Πίσω απ’ αυτά τα δύο έξοχα τζαζ άλμπουμ κρύβονται οι
συνέπειες από την νόσο covid-19
και βασικά η μη-δυνατότητα να ακουστεί μουσική στους κλειστούς χώρους, για όλο
εκείνο το διάστημα των λοκντάουν κλπ.
Έτσι, μια σειρά κονσέρτων έλαβαν χώρα τον περασμένο Μάιο-Ιούνιο (2021), ή και πιο μετά, στο Central Park της Νέας Υόρκης (εξωτερικός χώρος ως γνωστόν) και αυτές τις ηχογραφήσεις –στην εταιρεία Giant Step Arts, που έστησαν οι φωτογράφοι της jazz Jimmy και Dena Katz και που μας έχει απασχολήσει και στο παρελθόν με τα θαυμάσια άλμπουμ της– θα παρουσιάσουμε στην συνέχεια.
JASON PALMER: Live from Summit Rock in Seneca
Village [Giant Step Arts, 2022]
Έχουμε γράψει πολλές φορές για τον τρομπετίστα Jason Palmer στο blog, σημειώνοντας, πάντοτε, το πόσο σημαντικός είναι, αυτή την στιγμή, για την σύγχρονη τζαζ σκηνή.
Έχουμε δε αναφερθεί τόσο σε προσωπικά άλμπουμ του, όπως στα “The Concert: 12 Musings for Isabella” [Giant Step Arts, 2020] και “Rhyme and Reason” [Giant Step Arts, 2018/19], όσο και σε συνεργασίες του.
Για παράδειγμα, η τρομπέτα του Jason Palmer ακούγεται στα άλμπουμ των Mark Turner “Return from the Stars” [ECM, 2022], Noah Preminger Group “Zigsaw: Music of Steve Lampert” [Private Pressing, 2019], Jason Αnick / Jason Yeager “United” [Inner Circle Music, 2016], Brian Landrus “Forward” [Cadence Jazz, 2009] και σε πάμπολλα άλλα.
Εξάλλου τα περισσότερα από τα tracks που ακούγονται εδώ (τέσσερα στα πέντε) προέρχονται από τους πιο πρόσφατους δίσκους του Jason Palmer, δηλαδή τους “The Concert: 12 Musings for Isabella” [λέμε για τα “Landscape with an obelisk (Flinck)”, “Self portrait (Rembrandt)”, “Program for an artistic soiree (Degas)”] και “Rhyme and Reason” (“Kalispel Bay”), στους οποίους συμμετείχαν τόσο ο σαξοφωνίστας Turner, όσο και ο μπασίστας Perez, πράγμα που σημαίνει πως και στο lead section, μα και στο ρυθμικό, ο ακροατής θα βρει πολλά που παραμένουν ίδια (σε σχέση με τις πρώτες εκτελέσεις), όπως και πολλά που διαφέρουν.
Εντάξει, δεν χρειάζεται να το πούμε, εξυπακούεται, πως οι εγγραφές που αποτυπώνονται στο “Live from Summit Rock in Seneca Village” είναι... μακρόπνοες, καθώς και οι πέντε διαρκούν περισσότερο από δέκα λεπτά, με την “Self portrait (Rembrandt)” να αγγίζει τα δεκαπέντε.
BURTON/McPHERSON TRIO: The Summit Rock Session at
Seneca Village [Giant Step Arts, 2022]
Το δεύτερο άλμπουμ από τα live στο Summit Rock του Central Park αφορά στο Burton/McPherson Trio, το οποίο αποτελούν οι Abraham Burton τενόρο σαξόφωνο, Dezron Douglas μπάσο και Eric McPherson ντραμς (γνωστός μας από το trio του πιανίστα Fred Hersch). Το live συνέβη στις 20 Ιουνίου 2021 κι εδώ καταγράφεται με την μέγιστη δυνατή προσοχή. Λέμε, δηλαδή, για εγγραφές (αυτή και η προηγούμενη), που πληρούν όλα τα τεχνικά στάνταρντ, καθώς ακούγονται «γεμάτες» σε κάθε διάστασή τους.
Μουσικός που είχε ξεκινήσει με κάποια προσωπικά άλμπουμ στην Enja, στα μέσα των 90s, έχοντας περάσει από πολλούς και σημαίνοντες σχηματισμούς (Mingus Big Band, Louis Hayes Quintet κ.λπ.), ο τενορίστας Abraham Burton εμφανίζεται και με δικά του γκρουπ εννοείται – κι ένα τέτοιο είναι το Burton/McPherson Trio.
Με ρεπερτόριο ποικίλο, στάνταρντ και καινούριες συνθέσεις, το Burton/McPherson Trio κατορθώνει να φτιάξει ένα σετ, που διακρίνεται για τον δυναμισμό και την προσήλωσή του στα διδάγματα του bop.
Τα κομμάτια, είτε γρήγορα και πολύ γρήγορα σαν το πρωτότυπο (του Burton) “Seneca blues” και την εκδοχή του τρίο στο “Dance little Mandisa” του René McLean, είτε αργά σαν την μακρήγορη version του “If you could see me now” του Tadd Dameron, έχουν τον τρόπο να σε αγγίζουν βαθιά, με τον ζεστό ήχο και το γενικότερο feeling τους, τα οποία παραπέμπει σε ήχους και ακούσματα του χθες.
Αυτή η «ζεστασιά» που ακούγεται ακόμη και όταν τα soli του Burton είναι σκληρά, με το σαξόφωνο να στριγγλίζει σαν... αγρίμι στο κλουβί, διαπερνά και το υπόλοιπα όργανα, δηλαδή και το μπάσο του Dezron Douglas, που πριν λίγα χρόνια τον ακούγαμε δίπλα στον Enrico Rava (άλμπουμ “Roma” στην ECM, το 2019), και τα ντραμς του Eric McPherson, ένα rhythm section σε κάθε περίπτωση, που κάνει τρομερή δουλειά, με συνεχή breaks, και με διαρκή συμμετοχή στην κοινή δράση.
Επαφή: www.giantsteparts.org
Έτσι, μια σειρά κονσέρτων έλαβαν χώρα τον περασμένο Μάιο-Ιούνιο (2021), ή και πιο μετά, στο Central Park της Νέας Υόρκης (εξωτερικός χώρος ως γνωστόν) και αυτές τις ηχογραφήσεις –στην εταιρεία Giant Step Arts, που έστησαν οι φωτογράφοι της jazz Jimmy και Dena Katz και που μας έχει απασχολήσει και στο παρελθόν με τα θαυμάσια άλμπουμ της– θα παρουσιάσουμε στην συνέχεια.
Έχουμε γράψει πολλές φορές για τον τρομπετίστα Jason Palmer στο blog, σημειώνοντας, πάντοτε, το πόσο σημαντικός είναι, αυτή την στιγμή, για την σύγχρονη τζαζ σκηνή.
Έχουμε δε αναφερθεί τόσο σε προσωπικά άλμπουμ του, όπως στα “The Concert: 12 Musings for Isabella” [Giant Step Arts, 2020] και “Rhyme and Reason” [Giant Step Arts, 2018/19], όσο και σε συνεργασίες του.
Για παράδειγμα, η τρομπέτα του Jason Palmer ακούγεται στα άλμπουμ των Mark Turner “Return from the Stars” [ECM, 2022], Noah Preminger Group “Zigsaw: Music of Steve Lampert” [Private Pressing, 2019], Jason Αnick / Jason Yeager “United” [Inner Circle Music, 2016], Brian Landrus “Forward” [Cadence Jazz, 2009] και σε πάμπολλα άλλα.
Εξάλλου τα περισσότερα από τα tracks που ακούγονται εδώ (τέσσερα στα πέντε) προέρχονται από τους πιο πρόσφατους δίσκους του Jason Palmer, δηλαδή τους “The Concert: 12 Musings for Isabella” [λέμε για τα “Landscape with an obelisk (Flinck)”, “Self portrait (Rembrandt)”, “Program for an artistic soiree (Degas)”] και “Rhyme and Reason” (“Kalispel Bay”), στους οποίους συμμετείχαν τόσο ο σαξοφωνίστας Turner, όσο και ο μπασίστας Perez, πράγμα που σημαίνει πως και στο lead section, μα και στο ρυθμικό, ο ακροατής θα βρει πολλά που παραμένουν ίδια (σε σχέση με τις πρώτες εκτελέσεις), όπως και πολλά που διαφέρουν.
Εντάξει, δεν χρειάζεται να το πούμε, εξυπακούεται, πως οι εγγραφές που αποτυπώνονται στο “Live from Summit Rock in Seneca Village” είναι... μακρόπνοες, καθώς και οι πέντε διαρκούν περισσότερο από δέκα λεπτά, με την “Self portrait (Rembrandt)” να αγγίζει τα δεκαπέντε.
Το δεύτερο άλμπουμ από τα live στο Summit Rock του Central Park αφορά στο Burton/McPherson Trio, το οποίο αποτελούν οι Abraham Burton τενόρο σαξόφωνο, Dezron Douglas μπάσο και Eric McPherson ντραμς (γνωστός μας από το trio του πιανίστα Fred Hersch). Το live συνέβη στις 20 Ιουνίου 2021 κι εδώ καταγράφεται με την μέγιστη δυνατή προσοχή. Λέμε, δηλαδή, για εγγραφές (αυτή και η προηγούμενη), που πληρούν όλα τα τεχνικά στάνταρντ, καθώς ακούγονται «γεμάτες» σε κάθε διάστασή τους.
Μουσικός που είχε ξεκινήσει με κάποια προσωπικά άλμπουμ στην Enja, στα μέσα των 90s, έχοντας περάσει από πολλούς και σημαίνοντες σχηματισμούς (Mingus Big Band, Louis Hayes Quintet κ.λπ.), ο τενορίστας Abraham Burton εμφανίζεται και με δικά του γκρουπ εννοείται – κι ένα τέτοιο είναι το Burton/McPherson Trio.
Με ρεπερτόριο ποικίλο, στάνταρντ και καινούριες συνθέσεις, το Burton/McPherson Trio κατορθώνει να φτιάξει ένα σετ, που διακρίνεται για τον δυναμισμό και την προσήλωσή του στα διδάγματα του bop.
Τα κομμάτια, είτε γρήγορα και πολύ γρήγορα σαν το πρωτότυπο (του Burton) “Seneca blues” και την εκδοχή του τρίο στο “Dance little Mandisa” του René McLean, είτε αργά σαν την μακρήγορη version του “If you could see me now” του Tadd Dameron, έχουν τον τρόπο να σε αγγίζουν βαθιά, με τον ζεστό ήχο και το γενικότερο feeling τους, τα οποία παραπέμπει σε ήχους και ακούσματα του χθες.
Αυτή η «ζεστασιά» που ακούγεται ακόμη και όταν τα soli του Burton είναι σκληρά, με το σαξόφωνο να στριγγλίζει σαν... αγρίμι στο κλουβί, διαπερνά και το υπόλοιπα όργανα, δηλαδή και το μπάσο του Dezron Douglas, που πριν λίγα χρόνια τον ακούγαμε δίπλα στον Enrico Rava (άλμπουμ “Roma” στην ECM, το 2019), και τα ντραμς του Eric McPherson, ένα rhythm section σε κάθε περίπτωση, που κάνει τρομερή δουλειά, με συνεχή breaks, και με διαρκή συμμετοχή στην κοινή δράση.
Επαφή: www.giantsteparts.org
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου