ALISTER SPENCE / SATOKO FUJII ο improv μαραθώνιος συνεχίζεται

Τον προηγούμενο Απρίλιο (19/4) έγραψα για το άλμπουμ των Kira Kira “Bright Force” [Libra Records, 2018], στο οποίο είχαν συναντηθεί οι Natsuki Tamura, Alister Spence, Satoko Fujii και Ittetsu Takemura. Τώρα, Spence και Fujii υπογράφουν από κοινού ένα CD, το “Intelsat” [Alister Spence Music, 2018], που έρχεται να πλασαριστεί ως… ένατο, σ’ αυτή τη δωδεκάδα που θέτει σε κίνηση κατά τη διάρκεια της χρονιάς η ιαπωνίδα πιανίστρια, με αφορμή τη συμπλήρωση των εξηκοστών γενεθλίων της (όπως έχουμε πει, ξαναπεί, και θα ξαναπούμε). Με τι ακριβώς έχουμε να κάνουμε;

Να πούμε, για αρχή, πως η γνωριμία του αυστραλού πιανίστα, συνθέτη και αυτοσχεδιαστή Alister Spence με τη Satoko Fujii έχει συμπληρώσει μια δεκαετία. Σ’ αυτό το διάστημα οι δυο τους συναντήθηκαν αρκετές φορές, μέσω διαφόρων συνδυασμών (και σε γκρουπ, όπως στους Ma-Do φερ’ ειπείν), πριν αποφασίσουν να ηχογραφήσουν κάτι, που να τους αφορά εξ ολοκλήρου. Λέμε, λοιπόν, για το “Intelsat”, που είναι γραμμένο τον Σεπτέμβριο του 2017, στην ιαπωνική πόλη Nishio, με τον Spence να χειρίζεται fender rhodes, να δημιουργεί ήχους και να παρεμβαίνει με εφφέ και με την Fujii να παίζει και κανονικά και μέσα στο πιάνο της (προετοιμάζοντάς το).

Το αποτέλεσμα είναι για μιαν ακόμη φορά εντυπωσιακό. Και τα επτά tracks, που έχουν για τίτλους τους αντίστοιχα φεγγάρια του Κρόνου (Μίμας, Νάρβι, Τελεστώ, Φένριρ, Παάλιακ, Διώνη, Μεθώνη), αποτελούν πρότυπα improv / avant, με ξεκάθαρη και σθεναρή παρουσία ηλεκτρονικών ποικιλιών. Το άκουσμα από track σε track διαφέρει. Στο εισαγωγικό “Mimas” το κυρίαρχο στοιχείο είναι το cosmic, με τις όποιες επεκτάσεις του (εδώ τα kraut χρώματα είναι οπωσδήποτε σημαδιακά), στο μεγαλόπρεπο 22λεπτο “Narvi” το πλαίσιο είναι περισσότερο δυναμικό, με συνεχείς εκπλήξεις από την Fujii στο πιάνο και με τον Spence να «γεμίζει» με βόμβους, θορύβους και άλλα τινά εφφέ, συχνά κινούμενος προς ένα… βιομηχανικό κρεσέντο. Άλλα tracks είναι φαινομενικώς πιο ήσυχα, ασχέτως αν «τεμαχίζονται» από καιρού εις καιρόν από θορυβώδη clusters, προβάλλοντας ακόμη και μελωδικές αρετές (“Fenrir”), ενώ άλλα, όπως το 15λεπτο “Paaliaq”, κατακρατούν στοιχεία ηλεκτρικής avant-jazz, μαζί με progressive ακρότητες και συνεχείς ηχητικές παραδοξότητες (μοιάζει απίστευτο πως ό,τι ακούς, εδώ, προέρχεται από δύο μόλις οργανοπαίκτες).

Με τρεις λέξεις; Ένα απίστευτο άλμπουμ!

Επαφή: www.satokofujii.com, www.alisterspence.com