SPECTRUM ORCHESTRUM: It’s About Time [La Société du Spectral / Bang Bang /
Atypeek Music / L'etourneur / Do it Youssef!, 2018]
Με τρεις επίσημες ή ανεπίσημες έως σήμερα κυκλοφορίες, οι
Γάλλοι Spectrum Orchestrum
είναι ένα συγκρότημα (5μελές) που κινείται στη γαλλική παράδοση του progressive rock. Τούτο δεν σημαίνει πως
επειδή είναι Γάλλοι θα πρέπει να ταυτίζονται, σώνει και καλά, με τα french-prog ηχοχρώματα, αλλά, τέλος πάντων, οι Spectrum Orchestrum το
πράττουν. Και όταν γράφουμε για «french-prog
ηχοχρώματα» να πούμε πως αναφερόμαστε σε ό,τι συσχέτισε το rock, με την avant-garde, τον μινιμαλισμό, την jazz, τον αυτοσχεδιασμό κ.λπ.
Οι Γάλλοι, γενικώς, είναι «μανούλες» σ’ αυτό και το κατάδικό τους prog-rock (και πέραν
του zeuhl) είναι το
πιο… αβαντγκαρντίστικο όλων.
Τώρα, οι Spectrum Orchestrum έχουν κάτι απ’ όλα αυτά –δεν έχουν τα πάντα–, ενώ δεν θα έλεγες
πως οδεύουν και προς zeuhl
κατευθύνσεις. Είναι… μυστήριοι πάντως. Έχουν πολλά αυτοσχεδιαστικά στοιχεία,
όπως και κάποια ηλεκτρονικά (αν και λίγα σχετικώς), ενώ σίγουρα έχουν μινιμαλιστικές
αναφορές (με μονοτονίες, επαναλήψεις και τα τοιαύτα), ίσως και κάτι από R.I.O. και Canterbury sound,
παρότι, και σε κάθε περίπτωση, είναι, ή έστω φαντάζουν, πρωτότυποι και
δημιουργικοί. Μάλιστα έχουν το θράσος να γράψουν κι ένα κομμάτι 33 λεπτών (μαζί
μ’ ένα 10λεπτο και μιαν εισαγωγή του ενός λεπτού), στο οποίο δείχνουν στ’
αλήθεια πόσο μετράνε σαν παίκτες, αφού καταφέρνουν να διατηρήσουν το
ακροαματικό ενδιαφέρον μας σχεδόν καθ’ όλη τη διάρκεια τούτου τού γιγαντιαίου track (για το “About time part 1,2
&3” ο λόγος). Άξιοι.
I, USELESS: Twister [Atypeek Music, 2018]
Γάλλοι από την Clermont Ferrand,
οι I, Useless ντεμπουτάρουν
τώρα μ’ ένα άλμπουμ… μάλλον pop,
αλλά χαμηλών τόνων, όπως αρμόζει και στην περίσταση. (Το “Twister” αναφέρεται στην απώλεια ενός φίλου,
ενός φίλου του γκρουπ ή κάποιου μέλους του γκρουπ, δεν ξέρω ακριβώς, και…
καθοδηγείται απ’ αυτό το αίσθημα).
Δεν είναι εύκολο να
βρεις ποιοι αποτελούν τους Ι, Useless (μ’ ένα πρωταρχικό ψάξιμο δεν εντόπισα
κάτι), ακούς όμως πως έχουν κορίτσι, στα φωνητικά, γυναίκα δηλαδή, που
τραγουδάει... κοριτσίστικα, κιθάρες βεβαίως (ακουστικές και ηλεκτρικές), μπάσο,
ντραμς και πλήκτρα. Ακούς ακόμη vibes,
πιάνο, τσέλο, μπάντζο και ίσως και άλλα όργανα. Γενικώς, οι πληροφορίες έρχονται
με το σταγονόμετρο, γι’ αυτούς τους Γάλλους, που σε κάθε περίπτωση ξέρουν να
γράφουν ώριμα και σοβαρά ποπ τραγούδια, όπως το “I want you”
ή το “Out of this”.
Καλή περίπτωση (και)
για όσους γουστάρουν την girlish pop
(από τα eighties και
πέρα).
MADDER MORTEM: Marrow [Karisma & Dark Essence
Records AS, 2018]
Διαβάζω πως το “Marrow” είναι το έβδομο άλμπουμ των Madder Mortem, από τη Νορβηγία, μιας
progressive metal μπάντας, που υφίσταται εδώ και μια 25ετία. Τέσσερις άντρες
και μια γυναίκα, η τραγουδίστρια Agnete Kirkevåg, αποτελούν τους Madder Mortem, που συνδυάζουν στις
μουσικές τους, σύγχρονα stoner
και μεταλλικά στοιχεία, μαζί με τις progressive εκτροπές των seventies, κατορθώνοντας να
ακούγονται εντελώς πειστικοί και με συνεχείς «ανατροπές», στις εγγραφές τους.
Από τη μια μεριά λοιπόν το βαρύ… ποδοβολητό, αλλά από την άλλη οι άψογες old school μελωδίες,
που μπορεί να έχουν ακόμη και folk
αναφορές και που καταλήγουν, σε κάθε περίπτωση, σε εξαιρετικά τραγούδια (όπως
είναι το “Until you return”
και το “My will be done”).
Με παιξίματα σε κιθάρες και μπάσο-ντραμς, που δεν χωράνε
πολλά-πολλά, και με φωνητικά ποικίλων τύπων (γυναικεία, κολασμένα αντρικά,
ακόμη και chorus), οι Madder Mortem δίνουν
ένα ακόμη σφριγηλό και σωστά… κατεργασμένο άλμπουμ, που θα ενθουσιάσει, έτσι
νομίζω, όλο τον μεταλλικό γλόμπο. (Λέω «νομίζω», γιατί οι μεταλλάδες είναι
χωρισμένοι σε άπειρα υποείδη, με δυσκολίες στην ώσμωση. Πάντως οι Madder Mortem έχουν κάτι για όλα τα
γούστα. Ακόμη και για τα δικά μου, που δεν είμαι ορκισμένος μεταλλάς).
Πάρα πολύ καλοί – με το 9λεπτο “Waiting to fall” να σε ταρακουνάει με
την επική παραζάλη του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου