Κυριακή 20 Ιανουαρίου 2019

FELLINI SATYRICON 50 χρόνια από τη θρυλική ταινία του Μάγου του παγκόσμιου σινεμά, με αφορμή την επέτειο γέννησής του

Ο μέγας ιταλός σκηνοθέτης Federico Fellini (Φεντερίκο Φελίνι) γεννήθηκε στο Ρίμινι, την 20η Ιανουαρίου 1920 και πέθανε στη Ρώμη 73 χρόνια αργότερα, την 31η Οκτωβρίου 1993. Το προσωνύμιό του ήταν «Μάγος», όχι μόνο γιατί ο Φελίνι μάγευε το κοινό με τις ταινίες του, αλλά και γιατί ήταν «μαγικός», ο ίδιος, σαν σκηνοθέτης. Ό,τι έβλεπες απ’ αυτόν ήταν ανεπανάληπτο. Ήταν Φελίνι και μόνο Φελίνι. Η μαγεία ήταν συστατικό στοιχείο των ταινιών του, οι περισσότερες από τις οποίες διέθεταν πλείστα όσα αυτοβιογραφικά στοιχεία, με το κομμάτι της φαντασίας να εισρέει μέσα σ’ αυτές, μεταβάλλοντάς τες σε κάτι εξώκοσμο, ονειρικό ή και παραισθητικό.
Κάθε φίλος του κινηματογράφου θα υποκλίνεται στο ταλέντο αυτού του ανθρώπου και κάθε σινεφίλ θα μπορεί να διαλέξει τουλάχιστον δυο-τρεις ταινίες του, έτσι ως «αλησμόνητες», ως φάρους παντοτινούς της κινηματογραφικής Τέχνης. Προσωπικά μου κόβονται τα ήπατα όταν βλέπω το Toby Dammit, το επεισόδιο που σκηνοθέτησε στην σπονδυλωτή ταινία Histoires Εxtraordinaires (1968), που αφορούσε μεταφορές στο σινεμά ιστοριών του Έντγκαρ Άλλαν Πόε (τα άλλα δύο επεισόδια είχαν σκηνοθετήσει οι Ροζέ Βαντίμ και Λουί Μαλ), ενώ μένω άναυδος από το 8 ½ (1963), το Σατυρικόν (1969) και το Άμαρκορντ (1973), δίχως να παραγνωρίζω ή να υποτιμώ, εννοείται, ακόμη και τα τελευταία έργα του.
Στη φιλμογραφία του Φεντερίκο Φελίνι το Σατυρικόν είναι η ταινία εκείνη, που δίχασε κοινό και κριτικούς, που δημιούργησε πάμπολλες συζητήσεις στην εποχή της (φυσικά σε κάθε εποχή είναι ικανή να διεγείρει τις αισθήσεις, προκαλώντας σχόλια επί σχολίων), χτίζοντας όμως, παράλληλα, κι έναν μύθο. Ένα μύθο, που περιστράφηκε γύρω από το παρασκήνιο, τα γυρίσματα, τους πρωταγωνιστές της, τους στόχους της σαν αισθητικό και κοινωνικό γεγονός και φυσικά γύρω από τον ίδιον τον Φελίνι.
Να πούμε, κατ’ αρχάς, πως ο αυθεντικός τίτλος της ταινίας ήταν Fellini Satyricon (και με αυτόν τον τίτλο συνέβη η πρώτη προβολή στη Ρώμη την 3η Σεπτεμβρίου 1969 και σε όλη την Ιταλία την 18η Σεπτεμβρίου της ίδιας χρονιάς). Και τούτο, γιατί είχε προηγηθεί μια άλλη ιταλική ταινία με τον ίδιο ακριβώς τίτλο, το Satyricon του Gian Luigi Polidoro, που είχε κάνει πρεμιέρα την 27η Μαρτίου 1969. Μάλιστα, είχαν πέσει και μηνύσεις ανάμεσα στους παραγωγούς των δύο ταινιών – μηνύσεις, πάντως, που δεν κατάφεραν να αποτρέψουν τον τίτλο… Fellini Satyricon, ασχέτως αν εμείς, εδώ στην Ελλάδα, την ταινία τη μάθαμε και την είδαμε ως απλά Σατυρικόν. Θέλει προσοχή, λοιπόν, όταν γίνονται κείμενα στο δίκτυο (για τον Φελίνι) και αναζητείται φωτογραφικό υλικό (και από το Σατυρικόν). Το λέω, γιατί έχω δει σε σοβαρά, υποτίθεται, σάιτ, να εικονίζονται φωτογραφίες από το Satyricon του Polidoro, ενώ το κείμενο έχει να κάνει με τον Μάγο!

1 σχόλιο:

  1. Από το fb...

    Αλέξανδρος Κατσαούνης
    Στις 50 καλύτερες LGBT δεν εχουν βαλει Γκιροντι, τον "αγνωστο τις λιμνης" ας πουμε που ειναι φοβερη ταινια.

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Δεν την έχω δει.

    Αλέξανδρος Κατσαούνης
    Αξιζει. Ενω εχει κατι αλλες, στη λιστα πολυ μετριες η και κατω του μετριου.

    Jacques Vache
    Ποιά θεωρείς καλύτερη ταινία του; εγω το la dolce vita,amarcord και το soundtack του casanova .

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Το Toby Dammit.

    Jacques Vache
    Συνεπής ψυχεδελάς. όντως είναι φοβερό.

    George Nikolopoulos
    I Love the Cinema Italiano !

    ΑπάντησηΔιαγραφή