ΠΡΩΤΟΣ ΟΡΟΦΟΣ η 10η avant / πειραματική / ηλεκτρονική συλλογή

Όπως έχουμε σημειώσει κι άλλες φορές… καθώς η επανάληψη είναι απαραίτητη.

Ο Πρώτος Όροφος είναι μια καλλιτεχνική ομάδα από τη Θεσσαλονίκη, που διοργανώνει συναυλίες με ονόματα από τον χώρο της avant και πειραματικής ηλεκτρονικής. Η ομάδα ξεκίνησε τον Σεπτέμβριο του 2008 οργανώνοντας τα πρώτα live στον χώρο ενός γραφείου επί της οδού Ολυμπίου Διαμαντή (στη Θεσσαλονίκη). Σε ανάμνηση αυτών των γεγονότων ο Πρώτος Όροφος κυκλοφορεί, κάθε χρόνο, ένα CD-συλλογή με τους μουσικούς που εμφανίστηκαν στις εκδηλώσεις του την προηγούμενη χρονιά. Έως σήμερα έχουν τυπωθεί εννέα τέτοιες συλλογές, για τις περισσότερες από τις οποίες έχουμε γράψει είτε εδώ στο δισκορυχείον είτε στο lifo.gr (γκουκλάρει όποιος θέλει τα σχετικά και βρίσκει). Τώρα, θα πούμε λίγα λόγια για το νούμερο «10», το πιο πρόσφατο CD του Πρώτου Ορόφου, που κυκλοφόρησε τον προηγούμενο Σεπτέμβριο σε 200 αντίτυπα. Περιλαμβάνει, δε, ηχογραφήσεις που συνέβησαν στον Πρώτο Όροφο από τον Νοέμβριο του 2017, έως τον Μάιο του 2018.

Το άλμπουμ ανοίγει με το “Euthanasia coaster” των GNSN. To κομμάτι συνδυάζει αναλογικούς synth ήχους, με θόρυβο σε ρόλο ρυθμικής γραμμής και ψιλά breaks από ηλεκτρονικά. Ενώ κατά βάση το track φλερτάρει με το dance, στην πράξη αποτελεί ένα ανατροφοδοτούμενο σύστημα ηλεκτρονικών περιπλοκών (μαζί με φωνές και άλλα εφφέ), που διατηρεί καθ’ όλη τη διάρκειά του μιαν αίσθηση επιτηδευμένου ανολοκλήρωτου.

Ακολουθεί το “M45” των/του Conjecture, που είναι ο εικαστικός κ.λπ. Βασίλης Αγγελόπουλος. Εδώ… πιάνω λίγες νότες από μιαν υπόγεια «παραδοσιακή» μελωδική γραμμή στην αρχή, φυσικά με το ανάλογο ρυθμικό υπόστρωμα – με τη σταδιακή μετατροπή τής σύνθεσης προς ένα δυναμικό electro, το οποίο κινούμενο στα όρια του trip-hop, διατηρεί το ενδιαφέρον του μέχρι το τέλος.

Το “Bardo thodol” των γνωστών μας PS Stamps Back είναι ένα εκκωφαντικό electro, που εκμεταλλεύεται τέλεια ένα απλό up-tempo ρυθμικό μοτίβο, το οποίο και γεμίζει συνεχώς με φωνές, noises, εφφέ, λούπες κ.λπ. Το αποτέλεσμα είναι όσο… επαναληπτικώς εκστατικό χρειάζεται και απαιτείται.

Στο “Radiance” της Alyssa Moxley καταγράφεται, όπως διαβάζουμε στο cover, ένα μέρος ενός live αυτοσχεδιασμού, «κάλυψη» για κάποιο φιλμ του Stéphane Carpentier, που συνέβη κάπου στην Αθήνα την τρέχουσα χρονιά. Βασικά, εκείνο που χαρακτηρίζει το “Radiance” είναι η χρήση και περαιτέρω η ενσωμάτωση φυσικών και άλλων τινών field recordings σ’ ένα πλαίσιο θορυβώδους ambience. Δεν ξεκινάει έτσι το track, αλλά έτσι εξελίσσεται και καταλήγει.

Οι Τaлoc ίσως είναι Ρώσοι, μάλλον είναι Ρώσοι (δυστυχώς δεν αναγράφονται στο cover οι προελεύσεις των γκρουπ / ονομάτων έστω με τα διεθνή αρχικά των χωρών τους), με το “Daligt” να αποτελεί ένα συνεπές analog-synth track, από κείνα που θα διέπρεπαν και στο δεύτερο μισό των seventies.

Και οι Aevin στο “Halo orbit” έχουν φυσικά διάσπαρτα ηλεκτρονικά, αλλά περαιτέρω και έντονο dance στοιχείο. Δεν θα τους αποκαλούσα techno, αλλά έχουν και από ’κει επιρροές.

Στο “Attempt to exist (Don’t do it)” οι Cërpa εκμεταλλεύονται θόρυβο, φωνές και σκληρά ηλεκτρονικά, για να στήσουν ένα σκηνικό σίγουρα εκκωφαντικό, που θα το αποκαλούσες και… post-cosmic. Όμως και το “Vervena” των Tsereni δεν διαφέρει και πολύ – αν και είναι περισσότερο φοβικό (αλλά και άνευ beat).

Το “Militant anarchists using chemtrails to poison angels in heaven” από τους Solar Anus διαθέτει κάποια… παλιομοδίτικα χαρακτηριστικά στο ξεκίνημά του, αλλά γρήγορα πέφτει σε πιο noisy καταστάσεις. Τυπικός ήχος για την εποχή.

Το «10» του Πρώτου Ορόφου θα κλείσει με το “Solidarity means attack”από τους Last Days of S.E.X., που είναι εξ ίσου σκληροί… για να πεθάνουν.

Επαφή: www.protosorofos.gr