LARS DANIELSSON & PAOLO FRESU: Summerwind
[9871-2 ACT, 2018]
Δύο από τους πιο σημαντικούς ευρωπαίους jazzmen του
καιρού μας, ο σουηδός μπασίστας / τσελίστας Lars Danielsson και ο ιταλός τρομπετίστας / φλουγκελχορνίστας Paolo Fresu βρίσκονται για πρώτη
φορά στο στούντιο, σ’ ένα από κοινού face to face project που αποκαλείται “Summerwind” και που συνδυάζει διαφορετικές, θα λέγαμε, παραδόσεις
– μεσογειακές και βορειοευρωπαϊκές. Με ρεπερτόριο πρωτότυπο και με
λίγες σχετικώς versions
–ανάμεσα στα 15 tracks
του άλμπουμ τo “Autumn leaves”,
ένας… βόρειος ψαλμός, μια σύνθεση του Αργεντινού Fito Páez, ένας Μπαχ και κάτι από το “Rosemary’s baby” του Komeda–, οι Danielsson και Fresu κατορθώνουν να δημιουργήσουν, εκμεταλλευόμενοι
και τις στούντιο δυνατότητες, ένα έργο (πιθανώς να είναι «σωστός» ένας τέτοιος
χαρακτηρισμός) που σε κρατάει σε εγρήγορση άλλοτε με τη λυρική ευφράδειά του (“Saluto dardamente”) και άλλοτε με την υποβολή του (“Stanna tid”). Δεν είναι εύκολο αυτό. Δεν είναι εύκολο
να είσαι ταυτοχρόνως λυρικός-φωτεινός, και αγωνιώδης-σκοτεινός – κάτι που, σε
κάθε περίπτωση, αντανακλά τις δύο διαφορετικές «μουσικές σχολές» και φυσικά τη
μαεστρία των Danielsson και Fresu να τις συνδυάζουν δίχως αισθητικά χάσματα ή με αλλοιώσεις, τέλος
πάντων, στην ενότητα του “Summerwind”.
Η σειρά Magic Moments τής ACT Music + Vision έχει φθάσει στο ενδέκατο νούμερό της, λειτουργώντας πάντα… in the spirit of jazz. Στο
παρόν (νούμερο) έχουμε επιλογές από David Helbock’s Random Control, Andreas Schaerer / Luciano
Biondini / Kalle Kalima / Lucas
Niggli, Jin Jim, Benjamin
Schmid / Andreas Hofmeir, Laila Biali, Lars Danielsson /
Paolo Fresu, Vincent Peirani, NES, Tonbruket, Emile Parisien
Quintet / Vincent Peirani / Michel
Portal, Joachim Kühn, KUU!, Michael Wollny Trio, Ida
Sand, Julian Wasserfuhr & Roman Wasserfuhr / Jörg Brinkmann και
Iiro Rantala / Deutsche Kammerphilharmonie Bremen… επιλογές που
φανερώνουν,
εννοείται,
το προφίλ της
γερμανικής εταιρείας. Ένα προφίλ, που δεν
είναι φυσικά… αποκλειστικώς jazz,
καθώς στο ρόστερ της ACT χωράνε «τα πάντα». Η jazz φυσικά, και βεβαίως η pop, το rock, το fusion, το funk, η folk, τα classical ηχοχρώματα και,
εννοείται, ο συνδυασμός όλων τούτων (στα επιμέρους projects).
Εδώ πάντως ακούγονται και ορισμένα καταπληκτικά tracks (όλα είναι πολύ καλά, αλλά κάποια είναι και κάτι παραπάνω), όπως είναι η version των Jin Jim στο “House of the king” των Focus, το “Queen of hearts” της Laila Biali, το “Amigos” του Lars Danielsson (από το προηγούμενο άλμπουμ του με τον Paolo Fresu), το “Enzo” του Vincent Peirani, το “Dig it to the end” του Dan Berglund κ.λπ. Γενικώς, ένα πρώτης τάξεως υλικό που δείχνει την ποιότητα και την αντοχή στο χρόνο αυτής της σπουδαίας εταιρείας.
Εδώ πάντως ακούγονται και ορισμένα καταπληκτικά tracks (όλα είναι πολύ καλά, αλλά κάποια είναι και κάτι παραπάνω), όπως είναι η version των Jin Jim στο “House of the king” των Focus, το “Queen of hearts” της Laila Biali, το “Amigos” του Lars Danielsson (από το προηγούμενο άλμπουμ του με τον Paolo Fresu), το “Enzo” του Vincent Peirani, το “Dig it to the end” του Dan Berglund κ.λπ. Γενικώς, ένα πρώτης τάξεως υλικό που δείχνει την ποιότητα και την αντοχή στο χρόνο αυτής της σπουδαίας εταιρείας.
Μαζί με το παρόν CD μοιράζεται
και ο 90σέλιδος, έγχρωμος κατάλογος της ACT, της περιόδου 2018-19.
Ο αυστριακός πιανίστας David
Helbock
δεν είναι απλώς ή μόνο διασκεδαστής (βασικά είναι και συνθέτης), είναι κυρίως
ένας σπουδαίος μουσικός. Ανήκει, εν πάση περιπτώσει, σ’ εκείνη την κατηγορία των
piano-players, που μπορούν να σε
καθηλώσουν σ’ ένα live με την αμεσότητα του ρεπερτορίου τους και φυσικά με το σπάνιο ταλέντο τους.
Είχε δείξει ποιος είναι ο Helbock
από το προηγούμενο ήδη CD
του στην ACT,
το “Into the Mystic”
του 2016, αλλά αυτό που πράττει τώρα, εδώ, στο “Tour d´Horizon”, είναι άλλο πράγμα.
Ο Helbock, πιανίστας ων και επηρεασμένος από
πιανιστικά κομμάτια (που τα αγάπησε, τα χώνεψε και τα διασκεύασε σαν τέτοια,
ανεξαρτήτως αν ήταν συντεθιμένα από πιανίστες), προσφέρει επί του προκειμένου μια
ντουζίνα εκπληκτικών versions – διασκευών δηλαδή,
που θ’ αφήσουν τους πάντες μ’ ανοιχτό το στόμα. Το λέμε, γιατί ο Helbock σε πιάνο, ηλεκτρονικά, κρουστά και οι
συνεργάτες του (Andreas Broger
σαξόφωνα, κλαρινέτα, λοιπά πνευστά, Johannes Bär τούμπα, τρομπέτα, λοιπά
χάλκινα) έχουν κατά νου το τι σημαίνει αληθινή διασκευή και με ποιον τρόπο,
αυτή ακριβώς η διασκευή, θα κυλήσει στο χρόνο, ώστε ούτε την πρωτότυπη σύνθεση να
διαλύει, αλλά ταυτοχρόνως να την κάνει ν’ ακούγεται και παντελώς… νέα. Δεν
είναι εύκολο. Ή μάλλον, για να το διατυπώσουμε αλλιώς, είναι το πλέον δύσκολο.
Χρειάζονται πολύ γερά κότσια, ώρες μελέτης και αφοσίωσης και φυσικά
αδιαμφισβήτητο ταλέντο. Στο “Tour d´Horizon” υπάρχουν όλα σε πληθώρα.
Πασίγνωστες, λοιπόν,
συνθέσεις των Abdullah Ibrahim (“African marketplace”), e.s.t. (“Seven days of falling”), Joaquín Rodrigo (“Concierto de Aranjuez”), Chick Corea (“Spain”), Herbie Hancock (“Watermelon man”), Paul Desmond (“Take five”), Keith Jarrett (“My song”), Joe Zawinul (“Mercy, mercy, mercy”) κ.ά., που αναπροσαρμόζονται κατά το
δοκούν, από μια μπάντα, ένα τρίο, που αντιμετωπίζει την (ανα)δημιουργία σαν
παιγνίδι.
Και όταν είσαι… μεγάλος, τότε το να ξέρεις να παίζεις δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο.
Και όταν είσαι… μεγάλος, τότε το να ξέρεις να παίζεις δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο.
Έχει πολύ και καλό υλικό η ACT, οπότε όταν βάζει μπροστά τα σχέδια
για τα δικά της compilations το πράγμα αρχίζει… ωραία να δυσκολεύει. Ποιο θα είναι το concept και πώς αυτό θα
στηριχθεί; Στις συλλογές “Magic Moments”,
όπως είδαμε και πιο πάνω, ανθολογούνται κομμάτια από το γενικό-μεγάλο κατάλογο
της εταιρείας – οπότε εκεί τα πάντα χωράνε… Στις συλλογές “Fahrt ins Blaue”, που τώρα έχουν το
δεύτερο νούμερό τους, όμως, τι παίζει; Το
λέει ο υπότιτλος… groovin’ in the spirit of jazz. Έχει groovy υλικό
η ACT; Άλλο τίποτα! Και
το αποδεικνύει, εδώ, μ’ αυτή τη συλλογή, στην οποίαν ανθολογούνται κομματάρες –
από πρώτης τάξεως σχηματισμούς. “Moanin’” (το κλασικό) από WDR Band / Gil Goldstein,
“When comes love to town” (U2 / B.B. King) από Torsten Goods / Ida Sand / Wolfgang Haffner, το παραδοσιακό “Joshua” από μια τρομερή ομάδα
(Bernard Purdie
/ Hank
Crawford / Cornell Dupree / Benny Green), το “She moves on” του Paul Simon από
Youn Sun Nah, Marc Ribot και τα ρέστα, το “Rikki don’t lose that number” των Steely Dan από
Muriel
Zoe, Matthias Pogoda και λοιπούς,
το “The sidewinder”
του Lee Morgan
από WDR Big Band
(με Randy Brecker
ανάμεσα και πάλι Bernard Purdie)
και άλλα πολλά.
Με τα λίγα με τα λιγότερα… πανικός!
Το NES είναι ένα τρίο, το οποίο αποτελούν η γαλλοαλγερινή
τραγουδίστρια-τσελίστρια Nesrine Belmokh,
ο γάλλος τσελίστας Mathieu Saglio
και ο ισπανός κρουστός David Gadea,
με το “Ahalm”
(στα αραβικά σημαίνει «όνειρο») να αποτελεί πιθανώς το πρώτο τους CD.
Πού να κατατάξεις τους NES, αν είναι αυτό το
ζητούμενο; Σίγουρα ανήκουν στην ethnic ομήγυρη, με τις όποιες επιμέρους
ιδιαιτερότητες που, οπωσδήποτε, τους χαρακτηρίζουν. Πως έχουν ήχο ακουστικό ας
πούμε, πως οι ενοργανώσεις τους δεν περιλαμβάνουν παραδοσιακά όργανα (και δεν
αναφέρομαι στη φωνή, που τραγουδάει, φυσικά, με γνώση της παράδοσης) και επίσης
πως το υλικό τους, στο “Ahlam”,
είναι απολύτως πρωτότυπο (συντεθιμένο από την Belmokh και τον Saglio). Υπάρχουν, όμως, κι
άλλες ιδιαιτερότητες εδώ. Το γεγονός ότι η Belmokh τραγουδάει σε τρεις
γλώσσες (αραβική, αγγλική, γαλλική) και πως οι στίχοι στα αραβικά τραγούδια
είναι γραμμένοι από τη μητέρα της (ενώ σε όλα τα υπόλοιπα είναι δικοί της).
Τώρα, ως άκουσμα, το “Ahlam” είναι σίγουρα
ενδιαφέρον έως και πολύ ενδιαφέρον, ανά περιπτώσεις, με τα αραβικά τραγούδια να
είναι προτιμότερα από τα υπόλοιπα αγγλογαλλικά – και σ’ αυτά ακριβώς τα
τραγούδια είναι το τσέλο του Saglio,
που κάνει την περισσότερη και την καλύτερη δουλειά (υποκαθιστώντας ακόμη και το
ούτι).
Ό,τι ακούμε εδώ είναι σχηματισμένο από τα
πρέποντα, απλά υλικά και γι’ αυτό είναι τόσο γοητευτικό (κατά τόπους).
Η ACT Music + Vision εισάγεται από την AN Music
Η ACT Music + Vision εισάγεται από την AN Music
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου