Μπορεί να έχει τυπωθεί από γερμανική εταιρεία, την Timezone, το “An Ode to the Light” του ντράμερ και συνθέτη
Χρήστου Ασωνίτη (Christos Asonitis),
μπορεί σ’ αυτό να συνδράμουν ξένοι μουσικοί (Bastien Rieser τρομπέτα,
Mark Pusker άλτο
σαξόφωνο, Maruan Sakas πιάνο, φωνή, Lorenz Heigenhuber κοντραμπάσο), όμως δεν θα ήταν άτοπο αν γράφαμε για ένα άλμπουμ
που κοσμεί τη σύγχρονη ελληνική τζαζ δισκογραφία. Και όχι
μόνον επειδή ο
πρώτος τη τάξει εδώ είναι Έλληνας, αλλά γιατί ελληνικό είναι το γενικότερο project βάσει των
λόγων τού ιδίου τού Ασωνίτη στο
booklet: “The music of
this album is mainly inspired by human values and ideals as expressed through
the ancient Greek philosophy and religion and symbolized by the purity, energy
and vitality of the light (fos)”.
Ο Ασωνίτης δεν είναι, φυσικά, τωρινή περίπτωση. Η ιστορία
του και η πορεία του είναι εκτεταμένη στην ελληνική σκηνή και γι’ αυτά γράφει ο
ίδιος στο επιμελημένο βιογραφικό, που υπάρχει στο site του. Συνοπτικώς να αναφέρω πως ο
Ασωνίτης ξεκίνησε από το rock στα μέσα των 90s (Suddenly,
Πέτρος Θεοτοκάτος, Λευκές Νύχτες κ.ά.), πως έχει συνεργαστεί με διάφορα πρόσωπα
του ευρύτερου ελληνικού τραγουδιού (Μ. Φραγκούλης, Μ. Λιδάκης, Δ. Μαραμής, Β.
Καζούλης) και πως από το χώρο της δικής μας ή όχι jazz τον συναντάμε δίπλα σε παραγωγές
των Jazz On T.A.P., Yorgos Krommydas Organ Trio, Yiorgos Psihoyios Group, Miranda Verouli & Desafinados, Lito Voyatzoglou Quartet, Antenor Bogea, Free Time Quartet, Swinging Fish, Black Coffee, Fabio Cruz, Yannis Arzimanoglou
Gagabunga Group…
Μάλιστα, για ορισμένα από τα άλμπουμ στα οποία έχει συμμετάσχει (με τα
προαναφερθέντα σχήματα) υπάρχουν reviews και στο δισκορυχείον (Yorgos Krommydas Organ Trio,
Antenor Bogea).
Το “Ode to the Light”
περιλαμβάνει επτά tracks,
έξι πρωτότυπα (που ανήκουν στον Ασωνίτη) και μια διασκευή στο τραγούδι τού
Μάρκου Βαμβακάρη «Τα ματόκλαδά σου λάμπουν».
Το βασικό χαρακτηριστικό των συνθέσεων είναι ο λυρισμός – όμως μ’ έναν… φωτεινό μεσογειακό τρόπο και όχι με τον περισσότερο cool του βορρά (nordic) ή τον κεντροευρωπαϊκό. Και κάπως έτσι αυτός ακριβώς ο λυρισμός βρίσκει διέξοδο, στα κομμάτια του CD, μέσα από τις ωραία επεξεργασμένες μελωδίες, τις οποίες οδηγούν η τρομπέτα, το πιάνο και το άλτο. Χωρίς να χρησιμοποιεί ακραίες και επί τούτου διατυπώσεις, και με όπλο την πληθωρική γραφή του, ο Ασωνίτης ξέρει να προετοιμάζει και να οικοδομεί μοναδικής ομορφιάς κομμάτια (“December”), παίρνοντας από τους μουσικούς του το όλον (άκου το “Ancient dance 490 B.C.”).
Το βασικό χαρακτηριστικό των συνθέσεων είναι ο λυρισμός – όμως μ’ έναν… φωτεινό μεσογειακό τρόπο και όχι με τον περισσότερο cool του βορρά (nordic) ή τον κεντροευρωπαϊκό. Και κάπως έτσι αυτός ακριβώς ο λυρισμός βρίσκει διέξοδο, στα κομμάτια του CD, μέσα από τις ωραία επεξεργασμένες μελωδίες, τις οποίες οδηγούν η τρομπέτα, το πιάνο και το άλτο. Χωρίς να χρησιμοποιεί ακραίες και επί τούτου διατυπώσεις, και με όπλο την πληθωρική γραφή του, ο Ασωνίτης ξέρει να προετοιμάζει και να οικοδομεί μοναδικής ομορφιάς κομμάτια (“December”), παίρνοντας από τους μουσικούς του το όλον (άκου το “Ancient dance 490 B.C.”).
(Στο δε τραγούδι του Βαμβακάρη αποδεικνύεται, εκτός των
άλλων, και αληθινός διασκευαστής, ορίζοντας μια δομή, πάνω και γύρω από το
βασικό σκοπό, με πολλά περιθώρια μελωδικών ελιγμών, και πάντα κοντά στο βασικό concept του
άλμπουμ).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου