LORENZO DE FINTI QRT: Mysterium Lunae [Losen
Records, 2022]
Οι Lorenzo De Finti Quartet επανέρχονται στην νορβηγική Losen Records με το τρίτο άλμπουμ τους, που τιτλοφορείται “Mysterium Lunae” και το οποίο ακολουθεί τα “Love Unknown” (2018) και “We Live Here” (2016) [και για τους δύο αυτούς δίσκους υπάρχουν reviews στο blog].
Εν σχέσει, όμως, με τα δύο προηγούμενα άλμπουμ τους σ’ αυτό
το πιο πρόσφατο υπάρχει μία αλλαγή στη σύνθεση τού ιταλικού κουαρτέτου. Έτσι,
αντί για τον κουβανό τρομπετίστα-φλουγκελχορνίστα Gendrikson Mena, στη θέση του έχουμε
έναν γνωστό μας μουσικό, τον Alberto Mandarini,
με τους υπόλοιπους τρεις, Lorenzo De Finti
πιάνο, Stefano Dall’Ora κοντραμπάσο και Marco Castiglioni ντραμς, να
παραμένουν στις θέσεις τους.
Οι Lorenzo De Finti Quartet, και το έχουμε ξαναγράψει αυτό, ανήκουν στο ιταλικό τμήμα της Losen Records, που αριθμεί έως σήμερα ουκ ολίγα αξιόλογα άλμπουμ, από δυνατά σύγχρονα ιταλικά γκρουπ και καλλιτέχνες (Brew4tet, Lorenzo Nardocci Trio, Ferdinando Romano, Pericopes+1 κ.λπ.), δημιουργώντας έναν άλλο πόλο, αν θέλετε, στο nordic ή το ευρύτερο σκανδιναυικό και βορειοευρωπαϊκό ρόστερ της εταιρείας.
Αποτελούμενο από έξι συνθέσεις των Lorenzo De Finti και Stefano Dall’Ora, το “Mysterium Lunae”, που είναι ηχογραφημένο βασικά στο Τορίνο, τον Ιούλιο του 2021, είναι ένα αρκετά λυρικό άλμπουμ –έτσι θα το χαρακτηρίζαμε–, περισσότερο χαμηλών τόνων, παρά δυναμικό, αλλά με μια υποδόρια ένταση, η οποία γιγαντώνεται μέσα από τα παρατεταμένα παιξίματα και τις λελογισμένες εξάρσεις.
Οι μελωδίες, φυσικά, κυριαρχούν εδώ, με τον Alberto Mandarini να κάνει πραγματικά σπουδαία δουλειά [τον έχουμε απολαύσει, ανάμεσα σε άλλα, στο καταπληκτικό “Rome-Istanbul”, στην Splasc(h), το 1999, με το Alberto Mandarini Phoebus Ensemble και ακόμη ως μέλος της περίφημης Italian Instabile Orchestra ή συνοδεύοντας τον Paolo Conte κ.λπ.], με τον Lorenzo De Finti να παίρνει, και αυτός, τους ανάλογους χρόνους, προτείνοντας ωραίες εισαγωγές ή κλεισίματα και με τον κοντραμπασίστα Stefano Dall’Ora να συνοδεύει, ανά περιπτώσεις, και με παιξίματα με δοξάρι, εντείνοντας, και αυτός, την λυρική κατεύθυνση του άλμπουμ.
Οι Lorenzo De Finti Quartet επανέρχονται στην νορβηγική Losen Records με το τρίτο άλμπουμ τους, που τιτλοφορείται “Mysterium Lunae” και το οποίο ακολουθεί τα “Love Unknown” (2018) και “We Live Here” (2016) [και για τους δύο αυτούς δίσκους υπάρχουν reviews στο blog].
Οι Lorenzo De Finti Quartet, και το έχουμε ξαναγράψει αυτό, ανήκουν στο ιταλικό τμήμα της Losen Records, που αριθμεί έως σήμερα ουκ ολίγα αξιόλογα άλμπουμ, από δυνατά σύγχρονα ιταλικά γκρουπ και καλλιτέχνες (Brew4tet, Lorenzo Nardocci Trio, Ferdinando Romano, Pericopes+1 κ.λπ.), δημιουργώντας έναν άλλο πόλο, αν θέλετε, στο nordic ή το ευρύτερο σκανδιναυικό και βορειοευρωπαϊκό ρόστερ της εταιρείας.
Αποτελούμενο από έξι συνθέσεις των Lorenzo De Finti και Stefano Dall’Ora, το “Mysterium Lunae”, που είναι ηχογραφημένο βασικά στο Τορίνο, τον Ιούλιο του 2021, είναι ένα αρκετά λυρικό άλμπουμ –έτσι θα το χαρακτηρίζαμε–, περισσότερο χαμηλών τόνων, παρά δυναμικό, αλλά με μια υποδόρια ένταση, η οποία γιγαντώνεται μέσα από τα παρατεταμένα παιξίματα και τις λελογισμένες εξάρσεις.
Οι μελωδίες, φυσικά, κυριαρχούν εδώ, με τον Alberto Mandarini να κάνει πραγματικά σπουδαία δουλειά [τον έχουμε απολαύσει, ανάμεσα σε άλλα, στο καταπληκτικό “Rome-Istanbul”, στην Splasc(h), το 1999, με το Alberto Mandarini Phoebus Ensemble και ακόμη ως μέλος της περίφημης Italian Instabile Orchestra ή συνοδεύοντας τον Paolo Conte κ.λπ.], με τον Lorenzo De Finti να παίρνει, και αυτός, τους ανάλογους χρόνους, προτείνοντας ωραίες εισαγωγές ή κλεισίματα και με τον κοντραμπασίστα Stefano Dall’Ora να συνοδεύει, ανά περιπτώσεις, και με παιξίματα με δοξάρι, εντείνοντας, και αυτός, την λυρική κατεύθυνση του άλμπουμ.
Το “Hereby” είναι το έβδομο άλμπουμ του ισλανδού κιθαρίστα της jazz Andrés Thor.
Βασικά, πρόκειται για ένα guitar-trio άλμπουμ, ηχογραφημένο στην πόλη Mosfellsbær της βορειοευρωπαϊκής χώρας, με τους Nicolas Moreaux κοντραμπάσο και Magnús Trygvason Elíassen ντραμς να συμπληρώνουν το team.
Στο CD αυτό καταγράφονται εννέα συνθέσεις του A. Thor, οι οποίες λειτουργούν σε πολλά και διαφορετικά επίπεδα. Άλλες, οι περισσότερες προφανώς, είναι προσανατολισμένες προς κάποια κλασικά τζαζ-κιθαριστικά σχήματα, σαν εκείνα που οδηγούσε ο Pat Metheny ή ακόμη και σε κάποιους συγκεκριμένους δίσκους, όπως σημειώνει ο Friedrich Kunzmann στις liner notes, σαν τον “Rejoicing” [ECM, 1984] των Pat Metheny (κιθάρα), Charlie Haden (κοντραμπάσο) και Billy Higgins (ντραμς).
Εντάξει, μνημειώδες το “Rejoicing” και εξ αιτίας των διασκευών, που υπάρχουν εκεί, σε συνθέσεις του Ornette Coleman, μιας άλλης επιρροής του ισλανδού κιθαρίστα, όμως το “Hereby” έχει πολλά «θέματα» να καλύψει και να παρουσιάσει – καθότι οι αναφορές του Andrés Thor σε άλλους κιθαρίστες της jazz, όπως στον Jim Hall, ή ακόμη και σε ροκ ηχοχρώματα είναι και πολλές και καθοριστικές στις αναπτύξεις των κομματιών.
Το “Hereby”, σαν άλμπουμ, διαθέτει ποικίλα χρώματα και όχι μόνον ένα. Αυτό, σε συνδυασμό με την ποιότητα των συνθέσεων τού A. Thor και βεβαίως με τα παιξίματά του, που διακρίνονται από ποικιλία κιθαριστικών timbre –ακόμη και ακουστικός ήχος υπάρχει εδώ, όπως στο “Summer night” ή χρήση εφφέ, όπως στο “Whisper”– και συναρπαστικές συγχορδιακές διαδοχές (άκου το τελευταίο κομμάτι του CD, το “December cucumber”), δημιουργούν εν τέλει ένα πλαίσιο, εντός του οποίου χωράει τόσο η έκπληξη όσο και η ευχαρίστηση.
Πολύ ελκυστικό άκουσμα και άλμπουμ!
Επαφή: www.losenrecords.no
Wonderful review, thank you! Are you open to submissions? :)
ΑπάντησηΔιαγραφή