AMIRANI RECORDS improv συναντήσεις κορυφής

VINNY GOLIA / GIANNI MIMMO: Explicit [Nine Winds Records / Amirani Records, 2018]

Γερή συνεργασία ανάμεσα σε δύο καταξιωμένους πνευστούς του improv – τον Αμερικανό Vinny Golia (σοπρίλο και σοπρανίνο σαξόφωνα, διάφορα κλαρινέτα, πίκολο και άλτο φλάουτα) και τον Ιταλό Gianni Mimmo (σοπράνο σαξόφωνο). Το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό, αποδεικτικό, προφανώς, της κλάσης και της πορείας των δύο μουσικών.

Η ιστορία του Golia είναι τρανή και χαμένη στη δεκαετία του ’70, ανεξαρτήτως αν το όνομα αυτού του μουσικού δεν έχει ιδιαίτερη πέραση στη χώρα μας. Με άπειρες συνεργασίες (Wadada Leo Smith, Anthony Braxton, Henry Grimes, John Zorn, Peter Kowald, Kevin Ayers, Lydia Lunch…) και με τεράστια δισκογραφία, ο 72χρονος Vinny Golia παραμένει, πάντα, μια μορφή του free-improv. Οπότε, και έχοντας τη συγκεκριμένη διαδρομή, δεν είναι να απορείς για τη συνάντησή του με τον Mimmo, έναν προχωρημένο μουσικό, που πρωταγωνιστεί χρόνια τώρα, με την παρουσία και τις εγγραφές του, στη γείτονα – και τον οποίον γνωρίζουμε πολύ καλά κι εμείς εδώ στο δισκορυχείον, μέσω των πολλαπλών reviews για τις ποικίλες συνευρέσεις του (Satoko Fujii, Joe Fonda, Yoko Miura, Garrison Fewell, Lawrence Casserley, Alison Blunt, Gianni Lenoci…), όπως και για τα πιο προσωπικά CD του. Στο πρόσφατο “Explicit” Golia και Mimmo βρίσκονται και ηχογραφούν, δικό τους αυτοσχεδιαστικό υλικό, σ’ ένα στούντιο τής Piacenza τον Οκτώβριο του 2014.

Είναι ιδιαίτερη, περίεργη και οπωσδήποτε ασυνήθιστη η «συνεργασία» τοιούτων πνευστών οργάνων – όμως, στο χώρο του improv, κάτι σαν κι αυτό θεωρείται «κοινός τόπος», μια φυσιολογική πρόκληση θέλω να πω, που παίρνει σάρκα και οστά, δίχως πολλά-πολλά, μόνο πάνω στη σκηνή ή στο στούντιο ηχογράφησης (που, συχνά, και αυτό, λειτουργεί σαν τη σκηνή). 

Έτσι λοιπόν, και εδώ, οι Golia και Mimmo συνυπάρχουν επί ίσοις όροις, τηρώντας όλους τους άγραφους κανόνες, που δίνουν ροή στις εν λόγω ηχογραφήσεις. Ελάχιστοι μονόλογοι (στις εισαγωγές π.χ.), επίσης λίγοι «ευγενικοί» διάλογοι και βασικά, το κυρίως πιάτο, μια συνομιλία του τύπου «ο ένας πάνω στον άλλον», που γίνεται με όρους… παντελώς ελεύθερης και απολύτως προσωπικής δημοκρατικότητας.

Καθώς τα όρια ανάμεσα στα διάφορα όργανα είναι γνωστά, προφανώς, στους δύο αυτοσχεδιαστές, και αναφέρομαι στα τονικά ύψη, τα τίμπρε, τις εφαρμοσμένες τεχνικές παιξίματος που σχετίζονται με τα φυσήματα, τις αναπνοές κ.λπ., το αποτέλεσμα, εμπεριέχοντας ασυζητητί την εννοούμενη και αποδεδειγμένη εμπειρία των δύο, έρχεται να συναντήσει, με σαφήνεια και καθαρότητα, τις προσδοκίες του υποψιασμένου ακροατή.

GIANNI MIMMO / SILVIA CORDA / ADRIANO ORRÙ: Clairvoyance [Amirani Records, 2018]

Συνάντηση τριών. Του σοπρανίστα Gianni Mimmo, της πιανίστριας Silvia Corda και του κοντραμπασίστα Adriano Orrù. Οι οποίοι βρέθηκαν πού και πράττουν τι; Σ’ ένα στούντιο του Κάλιαρι, τον Νοέμβριο του 2017, ηχογραφώντας από κοινού και σε τελείως αυτοσχεδιαστική βάση.

Συνθέτες και οι τρεις, όπως και οργανοπαίκτες ταυτοχρόνως, οι Mimmo, Corda και Orrù μετέρχονται στο “Clairvoyance” κάθε φανερή ή λιγότερο φανερή τεχνική, προκειμένου να ορίσουν ένα χώρο κίνησης και δράσης – με πολύ χαλαρά όρια ή χαρακτηριστικά.

Ξεκινώντας από τον Mimmo θα λέγαμε πως το παίξιμό του, στο σοπράνο, δεν είναι μόνον πεδίο άσκησης multiphonics τεχνικών, αλλά και ενδεικτικό του ψαξίματός του προς την κατεύθυνση διερεύνησης των δυνατοτήτων τού οργάνου. Όχι τυχαίως το σοπράνο του ακούγεται συχνά σαν φλάουτο, παρουσιάζοντας, γενικώς, ευρεία γκάμα αρμονικών. Το ίδιο, φυσικά, θα ισχυριζόμασταν και για τους υπόλοιπους δύο (συμπαίκτες). Η πιανίστρια Corda χρησιμοποιεί και αυτή το πιάνο της με τρόπο κανονικό και «από μέσα», συμβάλλοντας στην ηχοχρωματική ποικιλία, τόσο με τον κλασικό τρόπο, αλλά και με… εφφετζίδικη ή κρουστή προοπτική, ενώ και ο κοντραμπασίστας Orrù, πότε με δοξάρι και πότε πιτσικάτο, είναι πάντα εκεί για να δώσει ρυθμό, ορίζοντας πρόσκαιρα περιβάλλοντα.

Δεν μπορείς να γράψεις πολλά, για ένα άλμπουμ σαν το “Clairvoyance”. Η ελευθερία τής κίνησής του και η διαρκής προσαρμοστικότητά του στις διαθέσεις της στιγμής (των τριών αυτοσχεδιαστών), που εκπηγάζουν από ποικίλες αισθητικές σταθερές (classical, «δωματίου», avant, free-improv κ.λπ.), υποσκάπτουν κάθε προσπάθεια σαφούς και διαρκούς οριοθέτησης.

Επαφή: www.amiranirecords.com