ και πολλά συγκροτήματά τους επίσης ήταν εντόνως πολιτικοποιημένα. Και με τους Ιταλούς συνέβαινε αυτό, και με τους Γερμανούς σε μικρότερο βαθμό.
Σχόλια από το fb στο ποστ "Βασικά είναι TO blues. Στον ενικό. Όπως TO rock"...
ΑπάντησηΔιαγραφήPatritsopoulos Nikos
Στα Φιλαδέλφεια ετσι τα λένε
Φώντας Τρούσας
Στο Πατήσι τα λένε αλλιώς όμως.
Patritsopoulos Nikos
εχει ομως κατω και ανω Πατήσια
Φώντας Τρούσας
Στο κάτω
Dimitris Panagiotidis
Ναι αλλα οταν ο μαυρος λεει I got the blues εννοει εχω ΤΙΣ μαυρες μου. Οποτε να δεχτουμε και ΤΑ blues με την εννοια αυτος "τραγουδαει τον πονο του τα ντερτια του"
Φώντας Τρούσας
>>εννοει εχω ΤΙΣ μαυρες μου.<< Εμείς το εννοούμε αυτό και το μεταφράζουμε έτσι, όχι ο μαύρος. Εμείς θα μπορούσε να το μεταφράσουμε και "είμαι στενοχωρημένος", "τραβάω ζόρι" κ.λπ. ανάλογα, με τα συμπαρομαρτούντα.
Alexandros Zachariadis
Aκριβώς επειδή ο μαύρος λέγοντας (σε μετάφραση) έχω “τα μπλε μου” εννοώντας τις μαύρες μου, είναι δόκιμος ο πληθυντικός στα blues.
Φώντας Τρούσας
Έγραψα επίσης ότι "ΤΑ blues" τρώγεται. Έχει καθιερωθεί κι αυτό εννοώ - αν και είναι λάθος. Προσωπικά το δέχομαι σ' ένα κείμενο, το οποίο θα το κρίνω συνολικά όμως.
Φώντας Τρούσας
Ξαναλέω πως το "Ι got the blues" μεταφράζεται και ως Τραβάω ζόρι, Ζορίζομαι, Είμαι στενοχωρημένος, Είμαι πικραμένος, Είμαι συννεφιασμένος κ.λπ.. Δεν είσαι υποχρεωμένος να το μεταφράσεις Έχω τις μαύρες μου και από κει να συμπεράνεις πως είναι ΤΑ blues. Αυτό είναι αυθαίρετο. Αλλά ξαναλέω, για τρίτη φορά, πως ΤΑ blues το δέχομαι προσωπικά - σε σχέση όμως με το ποιος το γράφει σ' ένα ευρύτερο κείμενο.
Dimitris Panagiotidis
η ουσία είναι ότι συνεννοούμαστε
Alexandros Zachariadis
Από wiikipedia: The term 'Blues' may have originated from "blue devils", meaning melancholy and sadness. Μελαγχολία και θλίψη λοιπόν είναι πιο κοντά "Στις Μαύρες"
Επίσης το rock είναι σωστά στον ενικό καθώς σημαίνει το είδος της κίνησης του λικνίσματος (rocking) μιας πχ κουνιστής καρέκλας.
Φώντας Τρούσας
Ρε φίλε δεν καταλαβαίνεις τι λέω. Από το τελείως αυθαίρετο στα ελληνικά "τις μαύρες" δεν μπορείς να λες ΤΑ blues.
Alexandros Zachariadis
Κι όμως είναι η κοντινότερη μετάφραση. Καμία αυθαιρεσία. Αν και σέβομαι την άποψη σου, θεωρώ πως δεν είναι σωστή.
Φώντας Τρούσας
Εξακολουθείς να μην καταλαβαίνεις τι εννοώ. Δεν έχω πρόβλημα με το "Τις μαύρες". Αυτό δε σημαίνει όμως ότι θα πω "Τα blues". Αυτό είναι το αυθαίρετο.
Alexandros Zachariadis
ΔιαγραφήBlue ενικός, Blues πληθυντικός . Άλλο παράδειγμα σε είδος χορού και μάλιστα γελοίου. Θα λέγαμε ποτέ πάμε να χορέψουμε ΤΟ "παπάκια" ?
Γιώργος Βούλγαρης
Ακριβώς
έτσι ακριβώς αυτή είναι η σωστή σύνταξη.
Ioulia Livaditi
Καλά παλιά 99% εγραφε η ροκ εντάξει μην υπερβάλουμε ότι όλοι αυτοί λέγανε βλακειες
Φώντας Τρούσας
Δεν ισχύει αυτό.
Ioulia Livaditi
Εντάξει
Vassilis Serafimakis
ο όρος "η ρόκ" βάσιμα θεωρούμε ότι είναι συντομογραφία τού όρου "η ροκ μουσιλή".
Thanos Fotiadis
Νομίζω η παρεξήγηση οφείλεται στο "η ροκ/μπλουζ μουσική" και μετά χωρίς το "μουσική" έχει μείνει η ροκ/μπλουζ. Κακώς αλλά έτσι μάλλον έγινε.
Γιώργος Βούλγαρης
έτσι ξεκίνησε ναι.
Eleni Founti
Κατά σύμπτωση, είμαι σε αυτή τη σελίδα ακριβώς από τη Σκηνή της τζαζ του Hobsbawm που διαβάζω τώρα. "Το μπλουζ" ψηφίζει και ο μεταφραστής (Τσηρος)
Stathis Nikokavouras
Μια ειναι η ουσια.ευτυχως υπαρχει και η απεραντη κοινοτητα και οι μουσικη blues μιας και το ροκ του σημερα μας τελειωσε..διαμαντια κοματια συνεχιζουν να βγαινουν..ποσο σφακεριωτες ειμαστε φωντα..και εμενα μου γυριζει το μυαλο οταν ακουω τα 7-8 τελευταια χρονια κατι ....καλο παραδεισο,καλο ταξιδι στο φως(παπαρια μαντολες μαυρο απεραντο σκοταδι δυο μετρα κατω απο το χωμα),οταν πας να φας σε ταβερνα και σου λεει η σερβιτορα καλη απολαυση,καλη ξεκουραση ,λες και υπαρχει κακη ξεκουραση ,κακη απολαυση ,κακος παραδεισος..δεν το αντεχω.παω να βαλω λιγο buddy guy για το καλο.i am the blues..τα λεμε ..
Φώντας Τρούσας
Καλό ροκ βγαίνει και σήμερα. Όλα τα καινούρια ροκ άλμπουμ, για τα οποία γράφω στο blog είναι από καλά και πάνω. Άλλο είναι το θέμα με το ροκ σήμερα.
Andreas Frogoudakis
επιτελους! Πεστα
Χρήστος Α. Σταμέλος
Η λογική του "τα blues" ,είναι προφανώς ο πληθυντικός. Το blue, τα blues.
Δημητρης Γλετζακος
Σωστός συμφωνώ απόλυτα.Και έλεγα χρονια ότι κάτι δεν πάει καλά με τα αυτιά μου η έχω νοητικό πρόβλημα αλλά αφού το έχουν και άλλοι οκ
Φώντας Τρούσας
Α και κάτι άλλο. Στη λογοτεχνία, το θέατρο και λοιπά, "το μπλουζ" (στα ελληνικά) είναι δόκιμο. "Διαμάντια και μπλουζ" είναι το σωστό. Όχι "Διαμάντια και blues" σώνει και καλά. Όσα γράφω αφορούν μόνο τα μουσικά κείμενα.
Vassilis Serafimakis
Ενδιαφέρουσα και δύσκολη πρόταση. Γιά όσους δηλαδή δίνουν πάνω από δεκάρα περί γλώσσας κι ακριβολογίας.
Αυτό που είναι αναμφισβήτητο είναι ότι ο όρος "μπλούζ" στην Ελλάδα τών απαρχών τών 1960s κι ίσως ως το τέλος τους όντως αφορούσε τα "σλόου" κομμάτια τα οποία χορεύονταν αγκαλιά από ζευγάρια. Δεν αφορούσε την μουσική από τον Αμερικανικό χώρο τών μαύρων. Η παραγγελία "Βάλε κάνα μπλούζ" παρέπεμπε ευθέως στο ουδέτερο άρθρο: "το μπλούζ". Πχ "πάνω στα μπλούζ ήρθε η μαμά της κι άναψε τα φώτα!"
ΥΓ Υπήρχε περίπου τότε ένα φανατικό υποσύνολο μουσικόφιλων στην Ελλάδα που λατρεύαν τη μαύρη μουσική. Διαβασμένοι και ζόρικοι. Τι γίναν όλοι αυτοί; Ανεβήκαν απευθείας στη ντίσκο;
Θεοδουλος Παρασκευαιδης
ΠΡΟΣΥΠΟΓΡΑΦΩΩΩΩΩ......ΑΣΦΑΛΩΣ!!!!
Costas Arvanitis
ΔιαγραφήH "Μπλούζα του Οδοντογιατρού" (στίχοι: Boris Vian, μουσική: Henri Salvador, ενορχήστρωση: Quincy Jones)
https://www.youtube.com/watch?v=yZp9xKY-4do
Blouse du dentist
Lily Chanoumi
Ε λοιπόν αυτό δεν τοξερα!!! Μπαίνει στη λίστα
Ferris Costas
Στην Αίγυπτο, δεν λέγαμε "χορεύομε μπλουζ", αλλά "πάμε για slow".
George Nikolopoulos
ότι έχει επικρατήσει στη γλώσσα πρέπει να το αφήνετε ήσυχο . Και ας έχει ξεκινήσει από ένα λάθος. Δεν μπορούμε να πούμε πια ότι δεν πρέπει να λέγεται "η όπερα" αλλά ..."τα όπερα" !!
Φώντας Τρούσας
το "της μπλουζ" δεν έχει καθιερωθεί ρε φίλε, είναι πρόσφατο και τελείως μαλακία
Jimi Sokratis
Η όπερα σωστά λέγεται έτσι γιατί είναι μια σύνθεση θεάτρου, μουσικής, τραγουδιού, αρχαίου δράματος οπότε είναι η κατεξοχήν παράσταση. Η όπερα όπως λέμε παράσταση. Από όλα τα είδη τραγουδιού αν ένα είναι ιδίωμα πιο πολύ από κάθε άλλο αυτό είναι το blues λόγω των blue notes που το ξεχωρίζουν (όπως και στην jazz υπάρχουν οι blue notes φυσικά).
Η καλύτερα από όλα ταείδη τραγουδιού που μας είναι οικεία στην δύση, για να το πω καλύτερα.
Οταν λες πχ το μπαλέτο το κάνεις γιατί δίνεις έμφαση στο κομμάτι του χορού που κυριαρχεί έναντι της μουσικής και ορίζει την παράσταση ως προς το τι είδος παράστασης είναι
Το είχα γράψει και παλιότερα ότι, ότι είναι τραγούδι στον κυρίως όγκο της παραγωγής του, σε αυτό με το οποίο είναι ταυτισμένο πρέπει να το λέμε ''το''. Είχα γράψει πχ το country ότι πρέπει να λέμε. Αλλά στο country έχει ταυτιστεί τόσο πολύ που άμα δεν πεις η country θα σε περνάν για περίεργο. Στα υπόλοιπα που δεν έχουν ταυτιστεί σε τέτοιο βαθμό πρέπει να τα διατηρήσουμε έτσι ενάντια σε τέτοιες αλλαγές. Ποτέ και πουθενά δεν έχω ακούσει ή διαβάσει να λένε ''η τανγκό'' ή ''η τάνγκο''. Γιατί σε όσους ακούγαν και μιλούσαν για αυτό είχανσυγκεκριμένη φιλοσοφία στο πως το έβλεπαν, σαν μουσικό ιδίωμα σαν τραγούδι.
Πχ στο Τρίτο πρόγραμμα τόσα χρόνια σχεδόν παντού και πάντα κάνουν ακριβείς διαχωρισμούς όταν θέλουν να πουν κάτι πχ λενε η όπερα όταν μιλάνε για όλο το είδος και τα οπερατικά έργα, λένε ''το οπερατικό τραγούδι'' όταν θέλουν να απομονώσουν το τραγουδιστικό μέρος και να αναφερθούν και σε τραγούδια που δεν είναι από όπερες αλλά είναι γραμμένα με αυτόν τον τρόπο, πάντα μα πάντα λένε το/τα Lieder όταν μιλάνε για αυτά τα τραγούδια ποτέ δεν έχω ακούσει να λένε ''η Lieder (μουσική)'', λένε ''ο οπερατικός συνθέτης'' όταν θέλουν να μιλήσουν για ένα συνθέτη που ασχολήθηκε με αυτό το είδος δε λένε ο συνθέτης ή μουσικοσυνθέτης έτσι γενικά κι αόριστα κτλ. Οπότε το πως θα το πεις βάζεις και τα συμφραζόμενα σε αυτά που δε λες εννοείς πράγματα με το πως το λες. Εχουν σημασία γιατί έτσι δημιουργείς την σύνδεση με το που θες να αναφερθείς και τι θες να πεις. Ακριβολογείς μιλόντας έτσι.
Αν μιλάμε για μουσική τότε ο Chuck Berry,ο John Lee Hooker, ο Muddy Waters, ο Keith Richrds κ.α. είναι συνθέτες και όχι τραγουδοποιοί ή μουσικοί σε συγκεκριμένο ιδίωμα. Αλλά πουθενά δε λέμε ο συνθέτης Robert Johnson, ο συνθέτης Χρήστος Κυριαζής, ο συνθέτης john Lennon.
Αν μιλάμε για μουσική τότε όλοι οι ερμηνευτές και τραγουδιστές είναι συνθέτες γιατί παράγουν την δική τους μουσική, το δικό τους ηχόχρωμα, την δική τους σφραγίδα. Αλλά δε λέμε ο συνθέτης Καζαντζίδης, η συνθέτρια Βανδή, ο συνθέτης Sinatra παρότι συνθέτουν κι αυτοί την δική τους μουσική ανοίγοντας το στόμα.
Dimitri- Mitsos Poulikakos
Σόρυ που θα διαφωνίσω, Φώντα, αλλά εδώ κάνεις λάθος. Ο μαύρος όταν λέει (την έκφραση) "I got the blues", εννοεί "έχω τ α blues"....Πώς λέμ'εμείς "έχω τα κέφια μου"? Ακριβώς το αντίστροφο.....Και ρώτα όποιον μαύρο θέλεις
Φώντας Τρούσας
ΔιαγραφήΌπως είχε γράψει και ο Ροβήρος Μανθούλης, που είχε φάει το blues με το κουτάλι, περισσότερο και από πολλούς ξένους, όχι μόνο από τους Έλληνες , στο βιβλίο του "Μπλουζ με σφιγμένα δόντια": «Εμείς λέμε ‘τα μπλουζ’. Στα αγγλικά η λέξη είναι στον ενικό».
https://diskoryxeion.blogspot.com/2014/02/blues.html
ΡΟΒΗΡΟΣ ΜΑΝΘΟΥΛΗΣ blues με σφιγμένα δόντια
Dimitri- Mitsos Poulikakos
Στα αγγλικά, στον ενικό είναι το "I'm blue". "I got the blues", είναι πληθυντικός, επιμένω, σαν το "είμαι στις μαύρες μου". Και πάλι σε προτρέπω να ρωτήσεις όποιον μαύρο θέλεις!!..(Και πού' σαι, τα αγγλικά μου είναι σίγουρα καλύτερα και απο του Μανθούλη, you better believe it!!)...
Φώντας Τρούσας
Είναι άλλο η φράση "I got the blues" και είναι άλλο το blues. Ως είδος μουσικής είναι μόνο στον Ενικό >>(music, always singular) A musical composition following blues forms<<
Dimitri- Mitsos Poulikakos
Είναι: Η μουσική τ ω ν blues, Φώντα!!...
Φώντας Τρούσας
Πώς το λέγανε παλιά... δεν ξέρω πώς το λένε, αλλά μ' αρέσει να το τρώω (γέλιο)
Stathis Nikokavouras
καλε μητσο πως ειναι το κατακωλο?η φωτο σου ολα τα λεφτα...
Stavros Stavropoulos
Πολυ σωστά. Λέμε ομως, "της ροκ μουσικής". Γενική. Άρα, και το " η ροκ μουσική" είναι ορθό. Βέβαια, "η ροκ" σκέτο, χωρίς το μουσική, είναι λάθος. Είναι το ροκ.
Μπλάκυ Δημήτρης
Η ροκ έχει μια παρένθεση ενδιάμεσα: (μουσική) η οποία δεν γράφεται και δεν αναφέρεται!!
Αυτό σημαίνει η ροκ Φώντα!
Φώντας Τρούσας
Κάτι μας είπες τώρα. Γράψε ροκ μουσική τότε. Όποιος δεν το γράφει είναι σκράπας. Το ροκ φίλε μου είναι κάτι πιο ευρύ. Δεν είναι απλά μουσική. Μην τα ξαναπάμε από την αρχή. Τα έχουμε πει χιλιάδες φορές. Εδώ εξάλλου λέμε για το blues.
Thanos Laganas
Οι Ατσίδες με τα μπλε …
Γιώργος Βούλγαρης
Είναι τα blues γιατί απλούστατα αυτό είναι το άρθρο στα αγγλικά αυτής της λέξης.
"When I got the blues man..." όπως λέμε "όταν είμαι στις μαύρες μου...", γιατί προφανώς είναι μία κατάσταση που διαρκεί αρκετά.
Δεν υπάρχει "the blue".
"It's"the" blues".
Σωστό είναι σε μετάφραση σε άλλη γλώσσα να ακολουθούνται τα άρθρα.
Φώντας Τρούσας
Τα λες όλα λάθος. Τα έχω εξηγήσει με το νι και με το σίγμα.. Διάβασε σε παρακαλώ όλα τα σχόλια πριν σχολιάσεις, γιατί βαριέμαι να τα ξαναγράφω.
Γιώργος Βούλγαρης
Δεν υπάρχει περίπτωση να σφάλλω.
Η σωστή σύνταξη είναι ξεκάθαρη.
Και το θηλυκό περνάει, επειδή υπονοείται το "μουσική", πχ "η τζαζ, ροκ, σόουλ, ρέγκε, πανκ κλπ (μουσική)".
Αλλά είναι "τα" μπλουζ.
Η κατάληξη υποδεικνύει το σωστό άρθρο.
Συγγνώμη.
Φώντας Τρούσας
Κάνεις λάθος.
Σχόλια από το fb στο ποστ "Το «Ραντεβού στο Κύτταρο» [Όγδοο, 2024] συμπλήρωσε στα ράφια των βιβλιοπωλείων περισσότερο από 3 μήνες"...
ΑπάντησηΔιαγραφήAris Karampeazis
Τον έφαγες τον Καρρα
Φώντας Τρούσας
Εδώ έφαγα το Σαίξπηρ, τον Καρρά δεν θα 'τρωγα...
Aris Karampeazis
https://youtu.be/B9NU9kKB_N8?si=IEdjIaXz_LnGWxPT
Στρατος Λασκαρίδης - Σκότωσες ενα πεθαμένο
Σχόλια από το fb στο ποστ "Ελσίνκι, 1970, τρελή δισκάρα, ντράμερ ήταν ο τύπος, φαίνεται εξάλλου"...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιώργος Γιαννόπουλος
Ωραίος ήχος και παίξιμο στα τύμπανα και την κιθάρα - χωρίς να υστερούν οι υπόλοιποι. Η ατμόσφαιρα μου θύμισε το "ξεχασμένο πηγάδι"
Alex Apostolakis
Καποτε ηγειτο σχηματος που ονομαζοταν ''Oiling Boiling''.
Theodore Triantafillou
Φοβερός δίσκος πραγματικά.Και στην κιθάρα ο Nono Soderberg που είχε κι ενα ωραίο προσωπικό fusion δίσκο στα μέσα 70's
Σχόλια από το fb στο ποστ για τον Ανδρέα Μπάρκουλη...
ΑπάντησηΔιαγραφήΦώντας Τρούσας
https://www.lifo.gr/.../mia-palia-peripeteia-toy-andrea...
Mια παλιά περιπέτεια του Ανδρέα Μπάρκουλη | LiFO
https://www.lifo.gr/.../pente-hronia-horis-ton-andrea...
Πέντε χρόνια χωρίς τον Ανδρέα Μπάρκουλη | LiFO
Giotis Bangalas
ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΦΩΝΤΑ ΚΑΤΙ ΑΠΟ ΑΜΕΡΙΚΗ ΕΧΟΥΜΕ ΠΉΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΩΣ ΖΟΥΣΕ?....ΕΧΩ ΕΝΑ ΒΟΟΤLEG CD LIVE ΑΠΟ ΤΟ CHICAGO ΣΕΝΑ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ ΠΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΟΥΣΕ ΛΑΙΚΑ....
Φώντας Τρούσας
Γεια σου Γιώτη, το '74 έφυγε κυνηγημένος για Αμερική και έγινε τραγουδιστής για να επιβιώσει. Είχε βγάλει και δίσκο εκεί. Δεν είναι πολλά πράγματα γνωστά για εκείνη τη φάση του.
Giotis Bangalas
THANKS ΦΩΝΤΑ...
George Nikolopoulos
Υπάρχει άραγε εμφάνιση του χωρίς περουκίνι ;
Φώντας Τρούσας
Στα early 60s και στα 80s.
Σχόλια από το fb στο ποστ "Ο σύγχρονος ελληνικός στίβος ή κλασικός αθλητισμός, όπως τον λέμε, είναι για κλάματα"...
ΑπάντησηΔιαγραφήNikos Athanassakis
Εν τω μεταξύ το κράτος δεν δίνει φράγκο. Δεν είναι πολύς καιρός που ο ίδιος ο Τεντογλου μιλούσε για την άθλια συνθήκη των περισσότερων προπονητήριων. Μην μιλήσουμε για τα στέγαστρα.....
Anastasia Rouchota
Respect
Alexis Tambouras
Χώρα του παρελθόντος
Παναγιωτης Πανταζιδης
Στηνομασταν στις τηλεοράσεις για τους βαλκανικούς αγώνες αγωνιώντας για τις βαθμολογίες.Στους μεσογειακούς πάλι τα ίδια αν και οι βαλκανικοί θυμάμαι πως προσωπικά μου ήταν πιο θελκτικοι.Ισως γιατί υπήρχε η βαθμολογία και αυτό μου δημιούργησε κάτι σαν παιδί.Τι απέγινε με όλα αυτά αλήθεια?
Athanasia Tentolouri
δεν υπαρχει σοσιαλισμος, γιαυτο
Σχόλια από το fb στο ποστ ">>(…)Ένα ιδιαίτερο ‘’άρωμα’’ αναδύεται από κάθε δισκογραφική χρονιά την οποία καταγράφει ξεχωριστά και με εμπεριστατωμένες πληροφορίες"...
ΑπάντησηΔιαγραφήΦώντας Τρούσας
https://www.facebook.com/veravasileiou/posts/pfbid08VWqFURWxBtfCnAWNFn6ktcRzx2U2SWVB5HG7ZNoUmBwoTdzchEi3pionZH6KvSZl?locale=el_GR
Σχετικά με το ποστ για τον Ανδρέα Μπάρκουλη Ο Οικογενειακός Θησαυρός Νο 459 κυκλοφόρησε με εξώφυλλο τον Α. Μπάρκουλη με τίτλο ο Μπάρκουλης σουβλατζής πρόκειται μάλλον για Fake news δες το εξώφυλλο εδώ
ΑπάντησηΔιαγραφήhttps://www.thaddeus-tripp.gr/oikogeneiakos-thisairos-no-459
Γιώργος Μα