Ένα digipak σιντάκι με πέντε (αγγλόφωνα) τραγούδια είναι το “Nightcap” [MadArt, 2018] του Θάνου – ενός μουσικού,
που καταχωρίζεται σ’ αυτήν την κατηγορία των… singer-songwriters.
Τα τραγούδια του Θάνου είναι συμπαθητικά ή και παραπάνω από
συμπαθητικά, κυρίως γιατί είναι (ή μπορεί να είναι) ολοκληρωμένα και με γνώση
ενορχηστρωμένα. Ο ίδιος ο Θάνος, εκτός από το να συνθέτει, να γράφει στίχους και
να τραγουδά, παίζει και ακουστικές κιθάρες, ενώ δίπλα του βρίσκονται ένας
πιανίστας (Δημήτρης Μορφέας) και ακόμη μερικοί guests σε
ηλεκτρική κιθάρα, βιολί, τσέλο, μπάσο και φωνητικά.
Βεβαίως τα τραγούδια θέλουν μια προσοχή στην παραγωγή τους
για να δείξουν αρτιότερα – αν και, εδώ, εκείνο που εξετάζεται είναι αν ο Θάνος
έχει τα φόντα, για κάτι πιο γεμάτο και ακόμη πιο πειστικό.
Τις έχει τις
δυνατότητες ο φίλος μας, καθότι τα τρία κατ’ ουσίαν τραγούδια του που ακούγονται
στο “Nightcap” (υπάρχει
επίσης μια διασκευή στο “Kiss quick”
του Matt Nathanson και μια demo εκτέλεση μιας δικής του σύνθεσης, που καταγράφεται και ως
«κανονική») είναι καλά ή και αρκετά καλά, με αναφορές στο βρετανικό pop-folk του πρώιμου Elton John ή του Al Stewart. Εντάξει, αυτό μπορεί
να συμβαίνει και ασυνείδητα, αλλά εκεί κάπου περιφέρονται οι «ρίζες» του ήχου
του Θάνου. Το καλύτερο τραγούδι τού “Nightcap” είναι το “Ghosts”, το οποίον όμως έπρεπε να το είχε βγάλει πέρα μόνος του
(το λέω, γιατί όταν μπαίνει η αδύναμη γυναικεία φωνή στα ζυγά κουπλέ, το
τραγούδι χάνει).
Να συνεχιστεί η προσπάθεια…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου