MARC RIBOT / CERAMIC DOG ένα από τα καλύτερα άλμπουμ που έχω ακούσει μέσα στο 2018

«Ζούμε στο Μπρούκλιν. Κάθε μέρα η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Μεταναστών και Τελωνείων (γνωστή και ως ΙCE ή και ως La Migra) στέλνει ενόπλους εγκληματίες στις γειτονιές μας, με πολιτικά αυτοκίνητα (όχι επισημασμένα), προκειμένου να χωρίσει βίαια παιδιά από γονείς (πολλοί από τους οποίους είναι αμερικανοί πολίτες), σπρώχνοντας τους φίλους μας, τους γείτονές μας και τους συναδέλφους μας στις φυλακές, για όσο καιρό ο ICE θεωρεί κατάλληλο. Όσο τα πράγματα θα κυλάνε με αυτό τον τρόπο, εμείς, σαν μουσικοί, δεν πρόκειται ν’ αφήσουμε το μικρόφωνο από τα χέρια μας, ενισχύοντας μέσω αυτού τις φωνές της οργής στην κοινότητά μας. La Migra γαμιέσαι!».

Κάτι τέτοια διαβάζουμε και ακούμε στο πιο τελευταίο άλμπουμ τού σπουδαίου Marc Ribot, που έχει τίτλο “YRU Still Here?” [enja yellowbird / ENJA RECORDS / Werner Aldinger / ΑΝ Music, 2018] και υπογράφεται από το συγκρότημά του, τους Ceramic Dog (βασικά πρόκειται για το τρίτο άλμπουμ του συγκεκριμένου σχήματος).

Ποιοι αποτελούν τους Ceramic Dog; Ο Marc Ribot σε κιθάρες, requinto (μικρή κιθάρα), φαρφίζα, μπάσο, κόρνο, vocoder, φωνή, ο Shahzad Ismaily σε μπάσο, moog, κρουστά, φωνητικά και ο Ches Smith σε ντραμς, κρουστά, ηλεκτρονικά, φωνητικά.

Τι είναι το “YRU Still Here?” δεν μπορείς εύκολα να το πεις. Οπωσδήποτε από στιχουργικής πλευράς είναι ένα σκληρό άλμπουμ, που λέει αλήθειες για τη ζωή στη Νέα Υόρκη, όχι εκείνη τη γυαλισμένη, που πουλιέται στους παγκόσμιους τουρίστες, αλλά την άλλη των αποσαθρωμένων συνοικιών, οι κάτοικοι των οποίων (βασικά μειονότητες) ζουν αποκλεισμένοι από κάθε δυνατότητα ή ευκαιρία, έχοντας να αντιμετωπίσουν κατά πρώτον τη συστημική βία. Αυτήν καυτηριάζει το “YRU Still Here?” και πάνω στην ενδυνάμωση των εν λόγω κοινωνικών περιθωρίων βασίζεται η (στιχουργική) ύπαρξή του.

Μουσικά, τώρα, το όλον πράγμα είναι εντυπωσιακό. Ο Marc Ribot και οι φίλοι του (εκτός από τους Ismaily και Smith στην ηχογράφηση συμμετέχουν εφτά άτομα ακόμη σε τρομπόνι, κόνγκα, σαξόφωνο, σιτάρ, φλάουτο, φωνητικά) στήνουν ένα ανεπανάληπτο σκηνικό με νύξεις παρμένες από μεγάλες στιγμές της μαύρης μουσικής (The Last Poets, Gil Scott-Heron, Oscar Brown Jr. κ.ά.), ανακατεύοντας με στοιχεία jazz, funk, punk, r&b ακόμη και progressive rock! Το αποτέλεσμα είναι ένα εκρηκτικό χαρμάνι, που σμπαραλιάζει τα πάντα στο πέρασμά του. Αρκεί ν’ ακούσει κάποιος το 8λεπτο “Shut that kid up” ή το 5λεπτο “Orthodoxy” για να διαπιστώσει του λόγου το αληθές, αλλά και για να συμπεράνει, ενδεχομένως, και κάτι ακόμη. Πως το σημερινό hip-hop δεν πιάνει δεκάρα (από μουσικής πλευράς 100%, αλλά και στιχουργικά ακόμη – αν μιλάμε για το συγκεκριμένο CD) μπροστά σ’ αυτή την απίστευτη παραγωγή, που θα πρέπει να καταχωριστεί από τώρα μεταξύ των «αριστουργημάτων» της δεκαετίας.

https://marcribotsceramicdog.bandcamp.com/album/yru-still-here