SISSI RADA πράγμα

Δεν ξέρω πόσοι είχαν πάρει χαμπάρι την Sissi Rada από ένα προηγούμενο split LP της – εγώ, πάντως, όχι. Αναφέρομαι στο άλμπουμ “Personæ / List-en” [Private, 2013], το οποίο μοιραζόταν μαζί με τα ΦΥΤΑ και τον Αλέξανδρο Δρόσο. Τώρα ήρθε ο καιρός, ως φαίνεται, και για ένα αποκλειστικώς προσωπικό άλμπουμ τής ελληνίδας τραγουδοποιού – ένα άλμπουμ που θα μας δώσει το χώρο, φρονώ, ώστε ν’ αντιληφθούμε περισσότερα για την περίπτωσή της.

Η Sissi Rada –και είναι η πρώτη σκέψη αυτή που έρχεται στο μυαλό μου– κάνει ένα άλμπουμ κάπως… αλλόκοτο. Εννοώ πως το “Pragma” [Inner Ear, 2016] δεν περιγράφεται εύκολα – κάτι που δεν είναι ούτε καλό, ούτε κακό, αναγκαστικώς. Υπάρχουν τραγούδια που ηχούν κάπως αλλοπρόσαλλα και όσον αφορά στις παραπομπές τους, αλλά και στο πώς διαμορφώνονται ενορχηστρωτικώς. Επίσης, σαν τραγούδια, τα τραγούδια της Sissi Rada δεν ακολουθούν μια «κατανοητή» γραμμή ανάπτυξης, καθώς εμφανίζουν αναπάντεχα «κοψίματα» και αλλαγές στα tempi ή τις μελωδικές γραμμές. Αυτή η μεταβλητότητα των τραγουδιών έχει περάσει, μάλιστα, και στους στίχους, όπου κι εκεί παρατηρούνται κάποιες αυτοματικές καταστάσεις, με τη χρήση λογοπαιγνίων κ.λπ. Μερικά ονόματα που μου έρχονται κάπως άμεσα στο νου, ακούγοντας την πρώτη πλευρά τού LP τής Sissi Rada είναι η Lene Lovich και η Kate Bush, χωρίς τούτο να σημαίνει πως υπάρχουν εντελώς προφανείς αναφορές – έτσι, απλώς, το λέω.

Η Sissi Rada, που τραγουδά και παίζει άρπα, επιχειρεί να συνενώσει σ’ ένα… πράγμα ετερόκλητα μουσικά στοιχεία. Την electro-pop του ’80 φερ’ ειπείν, μ’ ένα κάποιο rock, με κάποια classic «δωματίου» ακούσματα, με την folk μπαλάντα… και συχνά, όλα τούτα σκεπασμένα από μια κατευθυνόμενη «παιδικότητα». Άλλοτε λειτουργεί πολύ καλά αυτό το σχέδιο (“Elevator”, “Little white boat”, “Judy Garland”), άλλοτε λιγότερο.

Κι ενώ η πρώτη πλευρά στο “Pragma” ξεκινάει κάπως παγερά, για να πιάσει θερμότερες κλίμακες μετά τη μέση, στη δεύτερη πλευρά έχουμε κάτι άλλο. Δείγμα κι αυτό, αν θέλετε, των… ανατρεπτικών, πώς να τις πούμε αλλιώς, καταστάσεων στις οποίες αρέσκεται η τραγουδοποιός. Έτσι λοιπόν το “Your laptop”, που ανοίγει την side B, είναι ένα folk κομψοτέχνημα (σίγουρα το ωραιότερο αγγλόφωνο κομμάτι του LP), που θα μπορούσε να συναγωνιστεί τα καλύτερα tracks (και να βγει κερδισμένο) του “Parallelograms” (1970) της Linda Perhacs. Στο “Batman” που ακολουθεί η Rada επιχειρεί να γράψει ελληνικό στίχο. Το κομμάτι έχει ενδιαφέρον, θυμίζοντας έντονα τα τραγούδια της «Λιλιπούπολης». To ίδιο ενδιαφέρον έχει όμως και το το “Seirinas” με την Sissi Rada να διαβάζει τα (ελληνικά) λόγια της, πάνω από ένα minimal airy υπόστρωμα (με την άρπα της να πρωταγωνιστεί), όπως, βεβαίως, και το τελευταίο τραγούδι τού LP, η “Sousourada”, που κλίνει ακόμη περισσότερο προς το παλαιό folk των βρετανικών νησιών (εδώ βιολί, recorder και άρπα πρωταγωνιστούν).

Δεν μπορώ να βγάλω ένα γενικό συμπέρασμα για το “Pragma”. Νομίζω, όμως, πως οι πιο ενδιαφέρουσες στιγμές του, έτσι όπως τις περιγράψαμε παραπάνω, αξίζει να προσεχθούν από την τραγουδοποιό και να γίνουν πιο βαθιές…

Επαφή: www.inner-ear.gr