KAPIA ένα ελληνικό συγκρότημα από τον Πειραιά

Οι Kapia είναι ένα ελληνικό συγκρότημα, που προέρχεται από τον Πειραιά κι έχει κυκλοφορήσει έως σήμερα δύο άλμπουμ. Δεν έχουμε αναφερθεί ξανά στους Kapia στο blog, οπότε τώρα θα το κάνουμε και για τα δύο άλμπουμ τους – ξεκινώντας από το πιο πρόσφατο. Όπως διαβάζουμε σ’ ένα δελτίο Τύπου:
«Kapia είναι μια παραποιημένη εκδοχή της τουρκικής έκφρασης “kapıya” που σημαίνει “στην πύλη”. Αναφέρεται συχνά στο βιβλίο του Γιουγκοσλάβου Ίβο Άντριτς, “Το γεφύρι του Δρίνου” (1945). Έτσι ονομάζεται το κεντρικό σημείο στην ομότιτλη γέφυρα, όπου συναντιούνται οι κάτοικοι των δύο αντικριστών χωριών για να πιουν καφέ, αφήνοντας στην άκρη τις διαφορές τους, πολιτικές ή θρησκευτικές, ώστε να μιλήσουν για την κοινή τους μοίρα ή απλά να διασκεδάσουν. Επίσης είναι ένα μέρος όπου συμβαίνουν διάφορα αξιοπερίεργα και έντονα γεγονότα».
Μετά απ’ αυτά τα πληροφοριακά, ας περάσουμε στο προκείμενο...

KAPIA: Sail Away [Private Pressing, 2021]
Σ’ αυτή την δεύτερη ηχογράφησή τους, που κλείνεται σ’ ένα ωραίο hardback gatefold CD-cover, στο οποίο κυριαρχεί ο πίνακας “Engelwalze” του γερμανού ζωγράφου Edgar Ende (1901-1965), Kapia είναι οι: Αλέξανδρος Ιωάννης Ηλιάκης ηλεκτρικές κιθάρες, φωνή, Μαρία Πελαγία Περδικούρη ακορντεόν, farfisa, πλήκτρα, φωνή, φωνητικά, Μάνος Βλάχος μπάσο, φωνητικά και Στέφανος Γύλος ντραμς – με το άλμπουμ να περιλαμβάνει δέκα tracks (εννέα τραγούδια κι ένα ορχηστρικό), έχοντας ως παραγωγό τον Γιάννη Αναγνωστάτο (γνωστό και ως Λόλεκ).
Τα τραγούδια των Kapia στο “Sail Away” δεν με κρατάνε. Τα θεωρώ, εν ολίγοις, βαρετά. Η γνώμη μου είναι πως πάσχουν ως συνθέσεις. Θέλουν να είναι κάτι παραπάνω απ’ αυτό που θα μπορούσε να είναι και εν τέλει δεν είναι ούτε αυτό... που θα μπορούσε να είναι. Δεν μπορείς να τα χαρακτηρίσεις ούτε rock, ούτε folk-rock, ούτε post-rock, ούτε ηλεκτρικές μπαλάντες (με αγγλικό στίχο), ενώ στην πράξη είναι κάτι απ’ όλα αυτά μαζί, σε ακαθόριστους συνδυασμούς.
Τα τραγούδια επίσης χάνουν ερμηνευτικά. Ο Αλέξανδρος Ιωάννης Ηλιάκης τραγουδάει άγαρμπα, χωρίς πνοή, χωρίς βάθος, χωρίς την ικανότητα εκείνη, που οφείλει να έχει κάθε ερμηνευτής – να σφραγίζει εκείνα που λέει.
Οι συνθέσεις και οι ερμηνείες δεν μπορούν να υπερκεράσουν την προσπάθεια που γίνεται να γραφούν κάποιοι στίχοι, σοβαροί, ποιητικοί κατά το μάλλον ή ήττον, για τους οποίους δεν ξέρω αν, τελικώς, είναι... αυτοί η αιτία του κακού. Μήπως οι στίχοι παρασύρουν τις συνθέσεις εννοώ... να ακούγονται έτσι ακαθόριστες, σχεδόν τυχαίες.
Άκουσα το “Sail Away” των Kaipa πολλές φορές και με δυσκολία βρήκα δύο κομμάτια, που να στέκονται κάπως περισσότερο από τα άλλα, σαν ολοκληρωμένα τραγούδια – λέω για το “Only petition will save us” και το φερώνυμο “Sail away”.
Νομίζω πως οι Kapia πρέπει να δούνε τι θα κάνουν με τον τραγουδιστή τους (και δεν είναι μόνον θέμα προφοράς της αγγλικής), να ενδυναμώσουν το συνθετικό κομμάτι τους, να απλοποιήσουν το στιχουργικό, και να περιορίσουν, ενδεχομένως, τα ηχοχρώματα από το ακορντεόν – που δρούνε αποπροσανατολιστικά, σχεδόν καθ’ όλη την διάρκεια της ακρόασης. Από την στιγμή όπου υπάρχουν πλήκτρα και farfisa, το ακορντεόν περιττεύει κατά την γνώμη μου.
Φυσικά και δεν πρέπει να τα παρατήσουν οι Kapia, αλλά χρειάζεται μεγαλύτερη προσπάθεια ή και πολύ μεγαλύτερη, για να γίνουν εντελώς κατανοητά όλα εκείνα, που μπορεί να έχουν κατά νου.
Επαφή: https://kapia.bandcamp.com/album/sail-away

KAPIA: Sentinel [Private Pressing, 2019]
Ασυζητητί πιο συμπαγές, πιο προσανατολισμένο και εν τέλει πολύ καλύτερο, σε σχέση με το “Sail Away”, κρίνεται το “Sentinel”, το πρώτο άλμπουμ των Kapia – οι οποίοι, σ’ αυτή την ηχογράφηση, έχουν διαφορετική line-up (Αλέξανδρος Ιωάννης Ηλιάκης μπάσο, κιθάρες, φωνή, Γιώργος Κιντής κιθάρες και Αλέξανδρος Βούλγαρης ντραμς, πλήκτρα, φωνητικά – που μάλλον πρόκειται για τον The Boy).
Το ύφος, και το άκουσμα φυσικά, είναι καθαρό post-rock, με ωραία παιξίματα στις κιθάρες (έως και ευφάνταστα θα τα χαρακτήριζα κατά τόπους – άκου π.χ. το “Keep on runnin’ away”), ενώ ξεχωρίζουν, περαιτέρω, το δέσιμο της μπάντας και οπωσδήποτε οι καλύτερες συνθέσεις. Ακόμη και ως τραγουδιστής ο Ηλιάκης είναι καλύτερος εδώ, και παρότι κάποια γενικά θέματα παραμένουν, οι ερμηνείες του στους δύο δίσκους απέχουν όσο η... μέρα με τη νύχτα. Αν και ο Λόλεκ είναι ξανά στην παραγωγή, αυτή την φορά, την πρώτη φορά, ο ήχος στο “Sentinel” είναι διαφορετικός (σε σχέση πάντα με το “Sail Away”), με τους Kapia να εμφανίζονται πιο σίγουροι και πιο αποφασιστικοί – προτείνοντας αληθινά καλά τραγούδια, όπως είναι το “Crucifer”, το “Snowman” και το “Betrothal”, χωρίς, στην πράξη, να υστερεί κανένα από τα υπόλοιπα.
Πραγματικά είναι να απορείς τι συνέβη, τελικώς, με το “Sail Away” και γιατί ξεστράτισε τόσο...
Επαφή: https://kapia.bandcamp.com/album/sentinel