το αδιέξοδο του… Όμηρου Ευστρατιάδη

Το ελληνικό σινεμά έδινε ευρωπαϊκά εξώφυλλα – εξώφυλλα σε κινηματογραφικά περιοδικά εννοώ – στις αρχές του ’70. Και όχι με την «Αναπαράσταση» του Αγγελόπουλου ή με την «Ευδοκία» του Αλέξη Δαμιανού, αλλά με ταινίες του Όμηρου Ευστρατιάδη (το ξέρω βλασφημώ, αλλά αυτή είναι η αλήθεια). Αναφέρομαι, βασικά, στο αγγλικό Films and Filming, το οποίο κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 1970 (volume 17, number 3), με τον Udo Kier στο εξώφυλλο. Με τον Udo Kier, βεβαίως, που πρωταγωνιστούσε στο “Dead End” (το Αδιέξοδο, το Conflict of Emotions, τους Ερωτομανείς ντε), μια ταινία του ’70, και όχι του ’73 όπως γράφει o imdb, την οποίαν είχε σκηνοθετήσει ο Ευστρατιάδης, έχοντας ως βασικό πρωταγωνιστή τον γερμανό ηθοποιό. (Από την ίδιαν εποχή προέρχεται και η ταινία «Πρόκλησις», πάλι με τον Udo Kier και με παρτενέρ την Άννα Φόνσου). Στο Αδιέξοδο, δίπλα στο Kier (που έχει συνεργαστεί ακόμη και με τον Fassbinder – τον θυμάμαι στο “Berlin Alexanderplatz” και σε διάφορα άλλα) εμφανίζονταν καλοί έλληνες ηθοποιοί (Μπέτυ Αρβανίτη, Ανέστης Βλάχος, Χρήστος Τσάγκας), αλλά και άλλοι… κλασικοί πρωταγωνιστές του Ευστρατιάδη, όπως ο Λευτέρης Γυφτόπουλος – παρά ταύτα η ταινία δεν κυλάει με τίποτα. Την είχα δει παλιά στο βίντεο και αργότερα από ένα DVD, που είχε δώσει πριν από μερικά χρόνια το Πρώτο Θέμα, στη σειρά με τις υπόλοιπες ταινίες τής G.D. films, του Γρηγόρη(;) Δημητρόπουλου. Τώρα, την ξαναείδα στο… γρήγορο, επειδή κάποιος αναγνώστης θυμήθηκε κάτι σχετικό. Χονδρικώς, το στόρι του Γιάννη Τζιώτη (μόνιμος σεναρίστας, τότε, του Ευστρατιάδη) έχει ως εξής (μπορεί και να μην είμαι ακριβής). Ο Kier υποδύεται έναν… κατατρεγμένο νέο, ο οποίος αφού έπιασε τη μάνα του στο κρεβάτι μ’ ένα φίλο του, στην απελπισία του έπεσε από κάτι σκάλες, σαραβαλιάστηκε, νοσηλεύτηκε και… για να μπορέσει ν’ αντέξει τους… αφόρητους πόνους συνήθισε στις μορφίνες. Μορφινομανής, μπλέκει στην κρεαταγορά (μπαα;) μ’ ένα βαποράκι (Τσάγκας), ο οποίος τον αφήνει σύξυλο τελικά, αφού ο Kier δεν έχει να πληρώσει για να πάρει τη δόση. Στο κυνηγητό που ακολουθεί ο Τσάγκας καρφώνεται σε κάτι τσιγκέλια(!), ενώ ο Kier εκβιάζεται από τον Γυφτόπουλο και τον Βλάχο, που είναι και τ’ αφεντικά τής… υπόθεσης. Σκοπός τους να βγει από τη μέση η πλούσια γυναίκα του Γυφτόπουλου (Μπέτυ Αρβανίτη), προκειμένου να βάλουν χέρι στην περιουσία της.Έτσι, βάζουν τον Kier να σκοτώσει την Αρβανίτη, με αντάλλαγμα να του παράσχουν κάλυψη για το φόνο του Τσάγκα, εξασφαλίζοντάς του καμιά δόση. Τον στέλνουν λοιπόν σ’ ένα νησί (χωρίς greek folklore τίποτα δεν προχωράει), εκεί όπου η Αρβανίτη ζει μόνη της ζωγραφίζοντας! Οι δύο νέοι, ο Kier και η Αρβανίτη εννοώ, γνωρίζονται, αγαπιούνται, και το… σχέδιο πάει στράφι. Ο Βλάχος καταφθάνει στο νησί, για να ξεμπλέξει την κατάσταση, αλλά σε μια… θαλασσομαχία με τον Kier, η Αρβανίτη τον σκοτώνει (τον Βλάχο). Οι δύο αγαπημένοι το σκάνε με αυτοκίνητο, αλλά επειδή έχει πέσει σήμα από την Αστυνομία κάπου τους τσακώνουν, συλλαμβάνουν τον Kier και το... αδιέξοδο λύνεται. Το παράξενο είναι πως στην ταινία έχει γράψει μουσική ο Γιάννης Πουλόπουλος!! Ερμηνεύει και «ζωντανά» 2-3 τραγούδια, που δε λένε τίποτα, όπως ένα λέει και η Ελένη Ανουσάκη (από τα άγραφα, γιατί στο "Αδιέξοδο" εμφανίζεται μόνον ως τραγουδίστρια!), η οποία, παραδόξως, είναι καλή. Κάπου ακούγεται κι ένα ελληνικό συγκρότημα, που δεν μπόρεσα να καταλάβω ποιο είναι (σαν τους Daltons… βαρέθηκα το repeat), ενώ υπάρχει και μια γνωστή, γενικώς, σκηνή, που την έχω ξαναδεί και σ’ άλλη ταινία του Ευστρατιάδη (νομίζω στην «Πρόκληση»). Είναι αυτή με τη Ματούλα γυμνή, με… ψυχεδελικό body painting, να χορεύει σε μια ντισκοτέκ. Νομίζω δηλαδή ότι είναι η Ματούλα. Θυμάμαι να το λέει η ίδια, παλιά, στην τηλεόραση...