Οι ΜΑΣ είναι ένα πειραματικό, εικονοκλαστικό τρίο, το οποίον
αποτελούν οι Ανδρέας Βατίστας φωνή, κιθάρα, bontempi (αρμόνιο), Μιχάλης Καραγιάννης ντραμς, κρουστά, φωνητικά
και Στυλιανός Τζιρίτας μαγνητοταινίες, συνθετητές, κλαρινέτο, φωνή. Ως σχήμα οι
MAΣ είχαν κυκλοφορήσει
και πέρυσι μία κασέτα, την «Σκεπτικισμός και Ζωώδης Πίστη», για την οποία
έχουμε γράψει στο δισκορυχείον, ενώ
τώρα έχουν έτοιμη την επόμενη κυκλοφορία τους, που είναι τυπωμένη και σε digipak CD. Ο τίτλος τής νέας
πρότασης των MAΣ είναι
«Θύρα» [Tresmos Recordings, 2021] και καταγράφονται σε αυτήν έξι tracks (από 1:53 το
συντομότερο, μέχρι 8:27 το μακρύτερο στο χρόνο).
Στο άκουσμα δεν υπάρχει κάποια δομή, συνολικώς, κάποιο εμφανές concept, είτε στο μουσικό κομμάτι, είτε στο στιχουργικό. Πρόκειται δηλαδή για ένα «εικονοκλαστικό» κατασκεύασμα, όπως το χαρακτηρίσαμε και στην αρχή, υπό την βασική έννοια, πως θέματα που δημιουργούνται προς στιγμήν, σχεδόν την αμέσως επόμενη στιγμή αναιρούνται ή και «καταστρέφονται». Κι έτσι, μεταξύ «δημιουργίας», «αναίρεσης» και «καταστροφής» πορεύεται αυτό το άλμπουμ, που διαρκεί λιγότερο από μισήν ώρα.
Ο πειραματισμός και ο αυτοσχεδιασμός, με πρώτον άξονα το rock, είναι προφανής σχεδόν από την αρχή στο «Θύρα» [στο «Ο παππούς (μου)» είναι κάτι παραπάνω από προφανές], αλλά υπάρχουν κι άλλα στοιχεία, «σκορπισμένα» εδώ κι εκεί, που λειτουργούν και αυτά μέσα στο γενικότερο σύνολο. Κυρίως στοιχεία tribal, spoken word, ambient, μα και improv-jazz ακόμη – κι ένα τέτοιο track, εντός του οποίου συνωθούνται αρκετά απ’ αυτά, είναι «Ο χαριτόβρυτος».
Ένα βασικό χαρακτηριστικό του άλμπουμ είναι πως κυλάει με άνεση – και αυτό είναι ένα προτέρημα, που πάντα θα πρέπει να εντοπίζεται στις σχετικές ηχογραφήσεις. Δεν είναι μόνον η μικρή, σχετικώς, διάρκεια τής «Θύρας», που συντελεί σε αυτό, όσο το γεγονός πως οι τρεις πειραματιστές δεν σε αφήνουν... να πλήξεις. Κάθε στιγμή έχουν και κάτι καινούριο να προτείνουν, κάτι που δεν το αναμένεις – και υπό αυτή την έννοια η «Θύρα» είναι ένα «εκπληκτικό» άλμπουμ, καθώς η «έκπληξη» είναι εκείνη, που καραδοκεί σε κάθε δευτερόλεπτό της.
Επαφή: www.manofman.bandcamp.com/album/--8
Στο άκουσμα δεν υπάρχει κάποια δομή, συνολικώς, κάποιο εμφανές concept, είτε στο μουσικό κομμάτι, είτε στο στιχουργικό. Πρόκειται δηλαδή για ένα «εικονοκλαστικό» κατασκεύασμα, όπως το χαρακτηρίσαμε και στην αρχή, υπό την βασική έννοια, πως θέματα που δημιουργούνται προς στιγμήν, σχεδόν την αμέσως επόμενη στιγμή αναιρούνται ή και «καταστρέφονται». Κι έτσι, μεταξύ «δημιουργίας», «αναίρεσης» και «καταστροφής» πορεύεται αυτό το άλμπουμ, που διαρκεί λιγότερο από μισήν ώρα.
Ο πειραματισμός και ο αυτοσχεδιασμός, με πρώτον άξονα το rock, είναι προφανής σχεδόν από την αρχή στο «Θύρα» [στο «Ο παππούς (μου)» είναι κάτι παραπάνω από προφανές], αλλά υπάρχουν κι άλλα στοιχεία, «σκορπισμένα» εδώ κι εκεί, που λειτουργούν και αυτά μέσα στο γενικότερο σύνολο. Κυρίως στοιχεία tribal, spoken word, ambient, μα και improv-jazz ακόμη – κι ένα τέτοιο track, εντός του οποίου συνωθούνται αρκετά απ’ αυτά, είναι «Ο χαριτόβρυτος».
Ένα βασικό χαρακτηριστικό του άλμπουμ είναι πως κυλάει με άνεση – και αυτό είναι ένα προτέρημα, που πάντα θα πρέπει να εντοπίζεται στις σχετικές ηχογραφήσεις. Δεν είναι μόνον η μικρή, σχετικώς, διάρκεια τής «Θύρας», που συντελεί σε αυτό, όσο το γεγονός πως οι τρεις πειραματιστές δεν σε αφήνουν... να πλήξεις. Κάθε στιγμή έχουν και κάτι καινούριο να προτείνουν, κάτι που δεν το αναμένεις – και υπό αυτή την έννοια η «Θύρα» είναι ένα «εκπληκτικό» άλμπουμ, καθώς η «έκπληξη» είναι εκείνη, που καραδοκεί σε κάθε δευτερόλεπτό της.
Επαφή: www.manofman.bandcamp.com/album/--8
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου