STUFF. / PHIL FRANCE εγγραφές στην Gondwana Records

STUFF.: Old Dreams New Planets [Gondwana / AN Music, 2018]

Μπάντα από το Βέλγιο που παίζει instrumentals είναι οι Stuff. (Joris Caluwaerts σύνθια, Andrew Claes EWI, σαξόφωνα, Lander Gyselinck ντραμς, Dries Laheye μπάσο, MixMonster Menno turntables), με το “Old Dreams New Planets” να αποτελεί την πιο πρόσφατη δουλειά της, που βγήκε πέρυσι από μικρότερη εταιρεία (Sdban Ultra) και που τώρα ξανακυκλοφορεί από τη μεγαλύτερη Gondwana Records.

Ok, instrumentals παίζουν οι Stuff., αλλά τι ακριβώς instrumentals; Δεν είναι δύσκολο κάποιος να το καταλάβει, ακούγοντας έστω κι ένα-δυο tracks από το “Old Dreams New Planets”.

Βασικά, το γκρουπ το απασχολεί η jazz, αλλά μ’ έναν τρόπο κάπως ιδιαίτερο και (σχετικά) δικό τους. Αν και φλερτάρουν λοιπόν, και μάλιστα εντόνως, με την electro-jazz, στην πράξη δεν φαίνονται και… τόοσο παραδομένοι στα beats. Έχουν και ευρύτερες αισθητικές αγωνίες, εννοώ, οι Stuff., και ακριβώς γι’ αυτό το λόγο η μουσική τους δεν είναι ένα συνονθύλευμα ρυθμών και samples, αλλά κάτι πιο απαιτητικό και ίσως, στο βάθος-βάθος, ελπιδοφόρο. Βεβαίως τα σύνθια, εδώ, έχουν πολύ μεγάλο ρόλο, ασχέτως αν σύνθια στην jazz υπάρχουν από πολύ παλιά –με τους Stuff. να φέρνουν στη μνήμη μου, συχνά, τον ανάλογο ήχο του George Duke και όχι του Sun Ra, που δεν το αποκλείω να αποτελεί και τούτος μιαν «αναφορά»– με τα πνευστά και τα εφφέ να κρατάνε, και αυτά, έναν κάποιο εποικοδομητικό ρόλο.

Το αποτέλεσμα διατηρεί στοιχεία και από άλλα μαύρα (χορευτικά) στυλ, από το funk μέχρι το hip hop, με το μπάσο, και σ’ αυτές τις περιπτώσεις, να έχει έναν ακόμη πιο ακρογωνιαίο ρόλο.

Ευχάριστο, οπωσδήποτε, άκουσμα, αλλά έως εκεί. Κάτι που δεν είναι λίγο…

PHIL FRANCE: Circle [Gondwana / AN Music, 2018]

Ο Phil France είναι ο μπασίστας της Cinematic Orchestra και σ’ αυτό το προσωπικό άλμπουμ του, που δεν είναι το πρώτο του, δεν ξεφεύγει και τόσο από τις παρακαταθήκες της μπάντας (του). Αυτό σαν ένα αρχικό και κάπως γενικό συμπέρασμα.

Στο “Circle” (που διατίθεται σε LP και CD) o France κάνει σχεδόν τα πάντα – γράφει τη μουσική, έχει την επιμέλεια της παραγωγής, ενώ χειρίζεται κιόλας πλήκτρα, synths και μπάσο, κάνοντας και programming και παίρνοντας κάποιες βοήθειες, σε τρία tracks, από τον Jon Scott στα ντραμς (από Kairos 4tet κ.λπ.). Το αποτέλεσμα είναι μια σειρά εννέα κομματιών, τα οποία διακρίνονται για την κάπως cosmic… άπλα τους.

Με βασικούς πρωταγωνιστές τα πλήκτρα, ο France δημιουργεί ένα άλμπουμ όχι χαμηλών τόνων, αλλά ούτε και επί τούτου ρυθμικό, επιμένοντας σε αργά και μέσου τέμπο tracks, τα οποία διακρίνονται για τις κάπως… ατελείωτες μελωδικές γραμμές τους (με λίγα στοιχεία «επανάληψης» και άρα πλούσιο, συγκριτικώς, «λεξιλόγιο»). Το άκουσμα είναι electro οπωσδήποτε, είναι μάλλον και… cinematic, με εμφανείς αναφορές στα ηλεκτρονικά seventies (κομμάτια σαν το έξοχο “The first thing that you say” θα το αγκάλιαζαν όλες οι μπάντες του σχετικού rock της εποχής, με πρώτους και καλύτερους τους Ισπανούς Neuronium), αλλά και με προβολή στο τώρα.

Απλό και ουσιαστικό άκουσμα από έναν άνθρωπο που ξέρει (από χρόνια) να δημιουργεί και να προβάλλει εκείνο που κατανοούμε όλοι μας όταν διαβάζουμε περί «ηχητικών τοπίων».