JAVIER PIÑANGO / JUAN ANTONIO NIETO electro-noise από την Ισπανία

Οι Javier Piñango και Juan Antonio Nieto είναι ισπανοί πειραματιστές – και όχι πρωτοφανέρωτοι, αφού συμμετέχουν σε συγκροτήματα ήδη από τα χρόνια του’80. Ο Piñango, για παράδειγμα, έχει υπάρξει μέλος των noise-industrial Cerdos, προς το τέλος εκείνης της δεκαετίας, των ambient Druhb αργότερα κ.λπ., ενώ ο Nieto ήταν ντράμερ των νιου-γουεβάδων Alphaville, στις αρχές των eighties, έχοντας και προσωπική δισκογραφία από το 2009 και μετά (οι πληροφορίες από το discogs). Τώρα, αυτοί οι δύο μουσικοί εργάζονται μαζί για την παραγωγή ενός LP, που έχει τίτλο “Afterglow” και το οποίον είναι τυπωμένο σε εκατό αριθμημένα αντίτυπα. Πρόκειται, δε, για μια από κοινού κυκλοφορία των εταιρειών Plus Timbre και Anazitisi Records.

Διαβάζοντας τις πληροφορίες του discogs και ακούγοντας μερικά κομμάτια στο YouTube, θα πω πως ό,τι ακούγεται στο “Afterglow” είναι συμβατό με την πορεία των δύο μουσικών μέσα στις δεκαετίες. Το να πηγαίνεις δηλαδή από τις πιο… σαφείς και καθορισμένες εγγραφές προς τις πιο abstract είναι, χοντρικά, λογικό, για πολλούς μουσικούς, που αφού απέδειξαν πως μπορούν να γράψουν και πιο συμβατικά πράγματα υιοθέτησαν στην πορεία ένα πιο ριζοσπαστικό, όπως το λέμε, και πειραματικό ύφος. Τούτο πράττουν και οι Ισπανοί, στο “Afterglow” με πολύ ενδιαφέροντα αποτελέσματα.

Το άλμπουμ έχει τέσσερα tracks, δύο ένα πλευρά. Το πρώτο τιτλοφορείται “Unhuman restlessness” και είναι φυσικά πνιγμένο στα ηλεκτρονικά, στους βόμβους, τις αναδράσεις κ.λπ. Υπάρχει ένα κοντίνουο, κάπως minimal-noise και με αυξομειούμενη ένταση, πάνω στο οποίο «εισβάλλουν» διάφοροι αλλόκοτοι ήχοι –άλλοι ακούγονται περισσότερο περιβαλλοντικοί και άλλοι περισσότερο βιομηχανικοί–, που το μετατρέπουν σ’ ένα… οπτικό ακρόαμα. Τις εικόνες τις διαλέγει ο καθένας μόνος του… Στο “Stranger than fear”, που κλείνει την Side 1, οι Piñango και Nieto, οικοδομούν ένα πιο… φοβικό περιβάλλον, με χαμηλής έντασης θορύβους στην αρχή, που… μεγαλύνονται στη διαδρομή, σαν ένα… τσουνάμι, που βουίζει δυνατότερα και δυνατότερα, όσο πλησιάζει προς την ακτή, πριν ξεσπάσει στη στεριά (μέσω μιας διαδικασίας που κρατάει... ώρες, δηλαδή, εδώ, τέσσερα-πέντε λεπτά). .

Στο “Sleep, not oblivion”, της Side 2, η (ηλεκτρονική) διαχείριση αποκτά κάπως… kraut χαρακτηριστικά (early Klaus Schulze π.χ., “Canaxis 5” και τέτοια). Οι παρεμβολές, που είναι κατά τόπους πολύ έντονες, βοηθούν προς την… εφιαλτική ολοκλήρωση. Το “Dreamy dissonance”, που ακολουθεί και ολοκληρώνει το LP, δεν έχει ιδιαίτερες διαφορές από το προηγούμενό του. Σαν experimental-electro κυλάει με ενδιαφέρον, με συνεχείς industrial παρεμβάσεις, ραδιο-βραχέα εφφέ κ.λπ., κινούμενο σε ακόμη πιο… υπόγειες (και άρα υποβλητικότερες) διαδρομές.

Το “Afterglow” απευθύνεται ούτως ή άλλως σε πολύ λίγους και αυτοί, είναι σίγουρο, πως θα το εκτιμήσουν.

Επαφή: www.anazitisirecords.com