OUTLANDISH RECORDINGS δύο «άλλες» πρόσφατες κυκλοφορίες της

Μπορεί να μην είναι πολλά τα άλμπουμ που έχουν τυπώσει οι Outlandish Recordings (είναι πέντε συνολικώς), αλλά όλα έχουν κάτι να πουν. Και τις πιο πολλές φορές (δεν λέω όλες, επειδή ένα άλμπουμ δεν το έχω ακούσει) τούτο το «κάτι» είναι πολύ – δεν είναι λίγο. Αυτά τα πέντε άλμπουμ είναι το πρώτο των Burgundy Grapes (2004), το πρώτο τον Night on Earth (2006) και στα πιο κοντινά μας χρόνια το “The Illusion of Time” (2016) των Spooky Redrum, καθώς και τα δύο που θα παρουσιάσουμε τώρα. Ξεκινάμε από το πλέον πρόσφατο…

STRINGLESS: S/T [Outlandish Recordings, 2018]

Όπως διαβάζουμε στο… obi: «Οι StringLESS είναι ένα φωνητικό γκρουπ από πέντε (σ.σ. ή και έξι παλαιότερα) τραγουδίστριες που προέρχονται από την Βουλγαρία, την Αλβανία και την Ελλάδα. Το όνομα StringLESS είναι ένα λογοπαίγνιο ανάμεσα στην αγγλική λέξη, που σημαίνει “χωρίς έγχορδα” και την ελληνική ονοματοποιημένη λέξη “στρίγγλες”, μυθικά πλάσματα της λαϊκής παράδοσης».

Να πούμε λοιπόν πως το πρώτο αυτό άλμπουμ των StringLESS (Albena Ivanova Kutova, Αλεξία Χρυσομάλλη, Βασιλική Αλεξίου, Eljona Sinjari, Έλσα Μουρατίδου, Κατερίνα Μαυροφρύδου) αποτελεί ένα κάπως παράξενο άκουσμα, για τα δικά μας τουλάχιστον δισκογραφικά δεδομένα. Και το «παράξενο» δεν έχει να κάνει μόνο με το γεγονός πως εδώ ακούγονται a cappella tracks (τέτοια «μόνο-φωνή» άλμπουμ έχουν ξανακυκλοφορήσει στη χώρα), αλλά κυρίως γιατί αυτά ακριβώς τα tracks διατρέχονται από όχι πάντα προφανείς αναφορές (Richard Strauss π.χ.), έως και σχεδόν… αφανείς (Ζαγοραίο, ας πούμε). Αν σε όλα αυτά προσθέσεις το πρωτότυπο υλικό και το αβίαστο χιούμορ που προκύπτει απ’ αυτό, τότε το συνολικό άθροισμα δεν μπορεί παρά να είναι υψηλό.

Οι έξι τραγουδίστριες αποδίδουν, με πολυφωνικό εννοείται τρόπο, όχι μόνο τα προφανή, παραδοσιακά τραγούδια εννοούμε από τη Βουλγαρία, τον Πόντο, την Τουρκία κ.λπ., αλλά και δικά τους κομμάτια, τα οποία εντάσσοντάς τα στο γενικότερο παραδοσιακό σώμα προσδίδουν σ’ αυτό άλλη χάρη. Γιατί το εύκολο είναι… εύκολο. Να πάρεις, θέλω να πω, διάσημα ηπειρώτικα πολυφωνικά π.χ. (εδώ δεν ακούγεται ούτε ένα!) και να τα διασκευάσεις… έστω και μ’ έναν σημερινό τρόπο. Το δύσκολο, το πολύ δύσκολο είναι να φτιάξεις καινούρια πολυφωνικά, που να στέκουν. Που να έχουν και μελωδίες / αρμονίες «σωστές» και κυρίως να έχουν πρωτότυπους, σημερινούς στίχους. Έτσι, όσο και να εντυπωσιάζεσαι στο “Stringless” από κομμάτια όπως το «Της τρίχας το γεφύρι» (παραδοσιακό από τον Πόντο) ή το τούρκικο “Dostum dostum”, είναι ο «Ήλιος» (στίχοι-μουσική Αλεξία Χρυσομάλλη), ο «Αμανές του κουραμπιέ» (στίχοι-μουσική Έλσα Μουρατίδου), το «Φτυστός ο μακαρίτης» (στίχοι-μουσική Έλσα Μουρατίδου – Βασιλική Αλεξίου) και κυρίως το «Τανγκό της στρίγγλας» (μουσική Βασιλική Αλεξίου, στίχοι Stringless) που κερδίζουν αβίαστα το ενδιαφέρον μας. Στίχοι όπως οι… «Κι ο μορφονιός απέναντι / γλυκός σαν πετιμέζι / πως θα ’θελα να ήμουνα / η Τζένη η Καρέζη» ή οι «Όλες είσαστε ΣΤΡΙΓΓΛΕΣ / στην καρδιά, στη ψυχή, στις συνήθειες / Μα μια στρίγγλα ο καθένας ψάχνει / σαν αυτή, σαν εκείνη, σαν την άλλη/ τη φανταστική» δεν μπορεί παρά να ξεχωρίζουν… με τον ευφάνταστο τρόπο, με τον οποίον είναι διατυπωμένοι.

Το πρώτο αυτό άλμπουμ των StringLESS προτείνει ένα αληθινά διαφορετικό άκουσμα, το ξανατονίζω, που αξίζει να το ανακαλύψουν οι φίλοι του σύγχρονου ελληνικού τραγουδιού.

LAKIS TZIMKAS TRIO featuring MARK WHITFIELD: The Meeting [Outlandish Recordings, 2017]

Προπέρσινο session, από τον Ιούνιο του ’16, που κυκλοφόρησε πέρυσι σε CD και που τώρα έρχεται στα χέρια μου είναι το “The Meeting” του κοντραμπασίστα Λάκη Τζήμκα.

Για τον Τζήμκα είχα γράψει πολλές φορές στο Jazz & Τζαζ, αλλά, και απ’ όσο το έψαξα, δεν έχω γράψει σχεδόν τίποτα για ’κείνον στο δισκορυχείον. Περίεργο αυτό, αλλά τέλος πάντων…
Ο Τζήμκας μπορεί να είναι γεννημένος στη Θεσσαλονίκη, αλλά έχει μεγαλώσει στην Κοζάνη (εκεί όπου, στο ξεκίνημα της μουσικής καριέρας του, στα μέσα του ’80, έπαιζε punk με τους Social Squash), πριν ανακατευθεί με την jazz (με σπουδές, συναυλίες και δισκογραφία). Έχει και προσωπικές τζαζ ηχογραφήσεις ο Τζήμκας (όπως το CD “Different Faces” από το 2004), αλλά και συμμετοχές σε γκρουπ και sessions (Apopsis Trio, Freecall, Trio Balkano, Μωρά στη Φωτιά, Krzysztofa Górniak κ.λπ.). Γενικώς, θα έλεγα πως πρόκειται για έναν ουσιαστικό και αθόρυβο μουσικό, με πολύ προσωπικές και γόνιμες εγγραφές. Μια τέτοια εγγραφή είναι και το “The Meeting”, η συνεργασία δηλαδή τού (κοντραμπασίστα) Τζήμκα με τον κιθαρίστα Mark Whitfield και τον ντράμερ Χρήστο Γερμένογλου – μια συνεργασία στην οποίαν αποτυπώνονται δέκα συνθέσεις (όλες του Τζήμκα).

Έχοντας λοιπόν δίπλα του δυο μουσικούς, που έχουν… καταπιεί χιλιόμετρα ερμηνευμένης, αλλά και αποτυπωμένης τζαζ (ο Whitfield π.χ. ηχογραφεί από το 1990), ο Τζήμκας ηγείται θα λέγαμε ενός τζαζ-τρίο (κιθάρα, μπάσο, ντραμς), που διαπερνά ποικίλες φάσεις της τζαζ ιστορίας. Αν και όλα ξεκινούν από το hard-bop (soul-jazz) ύφος κι εκεί όλα καταλήγουν, καθώς η γκρούβα είναι ένα πολύ βασικό χαρακτηριστικό των συνθέσεων του Τζήμκα, μπορείς κανείς στην πορεία να διακρίνει κι άλλα στοιχεία, που έχουν τον τρόπο να πλουτίζουν τον γενικότερο ήχο. Και δεν μιλάω για το blues (έξοχο το “Blues for Teo”), ούτε για τις απαραίτητες μπαλάντες, αλλά για τα καλοβαλμένα latin στοιχεία (“Different faces”) ή ακόμη και για τα rock (“Walking in the city”).

Παρότι το “The Meeting” είναι ένα ακέραιο άλμπουμ για τρεις, στην πράξη αναδύονται απ’ αυτό και soli (“Lullaby”) και «συνομιλίες» ανά δύο (“Jamming”) και μάλιστα έτσι τοποθετημένα, που να δίνουν την αίσθηση του ιντερμέτζου. Και υπό αυτή την έννοια οι εκπλήξεις στο άκουσμα δεν μπορεί παρά να είναι συνεχείς.

Επαφή: www.outlandishrecordings.com