οι LBT επιχειρούν να παίξουν techno και άλλα σύγχρονα ντανσικά, ενώ είναι ένα τζαζ σχήμα

Αυτό που κάνουν οι LBT (Leo Betzl πιάνο, Maximilian Hirning κοντραμπάσο, Sebastian Wolfgruber ντραμς) στο “Way up in the Blue” [enja yellowbird / ENJA RECORDS / Werner Aldinger / AN Music, 2018] μπορεί να μην είναι πρωτότυπο, δεν είναι όμως και συνηθισμένο. Στηριγμένοι στις δικές τους συνθετικές και παικτικές δυνάμεις (σχεδόν όλα τα κομμάτια είναι γραμμένα από τον μπασίστα Hirning, ενώ η μόνη εξωτερική βοήθεια που δέχεται το σχήμα είναι, σ’ ένα μόλις track, από το Paranormal String Quartet), οι LBT επιχειρούν να παίξουν σύγχρονες… ρυθμικές μουσικές μ’ έναν τζαζ τρόπο. Θέλουν να παίξουν techno διαφόρων ταχυτήτων, χωρίς ίχνος ηλεκτρονισμού ή (ηλεκτρονικών) εφφέ, μόνο με πιάνο, μπάσο, ντραμς. Είναι ωραία η ιδέα, στέκεται, και υλοποιείται μια χαρά! Όλα βέβαια ξεκινούν από το μπάσο-ντραμς, κι εδώ οι Hirning και Wolfgruber αποδεικνύονται εξαιρετικοί… στο πώς, δηλαδή, μπορεί να μετατρέψουν τις διάφορες techno ακριτομυθίες, σε σοβαρό τζαζικό λόγο.

Παρότι λοιπόν το “Way up in the Blue” ξεκινά με την απόδοση ενός μινιμαλιστικού κομματιού (με προφανή λιτότητα και επαναληπτικότητα, που αποτελούν χοντρικώς και τη ρυθμική ουσία τού techno), γρήγορα το άλμπουμ ξεφεύγει από αυτή την αρχική και κάπως… αβαντγκαρντίστικη λογική, προκειμένου να χαθεί με μεγαλύτερη πίστη μέσα στο σύμπαν της σύγχρονης dance, δοκιμάζοντας ποικίλες ρυθμοδομές σε σχέση με τα… μυστήρια παιξίματα στο πιάνο (και το προετοιμασμένο πιάνο), το κοντραμπάσο με δοξάρι και τις κρουστές επινοήσεις (πάνω σ’ ένα απλό κατά τα λοιπά drum-set).

Το αποτέλεσμα θα το χαρακτήριζα εντυπωσιακό. Κομμάτια όπως το “Arpeggione” (με το έξοχο πειραγμένο piano-playing και τη νότα-νότα ανάλυση των ακόρντων), το φερώνυμο “Way up in the blue” (που διαθέτει και φωνητικά, όπως και ρυθμική γραμμή βγαλμένη κατ’ ευθείαν από τις πιο άγριες nu-jazz μέρες της Compost), το “This is not the way of Vernazza” (που και αυτό σε παρασύρει στη ρυθμική δίνη του, παραλλήλως με τις επινοήσεις στο πιάνο και το μπάσο), αλλά και σχεδόν κάθε ένα απ’ όλα τα υπόλοιπα tracks του CD, φανερώνουν αμέσως το πλέον προφανές. Πως οι LBT είναι ένα πράγματι ξεχωριστό jazz-trio, ένα μοναδικό jazz-trio, που αξίζει να το προσέξουν οι φίλοι της jazz (περισσότερο απ’ όλους τους άλλους).