ROMY SCHNEIDER σήμερα συμπληρώνονται 40 χρόνια από τον θάνατο της σπουδαίας Γερμανογαλλίδας ηθοποιού – η ελληνική ταινία της «Μια Γυναίκα στο Παράθυρο» από το 1976

Γεννημένη στην κρατούμενη από τους Ναζί Βιέννη το 1938, η Romy Schneider καθιερώνεται από νωρίς στο κινηματογραφικό στερέωμα, όταν σε ηλικία κάτω από τα 20 χρόνια της ερμηνεύει την Σίσσυ, δηλαδή την πριγκίπισσα / αυτοκράτειρα Ελισάβετ της Αυστρίας, στην τριλογία του Ernst Marischka “Sissi” (1955), “Sissi / Die Junge Kaiserin” (1956) (Σίσσυ, η νεαρή αυτοκράτειρα) και “Sissi / Schicksalsjahre Einer Kaiserin” (Τα μοιραία χρόνια της Σίσσυ) (1957).
Από εκεί και πέρα η διαδρομή τής νεαρής ηθοποιού αρχίζει να αποκτά άλλα χαρακτηριστικά, καθώς ταλέντο και φυσική ομορφιά την οδηγούν να πρωταγωνιστεί σε μία ευρύτατη γκάμα ταινιών, που ξεκινούν από δράματα και καταλήγουν σε κωμωδίες, χωρίς να παραλείπονται και οι «ταινίες δημιουργών» (εμφανίζεται στην «Δίκη» του Orson Welles για παράδειγμα), αποκτώντας έτσι ακόμη πιο μεγάλο καλλιτεχνικό στάτους.
Ο κόσμος αγάπησε την Romy Schneider στο επεισόδιο του Λουκίνο Βισκόντι από το “Boccaccio ’70” (1962), στο “What’s New Pussycat?” (1965) του Κλάιβ Ντόνερ (δίπλα στους Peter Sellers και Peter O'Toole), στο “10:30 P.M. Summer” (1966) του Ζυλ Ντασέν (δίπλα στην Μελίνα Μερκούρη και τον Peter Finch), στο “Triple Cross” (1966) του Τέρενς Γιάνγκ και βεβαίως στην «Πισίνα» (1969) του Ζακ Ντερέ, εκεί όπου εντυπωσιάζει τους πάντες, με το παίξιμο και το παρουσιαστικό της, έχοντας ως συμπρωταγωνιστές τους αντίζηλους Alain Delon και Maurice Ronet. Με τον Delon, εξάλλου, υπήρξαν κι ένα από τα πιο δημοφιλή ζευγάρια (έξω από τα πλατώ) στις αρχές των σίξτις.
Η δεκαετία του ’70 θα δώσει την ευκαιρία στην Romy Schneider να πρωταγωνιστήσει σε μεγάλους ρόλους, και βασικά ως Ελισάβετ της Αυστρίας ξανά, στο «Λυκόφως των Θεών» (1973) του Λουκίνο Βισκόντι, μα ακόμη και στο “Les Choses de la Vie” (1970) του Κλοντ Σοτέ (δίπλα στον Michel Piccoli), στην «Δολοφονία του Τρότσκι» (1972) του Τζόζεφ Λόουζι (με Richard Burton και Alain Delon), στο έξοχο «Σημασία Έχει ν’ Αγαπάς» (1975) του Αντρέι Ζουλάφσκι, στο «Αθώοι με Βρώμικα Χέρια» (1975) του Κλοντ Σαμπρόλ ή και στο «Η Λάμψη μιας Γυναίκας» (1979) του Κώστα Γαβρά.

Μεταξύ αυτών των ταινιών τοποθετείται και το δράμα “Une Femme à Sa Fenêtre” (1976) (Μια Γυναίκα στο Παράθυρο) του Pierre Granier-Deferre, που έχει ιδιαίτερο ελληνικό ενδιαφέρον. Και γιατί γυρίστηκε στην Ελλάδα, σε Αθήνα (Πλάκα, γυμναστήριο Εθνικού, Παναθηναϊκό Στάδιο), Αττική (Μεσόγεια), Δελφούς και Άμφισσα, το καλοκαίρι του 1976, μα και γιατί το σενάριο της ταινίας σχετιζόταν με κρίσιμες στιγμές της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας – βασικά με την δικτατορία του Ιωάννη Μεταξά, το 1936 και ακροθιγώς με εκείνη των συνταγματαρχών, το 1967.
 
Η συνέχεια εδώ...
https://www.lifo.gr/culture/cinema/romi-snainter-i-elliniki-tainia-tis-mia-gynaika-sto-parathyro-apo-1976