DIEUF-DIEUL de THIÈS από την Teranga Beat

Η καινούρια έκδοση της Teranga Beat δεν έρχεται απλώς να επιβεβαιώσει (τούτο είναι κοινός τόπος πια, μετά από τις τέσσερις προηγούμενες κυκλοφορίες), αλλά, κυρίως, να εμβαθύνει τη σχέση της εταιρείας με τις σενεγαλέζικες μουσικές των 70s και 80s. Όχι, δηλαδή, πως τα προηγούμενα άλμπουμ μάς είχαν αφήσει κάποιο περιθώριο, ώστε να αμφισβητήσουμε το «ταγμένο» της υπόθεσης, είναι όμως το παρόν των Dieuf-Dieul de Thiès, που δείχνει τον deep-afro προσανατολισμό του ελληνο-σενεγαλέζικου label και κυρίως την αποφασιστικότητά του να ανασύρει στην επιφάνεια ήχους και μουσικές, που να στέκονται πάντα «αλλού» εν σχέσει με το προβλέψιμο και το αναμενόμενο. Έτσι, μέσω του συγκεκριμένου 2LP (και CD), εκείνο που πρωτίστως επιτυγχάνεται είναι η εμβάθυνση σ’ έναν ήχο, που ναι μεν ανήκει, γενικώς, μέσα στα κατανοητά ακούσματα (αναφέρομαι στους ακροατές που μπορεί να έχουν υπ’ όψη τους την global μουσική της Σενεγάλης ήδη από τα 80s, αλλά να μυρίστηκαν, στην πορεία και το afro-manding/jazz ύφος), όμως από την άλλη είναι καλώς κρυμμένος (ο ήχος), στην ουσία και τις λεπτομέρειές του, σε τούτες τις «άγνωστες» μπάντες που εμφανίζονται εσχάτως στην Teranga Beat.

Αυτό που προέχει να σημειωθεί εν σχέσει με τους Dieuf-Dieul de Thiès και το “Aw Sa Yone Vol.1” (να υποθέσω πως ετοιμάζεται και Vol.2;), είναι το jazz/mandingo αίσθημα των εγγραφών τους. Ενώ, λοιπόν, οι Guelewar (ένας από τους κιθαρίστες τους, ο Pape Seck, ακούγεται κι εδώ) διακρίθηκαν κυρίως για τη μίξη των τοπικών afro στοιχείων με το rock (μέσω μιας αισθητικής που θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ακόμη και ψυχεδελική), οι Dieuf-Dieul de Thiès, χωρίς ν’ αλλάζουν διαδρομή (αναφερόμαστε στα «ίδια» μακρόπνοα κομμάτια, με τα μεζμερικά φωνητικά και τις ανεξάντλητες κρουστές ακολουθίες) και χωρίς να εγκαταλείπουν τα κιθαριστικά soli (υπάρχει και δεύτερη κιθάρα που κρατάει το ρυθμό), δίνουν χώρο στα σαξόφωνα (Pape Demba Diop τενόρο, Pape Cissé άλτο), προκειμένου να αναπτυχθούν οι (μελωδικοί) αυτοσχεδιασμοί, μετατοπίζοντας τα κομμάτια σε άλλες σφαίρες. Υπόδειγμα του τρόπου των Dieuf-Dieul de Thiès αποτελεί, ας πούμε, το δεκάλεπτο “Ndiguele”, το οποίο ξεκινά με τα πνευστά μπροστά (υπάρχει και τρομπέτα από τον Alioune Badara Diop), τον τραγουδιστή να πατά γερά πάνω στη ρυθμική βάση (υπάρχουν τρεις φωνές, οι Assane Camara, Bassirou Sarr και Gora Mbaye), τις κιθάρες να αναλαμβάνουν τα ηνία (το lead παίξιμο του Pape Seck θα μπορούσε να ήταν επηρεασμένο από λευκούς κιθαρίστες της πρωτοπορίας, αν υπήρχε ποτέ περίπτωση να τους γνώριζε) με τα σαξόφωνα ν’ ακολουθούν (soli με συγκρατημένη φρασεολογία, αλλά πολύ συναισθηματικά) και τα κρουστά (τέσσερις percussion players), μαζί με τις φωνές, να ολοκληρώνουν μέσα σ’ ένα εκστατικό πλαίσιο. Φυσικά, από τις αναφορές των Dieuf-Dieul de Thiès δεν μπορεί να απουσιάζει το latin στοιχείο (χωρίς να γίνεται ποτέ κυρίαρχο), ενώ δεν γίνεται να μην επισημανθούν οι πνευστές γραμμές, οι πενιές, το άλτο και η ερμηνεία των τραγουδιστών στο “Na binta” και το “Aling na djimbe”, δύο κομμάτια που κάνουν τη διαφορά (μαζί με το Ndiguele”) σ’ αυτό το… από άλλο τόπο άλμπουμ.

Να πω, τέλος, πως τα κομμάτια είναι ηχογραφημένα στο Sangomar Night Club, που λειτουργούσε και ως στούντιο (τα κομμάτια δηλαδή είναι live στο στούντιο), στην πόλη Thiès της Σενεγάλης, την 19/1/1982, από τον Moussa Diallo, τον θεματοφύλακα, όπως έχει ξαναγραφτεί, του senegambian ήχου της εποχής. Φοβερή η δουλειά της Teranga Beat στο 2LP (παλαιικό εξώφυλλο, που ξετυλίγεται και γίνεται αφίσα), το οποίο θα κυκλοφορήσει το Σάββατο (20/4) στη γνωστή πλέον Record Store Day.

Επαφή: www.terangabeat.com