Να μου επιτρέψετε
να περιαυτολογήσω λίγο, πριν μπω στην ουσία.
Δεν είμαι φαν της
τηλεόρασης. Σχεδόν δε βλέπω καθόλου. Μόνο αν μου στείλει κανένας φίλος μέιλ και
μου πει π.χ.… άνοιξε, τώρα, δείχνει τα «Στέκια» του Τριανταφυλλίδη, ή πήγαινε στην
ET3 μιλάει ο Βασίλης
Μπακόπουλος (ο παλιός κιθαρίστας των Forminx, με την καριέρα που φτάνει μέχρι σήμερα). Αλλά και τότε… Αν είμαι
σπίτι και κάνω κάτι άλλο, που πάντα κάνω κάτι άλλο (διαβάζω, γράφω, ακούω
κ.λπ.), δύσκολα θ’ ανοίξω την τιβί – θα προτιμήσω να δω την εκπομπή από το πισί,
μιαν άλλην ώρα.
Τελικά, τηλεόραση
βλέπω μόνο σε σπίτια φίλων και συγγενών, όταν θα βρεθώ σε κάποια μάζωξη ή
γιορτή. Και κάπως έτσι, σε φιλικό σπίτι αναγκάστηκα (με την καλή έννοια το λέω,
δε με βασανίσανε κιόλας) να δω καμιάν ώρα το Star Academy.
Είχα πιάσει
βεβαίως κάτι ψιλά από ’δω κι από ’κει, για τις συμπεριφορές του Καρβέλα κτλ.,
αλλά τώρα, είπα, να κάτσω να παρακολουθήσω με μια κάποια προσοχή. Δεν ήταν και
το καταλληλότερο σκηνικό βέβαια, γιατί μεσολαβούσαν και οι κουβέντες μας, αλλά,
εν πάση περιπτώσει, είδα.
Πριν γράψω αυτό το
κείμενο φιλοτιμήθηκα, μάλιστα, να ξαναδώ το σώου (από το YouTube αυτή τη φορά), ώστε να βεβαιωθώ πως δεν θα
μπορούσε να γελαστώ σε κάτι. Πως ότι θα έγραφα θα ήταν η εμπεριστατωμένη γνώμη
μου, τέλος πάντων.
Ξεπερνώ τάχιστα
το κόνσεπτ του ριάλιτι, που μου φαίνεται εντελώς γελοίο –όλο αυτό το σκηνικό
από τα «σωθικά» της εκπομπής με τον εγκλεισμό στα «σπίτια» και τις «ακαδημίες»
(έτσι τα αποκαλεί το σάιτ του «παιχνιδιού» στο δίκτυο)– και προχωρώ σ’ αυτή
καθ’ αυτή την κεντρική ιδέα της εκπομπής. Που είναι ποια; Το… «να
καταφέρουν να αναδειχθούν (οι συμμετέχοντες) σε σπουδαίους τραγουδιστές της
εγχώριας/διεθνούς σκηνής».
Η συνέχεια εδώ…
Σου λείπει και σένα ο Παντέλας, ε;; Είσαι δικός μου καρντάση, πολύ ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ σε λέω!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜιας και απολαμβάνεις Δρυγιανάκη και Χόνδρο/Κατσιάνη, δεν τους ψήνεις λέω γω να γίνουν Χαλίφηδες στη θέση του Χαλίφη, μπας και δούμε άσπρη μέρα και μεις του λαϊκού νταλκά.
Όχι εμένα, προσωπικά, δεν μου λείπει ο Παντελίδης.
ΔιαγραφήΑπό την οικογένειά του λείπει, και τους φίλους του, και βεβαίως από το λαϊκό τραγούδι.
Καλο παραδεισο ρε Παντελο, μας λειπεις πολυ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατ' αρχήν να πω πως το λινκ από τα στέκια του Τριανταφυλλίδη το έχω μόνιμα κάπου με εύκολη πρόσβαση έτσι ώστε να καταφεύγω σε μερικές εκπομπές που είναι πραγματικά υπέροχες και με ηρεμούν(μπουατ, au revoir, κουρεία, Στοες της Αθήνας, παλαιοβιβλιοπωλεία και κάνα δυό άλλες) Μόνο το δισκοπωλείο ήταν μάπα τελικά. Τεσπα. Το λινκ: http://webtv.ert.gr/category/katigories/politismos/ta-stekia/
ΑπάντησηΔιαγραφήΣχετικά με το Star Academy και το κάθε Star Academy... Συμμετέχοντες με σχεδόν φανερές αδυναμίες οι οποίοι πριν επιλεγούν περνάνε από αρκετές ...οντισιόν. Δηλαδή αν δεν τους επέλεγαν προσεκτικά τι θα γινόταν, η συμφωνία των βατράχων;
Αλλά εκεί είναι τελικά το θέμα. Οι επιλογές γίνονται μελετημένα έτσι. Επιλέγονται κάποιες μέτριες φωνές και παρουσίες και κονταροχτυπιούνται οι ατάλαντοι (ΟΚ κάποιοι δεν είναι τόσο) για το βραβείο του ...πουθενά, όπως έχει δείξει η Ιστορία.
Κάποιοι θα πάρουν κάποια καλά μεροκάματα για ένα διάστημα και θα εξαφανιστούν όπως εμφανίστηκαν. Διότι οι άνθρωποι δεν συγχωρούν τελικώς, αυτούς που φτανουν στην (όποια) κορυφή με shortcuts, ακόμα κι αν κάποτε τους αποθέωναν.
Όσο για τις "κριτικές επιτροπές" πάντα θα είναι οι "Star" αυτών των εκπομπών που οι πάντες κονομάνε, οι νοικοκυρούληδες χαζοπερνάνε την ώρα τους, οι υποψήφιοι Star όμως, από την απόλυτη αναγνωρισιμότητα πέφτουν στην αφάνεια σε μια νύχτα κι εκεί αρχίζουν τα δύσκολα. Άραγε οι παραγωγές αυτές με τα τόσα κέρδη, έχουν προβλέψει κάποια ψυχολογική υπόστήριξη για όποιον τη χρειαστεί μετά;
Είναι ένα θέμα αυτό το τελευταίο.
Διαγραφή>Κάποιοι θα πάρουν κάποια καλά μεροκάματα για ένα διάστημα και θα εξαφανιστούν όπως εμφανίστηκαν. Διότι οι άνθρωποι δεν συγχωρούν τελικώς, αυτούς που φτανουν στην (όποια) κορυφή με shortcuts, ακόμα κι αν κάποτε τους αποθέωναν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣιγά που δε συγχωρούν. Ένα σωρό «σταρ» έχουμε από τέτοιες εκπομπές που ακόμα μας τα πρήζουν από δισκογραφίας και πίστας μια χαρά πολλά χρόνια μετά. Πάολα κλπ.
>Άραγε οι παραγωγές αυτές με τα τόσα κέρδη, έχουν προβλέψει κάποια ψυχολογική υπόστήριξη για όποιον τη χρειαστεί μετά;
Γιατί αν φάνε χυλόπιτα οι παίχτες θα έχουν ψυχολογική υποστήριξη; Αν δεν περάσουν πανελλήνιες; Αν τους τύχει τίποτα σε θέματα υγείας, οικονομικό κλπ; Ειδικά αν αποτύχουν σε τέτοιο σόου θα πρέπει να τους δεί ψυχολόγος; Τους υπέγραψε η ζωή συμβόλαιο ότι θα γίνουν σταρ;
Και τέλος πάντως, σκοπός των σχετικών σόου δεν είναι να βοηθάνε "την υπόθεση του ελληνικού τραγουδιού", ούτε καν να "κρύβουν τη γύμνια του" κλπ. Να κάνουν τηλεθέαση για να τα κονομάνε από τις διαφημίσεις είναι.
Μου προξενεί κατάπληξη που ένας πολυμαθής και σοβαρός περί των μουσικών πραγμάτων άνθρωπος θεωρεί τον Παντελίδη λαϊκό τραγουδιστή. Και προτού παρεξηγηθώ σπεύδω αμέσως να διασαφηνίσω ότι : α) δεν έχω σε καμία υπόληψη τον Χρήστο Θηβαίο β) μακριά από μένα οι αντιλήψεις του τύπου "ο θεοδωράκης κι ο Χατζιδάκις και μετά το χάος" (παρά το ότι αναγνωρίζω βέβαια και γω όπως όλοι την κεφαλαιώδη για τον νεοελληνικό πολιτισμό σημασία τους) γ) παντού βρίσκει κανείς ωραία τραγούδια δ)όσα εκθέσω δεν αναφέρονται στο πρόσωπο του αδικοχαμένου ανθρώπου, μιλάω για μουσική και μόνο για μουσική.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ένστασή μου λοιπόν εδράζεται στο εξής. Από που κι ως που το λούμπεν λαϊφστάιλ τραγούδι να μπορεί να θεωρηθεί ως λαϊκό; Ποιοι είναι ακριβώς οι λαϊκοί άνθρωποι που αυτό το είδος εκφράζει; οι εικοσάρηδες της Γλυφάδας που ανεβοκατεβαίνουν με 200 την Ποσειδώνος τα ξημερώματα με τις πόρσε και τα κάμπριο; οι ξαναμένες γκομενίτσες που έχουν για όνειρο ζωής να κάνουν καριέρα στην τηλεόραση και κουνιούνται ολονυχτής στα κωλάδικα μπας και τους δοθεί η ευκαιρία; οι μπουρναζιώτες της καψούρας,της άσβεστης ερωτικής κάψας, της μπάλας και της εθνικής υπερηφάνιας; ένας κόσμος αλλοπρόσαλος, απνευμάτιστος και αστοιχείωτος, που ελέω "ελεύθερης" (βλ. ιδιωτικής) ραδιοφωνίας και τηλεόρασης, διαπερνά όλα τα κοινωνικά στρώματα με κοινό παρανομαστή την παντελή έλλειψη του παραμικρού στοιχείου αισθητικής και πνευματικότητας. Δεν ηθικολογώ. Απλώς προσπαθώ να ορίσω. Όλος αυτός ο αγράμματος συρφετός που καθημερινά περνάει από τα πάσης φύσεως τηλεσκουπίδια (τα μόνα που παράγει πια η "ελεύθερη" (βλ. ιδιωτική) τηλεόραση, είναι στ'αλήθεια ο λαός μας ή ο λαός που κάποιοι από πανω θέλουν να έχουν από κάτω τους για υποζύγια; Παρασύρθηκα όμως. Ας επιστρέψω στη μουσική προσέγγιση του πράγματος. Ο Παντελίδης (αν κάτσουμε στα σοβαρά να ασχοληθούμε με την περίπτωσή του) θα μπορούσε να είναι μια παραφυάδα της γυφτοπανηγυριώτικης μουσικής παράδοσης του τραγουδιού πίστας του '80, ενδεδυμένης πλέον της χλιδής και της κοσμικότητας που η εγχώρια κίτρινη βιομηχανία θεάματος προσέδωσε στο είδος. Οκ. Που είναι όμως το λαϊκό στοιχείο μέσα σ' αυτό; Αν πάμε ακόμα πιο πίσω, στα χρόνια της δεκαετίας του '60 και σκεφτούμε τον Ζαγοραίο και τον Περπινιάδη να γυρίζουν βίντεο κλιπ, να κάνουνε εξώφυλλα σε φυλλάδες τύπου Εσπρέσσο με φωτογραφίες από τις διακοπές τους στη Μύκονο,να εμφανίζονται σε πίστες α λα Λας Βέγκας (με κλαρίνα και μπουζούκια αντί για σαξόφωνα και βιολιά) βουτηγμένες στα ναρκωτικά και τη σωματεμπορία, να φοράνε κοστούμια των 1000 ευρώ, ενώ οι θαμώνες από κάτω αντί να πίνουν κρασάκι χύμα να καταναλώνουν κουβάδες τα σίβας και τα ξηροκάρπια των 180 ευρώ ελάχιστης κατανάλωσης, κατά πόσο λαϊκοί θα παρέμεναν; μάλλον από ελάχιστα έως καθόλου. Γίνεται λοιπόν φανερό πως πρόκειται για ένα μάλλον μικροαστικό, καθόλου λαϊκο, με γυφτοπανηγυριώτικες καταβολές νταλκαδιάρικο τραγούδι που δεν θα τό'λεγες όμως στα σοβαρά πως θα μπορούσε να εκφράζει τον λαϊκό κόσμο. Και ποιος είναι, θα μου πείτε, αυτός ο λαϊκός κόσμος; που βρίσκεται κρυμμένος; έλα ντε.. Από το '80 και μετά αρχίσαμε μάλλον να τον χάνουμε, από το '90 και μετά, με την επέλαση της ιδιωτικής ραδιοφωνίας τηλεόρασης, μοιάζει σα να εξαερώθηκε. Κι όμως είναι εδώ ακόμη. Αρκεί να βρεθούμε κάποια νύχτα σε μια ταβερνούλα, όπου ένα μπουζουκάκι με μια κιθάρα θα παίζουνε το "Μάτια μου μεγάλα", ή το "Δεν έχει δρόμο να διαβώ". Εκεί, το λαϊκό τραγούδι αναδύεται με όλα τα χρώματα και τις μυρωδιές του. Γι' αυτό και κει βλέπεις το βλέμμα μας να αλλάζει, τη συγκίνησή μας να ξεχειλίζει έτσι όπως τραγουδάμε τα τραγούδια αυτά και μεις πίνοντας τα κρασιά μας, αγκαλιά να κοιταζόμαστε και να τα τραγουδάμε. Όλοι μαζί.
>> Αρκεί να βρεθούμε κάποια νύχτα σε μια ταβερνούλα, όπου ένα μπουζουκάκι με μια κιθάρα θα παίζουνε το "Μάτια μου μεγάλα", ή το "Δεν έχει δρόμο να διαβώ". Εκεί, το λαϊκό τραγούδι αναδύεται με όλα τα χρώματα και τις μυρωδιές του. Γι' αυτό και κει βλέπεις το βλέμμα μας να αλλάζει, τη συγκίνησή μας να ξεχειλίζει έτσι όπως τραγουδάμε τα τραγούδια αυτά και μεις πίνοντας τα κρασιά μας, αγκαλιά να κοιταζόμαστε και να τα τραγουδάμε.<<
ΔιαγραφήΑυτό δεν είναι λαϊκό τραγούδι. Αυτό είναι η αναπαράσταση ενός τύπου διασκέδασης, που είναι παλουκωμένος σε όρους ’50.
Λαϊκό τραγούδι είναι αυτό που εκφράζει, κάθε φορά τους πολλούς, τη μάζα, το πλήθος. Αν το εκφράζει αξιοπρεπώς τότε ακόμη καλύτερα. Γιατί λαϊκά σαχλοτράγουδα ήταν και τα περισσότερα του ’50, του ’60 και του ’70. Από τα 800 τόσα τραγούδια που έχει πει ο Καζαντζίδης τα 650 είναι για χέσιμο. Για τα 150 του γίνεται λόγος – και ίσως λέω και πολλά. Πολλά, όμως, από τ’ άλλα έγιναν κι εκείνα επιτυχίες.
Δεν υπάρχει λούμπεν κοινό των 25 εκατομμυρίων views. Υπάρχει λαός. Και ο Παντελίδης τον εκφράζει με απολύτως αξιοπρεπή τραγούδια. Δεν είναι όλα καλά. Όμως τα καλύτερά του είναι εξαιρετικά. Κι εγώ τον τοποθετώ στην ίδια γραμμή, ως εξέλιξη, με τον Τάκη Μουσαφίρη (στα 70s), τον Αντώνη Βαρδή (στα 80s) και τον Χρήστο Κυριαζή (στα 90s) και επιπλέον θεωρώ την απώλειά του μεγάλο πλήγμα για το λαϊκό τραγούδι (επειδή τα καλύτερα τραγούδια του δεν τα είχε γράψει ακόμη).
Τώρα, άμα εσένα δε σου κάνει αυτός ο λαός, άλλαξέ τον ή μείνε εν πάση περιπτώσει στο σκορδοστούμπι και στη ρέγκα στη λαδόκολλα, με το μπουζουκάκι, και τις κουρελούδες για ντεκόρ.
ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΣΤΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΛΛΟ ΚΟΣΜΟ
ΔιαγραφήΤι φωτογραφία τράβηξε ο άνθρωπος! Σέλφι, χωρίς τον εαυτό του μέσα…
«Ξέχνα όσα είπα χθες το βράδυ / σβήνω ό,τι είπες και για μένα
λιώμα θα ’ρχομαι μεσ’ στο σκοτάδι / πίνω από 'κει ψηλά για σένα»
https://www.youtube.com/watch?v=girhxLIY5F0
Προσωπικα απεχθανομαι τα μπουζουκια ,και δεν μου αρεσει μαλλον δεν μου ταιριαζει η κλαψα του Παντελιδη,αλλα εσυ φιλτατε lostisland τα ισοπεδωνεις ολα ,μπας και εισαι ο Τομσεν ;που λεει μην λυπαστε τους Ελληνες που εφαγαν τα λεφτα σε ποτα και πορνες
ΔιαγραφήΕνας Αμερικανος θα μπορουσε να πει το ιδιο, για ξεπεσμο απο το rock'n'roll και τις ρομαντικες εποχες, στην παρωδια του χιπ χοπ και με το image γυναικες αμαξια χλιδη ,που αντιπροσωπευει τη μιση Αμερικη.Εναι λυπηρο το πως οι μαυροι ανθρωποι ξεχασαν τις ριζες τους και αυτο που αυτοι δημιουργησαν,αλλα εχει να κανει καθαρα με το χρημα,σορυ αν ειμαι εκτος θεματος
ΔιαγραφήΟυδεμία σχέση.Ο ακριβοπληρωμένος τζιτζιφιόγκος του ΔΝΤ μιλά για οικονομία και λέει ό,τι λένε άλλωστε και μύριοι άλλοι εγχώριοι παπαγάλοι προκειμένου να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα - βάση βέβαια της κοινής λογικής κι όχι της οικονομίας τους.Εδώ μιλάμε για να ορίσουμε τι εστί λαϊκό τραγούδι και λαϊκός πολιτισμός γενικότερα. Γι'αυτό και δεν επιμένω στο κομμάτι του τι αρέσει στον καθένα, προσωπικά βρίσκω τα εν λόγω τραγούδια, όπως έγραψε κι ένας άλλος συνομιλητής, εντελώς της πλάκας.Μου κάνει φοβερή εντύπωση που ο κ. Τρούσσας μιλάει με τέτοιον θαυμασμό για αυτά.Όμως ποιος μπορεί να πει σε κάποιον τι να του αρέσει και τι όχι; μού ΄κανε όμως εντύπωση η φράση πως ο αδικοχαμένος αυτός άνθρωπος "θα λείψει απ΄το λαϊκό τραγούδι".Δηλ. αν λείψει από το λαϊκό τραγούδι ο Παντελίδης τι να πούμε για τον Νικολόπουλο που διέγραψε τρεις τουλάχιστον και βάλε δεκαετίες λαϊκού τραγουδιού με όλες τις μεταστροφές στο ήθος και το ύφος που αυτό εξέλαβε μες στα χρόνια; και δεν ήταν δα τραγούδια που έλειψαν από τις πίστες των νυχτομάγαζων, όμως απλώθηκαν παντού, ακριβώς χάρη στο εύρος τους και την πηγαία λαϊκότητά τους. Το αγοραίο λαϊκοποπ πάντως επιμένω,πως δύσκολα μπορεί να να θεωρηθεί λαϊκό. Ή τουλάχιστον προσωπικά δυσκολεύομαι να το εκλάβω ως τέτοιο.
ΔιαγραφήΦίλε μου θα λείψει από το λαϊκό τραγούδι, επειδή ήταν νέος και τα καλύτερά του δεν τα είχε δώσει ακόμη. Γι' αυτό.
Διαγραφήlostisland εσυ δεν βαζεις δυνατα στο αμαξι σου Μαζωνακη που σου αρεσει μην σε πουν νεοπλουτο και του υποκοσμου,δηλαδη αν ο γιος σου λεμε τωρα θελει να ακουσει καμμια ροκια θα του πεις χαμηλωσε το μη σε πουν ναρκωμανη και αλητη,και by the way κατι κουτουκακια με μπουζουκακια το 50 και το 60 ηταν φουλ στην πρεζα το μαυρο τη μαστρωπεια και τους μαχαιροβγαλτες,παρολο που τα τραγουδια τους ειχαν μεγαλη καλλιτεχνικη αξια
ΔιαγραφήΟ μεγάλος Γιάννης Παπαϊωάννου σκοτώθηκε το '72, με αμάξι, όπως ακριβώς ο Παντελίδης. Απλώς, δεν είχε άλλους-άλλες μέσα.
ΔιαγραφήΜακάρι ο γιος μου να ακούει ροκ,θα παέι να πει πως θα είναι ένας πνευματώδης νέος άνθρωπος που θα βρίσκει τον εαυτό του σε πράγματα πολύ παραπάνω από τα αγοραία στερεότυπα.Δεν είναι το ίδιο.Όπως ακριβώς ούτε στο περιθώριο του '50 (χωρίς να είμαι ειδικός στο θέμα)βρίσκω αναλογίες με την μαφία της παραλίας.Είναι άλλο πράγμα νά'σαι παράνομος ως κοινωνικά αποκλεισμένο στοιχείο κι άλλο νονός που ζει σε έπαυλη στη Γλυφάδα.
ΔιαγραφήΓιατί το τραβάμε τώρα τόσο; Δεν υπάρχει λόγος.
ΔιαγραφήΣωστό.Το θέμα εξαντλήθηκε και εις άλλα με υγεία.
Διαγραφήlostisland και Τρουσα ,καλο καλοκαιρι
ΔιαγραφήΚαι γω άμα βγάλω τον ποπό μου στο youtube ή αν πάω για κακά μου κι αποθανατίσω το συμβάν για να το εκθέσω,πιθανόν να έχω 25.000.000 θεατές. Το survivor κάνει εκατομμύρια views, και τι μ' αυτό;όλα είναι θέμα με τι σοί πολιτισμό ταίζεται ένας λαός. Αυτό προσπάθησα να πω και μόνο αυτό. Αν βέβαια σε σας αρέσουν τα τραγούδια του Παντελίδη, κανένα πρόβλημα. Εμένα δεν μου αρέσουν. Είναι τραγούδια που ανήκουν στο είδος αυτό των τραγουδιών που γαργαλάνε το υπογάστριο, με μελωδίες κλισέ και λόγια βουτηγμένα στο καψουρονταλκαδιάρικο κλισέ επίσης. Αλλά πέρα απ' αυτό, ας πούμε εμένα μου άρεσε το "Έτσι γιατί περίεργα την είδα" του Γονίδη, ή το "Έχω περάσει και χειρότερα" του Μαζωνάκη. Δεν τα βάζω δυνατά στο αμάξι μου όταν οδηγάω όμως γιατί έρχονται από τον κόσμο της μικροαστικής νεοπλουτίλας και του υποκόσμου, στον αντίποδα του οποίου, στάθηκε ο Καζαντζίδης γι' αυτό και ουδόλως ενδιαφέρουν αν τα μισά από τα τραγούδια που είπε ήταν "για χέσιμο" ή όχι. Το θέμα είναι ΠΟΙΟΣ είναι ο Καζαντζίδης και ΤΙ συμβόλιζε. Ούτε βέβαια είπε κανείς ότι όλα τα λαϊκά του '50 και του '60 ήταν αριστουργήματα. Ο κόσμος στον οποίον απευθύνονταν είπα ότι διατηρούσε κατά πολύ περισσότερο ατόφιο το λαϊκό του στοιχείο. Σε όλα αυτά απάντηση δεν πήρα, παρά μόνο φτηνές ειρωνείες για λαδόκολες και ρέγκες. Δεν πειράζει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΡε φίλε μου το λαϊκό στοιχείο, αλλάζει μέσα στα χρόνια.
ΔιαγραφήΤα χρόνια του '50 οι εργάτες πήγαιναν στις δουλειές τους με τα πόδια ή με ποδήλατο (όπως ο πατέρας μου), ενώ τώρα πάνε με αμάξι.
Μην προσπαθείς να εξηγείς το τι σημαίνει σήμερα "λαϊκό" με όρους του '50. Αυτό κάνεις και αυτό ειρωνεύτηκα.
Δεν υπάρχει λοιπόν κατά τη γνώμη σου διαχρονικότητα σε αυτό που θα ονομάζαμε λαϊκότητα ή λαϊκό στοιχείο; αυτό που υπάρχει ενδεχομένως βαθιά μέσα μας και όπως ζούσε πριν από μας, έτσι θα υπάρχει ατόφιο και στους επόμενους να θυμίζει την βαθύτερή μας υπόσταση και να περιγράφει την πορεία μας μέσα στον χρόνο; Και δεν μιλώ προς θεού ούτε ιδεαλιστικά,ούτε εθνοπατριωτικά. Η λαϊκότητα του Κορνάρου ας πούμε είναι ζώσα ή έχουμε οριστικά φρακάρει στον ξεπεσμό του σκυλοκρητικού πανηγυριώτικου;ο Ξυλούρης ζει μέσα μας ή έχει αντικατασταθεί οριστικά κι αμετάκλητα από τον Σφακιανάκη; κι αν κατέβαινε ένας εξωγηίνος και μας ζήταγε να ακούσει ένα βασικό λαϊκό τραγούδι από τον νεότερο πολιτισμό μας, τι θα του παίζαμε αλήθεια; τη "Συννεφιασμένη Κυριακή" ή το "Δεν ταιριάζετε σου λέω";
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρεπιπτόντως, μιας και είπες για Βαρδή, άκου τι θυμήθηκα (αφελές ολίγον τι αλλά ωραίο και σχετικό με το θέμα μας,νομίζω)
https://www.youtube.com/watch?v=LxO2mlhyiok
Ο Βαρδής ήταν μέγας φαν του Στέλιου, σήμερα, όμως, αν ζούσε, νομίζω πως θα είχε καλή γνώμη για τα τραγούδια του Παντελίδη (για τα καλύτερα εξ αυτών τουλάχιστον).
ΔιαγραφήΤο "λαϊκό" στοιχείο, αλλάζει μέσα στα χρόνια. Αποκτά νέες διαστάσεις, χωρίς να χάνει αναγκαστικά τις παλιές. Δεν είναι εύκολη συζήτηση αυτή τώρα. Θέλουμε χώρο και χρόνο.
Δε γνωρίζω ποια είναι τα όρια διάκρισης λαικου - σκυλάδικου , παλιου και σύγχρονου νταλκα. Φαν του Παντέλα δεν είμαι. οι στίχοι και οι μουσικές του είναι κανονικά της πλάκας ΟΜΩΣ ήταν άμεσος ειλικρινής, σοβαρός , μετρημένος. Αυτά είδαν τα εκατομμύρια φαν του .Τους φώτισε και κάηκε .
ΑπάντησηΔιαγραφήΆσε τις μουσικές (για άλλη ώρα).
ΔιαγραφήΆμα λες πως ήταν "άμεσος ειλικρινής, σοβαρός , μετρημένος" δεν μπορεί κάτι θα είχαν τα λόγια του κι έπιασαν.
Και πολλά από τα λόγια του (δε λέω όλα), ήταν ΜΙΑ ΧΑΡΑ. Πολύ καλύτερα από την κλαψομουνίαση του σύγχρονου "έντεχνου".
Μη ψάχνεις κάτι που δεν υπάρχει - και το ξέρεις πως δεν υπάρχει. Δε σου έχει τυχει να γνωρίσεις ανθρώπους που δεν έχουν ιδιαίτερη παιδεία , εξυπνάδα , εμφάνιση , ικανότητες και δεν ξέρω και γω τι άλλο κι όμως σε κερδίζουν με τη στάση τους - Ε τέτοια φάση ήταν ο Παντέλας. Μια ψυχούλα .
ΑπάντησηΔιαγραφήΕδώ μιλάμε για τραγούδια όμως, όχι για ψυχούλες.
ΔιαγραφήΚαι το τραγούδι θέλει ταλέντο και ικανότητα (και όχι μόνο "ψυχούλα").
Ακομα θυμαμαι στο Να η ευκαιρια εναν τυπο που ειχε τραγουδισει ακαπελα το Romeo των Wipers και η Σωκου ειχε φρικαρει να'ναι καλα
ΑπάντησηΔιαγραφή