ARUÁN ORTIZ το νέο άλμπουμ του αφροκουβανού πιανίστα της jazz

Για τον 50χρονο αφροκουβανό πιανίστα της jazz Aruán Ortiz (γεννημένος στο Σαντιάγο της Κούβας) έχουμε ξαναγράψει στο blog με αφορμή τα άλμπουμ του “Random Dances and (A)tonalities” [Intakt, 2018] (σε συνεργασία με τον πνευστό Don Byron), “Cub(an)ism” [Intakt, 2017] και “Hidden Voices” [Intakt, 2016] (των Aruán Ortiz Trio feat. Eric Revis & Gerald Cleaver), ενώ τον έχουμε συναντήσει και σε άλμπουμ των James Brandon Lewis Quartet κ.ά. Γενικώς και σε κάθε περίπτωση έχουμε να κάνουμε με έναν δημιουργικό μουσικό, που πάντα έχει κάτι διαφορετικό να προτείνει – κάτι έξω από το αναμενόμενο και την πεπατημένη.

Έτσι λοιπόν στο πρόσφατο “Pastor’s Paradox” [clean feed, 2023] συναντάμε τον Aruán Ortiz (πιάνο, φωνή, συνθέσεις) να συνεργάζεται με τους Don Byron κλαρίνο, μπάσο κλαρίνο, φωνή, Pheeroan akLaff ντραμς, φωνή, Lester St. Louis τσέλο, Yves Dhar τσέλο και Mtume Gant spoken word σε μια σειρά επτά συνθέσεων (όλες δικές του) με σαφές κοινωνικοπολιτικό περιεχόμενο.
Βασικά εδώ ο Aruán Ortiz εμπνέεται από τον Martin Luther King Jr. (1929-1968) και κυρίως από τον περίφημο λόγο του “I have a dream”, που αφορούσε στα δικαιώματα των μαύρων (στον πολιτικό-οικονομικό τομέα, και ακόμη στην εργασία) και που είχε εκφωνηθεί στην Washington, στις 28 Αυγούστου 1963. Η συμπλήρωση 60 ετών από τότε δίνει στον Ortiz την αφορμή να συνθέσει το εισαγωγικό κομμάτι “Autumn of freedom” – εκεί όπου ο Mtume Gant διαβάζει ένα απόσπασμα από τον λόγο, με τους μουσικούς να συνοδεύουν ορμητικά, κινούμενοι σ’ ένα ελεύθερο πλαίσιο.
Όμως και στο “The dream that wasn’t meant to be ours” έχουμε κάτι ανάλογο, με τον Gant να διαβάζει ένα απόσπασμα από έναν άλλο λόγο τού Martin Luther King Jr., τον επίσης περιώνυμο “The drum major instinct”, που είχε εκφωνηθεί στην Atlanta, στις 4 Φεβρουαρίου 1968, δύο μόλις μήνες πριν από τη δολοφονία του. Σ’ εκείνο το κήρυγμά του ο αφρο-αμερικανός ακτιβιστής και πολιτικός φιλόσοφος θα άφηνε ως παρακαταθήκη, βασικά, την ταπεινότητα του χαρακτήρα του, τοποθετώντας πρακτικά τον εαυτό εντός της μάζας του κινήματος και όχι έξω απ’ αυτήν, ως κάτι ξεχωριστό (και αρχηγικό), που μπορεί να στέκεται υπεράνω. Η συνοδεία εδώ, πέρα από το σπικάρισμα, είναι περισσότερο «πνευματική», με σόλο ντραμς εισαγωγή από τον akLaff (ιστορική μορφή κι αυτός φυσικά), τσέλο, κλαρίνο και πιάνο, κινούμενη σε αργό τελετουργικό τέμπο.
Όμως και σε άλλα κομμάτια τα κοινωνικά μηνύματα είναι φανερά, όπως στο “From Montgomery to Memphis (to April 4th)”, ένα έξοχο track προχωρημένης jazz, με σαφείς υπαινιγμούς από το new thing του ’60 ή στο “No justice, no peace, legacy!” με το σχετικό ραπάρισμα και το ξεσηκωτικό rhythm section.
Απαιτητικό άλμπουμ, που θα ενδιαφέρει σίγουρα τους fans των μουσικών του Wadada Leo Smith σε πρώτη φάση.
Επαφή: www.cleanfeed-records.com