KYLE NASSER τζαζ + λογοτεχνία

Η jazz με τη λογοτεχνία έχουν άπειρες συνδέσεις κα συσχετίσεις και αυτές τις εξερευνούσε με ενάργεια, για χρόνια, ο Σάκης Παπαδημητρίου στη σχετική στήλη του στο περιοδικό Jazz & Τζαζ. Στην περίπτωση τού “Persistent Fancy” [ropeadope, 2018], του πιο καινούριου άλμπουμ τού σαξοφωνίστα (τενόρο, σοπράνο) και συνθέτη Kyle Nasser, έχουμε ακόμη μία. Πρόκειται για μια παράθεση λίγων λέξεων του Φάλσταφ προς τον πρίγκιπα Χαλ (στο μέσα μέρος του digipak), που προέρχονται από το δίπρακτο δράμα Ερρίκος ο Δ΄ του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ (“Why, Hal, 'tis my vocation, Hal; 'tis no sin for a man to labor in his vocation”), ενώ λογοτεχνική αναφορά έχει και ο τίτλος του CD, όπως διαβάζουμε, καθώς τούτος σχετίζεται με τον άγγλο ποιητή, φιλόσοφο, θεολόγο κ.λπ. Samuel Taylor Coleridge (1772-1834). Πέραν αυτών, όμως, υπάρχει και η μουσική…

Να πούμε, για αρχή, πως για το ντεμπούτο τού Kyle Nasser “Restive Soul” [AISA, 2015] είχαμε γράψει τα σχετικά εδώ στο δισκορυχείον σημειώνοντας ανάμεσα σε άλλα πως στο άλμπουμ… «υπάρχει φαντασία σε συνθέσεις και παιξίματα, διάθεση για περιπέτεια, και κυρίως πλάνο δράσης, που τελικώς συντείνει τα μέγιστα στην ολοκλήρωση μιας δημιουργικής και ευχάριστης πρότασης». Μπορεί τα συγκεκριμένα λόγια να ακούγονται κάπως… κοινά, αλλά στην πράξη αφορούν εξ ολοκλήρου και στο νέο CD τού Nasser (που ξεκινάει από ’κει, αλλά στην ουσία είναι ακόμη πιο προχωρημένο).
Βασικά στο “Persistent Fancy” εκείνο που πρωταγωνιστεί είναι ένα δυνατό σεξτέτο, το οποίο απαρτίζουν οι Roman Filiu άλτο σαξόφωνο, Jeff Miles κιθάρα, Don Manski πιάνο, synth, Nick Jost μπάσο, Allan Mednard ντραμς και Kyle Nasser τενόρο, σοπράνο. Και όταν λέω «δυνατό» αναφέρομαι, κυρίως, στα τραχιά σόλι των σαξοφώνων και της κιθάρας (που ενίοτε… ροκάρει κατά τον παλαιό καλό τρόπο).

Στο “Persistent Fancy” υπάρχουν δύο tracks που είναι κάπως σύνθετα στη διαμόρφωσή τους και που αποτελούν, αμφότερα, καίρια δείγματα των συνθετικών στοχεύσεων του Nasser – λέμε για τις τριμερείς σουίτες “Baroque Suite” και “Eros Suite”. Στην πρώτη είναι προφανείς οι μπαρόκ αναφορές, αλλά και η προσπάθεια του Nasser να δημιουργήσει, πάνω σ’ ένα υπαρκτό υπόβαθρο, νέα τζαζ δεδομένα (κυρίως μέσω των συνομιλιών του με τον Filiu), ενώ στη δεύτερη κυριαρχούν οι τρεις διαφορετικές μελωδικές γραμμές (μία για κάθε μέρος), που αναπτύσσονται μ’ έναν ορμητικό τρόπο απ’ όλη την ομάδα (ιδίως το μεσαίο μέρος, το “Desire”, διαθέτει μια σούπερ εκτονωτική δυναμική, που λογικώς συμβολίζει την κορύφωση της ερωτικής πράξης).

Δεν είναι, όμως, μόνον οι σουίτες. Κάθε σύνθεση εδώ (από τα δεκατέσσερα tracks τού CD τα δεκατρία ανήκουν στον Nasser, ενώ υπάρχει και μια διασκευή στο “Arioso” του Paul Hindemith) διαθέτει την προσωπικότητα τού εμπνευστή της. Από τη fusion εισαγωγή τού “Split gut” (με τον Jeff Miles να παίζει σόλι σαν… παλιός rocker Abercrombie), μέχρι το κλείσιμο με το 7λεπτο “Coffee and cannabis” ένα πράγμα αποδεικνύεται ή μάλλον δύο. Πως το “Persistent Fancy” είναι ένα απολαυστικότατο άλμπουμ σύγχρονης πολυστυλιστικής jazz, και πως ο Kyle Nasser και με το δεύτερο άλμπουμ του δείχνει στόφα αληθινά τρανού συνθέτη.

Επαφή: www.kylenasser.com