Τετάρτη 7 Νοεμβρίου 2018

η έννοια της σπανιότητας του δίσκου στην εποχή του discogs

Χθες μιλούσα μ’ ένα φίλο στο τηλέφωνο και κάποια στιγμή η κουβέντα μας πέρασε και στη μουσική, στους δίσκους (όπως συχνά συμβαίνει, όταν συζητούν μουσικόφιλοι). «Ξέρεις» μου είπε, «βρήκα τους… (σ.σ. ένα συγκρότημα κι ένα άλμπουμ τέλος πάντων, δεν έχει σημασία ποιο) μετά από χρόνια, επιτέλους». «Μπράβο» του λέω. «Πού το βρήκες;». «Στο discogs» μου λέει. «Ε μα» του λέω, «μάλλον δε βρήκες το δίσκο, τα λεφτά βρήκες και τον αγόρασες». «Χα-χα, ναι» μου λέει. «Τα λεφτά, γιατί ήταν πάντα ακριβός».
Δεν ξέρω τι έννοια δίνει κάποιος στη σπανιότητα, στην εποχή του discogs, αλλά αυτή ακριβώς η έννοια δεν έχει καμμία σχέση πια μ’ εκείνη των eighties και των nineties. Ίσως δε και των 00s – αφού το discogs πήρε πάνω του μετά το 2010.
Τι σημαίνει «σπανιότητα» πια, όταν αυτή τη στιγμή πουλιούνται δύο κόπιες του “Greece Goes Modern” του Μίμη Πλέσσα, δύο από τα τέσσερα ελληνικά sixties-45άρια των Pink Floyd και κόπιες του πρώτου LP της Vashti Bunyan, του μοναδικού των Folkal Point και του “Growers of Mushroom” των Leaf Hound; Γιατί είναι σπάνιο το πρώτο LP των Sam Apple Pie και το “Jo Sago” των Tea & Symphony, όταν αυτή τη στιγμή υπάρχουν δώδεκα κόπιες στο discogs για το πρώτο και δύο για το δεύτερο;
Έτσι κάπως προκύπτει το ερώτημα. Τι θα λέμε «σπάνιο δίσκο» από εδώ και πέρα;
Στη δεκαετία του ’80 τρομάζαμε να βρούμε ένα βρετανικό progressive ή ψυχεδελικό άλμπουμ, από τα κάπως πιο επισκιασμένα, γιατί τρόμαζαν και οι έμποροι να τα βρουν. Πού να εύρισκε ο Φώτης ή ο Κοντογούρης ένα original Arcadium ή ένα Writing on the Wall για να στα πουλήσει; Οπότε δικαίως, τότε, αποκαλούσαμε αυτά τα άλμπουμ «σπάνια», γιατί δεν υπήρχαν πουθενά. Κανένας δεν τα πουλούσε. Τώρα δεν είναι, γιατί αυτή τη στιγμή υπάρχουν τέσσερις αυθεντικές κόπιες του άλμπουμ των Arcadium στο discogs και δύο εκείνου των Writing on the Wall – άρα, όποιος έχει φράγκα, και θέλει να τα χώνει σε δίσκους, ψωνίζει. Δυνητικά, δε, όλα υπάρχουν. Αφού κάποια στιγμή τα πάντα εμφανίζονται ακόμη και τα απίστευτης σπανιότητας LP και singles, όπως το κόκκινο promo ιαπωνικό “Ummagumma” των Pink Floyd, που πουλήθηκε πριν από λίγο καιρό σχεδόν 14.000 δολάρια, ή το 45άρι του David Bowie με το “Liza Jane” (ως Davie Jones with the King Bees), που άγγιξε τα 4.000 δολάρια.
Ποιο είναι λοιπόν το σπάνιο; Ας επιχειρήσουμε να δώσουμε μιαν απάντηση.
Σε πρώτη φάση, και τελείως χαλαρά, σπάνιο είναι κάτι που δεν είναι καταχωρισμένο στο discogs. Πιο σπάνιο είναι εκείνο που έχει καταχωριστεί, αλλά δεν έχει εμφανιστεί κόπια του ποτέ για πώληση. Ακόμη πιο σπάνιο είναι φυσικά εκείνο που εμφανίστηκε κάποια στιγμή, πουλήθηκε, και έκτοτε δεν ξαναεμφανίστηκε. Θα άξιζε εδώ να ξέρουμε, για αυτά που τα θεωρούμε ως πολύ σπάνια LPs ή singles, πόσες φορές εμφανίστηκαν στο discogs και πόσες φορές πουλήθηκαν. Αλλά αυτό δεν ξέρω αν είναι εύκολο να το μάθουμε, καθώς θέλει παρακολούθηση και ψάξιμο.
Θα πρέπει επίσης να πω πως η έννοια του «σπάνιου» δεν ταυτίζεται, αναγκαστικώς, με την έννοια του «ακριβού». Ένας δίσκος δηλαδή, και αυτό ισχύει ακόμη, μπορεί να είναι πολύ σπάνιος (να μην υπάρχει στο discogs), αλλά να μην ενδιαφέρει κανέναν και γι’ αυτό η τιμή του να είναι ακόμη χαμηλή. Μέχρι να μαθευτεί ίσως και αυτός, για να αρχίσει να παίρνει την ανηφόρα… Υπάρχουν, θέλω να πω, σπάνιοι δίσκοι, και ξένοι και ελληνικοί, που είναι ακόμη φτηνοί, οι συλλέκτες και οι έμποροι, μέσα στα χρόνια, τους εντοπίζουν, τους στοκάρουν και προσδοκούν οφέλη απ’ αυτούς στο μέλλον. Αυτό πάντα συνέβαινε. Εκείνο που δεν συμβαίνει πια, εύκολα, είναι άλλο.
Να σου πει κάποιος, επίσης χαλαρά… «ξέρεις βρήκα τον τάδε δίσκο… τζάμπα, πέντε ευρώ και στο discogs έχει πουληθεί 300». Αυτή είναι η αληθινή έννοια του «βρίσκω». Όπως ίσχυε, δηλαδή, στα eighties και στα nineties, όταν όλοι όσοι έψαχναν εύρισκαν αληθινά σπάνια άλμπουμ με πενταροδεκάρες – άλμπουμ, που τώρα μπορεί να κάνουν 300 και 400 ευρώ. Γιατί, το να λες ότι το «βρήκα», επειδή βρήκες τα φράγκα και το αγόρασες δεν έχει πλέον κανένα νόημα.
[Εσχάτως βρέθηκα σε παλιατζίδικο με κούτες, με σαβούρα δίσκους (45άρια και LP). Σιχαινόμουν ακόμη και να τους πιάσω – καθώς δεν είχα πάνω μου υγρό-μαντηλάκι, για να καθαρίσω τα χέρια μου μετά. Ένας τύπος, μουσάτος, καμμιά 30αριά χρονών, βούταγε μέσα στα… σκατά, χτυπώντας μετά στην «παντόφλα» κάθε τίτλο που εύρισκε, και αναλόγως αγόραζε. Discogs και… άγιος ο Θεός. Τον παρακολούθησα για λίγο… Ήταν αγχωμένος. Κάτι πρέπει να βρήκε πάντως… Είδα το “Air” των Aphrodite’s Child, ένα Sounds, μάλλον όχι από τα ακριβά, κάτι ελληνικά Atlantic της Aretha Franklin… Έσκαβε με μανία… αλλά σταμάτησα να τον παρακολουθώ, γιατί δίπλα είχα εντοπίσει μια ντάνα με παλιά βιβλία και περιοδικά και βιαζόμουν. Όταν ψάχνεις και ενδιαφέρεσαι για διάφορα πράγματα δεν σου τρώει κανείς τη σειρά].

9 σχόλια:

  1. Φωντα καλησπέρα ακουσα πριν καιρο τον δισκο των Arp που στην ουσια είναι ο Alexis Georgopoulos και μου εχει φανει περιεργο πως δεν εχεισ γραψει κατι για τον δισκο που είναι εξαιρετικος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τον ξέρω τον ARP. Δυστυχώς είμαι αναγκασμένος να γράφω μόνο για τους δίσκους που μου στέλνουν, οι οποίοι είναι πάρα πολλοί και δεν τους προλαβαίνω. Δεν γίνεται να γράφω για τα πάντα.

      Διαγραφή
  2. Εξαιρετικο αρθρο ειδικα σημερα που τα βαλαντια ειναι χαμηλα . Εγω αγοραζω τωρα πια δισκους με βαση την μουσικη που περιεχουν, την χαμηλη τιμη (οπως ελεγε ο Φωτης ο Ιακωβιδης, τα μονοψηφια νουμερα εχουν αλλη χαρη) και φυσικα την καλη κατασταση. Στην συνεχεια ριχνω και μια ματια στο discogs , για παν ενδεχομενο. Υπάρχει ενα καταστημα που τα πληρει τις τρεις αυτες προυποθεσεις και προσπαθω να το επισκεπτομαι κάθε Σαββάτο. Δυστυχώς μου φαινεται πως δεν θα σταματησω να αγοραζω και να ακουω δισκους μεχρι να με εγκαταλείψουν οι φυσικες μου δυναμεις η να εγκαταλειψω εγω τα εγκόσμια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πρόσφατα αγόρασα από το κατάστημα αυτό, τον δίσκο του 1982, Ed & Alice rock n roll show - Street is neat, ο οποίος δεν υπάρχει στο discogs. Ψάχνοντας στο διαδίκτυο τον βρήκα στο ebay προς πώληση, όπου ο dealer αναφερει χαρακτήρηστικα "So rare not even listed in discogs".

      Διαγραφή
    2. Και έχει 9 bids, για να κλείσει τελικά στα 6,5$. Σωστό!
      Ελπίζω να μην έδωσες πάνω από 5-10 ευρώ, και ν' αξίζει και κάτι (σαν άκουσμα).

      Διαγραφή
  3. Σχόλια από το fb...

    Michalis Matthaiou
    Aφού πλεον θεωρείται ότι το discogs ως πλατφόρμα αγοραπωλησίας και ταυτοποίησης,καθορίζει την σπανιότητα ενός δίσκου,πρεπει να ληφθει υποψιν ότι είναι τόσες οι μεταβλητες που το καθιστούν αφερεγγυο εκ προοιμίου

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Δεν ξέρω αν είναι αφερέγγυο - δεν το πιστεύω (γενικά). Το θέμα για μένα είναι ο καθένας να το "διαβάζει" σωστά και όχι όπως τον συμφέρει. Πάντως κανείς ή σχεδόν κανείς δεν αγοράζει, ούτε πουλάει πια χωρίς να το συμβουλευτεί. Αυτό πρέπει να το παραδεχθούμε.

    Dimitris Platamonas
    Ετσι ακριβως....ολοι το συμβουλευονται.....ειναι το χρηματιστηριο του βινυλιου....εχει μπει γερα στην ζωη των συλλεκτων και μαγαζιων.....εγω χαιρομαι που υπαρχει....κι ας με αφησε αφραγκο φετος ειδικα...πηρα διαμαντια....σας χαιρετω
    . ..παω να ακουσω βυνιλια...

    Michalis Matthaiou
    Ναι αυτό συμβαίνει. Αλλά πχ δεν καθορίζεται ως σπάνιος εναςδίσκος επειδη ενας μεθυσμενος Ρώσσος τον πλήρωσε μια φορα 3 χιλάρικα. Και πανω απ'ολα το discogs δεν ειναι ευαγγελιο.Κάποτε ενας μεγάλος αμερικανός συλλεκτης μου αγόρασε ενα πανάκριβο μεξικάνικο ψυχεδελικό δισκο.Στην κουβεντα που κάναμε κατοπιν μου ειπε,οτι δεν υπάρχουν σπάνιοι δίσκοι,γιατι ειναι προιον 50ετιας μόνο,και αν εχεις χρήμα όλα βρίσκονται,ελα μου λεει να δεις τι γίνεται με τα βιβλία που επίσης συλλεγω κι εχεις μια γκάμα 600 ετων κάτω απο συνθήκες διαβίωσης,ή απαγορευσης που δεν μπορεις να φανταστεις,μπροστά στο βιβλίο ο δίσκος ειναι παιχνιδάκι μόνο λεφτα χρειάζονται.

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Σωστό. Δεν υπάρχει σχέση με τα βιβλία. Και επίσης σχεδόν σωστό πως όταν πληρώνεις βρίσκεις σχεδόν τα πάντα από πλευράς βινυλίου. Με κάποια 78άρια όμως δεν συμβαίνει αυτό. Δεν το έχει κανένας και το ψάχνουν 41. https://www.discogs.com/Son-House.../release/8749749
    Son House - Preachin' The Blues Part I / Preachin' The Blues Part II

    Michalis Matthaiou
    Σου εχω και πολλούς-πολλούς δίσκους ετσι. Αυτο αποδεικνυει τα προηγούμενα το discogs δεν ειναι θεσφατο,απλα κανεις δεν ενημερωσε οτι το εχει προφανως.

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Καλά μην πας στοίχημα σ' αυτό τουλάχιστον το συγκεκριμένο (γιατί, γι' αυτό το έβαλα). Το συγκεκριμένο είναι από τα άπιαστα 78άρια.
    Εγώ, ας πούμε, δεν ξημεροβραδιάζομαι στο discogs και δεν έχω περάσει ποτέ τίποτα (σαν πληροφορία). Αν είχα χρόνο και όρεξη θα περνούσα διάφορα που δεν υπάρχουν (σε ελληνικές εκδόσεις κυρίως) και άλλα πολλά. Βαριέμαι όμως. Πάντως έχει πολύ υλικό και συνεχώς μπαίνει καινούριο. Το έχω τσεκάρει αυτό.

    Michalis Matthaiou
    Και γω καμμια 300 εχω ανεβασει για να τα θυμαμαι γιατι ταχω διπλα γενικα δεν υπάρχει χρόνος.

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Να ας πούμε μια φωτό τoυ 78αριού του Son House (δείχνω), που θα μπορούσε να περαστεί και δεν την έχει βάλει κανένας. Δεν το έχω φυσικά, από το νετ είναι.

    Michalis Matthaiou
    ξερω ότι το ψάχνει κι ο Robert Crumb.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κωσταντίνος Ματσούκας
      Kαλησπέρα παίδες.Μιλάμε για βιομηχανικά προιόντα αρα για κόπιες πχ 99 αλλοτε 200 αλλοτε 500 κλπ.Τι θα ορίσουμε σπάνιο τελικά?Νομίζω αυτό που το επιθυμουν παρα πολλοι και οι διαθεσημες κοπιες ειναι λιγότερες της ζητησης.Εδω θα πουμε οτι υπάρχει σε διάθεση αλλά ειναι ακριβό και πως να αποκτηθεί?Οταν ολες οι διαθεσημες κοπιες ειναι ακριβές ναι βρε φιλοι μου ειναι σπανιο τι να κανουμε.

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Σπάνιο είναι ό,τι δεν βρίσκεται για καιρό, για χρόνια. Αν υπάρχει συνεχώς στο discogs και από διαφορετικούς πωλητές δεν είναι σπάνιο, ας είναι ακριβό. Υπάρχουν δίσκοι των 400 ευρώ π.χ., που τους βρίσκεις συνέχεια. Τι σπάνιοι είναι;
      Επίσης τη σπανιότητα δεν την καθορίζει αποκλειστικά και μόνο η τιμή. Και επίσης το γεγονός ότι αν κάτι υπάρχει μόνο μία φορά από έναν πωλητή δε σημαίνει ότι μπορεί να κάνει 3 ή 5 χιλιάδες ευρώ. Μπορεί να κάνει 300 ή 500.
      Θέλω να πω πως δεν είναι δυνατόν να βάλω ένα 45άρι του Γιάννη Τάχτα στο discogs, που δεν έχει εμφανισθεί ποτέ και να πω ότι το πουλάω 1000 ευρώ. Δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά.

      Κωσταντίνος Ματσούκας
      ΔΙΑΦΩΝΩ ΓΙΑΤΙ ΕΧΟΥΝ ΤΥΠΩΘΕΙ ΑΠΟ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΠΟΙΕΣ ΕΚΑΝΤΟΝΤΑΔΕΣ ΚΟΠΙΕΣ .ΓΙΑ ΔΙΑΦΟΡΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΟΛΑ ΑΡΓΑ Η ΓΡΗΓΟΡΑ ΘΑ ΕΜΦΑΝΙΣΤΟΥΝ ΣΤΟ DISCOGS.ΕΔΩ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΟΥ ΞΕΡΟΥΜΕ ΤΟ ΠΟΣΑ ΤΥΠΩΘΗΚΑΝ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΔΙΣΚΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΧΟΥΝ 2-3 ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΝΩ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΠΟΣΟΤΗΤΑ ΤΥΠΩΣΕΙ ΜΕ ΑΛΛΑ ΠΟΥ ΤΑ ΕΧΟΥΝ 15-20 ΑΝΘΡΩΠΟΙ.ΣΤΗΝ ΑΣΤΡΟΝ ΤΟ ΔΙΣΚΑΚΙ ΤΟΥ MONOΓIOY EINAI 320 KOΠIEΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΧΟΥΝ 20 ΑΤΟΜΑ ΕΝΩ ΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ ΠΑΝΒΟΞ ΕΙΝΑΙ 500 ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΑ ΤΑ ΕΧΟΥΝ 2-3 ΑΤΟΜΑ .ΤΕΛΙΚΑ ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΣΠΑΝΙΑ ?

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Κάθε δίσκος εξετάζεται ξεχωριστά. Μονογυιός βλέπω πως τώρα δεν υπάρχει στο discogs καιι πως έχει πουληθεί μία μόνο φορά μάλλον για 200 ευρώ. Επίσης τον ζητάνε 20. Αυτό δε σημαίνει πως και οι 20 είναι έτοιμοι να δώσουν το 200άρι για να τον αποκτήσουν. Αν π.χ. βάλει κάποιος το δίσκο 300 ευρώ και δεν τον αγοράσει κανείς τότε δεν κάνει τόσο. Παίζουν ρόλο και οι καταστάσεις βέβαια.
      Επίσης ποτέ ένας αγοραστής δεν καθορίζει την τιμή του δίσκου. Μπορεί να βρεθεί ένας "τρελός" και να δώσει για έναν δίσκο που του λείπει 2 χιλιάρικα και να μην βρεθεί άλλος να πληρώσει αυτά τα λεφτά ποτέ. Δε σημαίνει λοιπόν ότι η αξία του είναι 2 χιλιάρικα.

      Διαγραφή
    2. Dimitris Platamonas
      Χρηματιστηριο ειναι το discogs...αλλα και χρησιμη βιβλιοδισκοθυκη......που να δειτε με τα σκυλαδικα ποσο ακριβα ειναι καποια κοματια που ψαχνω μαζι με αλλα ατομα...οχι δεν τους τα δινουμε αυτα τα χρηματα....εχουν ωραια μουσικη αυτου του ειδους οι συγκεκριμενοι δισκοι....αλλα δεν ειναι και κατι παγκοσμιο σεβαστο...οπως ειναι κλασικη μουσικη και σολιστες,τζαζιστες...ροκ...και ροκαμπιλια του 50.. παλιοι flamego δισκοι και Αραβικη μουσικη του 60 και 70 ....εκει ναι αξιζει να ειναι ποιο τσιμπημενη...ερχονται απο μια αλλη εποχη....

      Konstantinos Zachopoulos
      Διαφωνώ μόνο στο ότι αν κάτι υπάρχει στο discogs δεν είναι σπάνιο. Μπορεί να μην έχει πουληθεί ποτέ πριν, κάποιος που το είχε από παλιά να το αναρτήσει για να βγάλει κανα φράγκο και μετά... πάπαλα. Ενα ήταν, κάποιος το πήρε και εξακολουθεί να είναι σπάνιο

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Μα το γράφω παρακάτω αυτό. "Σε πρώτη φάση, και τελείως χαλαρά, σπάνιο είναι κάτι που δεν είναι καταχωρισμένο στο discogs. Πιο σπάνιο είναι εκείνο που έχει καταχωριστεί, αλλά δεν έχει εμφανιστεί κόπια του ποτέ για πώληση. Ακόμη πιο σπάνιο είναι φυσικά εκείνο που εμφανίστηκε κάποια στιγμή, πουλήθηκε, και έκτοτε δεν ξαναεμφανίστηκε."

      Konstantinos Zachopoulos
      Ναι, σωστά. Γράψε λάθος
      Επίσης είναι σωστό αυτό που γράφεις, πως ό,τι δεν υπάρχει στο discogs μπορεί να είναι σπάνιο αλλά δεν είναι και ακριβό. Το λέω γιατί έχω βρει διάφορα ελληνικής εγγραφής 45άρια να τα βάζουν 300 ευρώ επειδή δεν υπήρξε ούτε υπάρχει άλλο προς πώληση, ενώ τα έχω βρει σε δισκοπωλεία πρόσφατα με 3-4 ευρώ (και φυσικά ο πωλητής είναι στο discogs, και φυσικά τα είχαν δει κι άλλοι πριν από μένα, απλώς δεν ενδιαφέρονταν). Αλλά εδώ μιλάμε για "ρίχνω άδεια να πιάσω γεμάτα".

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Δεν ξέρω για τους ξένους, αλλά πολλοί έλληνες πωλητές είναι για γέλια. Είναι και κάτι ξένοι δηλαδή. Έχω τρακάρει έναν Ισπανό, ένα Βέλγο και κάτι Ρώσους. Οι Ρώσοι μάλλον είναι χειρότεροι και από μας.

      George Nikolopoulos
      Έχεις δίκιο..πολλές φορές όταν υπάρχουν πολλοί πωλητές πηγαίνω από περιέργεια κάτω κάτω ..και πολλές φορές είναι Έλληνας..και όχι πάντα ο μικες 777 ..έχει πλάκα !

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Υπάρχουν και σωστοί Έλληνες. Ψάχνεις και τους βρίσκεις. Αλλά υπάρχουν και πολλοί... απελπισμένοι.

      Tasos Eleutheriadhs
      Ολα ειναι θέμα προσφοράς και ζήτησης! Αν δεν έχει ζητήσει ενα προϊόν οσο σπάνιο και να είναι δεν πρόκειται να πουληθεί!

      Dimitris Platamonas
      μακαρι να ηταν οπως τα γραφεις...δεν την ριχνουν την τιμη...μεχρι ισως να βρεθει καποιος αλλος που θα το ανεβασει πολλη ποιο φτηνο..ποιο καθαρο απ το δικο τους...ισως τοτε....νομιζω ενδομυχα το κανουν και για λογους πρεστιζ τις σελιδας τους....να εντυπωσιασουν....ειναι και αυτο στα πλαισια του εμπορικου μαρκετγκ...κι ας μας νευριαζουν εμας.....

      Nikos Kouteris
      Αυτή η συζήτηση με τους δίσκους πάντα προσθέτει και δεν αφαιρεί θα έλεγα εγώ

      Διαγραφή