EMLER / TCHAMITCHIAN / ECHAMPARD ένα αναγνωρισμένο jazz-trio

Το “The Useful Report” [Label La Buissonne / AN Music, 2022] είναι το πλέον πρόσφατο άλμπουμ ενός αναγνωρισμένου jazz-trio, το οποίο αποτελούν οι Andy Emler πιάνο, συνθέσεις, Claude Tchamitchian κοντραμπάσο και Éric Échampard ντραμς.

Οι μουσικοί αυτοί είχαν συνευρεθεί κατά πρώτον, πριν από πολλά χρόνια, στις αρχές των 90s, στο Andy Emler Mega Octet, ηχογραφώντας για την Label Bleu και άλλες εταιρείες, πριν αυτονομηθούν, ως τρίο, και ξεκινήσουν την πιο δική τους καλλιτεχνική πορεία, από τις αρχές των 00s και μετά. Μέσα σ’ αυτά τα 20+ χρόνια οι Emler / Tchamitchian / Échampard έχουν ηχογραφήσει τουλάχιστον τέσσερα άλμπουμ, με το πλέον πρόσφατο εξ αυτών, το “The Useful Report”, να μας απασχολεί τώρα. 
Σ’ αυτό το CD καταγράφονται έντεκα συνθέσεις τού Emler, αρκετά ιδιαίτερες, σαν ύφος, υπό την έννοια πως η jazz αποτελεί ένα μόλις μέρος των επιρροών, με αυτές να αφορούν και στην «σύγχρονη μουσική», τον μινιμαλισμό κ.λπ. ή ακόμη και στο rock.
Γενικώς, οι Emler / Tchamitchian / Échampard δεν είναι ένα «τυπικό» jazz-trio, και παρότι, σαν σχήμα, δεν χρησιμοποιούν έτερες στούντιο-βοήθειες, εφφέ κ.λπ., εντούτοις κατορθώνουν να ακούγονται, συχνά, αρκετά πρωτότυποι και δημιουργικοί.
Αυτό το αντιλαμβάνεσαι ακόμη και από την αρχή, από το εισαγωγικό “The document”, εκεί όπου τα επαναληπτικά στοιχεία δημιουργούν μία κατάσταση άγχους, ενώ το εμπεδώνεις με tracks σαν τα “The resistant” και “Indecisions [PART 2]”, όταν οι ροκ ατασθαλίες κυριεύουν τις συνθέσεις, με τους τρεις μουσικούς να ακούγονται μαζί , τοποθετημένοι «πολύ μπροστά» και δυναμικά.
Βασικά το «μαζί» παίζει στο “The Useful Report” πάρα πολύ, με τα σόλι να παραχωρούν τη θέση τους στις από κοινού καλύψεις των χώρων και των χρόνων, καθώς οι εντάσεις ανεβαίνουν συνεχώς, με τους μουσικούς να παίζουν χωρίς διακοπή και μάλλον καταιγιστικά.
Το τελευταίο, δε, κομμάτι του CD τους, το 13λεπτο “No return”, αποτελεί από μόνο του ένα πιο τα πιο ισχυρά βιογραφικά (και) των τριών – καθώς, σε αυτό, οι Emler, Tchamitchian και Échampard δείχνουν πόσο μετράνε και σαν μεμονωμένες περιπτώσεις και βεβαίως σαν σύνολο, ηχογραφώντας μία σύνθεση απαιτήσεων, με πολλά έντονα και λυρικά μέρη, προσεγγίζοντας αισθητικώς τα κορυφαία euro-jazz trios, από το 2000 και μετά.