KRISTIN & KVISTUM: Acoustic [LOS 205-2,
2018]
Ένα κάπως pop
άλμπουμ έχουμε εδώ, που ενδύεται όμως τον μανδύα της jazz. Η Kristin Sevaldsen είναι σοπράνο σαξοφωνίστρια,
ενώ ο Lars Andre Kvistum
είναι πιανίστας. Οι δυο τους φαίνεται πως συνεργάζονται εδώ και κάποια χρόνια,
αποφασίζοντας ορισμένα από τα κομμάτια / τραγούδια, που έχουν φτιάξει μαζί (και
που τα έχουν συμπεριλάβει σε προηγούμενα άλμπουμ τους), να τα παρουσιάσουν ξανά
(με την προσθήκη κάποιων καινούριων), ενοργανωμένα, τώρα, για πιάνο και
σοπράνο.
Το αποτέλεσμα είναι απλό και ευχάριστο.
Οι όμορφες μελωδίες φαίνεται να αναδεικνύονται επαρκώς (ή
και καλύτερα) μέσω αυτής της κάπως «διαφορετικής» οργανικής επικοινωνίας. Και
όχι μόνον αυτό, αλλά να καταγράφονται πιο αδρά και οι περίτεχνα ενταγμένες στο
σύνολο, folk, jazz και cinematic αναφορές. Βοηθάει προς τούτο και
η πολύ δυναμική ηχογράφηση / παραγωγή – βασικά από τους δύο μουσικούς, που
φαίνεται να γνωρίζουν καλά και τις δικές τους ατομικές δυνατότητες, αλλά κι
εκείνες, που προϋποθέτει μια τόσο στενή, όπως εδώ, συνεργασία. Πολύ ωραία
κομμάτια τα “Lonely in the crowd”
και “Skades dance”
, τα οποία σκέφτομαι να τα αναζητήσω και στα προηγούμενα άλμπουμ τους, που δεν
ανήκουν στη Losen, αλλά
σε κάποια d'Label Records (αν δεν είναι καινούρια, τέλος πάντων, και
προέρχονται απ’ αυτά που εκτελέστηκαν ξανά).
EIRIK SVELA: Bits & Pieces [LOS 201-2, 2018]
Κιθαρίστας και συνθέτης με ξεκάθαρες hard bop / blues αναφορές, ο Eirik Svela προτείνει
με το “Bits & Pieces” (το ντεμπούτο του)
ένα απλό… αμερικάνικο CD,
δίχως nordic ή
γενικότερα ευρωπαϊκές νύξεις. Βοηθούν προς αυτό, οπωσδήποτε, οι τρεις
συνοδοιπόροι του (Sam Yahel hammond B3, Dave Edge τενόρο, Tore Thorvaldsen Sandbakken ντραμς),
μα πάνω απ’ όλα… βοηθούν οι συνθέσεις του (όλες δικές του, εκτός της διασκευής
στο στάνταρντ “I’ll be seeing you” του Sammy Fain), που διαθέτουν άπαντα
τα χαρακτηριστικά τού άμεσου groovy feeling.
Με τρία όργανα (κιθάρα, πλήκτρα, τενόρο), που έχουν τον τρόπο να βρίσκονται
διαρκώς μπροστά, και με… δίχως μπάσο, αφού τούτο καλύπτεται από το hammond, ο Svela δείχνει, στο
“Bits & Pieces”, πως διαθέτει ώριμα
συνθετικά στοιχεία – ωριμότερα, τέλος πάντων, από εκείνα που προβλέπει η (νεαρή)
ηλικία του.
Ξεκινώντας από το τέλος, και από τη version στο “I’ll be seeing you”, ακούει κανείς την ευφράδεια στην κιθάρα τού Svela (στην
παράδοση του Wes Montgomery),
με τις ωραίες φράσεις και τις «διπλές στάσεις», ενώ σε άλλα tracks, όπως στο “T.E.”, βρίσκεσαι μπροστά σ’ ένα έξοχο blues, που θα μπορούσε να ανήκει στο
ρεπερτόριο οποιουδήποτε ανάλογου κουαρτέτου των αρχών των sixties. Περιττό να πω πως σε κάθε
σύνθεση απολαμβάνεις στον ίδιο βαθμό και τα τρία lead όργανα,
κάτι που προσθέτει κι άλλους πόντους… απόλαυσης σε τούτο το απλό, αλλά τόσο
γήινο και δεμένο άλμπουμ.
NYPAN: Big City [LOS 198-2, 2018]
Nypan
είναι το επώνυμο τού νορβηγού κιθαρίστα Øyvind Nypan. Μάλιστα, στο δισκορυχείον έχουμε γράψει τόσο για το
προηγούμενο άλμπουμ του στη Losen,
το “Stereotomic” του
2017 (το “Big City”
είναι το τρίτο του στην εταιρεία), όσο και για το συγκρότημα Tronosonic Experience, του οποίου είναι
βασικό στέλεχος, μια από τις πιο δυνατές, πρόσφατες, τζαζ εκπλήξεις από τη
Νορβηγία.
Μέσω του “Big City”
ο Nypan εκπληρώνει ένα όνειρό του. Να κάνει ένα άλμπουμ στη Νέα
Υόρκη, αυτή είναι η… big city,
με νεοϋορκέζους μουσικούς (ή εν πάση περιπτώσει μουσικούς, που έχουν τη Νέα
Υόρκη για «σπίτι» τους). Και όντως. Την περιπέτειά του δε (περιπέτεια με την
καλή έννοια), την καταγράφει και ο ίδιος στις σημειώσεις τού gatefold digipak – το πώς ήρθε σε
επαφή, δηλαδή, με τους άσσους μουσικούς, που εδώ τον συνοδεύουν (Ben Wendel σαξόφωνο,
Taylor
Eigsti πιάνο, Joe Martin μπάσο,
Justin
Faulkner ντραμς) και πώς προέκυψε, εν τέλει, το υλικό που ακούμε
καταγραμμένο στο CD.
Οι τζαζ συνθέσεις του Nypan φανερώνουν, κατ’ αρχάς, πως πέραν από αξιοπρόσεκτος
κιθαρίστας, ο Νορβηγός, είναι και πολύ καλός συνθέτης. Θα προσέθετα μάλιστα και
το… εξαιρετικός μελωδός, καθώς κομμάτια σαν το “Kung Kong” δείχνουν ακριβώς αυτό –
το πώς αντιμετωπίζει την ανάπτυξη των συνθέσεών του ο Nypan, χωρίς ποτέ να χάνει το μελωδικό
άγγιγμα, το πώς κατανείμει τους όγκους και πώς, τελικώς, χειρίζεται τα
περιθώρια, που θ’ αφήσει στους συνεργάτες του, προκειμένου ν’ αναπτύξουν κι
εκείνοι τις ιδέες του (και τις ιδέες τους). Λέμε, λοιπόν, για μια μορφή jazz από την οποία δεν
λείπουν οι αναφορές στο παρελθόν και το παρόν τού nordic ήχου (εννοείται),
αφού δεν είναι τυχαίος ο «αέρας» Garbarek στα soli
του Wendel για παράδειγμα,
διατηρώντας ταυτοχρόνως μιαν ισχυρή επαφή με το σύγχρονο groove και το swinging. Πολύ καλό άλμπουμ!
Επαφή: www.losenrecords.no
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου