Περί τα 17 λεπτά διαρκεί η πιο νέα ηχογράφηση τού τραγουδοποιού
Σταύρου Σταυρίδη, που αποκαλείται «Μυστικός Χρόνος» [Μετρονόμος, 2022]. Ο Σ.
Σταυρίδης μας είχε αφήσει πολύ καλές εντυπώσεις εξαιτίας ενός λίγο παλαιότερου
άλμπουμ του, που είχε τίτλο «Τα Θεατρικά» (2014), επίσης τυπωμένο από τον
Μετρονόμο – εντυπώσεις που δεν αμβλύνονται, μετά από την ακρόαση και του
πρόσφατου mini-CD του.
Ο Σταύρος Σταυρίδης σ’ αυτή την έκδοση, γράφει μουσικές και στίχους, με τα τραγούδια που προκύπτουν να τα αποδίδει ο Δημήτρης Κωνσταντίνου και με τις ενορχηστρώσεις (αγγλικό κόρνο, φλάουτα, βιόλα, κλαρινέτο, πιάνο, πλήκτρα, προγραμματισμός, τσέλο, τρομπέτα) να τις επιμελείται ο Νίκος Παπαδογιώργος.
Τα τραγούδια κινούνται στο ευρύτερο «χατζιδακικό» στερέωμα, φέρνοντας κάποιες φορές έντονα στη μνήμη ηχοχρώματα από τους Αγώνες Ελληνικού Τραγουδιού, που είχε οργανώσει στην Κέρκυρα ο Μάνος Χατζιδάκις την διετία 1981-82.
Υπάρχει, δηλαδή, αυτή η λεπτότητα και η ποιητική ευαισθησία σε μουσικές, λόγια, ερμηνείες και ενορχηστρώσεις, που δεν μένει στην επιφάνεια, στην αναπαραγωγή ενός κλίματος δηλαδή, μπαίνοντας πιο βαθιά στο πεδίο, εννοούμε, της δημιουργίας.
Κάτι, λοιπόν, η μικρή διάρκεια, κάτι το συμπαγές του πρωταρχικού υλικού, κάτι οι ποικίλες επιρροές, που μπορεί να αγγίζουν ακόμη, ή κάπου, και την jazz, κάτι οι... παραπαίουσες, με την καλή έννοια (με την έννοια του τρεμάμενου ας πούμε) ερμηνείες, κάτι οι προσεγμένες ενορχηστρώσεις, που επιχειρούν έντεχνα να καλύψουν την απουσία ενός φυσικού μπάσου-ντραμς, μας οδηγούν όλα αυτά μαζί να πούμε πως το «Μυστικός Χρόνος» αποτελεί μία πολύ καλή περίπτωση σύγχρονης «έντεχνης» πρότασης, υπερχειλίζουσας, αλλά όχι προκατασκευασμένης, ευαισθησίας.
Επαφή: www.metronomos.gr
Ο Σταύρος Σταυρίδης σ’ αυτή την έκδοση, γράφει μουσικές και στίχους, με τα τραγούδια που προκύπτουν να τα αποδίδει ο Δημήτρης Κωνσταντίνου και με τις ενορχηστρώσεις (αγγλικό κόρνο, φλάουτα, βιόλα, κλαρινέτο, πιάνο, πλήκτρα, προγραμματισμός, τσέλο, τρομπέτα) να τις επιμελείται ο Νίκος Παπαδογιώργος.
Τα τραγούδια κινούνται στο ευρύτερο «χατζιδακικό» στερέωμα, φέρνοντας κάποιες φορές έντονα στη μνήμη ηχοχρώματα από τους Αγώνες Ελληνικού Τραγουδιού, που είχε οργανώσει στην Κέρκυρα ο Μάνος Χατζιδάκις την διετία 1981-82.
Υπάρχει, δηλαδή, αυτή η λεπτότητα και η ποιητική ευαισθησία σε μουσικές, λόγια, ερμηνείες και ενορχηστρώσεις, που δεν μένει στην επιφάνεια, στην αναπαραγωγή ενός κλίματος δηλαδή, μπαίνοντας πιο βαθιά στο πεδίο, εννοούμε, της δημιουργίας.
Κάτι, λοιπόν, η μικρή διάρκεια, κάτι το συμπαγές του πρωταρχικού υλικού, κάτι οι ποικίλες επιρροές, που μπορεί να αγγίζουν ακόμη, ή κάπου, και την jazz, κάτι οι... παραπαίουσες, με την καλή έννοια (με την έννοια του τρεμάμενου ας πούμε) ερμηνείες, κάτι οι προσεγμένες ενορχηστρώσεις, που επιχειρούν έντεχνα να καλύψουν την απουσία ενός φυσικού μπάσου-ντραμς, μας οδηγούν όλα αυτά μαζί να πούμε πως το «Μυστικός Χρόνος» αποτελεί μία πολύ καλή περίπτωση σύγχρονης «έντεχνης» πρότασης, υπερχειλίζουσας, αλλά όχι προκατασκευασμένης, ευαισθησίας.
Επαφή: www.metronomos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου