Σάββατο 9 Ιανουαρίου 2021

ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 333

6/1/2021
Κάποτε, στα τέλη 80s, σ’ ένα πανηγύρι κάπου κει ανάμεσα σε Άρτα-Πρέβεζα, ψάχναμε να βρούμε πού τραγουδούσε ο Αλέκος Κώστας, αλλά εις μάτην. Πέρασε η ζωή, χωρίς να τον ακούσουμε ποτέ «ζωντανό»...
Πολύ μεγάλος ερμηνευτής, με τρομερό γκελ στα σέβεντις, και φοβερό τραγούδι αυτό (1972), που κυκλοφορεί κάτω από το όνομα τού θρυλικού Βασίλη Σούκα...
Χρόνια Πολλά σε όλες και όλους! Γιορτή και σήμερα, γιατί το ξεχνάμε...
https://www.youtube.com/watch?v=VrY2mk-r8Ls

6/1/2021
Πάντα συμπαρίσταμαι στα fanzines και βοηθάω όπως μπορώ, με κείμενα και δημοσιεύσεις, από τα χρόνια του ’80 – εξάλλου κι εγώ στα fanzines ξεκίνησα να γράφω.
Και στα πιο πρόσφατα χρόνια έχω δώσει κείμενα σε fanzines (πάντα άνευ αμοιβής εννοείται), όπως στο “the frouctor” ή στο «Σαστέην» και φυσικά παλιότερα...
Εδώ το “Scream”, το fanzine του φίλου μου του Σπύρου από την Πάτρα. Είναι το τεύχος #18 από την Άνοιξη του 2001, 20 χρόνια πριν σχεδόν (είχα γράψει κείμενα και σε άλλα τεύχη), στο οποίο περιλαμβάνεται κι ένα πολιτικό / μουσικό άρθρο μου για τον Χο Τσι Μιν.
Εκείνη την εποχή είχε επισκεφθεί το Βιετνάμ ο αμερικανός πρόεδρος Κλίντον, κι εγώ είχα γράψει κάτι σχετικό για τη χώρα, με αναφορές περαιτέρω σ’ ένα βιβλίο με ποιήματα του Χο Τσι Μιν από τα σέβεντις, όπως και σ’ ένα ισπανικό folk-rock άλμπουμ με μελοποιήσεις ποιημάτων του από την ίδιαν εποχή.
[μια σελίδα από το άρθρο, το βιβλίο του Χο Τσι Μιν κι ένα τραγούδι των Antonio Resines Y Teresa Cano από το άλμπουμ τους “Canciones De Carcel De Ho Chi Minh” από το 1976 μπορείτε να τα δείτε-ακούσετε στα σχόλια]

6/1/2021
Κουράστηκα να τους τα χώνω και να τους βρίζω ρε φίλε, και on line και κατ’ ιδίαν. Βαρέθηκα. Δεν βγαίνει τίποτα. Τα ίδια και τα ίδια, τώρα, εννέα μήνες, χρόνια, δεκαετίες... Αυτοί το χαβά τους, κι εμείς να νομίζουμε ότι κάτι κάνουμε, με το να ανταλλάσσουμε «έτσι» και «πες τα». Αν είναι να γίνει ποτέ κάτι θα γίνει έξω απ’ τα σπίτια μας και όχι μέσα σ’ αυτά. Προς το παρόν μόνον η Τέχνη μάς σώζει… ακόμη. Τα βιβλία, οι δίσκοι, οι ταινίες... Μέχρι να μας κάνουν να τα σιχαθούμε κι αυτά... Σκ@τά στα μούτρα τους και ροχάλες στους τάφους τους.

5/1/2021
Στο μυαλό πολλών το ελληνικό μουσικό περιοδικό είναι συνυφασμένο με την ποπ και το ροκ... παραδοσιακά. Οι 9 στους 10, αν ερωτηθούν να πουν τίτλους, θα μιλήσουν για το Ποπ & Ροκ, τον Ήχο, το Metal Hammer, τη Μουσική, κάποιοι μπορεί να θυμηθούν το ΖΟΟ ή και το Jazz & Tζαζ ακόμη. Μια μεγάλη τομή, επειδή ασχολιόταν βασικά με το ελληνικό τραγούδι, έκανε στα μέσα του ’90 το Δίφωνο, αλλά επειδή η καλή εποχή του βάστηξε λίγο, ελάχιστα, ίσως πολλοί σήμερα να μην το θυμηθούν καν.
Φυσικά, έχουν κυκλοφορήσει πάμπολλα μουσικά περιοδικά στη χώρα, όμως και πάλι η πλειονότητά τους έχει να κάνει με την ποπ, το ροκ και τις παραφυάδες τους.
Και στα fanzines ακόμη χειρότερα. Εγώ δεν θυμάμαι ποτέ να έπεσε στα χέρια μου fanzine, που να έγραφε για το ρεμπέτικο, να μην πω για τον Ήχο της Ομόνοιας π.χ., ενώ μπορεί να βρεις fanzine, που να έγραφε για ποπ-ροκ συγκροτήματα από την... Γροιλανδία.
Κάπου υπάρχει μια παρανόηση, μαζί και μια αλλοτρίωση. Κάπου μάς πήρε και μας σήκωσε δηλαδή, και θεωρούμε «μουσική» μόνον ό,τι διαδόθηκε, παγκοσμίως από το Χόλιγουντ, τα αμερικάνικα σίριαλ, τις αγγλο-αμερικάνικες πολυεθνικές και τα στρατοκρατικά μίντια. Όλα αυτά, που χρησιμοποίησε η κυρίαρχη (αμερικάνικη) κουλτούρα, εννοώ, για να επιβληθεί παγκοσμίως.
Και όμως, αν κάποιος το ψάξει βαθιά τα καλύτερα ελληνικά μουσικά περιοδικά ήταν εκείνα που δεν είχαν καμία σχέση με όλα αυτά. Ή εν πάση περιπτώσει μικρή και βεβαίως κριτική.
Γι’ αυτό θεωρώ το Ντέφι ως ένα από τα καλύτερα μουσικά περιοδικά που κυκλοφόρησαν ποτέ στην Ελλάδα –να μην πω το καλύτερο–, όπως το ίδιο σπουδαίο μουσικό περιοδικό ήταν το Δελτίο Κριτικής Δισκογραφίας που έβγαζε πολύ παλιά η Λέσχη του Δίσκου (και που δεν διάβαζες μέσα μόνο για «κλασική») ή ακόμη και ο Λυρικός Κόσμος ένα περιοδικό, που κυκλοφορούσε στα τέλη του ’60 και διάβαζες κι εκεί εξαιρετικά κείμενα (π.χ. «Ο Θεόφραστος Σακελλαρίδης μέσα στην ελληνική οπερέττα»).
Περιττό να πω πως σε άλλες τέχνες (Θέατρο, Κινηματογράφος, Εικαστικά...) υπήρξαν περιοδικά κλάσεις ανώτερα από τα κοινά μουσικά περιοδικά και πως μερικά από τα σημαντικότερα κείμενα που έχουν γραφεί για την μουσική στην Ελλάδα, ακόμη και για το ποπ-ροκ ορισμένες φορές, έχουν γραφτεί σε μη-μουσικά περιοδικά.
Να μην πω περισσότερα, γιατί θα ξύσω πληγές και θα σηκωθεί θύελλα... και δεν έχω καθόλου, μα καθόλου, χρόνο για να την αντιμετωπίσω.

10 σχόλια:

  1. Σχόλια από το fb στο ποστ "Στο μυαλό πολλών το ελληνικό μουσικό περιοδικό είναι συνυφασμένο με την ποπ και το ροκ... παραδοσιακά."

    Nick Theodorakis
    Σωστός..

    Ntinos Dimatatis
    Το Δίφωνο ήταν εξαιρετικό .

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Σε μια φάση του, γιατί σε άλλες ήταν πολύ κατώτερο.

    Ntinos Dimatatis
    Ολα τα περιοδικά Φώντα μου έχουν τις φάσεις τους αλλά το γεγονός ειναι ότι έχει αφήσει μουσικό ενημερωτικό θησαυρό .

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Στην αρχή μόνο, για 2-3 χρόνια, μετά έπεσε. Δηλαδή ακολούθησε πτωτική πορεία μέχρι το τέλος.

    Θανάσης Ζελιαναίος
    Η εξήγηση είναι άλλη και βρίσκεται στη δύναμη της ποπ και της ροκ μουσικής στη νεολαία.
    Για μεν τα fanzine η εξήγηση είναι πάρα πολύ απλή. Το φανζίν γράφεται και απευθύνεται στον ένθερμο οπαδό της μουσικής. Ένθερμος κατά κανόνα σημαίνει νέος και νέος σημαίνει ποπ και ροκ. Τέλος.
    Αλλά και στο επαγγελματικό μουσικό περιοδικό περίπου παρόμοια είναι τα πράγματα. Το μουσικό περιοδικό είναι ένα εξειδικευμένο πράμα. Θα γράψει σ'αυτό και θα το αγοράσει αυτός που αγαπάει τη μουσική και μόνο αυτή. Και αυτός κατά κανόνα πάλι νέος είναι. Ο νέος μουσικογραφιάς θα δεχτεί να πάρει λιγότερα λεφτά αρκεί να έχει τζάμπα δισκάκια, να πηγαίνει τσάμπα σε live και γενικά να είναι μέσα στην όλη φάση που αγαπάει χωρίς να σκάει ένα σκασμό λεφτά. Ενώ ο επαγγελματίας πενηντάρης μουσικογραφιάς θέλει λεφτά και μόνον αυτά για να πληρώσει το λογαριασμό να αγοράσει κάνα βρακί για το πιτσιρίκι και όλα τα συναφή. Περίπου το ίδιο συμβαίνει και με τον αναγνώστη που όταν είναι νέος θα δώσει λεφτά για να αγοράσει ένα μουσικό περιοδικό. Όταν είναι πενηντάρης και οικογενειάρχης σιγά μην καθίσει να κάνει αυτή τη δουλειά.
    Και το όλο σχόλιο αφορά μόνο τη βιωσιμότητα των μουσικών περιοδικών και όχι την ποιότητα των άρθρων.

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    >>Η εξήγηση είναι άλλη και βρίσκεται στη δύναμη της ποπ και της ροκ μουσικής στη νεολαία.<<
    Κι ο Καζαντζίδης είχε κάποτε τεράστια απήχηση στην εργαζόμενη νεολαία και ο Θεοδωράκης στα σίξτις κ.λπ., αλλά δεν βγήκε μουσικό περιοδικό γι' αυτά, βγήκαν όμως κάμποσα στο στυλ των Μοντέρνων Ρυθμών. Δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα, καθώς εμπλέκονται και πολιτικοκοινωνικά θέματα ανάμεσα. Και δεν έχω τώρα πολύ χρόνο για κουβέντα.
    Και ότι ταυτίζεις τη νεολαία με το ποπ-ροκ είναι απλουστευτικό. Πάρα πολλοί νέοι σε κάθε εποχή άκουγαν και ακούνε ελληνικά, αλλά μόνο με το Δίφωνο, το 1995 βρήκαν ένα περιοδικό για να τους εκφράζει. Και το Ντέφι βέβαια στα έιτις, αλλά δεν ήταν μαζικό και ήταν και πιο λαϊκά κουλτουριάρικο. Μια πιο ισορροπημένη στάση κράταγε η Μουσική, που έγραφε και για λαϊκά, έντεχνα κ.λπ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θανάσης Ζελιαναίος
      Δεν μιλάω για το τι μουσικές ακούνε οι νέοι. Προφανώς ακούνε και ελληνικά και σε όλες τις εποχές. Εννοώ ότι άλλο η αγάπη προς τον Καζαντζίδη και άλλο να είσαι διατεθειμένος να πληρώσεις για να διαβάσεις κείμενα ακόμα και για αυτόν.
      Άμα ρωτήσεις το μέσο οπαδό της ποπ και της ροκ μουσικής ξέρει να σου πει σχεδόν όλη τη δισκογραφία του αγαπημένου του συγκροτήματος. Ενώ η συντριπτική πλειονότητα αυτών που ακούνε ελληνικά είναι αδιάβαστοι ακόμα και για τους αγαπημένους τους τραγουδιστές. Πόσο μάλλον να τα πληρώσουν κιόλας.
      Τέλος πάντων, αυτά. Δεν χρειάζεται να πω άλλα γιατί τα ίδια θα πω.

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Μα τι λες τώρα; Αυτοί που ακούνε Στέλιο και λαϊκά π.χ. είναι εκατό πιο φορές πιο "διαβασμένοι" από τους ροκάδες και τους ποπάδες. Άμα δεις τις δισκοθήκες τους στο YouTube κάνουν τ' αλατιού ακόμη και τον μακαρίτη τον Greg Shaw, που λέει ο λόγος. Έχουν τα πάντα. Και αν δεις και τα βιβλία που έχουν γράψει... έχουν τον Vernon Joynson για πρόγευμα. Με αριθμούς, μήτρες, ημερομηνίες κυκλοφορίας, τα πάντα. Παντού υπάρχει τρέλα. Δεν είναι προνόμιο των ροκάδων.

      Nikos Mitrogiannopoulos
      και το TAR, Φώντα.

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Είναι πολλά Νίκο, άπειρα.

      Γιάννης Μουγγολιάς
      Εξαιρετικό περιοδικο

      Kostas Mougiakos
      Γι αυτό αγαπάμε-στηρίζουμε Μετρονόμο...για να έχουμε μουσικό περιοδικό της προκοπής!

      Sakis Bwanas
      εγώ συμπαθούσα και το Λαϊκό Τραγούδι (που είχε και ωραία cd)

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Από τα καλά τελευταία περιοδικά. Σοβαρό.

      Ισίδωρος Πάτερος
      Πολύ σωστή παρατήρηση κ.Φώντα!

      Vassilis Serafimakis
      Ελληνιάδη, ακόμα δεν έλαβα όλα τα τεύχη τής συνδρομής!
      (υπογραφή)
      θαυμαστής τής δουλειάς σου

      Βασίλης Καμπούρης
      Μην έχοντας μετανιώσει για τη μουσική που με έλκει ( κι αυτό έτσι κι αλλιως είναι κάτι μόνιμα υπο εξέλιξη) ουτε για το φανζίν που βγαζαμε ,μήτε για τις μπαντες που συμμετείχα ή εφτιαξα και το τι μιλούσαν η μιλούν ,έχω να συμφωνησω πως η φανερή πια μανία να γίνουν όλα "τσέησον" είναι απέραντα βλαχοδημητροπουλεικη κι εκνευριστικη.Μια γνωστή περί τα μουσικά είχε πει πέρυσι πως λέει στα αγγλικά την σκέψη της για να πετάξει απο πανω της τη μιζέρια του να είσαι Ελληνας. Δεν μπορω δυστυχώς να αναφέρω το όνομα της διάσημης αρκετά ώριμης ηλικιακά ( οχι παιδιου που την αποψη του ισως να καταπινα εννοω) ροκούς ( θου κύριε), γιατί δεν κάνω Μακελειό ( την εφημερίδα) αλλά βλέποντας την άποψη της να γενικεύεται πνιγομαι κάπως. Απο την αλλη ξελιγωνομαι στο γελιο ταυτοχρονα γιατί έχω πετύχει όμοιο κακέκτυπο να λέει ζωντανά σε παρέα με δήθεν προουφορά τη λεξη " τσουναητς" ( μεταξυ αλλων γελοιοτητων)Που το tonight τσουναητς δεν το λένε ουτε τραυλοι ορεσίβιοι βοσκοί στην Αυστραλία

      Διαγραφή
    2. Spyros Sotiris Marmarinos
      Σε όλα τα πράγματα κατά την γνώμη μου υπάρχει τό μου αρέσει η το δεν μου αρέσει
      Επειδή ασχολούμαι με την δισκογραφία περισσότερο από 40 χρονια και μου αρέσουν πολλά τραγουδια άλμπουμs απο pop μέχρι jazz και από ρεμπέτικο μέχρι ελληνικό ροκ αυτό δεν σημαίνει ότι αν κάτι δεν μου αρέσει πχ judas Priest η Modern Romance οτι ειναι κακοί.... Σε κάποιουs αλλούs αρέσουν.... Για κάποιον ένα εξαίρετο βιβλίο ή περιοδικό μπορεί να είναι εκπληκτικό και για κάποιον βαρετό.... Έτσι ήταν ο κόσμοs έτσι είναι και έτσι θα ναι..... Ομορφη και θετικη χρονια σε ολουs....

      Vasilis Kordatos
      Και το Πάλκο του Γιάννη Μητρόπουλου, μεσοτέλος δεκαετίας 90, με εστίαση στο δημοτικό τραγούδι και με πολύ καλές νέες παραγωγές -ειδικά για το περιοδικό- δημοτικών τραγουδιών σε επιμέλεια του Κώστα Πίτσου. Και συνεντεύξεις Τάσος Κουτσοθανάσης.

      Vangelis Boulouhtsis
      Συμφωνώ απολύτως με την τοποθέτηση!.

      Stylianos Gabriel
      Εγώ θυμάμαι κι εχω και τα περισσότερα τεύχη του το "Μουσικό εξπρές" του συγχωρεμένου του Ψαλτάκη που ήταν απο τα λίγα που ασχολήθηκαν με την Ελληνική Μουσική σκηνή στο Ποπ και Ροκ ιδίωμα τοτε τέλη 70 αρχές 80.

      Marios Choumpouridis
      Τα fanzines όμως έχουν το ρόλο να διαδώσουν μουσική που στην Ελλάδα δεν είναι μαζικοποιημένη, για αυτό και η ενασχόλησή τους κυρίως με ποπ/ροκ και άλλα. Ο αναγνώστης τους αγαπάει τη μουσική και θέλει να διαβάζει για αυτή. Έχει να κάνει και με την κουλτούρα του ακροατή. Αν ο άλλος δεν "νιώθει" τη μουσική και την έχει απλά για συνοδευτικό του, ε δεν τον νοιάζει να διαβάζει

      Daniil Gkorgkolis
      εγώ τα έπαιρνα οοοοουφ μετά από μήνες /ή ξεχασμένα σε περίπτερα της Κάνιγγος
      Θυμάμαι ακόμα στο καλάθι τη πρώτη μου επαφή
      Στις σκιές του Β52, Merlins Music box (που μετά το 2000,το πέτυχα πάλι σε περίπτερο & μου κανε εντύπωση ότι είχε επιβιώσει κ ειχε κ δισκάκι μέσα - τιμή απλησίαστητη- διάβασα στη ζούλα σχεδόν /αδιάφορος κ ο περιπτεράς)
      Αλλά το the thing, με την ατσαλωσυνη του μου χε κάνει τρομερή εντύπωση & φυσικά η προώθηση νέων εγχώριων γκρουπ της εποχής τότε - πολύ ερασιτεχνική δουλειά όμως σε άλλα πεδία μουσικής

      Θανάσης Αντωνίου
      Καλησπέρα και χρόνια πολλά στον κύριο Τρούσα και την εκλεκτή παρέα του. Πολύ ενδιαφέρον, όπως πάντα το σημείωμα. Επιτρέψτε μου να γράψω κι εγώ κάτι. Η δημιουργία των fanzines, τόσο σε Αγγλία και ΗΠΑ όσο κι εδώ, στην Ελλάδα, προέρχεται σε μεγάλο βαθμό και από την ποσότητα ή/και την ποιότητα της πληροφορίας που περιείχαν τα περιοδικά που ασχολούνταν με το rock εκείνη την εποχή. Εμένα προσωπικά, για τη δημιουργία της Εντροπίας, το 1988, αυτό που με παρακίνησε κυρίως, ήταν το γεγονός οτι δεν διάβαζα αυτά που ήθελα, γι' αυτούς που ήθελα και στην ποσότητα που ήθελα στα επίσημα περιοδικά. Οι φίλοι της ελληνικής μουσικής αντίθετα, άκουγαν παντού και πάντα, διάβαζαν συνεχώς και καθημερινά οτι ήθελαν για τη μουσική που αγαπούσαν. Oι καλλιτέχνες ήταν κυριολεκτικά δίπλα τους, στα Πατήσια, τη Νέα Σμύρνη, το Κολωνάκι κ.ά., μπορούσαν να τους δουν, να τους ακούσουν, να τους ακουμπήσουν ακόμα, όποτε σχεδόν ήθελαν. Ενώ εμείς... Εμείς λοιπόν φτιάχναμε (και φτιάχνουμε) fanzines.

      Διαγραφή
    3. Ferris Costas
      Για άλλη μια φορά θα μιλήσω για τις διαπροσωπικές φιλίες και διαπλοκές, που φωτίζουν καλύτερα τις δημιουργίες εκείνων των εποχών -και όχι μόνο. Και δε λέω μόνο για τη γνωστή σχέση τους Τάσου Φαληρέα με τον Ελληνιάδη και το Ντέφι, αλλά και πολλά άλλα γύρω-γύρω. Π.χ. ο Λάζαρος Γεωργιάδης υης "Λέσχης", ήταν γιός του Γεωργιάδη του Πειραιά. Γύρω στο 1958-1960, άνοιξε μαγαζί στο Μοναστηράκι, με συνεταίρο τον Σταύρο Τορνέ και κολητό τον Δήμο Θέο (που αργότερα άνοιξε το δικό του παλαιοβιβλιοπωλείο). Είμαστε όλοι στον στενό πυρήνα της Ομάδας (για τον ΝΕΚ), και μαζί μας -εκτός από Ραφαηλίδη, Μπακογιαννόπουλο κ.λ.) έκανε παρέα ο νεαρός αναρχικός Λεωνίδας Χρηστάκης, αλλά φυσικά κι ο Θωμάς Γκόρπας, κι ο Μάριος Χάκκας που έφυγε νωρίς. Κάποπια στιγμή βρέθηκε μαζί μας κι ο Γιώργης Χριστοφυλάκης (Ρούγα). Όταν ο Λάζαρος άνοιξε τη Λέσχη του Δίσκου, ήταν στην αρχή φανατικός και αποκλειστικός με την Κλασική μουσική. Όταν μάλιστα του προτείναμε κάποιο Κλασικό δίσκο με μαέστρο κάποιον που δεν ήταν της αρεσκείας του (π.χ. Μπρούνο Βάλτερ) μας... έβριζε. Το 1965, επιστρέφοντας από την Ιταλία, τους έφερα ένα μάτσο δίσκους από το "εναλλακτικό" κίνημα της Αγγλοφωνίας. Από Ντύλαν ίσαμε... δε θυμάμαι πιά. Τα απέριψε όλα, αλλά υιοθέτησε τον Pete Seeger, κι έτσι άρχισε διακριτικά το άνοιγμά του σε άλλες μουσικές. Τον αγαπούσα πολύ, κι ας ήτανε... μούργος. Πολλά χρόνια αργότερα, βοήθησα τον Βάσο Γέωργα να βγάλει το Σινέ 7. Όσο για το Λαϊκό Τραγούδι, είναι γνωστή η πορεία του Γιώργου Κοντογιάννη, από το 1972 που τον γνώρισα.

      Xenofon Rarakos
      Ωραίο θέμα θίγεις Φώντα.
      Με έχει απασχολήσει παλιότερα. Σήμερα, χοντρικά, θα έλεγα ότι, όσοι αγαπάμε την 'ξένη' μουσική, μας αρέσει και το 'παραμύθι' γύρω από αυτήν, ενώ όσοι προτιμούμε την Ελληνική απλά τη ζούμε.
      Επιπλέον, ελάχιστοι καλλιτέχνες έχουν δείξει ότι θέλουν να εξιστορήσουν ακόμη και, πολύ, ενδιαφέροντα γεγονότα. Αντίθετα, στον διεθνή μουσικό τύπο, μαθαίνουμε και πότε έβηξε ο Μακ Κάρτνεϊ, όταν οι Beatles ηχογραφούσαν το Rubber Soul π.χ.
      Ως εκ τούτου....

      Triantafillos Kotanitis
      νομιζω οτι η φραση κλειδι ειναι 'εγω δεν θυμαμαι fanzine που να εγραφε για το ρεμπετικο' απο εδω ξεκιναει κουβεντα που μπορει να διαρκεσει βδομαδες

      Lefteris Kongalidis
      και πιο παλια οι 'Μοντερνοι Ρυθμοι' του Θαναση Τσογκα.Δεκαετια 60.

      Χρήστος Πριτσαπίδουλας
      ,,,++++

      Διαγραφή
    4. Να θυμίσουμε και το MUZINE,
      ένα περιοδικό που κυκλοφόρησε από το 2007 έως το 2010 (δηλαδή σε δύσκολους οικονομικά καιρούς), καλαίσθητο, με πρωτότυπο σχήμα, ενδιαφέρουσα θεματολογία και δύο πολύ καλά CD ανά τεύχος.

      Διαγραφή
    5. Να θυμίσουμε και το πολύ σπάνιο, όπως νομίζω, δεκαπενθήμερο περιοδικό ΜΟΥΣΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ (επιθεώρηση στο χώρο της μουσικής) (εκδότης Γ. Παπαρρόδου, υπεύθυνος ύλης Τ. Ψαλτάκης), στο οποίο, στα 1982-83, ο Θωμάς Γκόρπας έγραψε σε 9 συνέχειες ενδιαφέροντα κείμενα για το ρεμπέτικο.

      Κ. Βλησίδης

      Διαγραφή
  2. Σχόλια από το fb στο ποστ "Κουράστηκα να τους τα χώνω και να τους βρίζω ρε φίλε, και on line και κατ’ ιδίαν."...

    Nikos Koutsogiannis
    Μπορις Βιαν

    Anastassios Anastassiou
    Μεταφρασμένο , αν θυμάμαι καί από τον Μπορις Βιάν...

    Nikos Koutsogiannis
    ψευδώνυμο του Βιαν

    Εύα Ζευγουλά
    μ αυτο μεγαλωσα

    Macubert Thanassis Sampaziotis
    Πανέμορφο εξὠφυλλο...

    Nikos Fotakis
    Τέλειο εξώφυλλο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σχόλια από το fb στο ποστ "Πάντα συμπαρίσταμαι στα fanzines και βοηθάω όπως μπορώ, με κείμενα και δημοσιεύσεις, από τα χρόνια του ’80 – εξάλλου κι εγώ στα fanzines ξεκίνησα να γράφω."...

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    https://www.youtube.com/watch?v=mUkI5pIcJz8
    La flauta de un preso

    Panagis Antipas
    Κάπου το έχω και εγώ αυτό το τεύχος.

    Vassilis Serafimakis
    Μεγάλη υπόθεση τα fanzines.
    ΥΓ Μακάρι να είχε πιάσει και στη χώρα μας το φαινόμενο τών ποδοσφαιρικών fanzines (όχι όσων περιλαμβάνουν ΚΑΙ μπάλλα, αλλά μόνο μπάλλα) όπως πχ έχει ριζώσει στη Βρετανία. Βαθιά λαϊκή υπόθεση, με κείμενα βγαλμένα από καρδιάς, και με απολαυστικό χιούμορ το οποίο ξεκινάει από τις ίδιες τις ονομασίες που δίνουν στα έντυπά τους - όλες αυτοσαρκαστικές ή/και ειρωνικές γιά την ομάδα τής οποίας είναι φανατικοί οπαδοί!

    Fotini Pa-trou
    υπάρχει το εξαιρετικό

    Vassilis Serafimakis
    δεν το έχω ακουστά και θα το ψάξω φυσικά.
    Πάντως μιλάω γιά τα καθαρά οπαδικά fanzines, και όχι όπως τό Ηumba που βλέπω είναι γενικά γιά τη μπάλλα. Πιστεύω ότι η ανάπτυξη εδώ του φαινομένου αργά ή γρήγορα θα έφερνε αρκετή υγεία στο χώρο τών οπαδών, πχ σε θέματα ρατσισμού, ρηχής φανατίλας, κριτικής στον πρόεδρα, κτλ. Δεν παριστάνω τον ειδικό στα Ελληνικά ποδοσφαρικά fanzines, αλλά υποθέτω θα είχα ακούσει αν υπήρχαν.
    Στην Βρετανία "γενικά γιά ποδόσφαιρο" υπάρχει το καλύτερο στο κόσμο fanzine λλά δεν μπορεί πλέον να θεωρηθεί τέτοιο διότι έχει τεράστια κυκλοφορία - "When Saturday Comes".
    YΓ Συγγνώμη Φώντα αν βγήκα πολύ απ'το θέμα.

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Ενδιαφέροντα αυτά Βασίλη. Κι εμένα μου είχε κινήσει την περιέργεια από παλιά το ότι δεν υπήρχαν ποδοσφαιρικά φάνζιν στην Ελλάδα.

    Kosmas Anagnostopoulos
    Του Σπυρου του Κασκαβελη του ΠροΠοτζη ε;

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    ναι.

    Kosmas Anagnostopoulos
    Γεια σου φιλε Σπυρο!!!

    Spyros RedMonday'sArmy
    o Θακιώτης εισαι βρε?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Kosmas Anagnostopoulos
      Οχι, ειμαι ο προ 20-25ετιας φοιτητης, γκαραζας, με τη farfisa...
      Ερχομουν απο το μαγαζι κ επαιρνα το φανζιν κ λεγαμε διαφορα... Σε θυμαμαι ως προσωπο αναφορας της underground Πατρας!

      Spyros RedMonday'sArmy
      Πωωωωωωωωωω
      ρε φίλε Ωραίες μέρες
      πολυ χάρηκα

      Kosmas Anagnostopoulos
      Φίλε Σπύρο, κι εγώ πολύ χάρηκα όταν είδα το φανζιν σου, το οποίο φυσικά έχω πλέον στην βιβλιοθήκη μου, για να το διαβάσουν κάποια στιγμή τα παιδιά μου να πάθουν την πλάκα τους! Για εμάς είχε πολύ μεγάλη αξία τότε κάθε τέτοια κίνηση, καθώς όπως όλοι εδώ θυμόμαστε, στην εποχή προ του ιντερνετ, μόνο με τέτοια μέσα και από στόμα σε στόμα μάθαινες για αυτά που σε ενδιέφεραν, ειδικά εάν ήταν δυσεύρετα και καθόλου mainstream. Όταν ξαναπεράσω από Πάτρα, θα σε βρω να τα πούμε!

      Spyros RedMonday'sArmy
      Δεν έχω λόγια Φώντα... Με συγκίνησες. Από εσένα τότε έμαθα πως είχε ποιήματα και μάλιστα ιδιαίτερα γραμμένα μέσα στο κελί, σκληρά και κοφτερά... Και αργότερα με τις συμμετοχές σου για τον Juan Rulfo ή πιο μετά για τον Richard Brautigan..... Αυτό όμως για τον Ho Chi Minh που ήταν πέρα και έξω από την μουσική (που ήταν το κέντρο για το φανζίν) είχε κάνει εντύπωση!! Σε ευχαριστώ.

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Να΄σαι καλά Σπύρο, χαρά και υγεία σε όλους μας!

      Antonis Vathis
      Μaryjane φανζι από Πάτρα

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Ε καλά τώρα...

      Konstantin Mixos
      Ο Χο Τσι Μινχ τι σχέση έχει με τους Seeds; διεύρυνση της ταξικής συνειδητότητας με ψυχεδελικά;

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Ωραίο σχόλιο αυτό!

      Thanasis Panou
      Αγαπημένο...με παρουσία σοβαρη...συνέπεια

      Chris Papadakis
      Καταπληκτικό φάνζιν.

      Γιώργος Κριθαρίδης
      Εκπληκτικό fanzine, μου το έστελνε ο Σπύρος στη Θεσσαλονίκη. Κάποια στιγμή το 2007 και σε λίγα τεύχη συμμετείχα κι εγώ με κάποια κείμενα.

      Spyros RedMonday'sArmy
      Ευχαριστώ πολύ και εσένα και όλα τα παιδιά που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο συμμετείχαν και βοήθησαν.

      Marios Choumpouridis
      Ωραίο fanzine!

      Διαγραφή
  4. Σχόλια από το fb στο ποστ "Κάποτε, στα τέλη 80s, σ’ ένα πανηγύρι κάπου κει ανάμεσα σε Άρτα-Πρέβεζα"...

    Stylianos Tziritas
    Δισκάρα, το χω και γαζώνει

    Nick Zarago
    σε κασέτα, φαντάζομαι

    Stylianos Tziritas
    χαχαχαχαχαχα, σε δίσκο ακτίνας ρε αζεντ προβοκατέρ

    Γιώργος Γιαννόπουλος
    Κομματάρα. Και φοβερή εκτέλεση.

    Harry Gordon
    Γιατι δεν τον ξερω γω αυτόν

    George Floudas
    Chet baker - από τα ξένα έρχομαι.

    Giorgos Stamatelos
    Μερακλώσαμαν! Είμεθα όλοι Τουρκαλβανίτες!

    Harry Gordon
    ε ακου αυτο τοτες
    https://www.youtube.com/watch?v=T6zxBZXZSM4...
    Ντο τα πρες κοτσίδετε

    Κώστας Δευ. Άξιος
    Έτοιμο για Teranga Beat ή Glitterbeat

    Spyros Zoupanos
    Κομματάρα!!!

    Takis Patramanis
    Live Αποκριες Μαλλον "76 Ηγουμενιτσα ! Ημουνα Αρχιφυλακας Στα ΚΑΟΑ Ηγουμενιτσας!

    Stam Ekmek
    Willy DeVille

    ΑπάντησηΔιαγραφή