DANNY BEN-ISRAEL ασύλληπτο ψυχεδελικό freak-out

Δεν μπορώ να θυμηθώ για ποιον ακριβώς λόγο είχα αγοράσει, το 2002, την επανέκδοση τού LP “Bullshit 3 ¼” του Ισραηλινού Danny Ben-Israel στη γερμανική World In Sound – μάλλον επειδή την είχα βρει, τυχαίως, μπροστά μου, παρακινούμενος από το εικαστικό. Θυμάμαι, όμως, γιατί είχα αγοράσει στην ιαπωνική Captain Trip το “The Kathmandu Sessions” το 2004 (εισαγωγή τής έκδοσης τής ισραηλινής Merry από την προηγούμενη χρονιά). Μου είχε αρέσει πολύ το “Bullshit 3 ¼” κι είχα πει να… ξαναποντάρω. Και δεν πόνταρα σε… άλογο κουτσό, αλλά σε… Πήγασο. Τα «sessions του Κατμαντού» είναι ένα από τα πιο βαρβάτα freaky ψυχεδελικά άλμπουμ που ηχογραφήθηκαν ποτέ. Θυμόσαστε την πρώτη πλευρά από το LP των Ιταλών Le Stelle Di Mario Schifano; Μήπως τον χαμό στο πρώτο LP των Red Crayola; Ε… προσθέστε κι άλλο! Σε αίσθημα, σε ουσία, σε ό,τι θέλετε… Αυτό το άλμπουμ λοιπόν, που είναι ηχογραφημένο στα late 60s, και που πρωτοβγήκε σε CD το 2003, επανεξέδωσε πριν λίγο καιρό η Anazitisi Records (σε συνεργασία με την ισραηλινή ARS) σε βινύλιο (400 κόπιες) και… όποιος πρόλαβε τον Κύριον είδε. Το LP φαγώθηκε, όπως ήταν φυσικό, στο Ισραήλ και ό,τι περίσσεψε μοιράστηκε όπου αλλού.

Είναι περίεργη η ιστορία του Danny Ben-Israel και εν πολλοίς καταγράφεται (σε αγγλικά και εβραϊκά) στο 4σέλιδο ένθετο. Χοντρικά θα λέγαμε πως μέχρι το 1969 ο Danny ήταν ένας από τους πιο επιτυχημένους pop τραγουδιστές του Ισραήλ (ηχογραφώντας LP και 45άρια), δοκιμάζοντας μάλιστα και στο θέατρο, διασκευάζοντας ξένα hits και τραγουδώντας δικά του στα εβραϊκά. Κάπως την είδε όμως εκεί προς τα τέλη των sixties (ήταν και κάτι ταξίδια που είχε κάνει στη Βιέννη) κι αποφάσισε, ξαφνικά, ν’ αλλάξει διαδρομή. 

Είχε ακούσματα ο άνθρωπος, και κυρίως είχε το ταλέντο να τα μετατρέψει σ’ ένα πρωτότυπο LP, το βαρύ ψυχεδελικό “Bullshit 3 ¼”, που πήγε μάλλον άπατο. Ποιος ν’ άκουγε στο Ισραήλ τέτοια πράγματα το 1969-70; Κανείς. Παρά ταύτα ο Danny δεν πτοήθηκε... 

Λίγο αργότερα (εκεί προς τα τέλη του  ’69) ηχογραφεί κι άλλα tracks, έξι στον αριθμό, τα οποία θα αποτελούσαν το λεγόμενο “Kathmandu Sessions”. Το υλικό ήταν όμως ακόμη πιο out, με αποτέλεσμα να αγνοηθεί εντελώς από τη δισκογραφία. Ο Danny τα πήρε. Φεύγει από το Ισραήλ με προορισμό τη Νέα Υόρκη. Σταματάει στη Βρετανία, παρακολουθεί το φεστιβάλ στο Isle of Wight (τέλη Αυγούστου του ’70), γεμίζει με εμπειρίες, πάει στην Αμέρικα, ανακατεύεται με το τοπικό ethnic κύκλωμα (παίζει ακόμη και ελληνικά), προσπαθεί να βγάλει σε δίσκο τα «σέσιον του Κατμαντού» (αποτυγχάνει για ακόμη μια φορά – είχε περάσει πια και η εποχή), για να επιστρέψει στο Ισραήλ μετά το 1980… και τα λοιπά, και τα λοιπά, και τα λοιπά. Δεν χρειάζονται άλλες λεπτομέρειες, σημασία έχει το άλμπουμ.

Πρώτο κομμάτι το “Bad trip” (το track list είναι διαφορετικό στο CD της Merry και στο LP της Anazitisi, αλλά εμάς, εδώ, μας ενδιαφέρει το LP). Από την αρχή ο Danny μάς τρίζει τα δόντια του. Χάος! Ανάποδες ταινίες στο φουλ (μα και… ίσιες) σ’ ένα τρίλεπτο mind-blowing track, που κόβει την ανάσα. Πόσοι και ποιοι συμμετέχουν στην εγγραφή, και τι παίζει ο καθείς, είναι άγνωστο. Κανείς δεν θυμάται – και πρώτος όλων ο Danny… Δεύτερο/τρίτο track η ολίγων δευτερολέπτων «Εισαγωγή» και αμέσως μετά το 13λεπτο “Kathmandu”. Φανταστικό κομμάτι με αλλόφρονα φωνητικά (αγγλικά, ισπανικά), δυνατές πενιές, αλλαγές τέμπο, απροσδόκητα «κοψίματα», διαστημικό όργανο τύπου Richard Wright (early Pink Floyd) ώρες-ώρες και βεβαίως συνολικό «χάσιμο» στο φουλ. Freak-out to the max! Το 7λεπτο “Can’t stand you” που κλείνει την πλευρά είναι ένα διαπεραστικό ψυχεδελικό track, σε γρήγορο τέμπο, με έντονα κρουστά, κιθάρες από άλλο πλανήτη και πειραγμένα φωνητικά, εντελώς απροσδιόριστο στην εξέλιξή του. Ελεύθερο jam έχουμε εδώ και… ό,τι ήθελε προκύψει. Προκύπτει το μέγα!

Από την έκδοση της ιαπωνικής Captain Trip, που δεν υπάρχει στο discogs

Η δεύτερη πλευρά ανοίγει με το “Seagulls”. Το μπάσο πάει να πιάσει μια γραμμή –την πιάνει– και πάνω εκεί αρχίζει να αραδιάζονται εφφέ, κιθάρες, όργανα, φωνητικά, ψαλμοί, κρουστά, φωνές off… και να χτίζεται ένα σκηνικό ημιακουστικό-ημιηλεκτρικό, που «γεμίζει» με διάφορα στη διαδρομή. Ακόμη ένα μεγάλο track από τον Danny Ben-Israel. Το προτελευταίο κομμάτι του άλμπουμ έχει τον απίστευτο τίτλο “The hippies of today are the assholes of tomorrow” και διαρκεί 12 λεπτά. Ξεκινά ήπια και νωχελικά, σαν να τζαμάρουν μπάντες του country-rock, με τον Danny να απαγγέλει, παρά να τραγουδά, διάφορους στίχους κοινωνικοπολιτικής φύσεως –τού τύπου “the oppressors of tomorrow are the revolutionaries of today”– αν και όχι, πάντα, με εντελώς σαφείς παραλήπτες. Πρόκειται για το πιο… προφανές track των «σέσιον του Κατμαντού», που ακούγεται σαν ένα αποδεκτό απ’ όλους ιντερμέτζο.

Το άλμπουμ θα ολοκληρωθεί με το 5λεπτο “Do you believe in fairytales?”, που κινείται στους ίδιους δρόμους με το προηγούμενο. Είναι, εν πάση περιπτώσει, ένα λιγότερο χαοτικό κλείσιμο σ’ έναν δίσκο που ξεχωρίζει σαν την μύγα μεσ’ στο γάλα από πολλές άλλες «ανάλογες» εγγραφές της περιόδου.

Επαφή: www.anazitisirecords.com