LACHRYMOSE: The Unseen [Private, 2018]
Τρία χρόνια μετά το ντεμπούτο τους “Carpe Noctum”, οι Lachrymose από τη Θεσσαλονίκη
επανέρχονται μ’ ένα mini-CD, το “The
Unseen”,
που περιέχει πέντε καινούρια τραγούδια τους.
Το συγκρότημα που κινείται στο
χώρο του progressive doom metal
ξεχωρίζει κατ’ αρχάς ως ντουέτο (φωνή, κιθάρες) και εν συνεχεία λόγω των
γυναικείων φωνητικών του (πολύ καλή η Elena Hel,
αλλά το ίδιο άψογος και ο κιθαρίστας Kirk Aray).
Φυσικά, στην εγγραφή των τραγουδιών των Lachrymose δεν συμμετέχουν μόνον
οι δύο προηγούμενοι, μα ακόμη μπασίστας και ντράμερ, συν τις βοήθειες στα
φωνητικά – οπότε μιλάμε και τυπικώς, πια, για μια πλήρη ηχογράφηση, με απλωμένα
όλα τα συστατικά του είδους και μάλιστα στις καλύτερες αναλογίες.
Και τα πέντε τραγούδια του CD είναι εξαιρετικά, το
ένα καλύτερο από το άλλο, με το “Nepenthe”
να ανακαλεί στη μνήμη μου τις καλύτερες στιγμές των Ava Inferi (από την Πορτογαλία) ή
των Avatarium
(από τη Σουηδία). Πάρα πολύ καλοί!
INFECTED SYREN: S/T [Private, 2018]
Οι Infected Syren είναι από τη Λευκωσία, είναι τετραμελείς (στο άλμπουμ ακούγονται οι Miguel Trapezaris μπάσο,
Louis Syrimis κιθάρες,
φωνή, Constantinos Lyras κιθάρες, Constantinos Syrimis ντραμς, αλλά, τώρα, τη θέση του Lyras έχει πάρει ο Κριστιάν Λουκά) και είναι ξεχωριστοί, σαν μεταλλικό σχήμα. Ίσως, γιατί
δεν είναι εντελώς μεταλλικοί, μιας και δανείζονται στοιχεία και από άλλα είδη
(βασικά από το punk και
από κάτι… παρακλάδια του σε στυλ psychobilly, άκου το “The Torture brothers”, δίχως να αγνοούνται ενίοτε
και μερικές πιο κλασικές hard rock
συνταγές).
Στα επιμέρους θέματα επίσης είναι πολύ καλοί οι Κύπριοι. Και οι συνθέσεις τους μετράνε (το “Unnormal” π.χ. είναι εξαιρετικό τραγούδι), και οι στίχοι έχουν το κάτι τι τους, βρώμικοι… υβριστικοί και αυθάδεις… φτύνουν λέξεις συνεχώς στ’ αυτιά (ή και στα μούτρα) του ακροατή, ενώ και τα παιξίματα είναι άψογα, με συνεχείς αλλαγές, ομοβροντίες από riffs και σόλι high voltage (άκου το “Unwanted”), το απαραίτητο κρουστό ποδοβολητό και βεβαίως το ογκολιθικό μπάσο. Μα και τα φωνητικά των Infected Syren είναι τέλεια (ίσως το τελειότερο όλων στοιχείο τους), αφού ως Κύπριοι τα αγγλικά τα λένε όχι απλώς καλά, αλλά και κάτι (πολύ) παραπάνω.
Στα επιμέρους θέματα επίσης είναι πολύ καλοί οι Κύπριοι. Και οι συνθέσεις τους μετράνε (το “Unnormal” π.χ. είναι εξαιρετικό τραγούδι), και οι στίχοι έχουν το κάτι τι τους, βρώμικοι… υβριστικοί και αυθάδεις… φτύνουν λέξεις συνεχώς στ’ αυτιά (ή και στα μούτρα) του ακροατή, ενώ και τα παιξίματα είναι άψογα, με συνεχείς αλλαγές, ομοβροντίες από riffs και σόλι high voltage (άκου το “Unwanted”), το απαραίτητο κρουστό ποδοβολητό και βεβαίως το ογκολιθικό μπάσο. Μα και τα φωνητικά των Infected Syren είναι τέλεια (ίσως το τελειότερο όλων στοιχείο τους), αφού ως Κύπριοι τα αγγλικά τα λένε όχι απλώς καλά, αλλά και κάτι (πολύ) παραπάνω.
Άκουσα τρεις φορές στη σειρά, αυτό το φερώνυμο CD των Infected Syren και δεν βρήκα τίποτα
που να με χαλάει. Ούτε το εξώφυλλο… Απολαυστικοί!
BUILDING CHAOS: Bourbon Times [Someone Shaved
my Ass Productions, 2017]
Οι Building Chaos είναι Αθηναίοι (αν κρίνω απ’ όσα γράφουν στο bandcamp τους),
με το “Bourbon Times”
να αποτελεί το πρώτο άλμπουμ τους (digital κυκλοφορία: 16 Οκτωβρίου 2017).
Βεβαίως, εγώ έχω στα χέρια μου ένα κανονικό CD τους, που τυπώθηκε προς το τέλος του 2017 και αυτό ρίχνω τώρα
στο player, προκειμένου
ν’ ακούσω και να πω όσα θ’ ακολουθήσουν.
Στη σειρά με τα υπόλοιπα γκρουπ… και αυτό το σκληρό
συγκρότημα έχει κάτι το διαφορετικό να παρουσιάσει – ένα γεγονός, που δείχνει
πως το ελληνικό μέταλλο βρίσκεται σε μια γραμμή, όχι ψαξίματος, αλλά
δημιουργικής ενασχόλησης με το είδος, επιμένοντας να αναζητά στις… πλευρικές
περιοχές (και όχι εντός του κυρίου ρεύματος) το νέο νόημα.
Εδώ, οι μουσικοί χώροι που κάνουν τη διαφορά είναι η country, το country rock και το southern rock και από ’κει και πέρα τα
πιο σύγχρονα μεταλλικά συγκροτήματα, που ανακάτεψαν αυτά τα «παλιά» στυλ με τα
νέα ήθη όπως οι Rebel Meets Rebel και οι Hillbilly Joker.
Απ’ αυτό το σημείο εκκινούν οι Building Chaos,
δημιουργώντας το δικό τους country metal,
που είναι άψογο αισθητικώς και προς πάσα κατεύθυνση (ήχος, στίχοι, παιξίματα,
φωνή, παραγωγή).
Οι Alex “Lobo” φωνή, κιθάρες, Alex “Obel” κιθάρες, Nick ντραμς και Peter μπάσο είναι απολύτως μέσα στη φάση και γουστάρουν. Και επειδή γουστάρουν φτιάχνουν τραγουδάρες όπως τα “Ritual”, “The hunt” και “Let the river bear your bones” (εκεί προς τη μέση).
Οι Alex “Lobo” φωνή, κιθάρες, Alex “Obel” κιθάρες, Nick ντραμς και Peter μπάσο είναι απολύτως μέσα στη φάση και γουστάρουν. Και επειδή γουστάρουν φτιάχνουν τραγουδάρες όπως τα “Ritual”, “The hunt” και “Let the river bear your bones” (εκεί προς τη μέση).
SHOW YOUR FACE – III [Private, 2017]
Οι Show Your Face
βρίσκονται καμμιά δεκαριά χρόνια στη σκηνή και η βάση τους είναι η Καρδίτσα.
Ορισμένες φορές σκέφτομαι, με αφορμή το συγκεκριμένο γκρουπ,
πως ο κόσμος ασχολείται με διάφορα σκατολοΐδια του ψευτορόκ (ή και του ροκ
ενίοτε) και αγνοεί αληθινά σπουδαίες (ελληνικές) μπάντες, σαν τους Show Your Face π.χ.,
το όνομα των οποίων, όπως και τα τραγούδια τους, μένουν μόνο μεταξύ της φάρας.
Κάποιοι μιλάνε για… underground.
Δεν είναι αυτό το underground,
αλλά εν πάση περιπτώσει είναι κάπως… υποχθόνιος ο τρόπος που κινούνται τα εν
λόγω σχήματα (τα μεταλλικά εννοώ) και δικαίως, ίσως, ορισμένοι, που έχουν και
την καλή προαίρεση, δεν τα παίρνουν εύκολα χαμπάρι. Ας ψάξουν καλύτερα…
Το “III”
είναι το τρίτο… άλμπουμ αυτή τη φορά των Show Your Face (είχαν προηγηθεί το CD-single
“Allies in mud”το
2015 και το επίσης single
“Proud
for nothing”
το 2016) κι εκείνο που έρχεται να επιβεβαιώσει την αξία τούτου του γκρουπ, που
κινείται σε death κακοτράχαλα μονοπάτια, έχοντας όλα τα κλασικά χαρακτηριστικά
του στυλ όχι απλώς εν παρατάξει, αλλά και λειτουργώντας υπέρ τους.
Huge
φωνή, μπάσο, Achilleas κιθάρες, Kostas κιθάρες και Vis ντραμς είναι τα τέσσερα μέλη των Show Your Face και μια αρμαθιά εννέα
τραγουδιών, το ένα καλύτερο από το άλλο, με στίχους σωστά και… γόνιμα
απαισιόδοξους πριν αλλάξει, ίσως, κάτι (άκου το “Drift away”), μας περιμένει στο “III” – ένα άλμπουμ, που δεν
έχει να ζηλέψει τίποτα από την αφρόκρεμα του στυλ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου