ΣΕΙΡΙΟΣ ΣΑΒΒΑΪΔΗΣ το «Αξιακό Σύστημα των Άστρων» είναι άλμπουμ δεκαετίας

Τα τραγούδια του Σείριου Σαββαΐδη υπάρχουν από χρόνια στο διαδίκτυο και όσοι τα έχουν ανακαλύψει μπορεί και να… παραμιλάνε. Σε γενικές γραμμές θα έλεγα πως ο Σαββαΐδης είναι, με διαφορά, το σημαντικότερο «κεφάλαιο» στο ελληνικό τραγούδι αυτή την τελευταία δεκαετία. Το πιστεύω ακράδαντα αυτό. Και το γεγονός ότι δεν μιλάει όλος ο κόσμος για τα τραγούδια του είναι γιατί, πρώτον, αυτό που λέμε (ελληνική) μουσική βιομηχανία έχει καταρρεύσει και, δεύτερον, γιατί αυτά ακριβώς τα τραγούδια δεν είναι εύκολα, δεν είναι για χαζές playlists, ούτε για όσους νομίζουν πως καλό τραγούδι είναι μόνον εκείνο που παίζουν τα… ποιοτικά ραδιόφωνα.
Δεν ξέρω τον τρόπο, πώς δηλαδή ο Σαββαΐδης θα έκανε το πολύ μεγάλο εμπορικό μπαμ, σπάζοντας το τσόφλι που τον κρατάει καλά κρυμμένο στις… μειοψηφίες. Μπορεί και να μην το θέλει και ο ίδιος. Να μην είναι του τύπου του η (αδηφάγα) έκθεση και η δημοσιότητα. Και μάλλον δεν είναι του τύπου του και οι λεγόμενες… δημόσιες σχέσεις. Ο Σαββαΐδης φαίνεται πως είναι ένα ήσυχο, μοναχικό παιδί, που απολαμβάνει τη γενναία ερημιά της ελληνικής επαρχίας, επισκεπτόμενος το άστυ (το κλεινόν άστυ) μόνο σαν κομήτης. Θα παίξει τα τραγούδια του, ζωντανά, σεμνά, σε μικρούς χώρους, μπροστά σ’ ένα κοινό νεανικό (κυρίως), για να επιστρέψει περήφανος, πίσω, στη γενέθλια γη. Αυτή την εντύπωση έχω αποκομίσει από το λίγο που τον ξέρω. Αν κάνω λάθος… έκανα…

Το «Αξιακό Σύστημα των Άστρων», που κυκλοφορεί τώρα από την Sound Effect σε τριακόσια αντίτυπα (στο innersleeve υπάρχουν τυπωμένοι και οι στίχοι) δεν περιέχει τις τελευταίες εγγραφές του Σαββαΐδη. Είναι επτά ηχογραφήσεις του από τον Ιούνιο του 2013, που εντοπίζονταν από καιρό σε digital μορφή, μαζί με τρία live tracks (τρεις εκδοχές στούντιο κομματιών από τα βασικά επτά), που προέρχονται και αυτά από το 2013 (ζωντανά ηχογραφημένα, το Δεκέμβριο εκείνης της χρονιάς, στο Δημοτικό Ωδείο Καβάλας) και που επίσης τα εύρισκες και τα βρίσκεις ψηφιακά. Αυτά τα δέκα κομμάτια χαράζονται στο βινύλιο τής Sound Effect και γι’ αυτά θα γράψουμε, τώρα, κάποια λόγια…

Να πούμε, για αρχή, πως ο Σαββαΐδης συντάσσει μουσικές, στίχους, τραγουδά και παίζει κιθάρα στο «Αξιακό Σύστημα των Άστρων». Δεν είναι, όμως, μόνος του εδώ όπως ήταν στην «Πλανωδία» (το προηγούμενο βινύλιό του). Υπάρχει μπάντα πίσω του, βασικά ο Βάιος Χαρακοπίδης που χειρίζεται άσκαυλο (ίδιον και αυτό της δημιουργικής… ιδιοτροπίας τού πρώτου τη τάξει) και ακόμη ο Τάσος Καραπαπάζογλου που παίζει μπάσο, με τα τύμπανα-κρουστά να βρίσκονται υπό τον έλεγχο του Στράτου Πατλαμάζογλου, συν έξτρα τύμπανα σ’ ένα τραγούδι, συν μπαγιάν σε ένα άλλο. Εκείνο που έχει σημασία, στην περίπτωσή μας, είναι πως η ενορχηστρωτική δουλειά ενώ είναι απλή (κιθάρες, άσκαυλος, μπάσο, ντραμς… τα βασικά), με rock Velvet-ικές και άλλες διάφορες (ηχητικές) αναφορές, στην πράξη είναι πολύ λειτουργική (όπως συμβαίνει σε όλα τα συνεπή… rock ακούσματα), όπως έξοχο είναι και το δέσιμο του ήχου, του ικανού ανά πάσα ώρα και στιγμή να προβάλλει την αρχαιοπρεπή, χθόνια και pagan στιχουργική. Κοντά σ’ αυτά και η φωνή τού Σαββαΐδη, που ακούγεται γερή, σωστή και ταυτισμένη μ’ εκείνο, που μαστορικά κατασκευάζει.

Δεν υπάρχει τραγούδι, εδώ, που να μην είναι τέλειο. Και λέμε τόσο για τα επτά κομμάτια του βασικού long-play (Οφιοδαίμων, Χαίρε Ηώς, Εις Μητέρα Θεών, Άστραμμα, Κάλεσμα, Σκοτεινό βουνό, Ανθρώπων πολιτείες), όσο και για τις «ζωντανές» εκδοχές του Οφιοδαίμονος, του Αστράμματος και του Καλέσματος. Τραγούδια περίτεχνα, απολλώνια, ιερά, που ακούγονται σαν προσευχές προς θεούς ή δαίμονες, σκορπισμένα μέσα σ’ ένα εξαϋλωμένο σκηνικό, υποβολής, μέθεξης, έκστασης και εν τέλει εξιλέωσης.

Το «Αξιακό Σύστημα των Άστρων» περιέχει άσματα που ακούγονται κάθε δέκα-δεκαπέντε χρόνια και, υπό Κανονικές Συνθήκες, τούτα ακριβώς τα άσματα θα έπρεπε να μετακινήσουν όλον αυτόν το χώρο που ονομάζουμε «ελληνικό τραγούδι». Τώρα; Τώρα, ψάχνουμε με το κιάλι τους τριακόσιους, που θα κοσμήσουν τη δισκοθήκη τους μ’ αυτό το αριστούργημα.

Επαφή: www.soundeffect-records.gr