THE LAST DRIVE η επανέκδοση του “Subliminal”

Αντιλαμβάνομαι γιατί κάποιοι θεωρούν το “Subliminal” των Last Drive ως το καλύτερο άλμπουμ της πρώτης διαδρομής τους. Τους καταλαβαίνω γιατί είναι nine-τάδες, διαποτισμένοι από το μικρόβιο του grunge και του τότε σκληρού ροκ (δεν γράφω hard rock, επειδή αυτές οι λέξεις παραπέμπουν αλλού).
Σίγουρα το “Subliminal” είναι καλό άλμπουμ ή και πολύ καλό, τώρα που το ξανακούω από την ωραία επανέκδοση των Labyrinth of Thoughts / The LAB Records (750 κόπιες συνολικώς, με νέο mastering και bonus track), αλλά προσωπικά δεν το βάζω δίπλα στον νεανικό και αυθόρμητο δυναμίτη “Underworld Shakedown” (1986), ούτε μπροστά από το κάπως πιο σοφιστικέ “Heatwave” (1988), δίσκους που τους θεωρώ «πρότυπα» για το rock του ’80. Ελληνικό ή όχι μόνο...

Το “Subliminal” είναι πιο ψαγμένο άλμπουμ απ’ όλα αυτά (ακόμη και από τα πρώτα τους), και σίγουρα πολύ καλύτερο από τα “Blood Nirvana” (1990) και “F*head Entropy” (1992). Είναι πιο μεστό εννοώ, με ακόμη καλύτερα τραγούδια, πιο σίγουρο, πιο περιπετειώδες και κάπως περισσότερο κοντά (έστω και από κάποια απόσταση) σ’ εκείνο που ξέραμε ως Last Drive από τα eighties.
Με το πάντα σταθερό ρυθμικό τμήμα των Alex K. (Αλέξης Κλοφωλιάς) μπάσο και Chris B.I. (Χρήστος Μιχαλάτος) ντραμς και με τις κιθάρες των George (Γιώργος Καρανικόλας) και T.H. Lime (Θάνος Αμοργινός) να κάνουν φοβερή δουλειά, το “Subliminal” προσφέρει περαιτέρω αλλαγές στις πρώτες φωνές και βεβαίως σημαίνουσες προσθήκες σε μουσικούς και κατ’ επέκταση σε όργανα (Φώτης Μεγαλούδης κρουστά, Νίκος Τερζής μέλοτρον, Μαρία Μπατιστάτου φωνή, ο Argy των Nightstalker φωνή, φωνητικά).
Όλα αυτά δημιουργούν τις προϋποθέσεις για να «πατήσουν» επάνω τα νέα τραγούδια των Last Drive, που έχουν τρομερή ενότητα το ένα με το άλλο (χωρίς να είναι «τα ίδια»), εμφανίζοντας σταδιακώς και όλες εκείνες τις μικρο-επεμβάσεις και μικρο-προσθήκες, που προσφέρουν στο “Subliminal” την ιδιαιτερότητά του.
Τραγούδι πρότυπο από το LP, όσον αφορά στη χρήση της κιθάρας συνολικώς, θεωρώ το “House of fire”, με εξαιρετικά lead και ρυθμικά παιξίματα, ενώ δεν μπορεί να μείνει κανείς αδιάφορος απέναντι σε κομμάτια όπως είναι το “Blood from a stone” ή το “Drop” από την πρώτη πλευρά – δίχως να υστερεί, στην πράξη, κανένα από τα υπόλοιπα. Ακόμη και η διασκευή τους στο “Final kick” των Tall Boys, ακόμη και το πολύ καλό bonus, instro ουσιαστικά, “Zero resistance”, για να μην γράψουμε για το έσχατο και... ψυχεδελικότερο όλων “20.000 miles”.
Το “Subliminal” επανεκδίδεται για πρώτη φορά σε gatefold βινύλιο (με το πλήρες εικαστικό του Πάνου Κουτρουμπούση), μετά από 28 χρόνια, κι ενώ η original κόπια πουλιέται πλέον στο discogs πάνω από 50άρι. Οπότε... αντιλαμβάνεστε... Με τα μισά και λιγότερο λεφτά υπάρχει, τώρα, διαθέσιμο ένα ελληνικό ροκ άλμπουμ, που μετράει. Πολύ!
Επαφή: www.labyrinthofthoughts.gr