ACT MUSIC + VISION από Jimi Hendrix μέχρι Vincent Peirani και Chris Beier

VARIOUS: Hendrix in the Spirit of Jazz [ACT Music + Vision, 2017]

Το πόσο έχουν επηρεάσει τα τραγούδια και οι μουσικές του Jimi Hendrix την jazz είναι γνωστό από παλιά, από τότε που ζούσε ο Hendrix ακόμη. Έτσι, και μέσα στα χρόνια, έχουν κυκλοφορήσει δεκάδες jazz tributes για το θρύλο κιθαρίστα και τραγουδοποιό (κάποια ιστορικά ως γνωστόν – όπως εκείνο του Gil Evans από το 1974) και εννοείται πως κάτι τέτοιο θα συνεχίσει να συμβαίνει, με κάθε μικρή ή μεγαλύτερη αφορμή.

Εδώ, στην περίπτωση του “Hendrix in the Spirit of Jazz”, δεν έχουμε κάποιο ειδικό tribute, αλλά μια συλλογή, που προέρχεται από τον κατάλογο της ACT φυσικά, και που ανθολογεί διασκευές σε τραγούδια του Hendrix, που «βγήκαν» από ήδη υπάρχοντα CD της. Από τα άλμπουμ “Everybody Loves Angels” (2017) του Bugge Wesseltoft, “How Long Is Now?” (2016) των Rantala / Danielsson / Peter Erskine, “Polska” (2013) των Możdżer / Danielsson / Fresco, “She Moves On” (2017) της Youn Sun Nah, “Purple / Celebrating Jimi Hendrix” (2002) του Nguyên Lê, “True Love” (2009) της Ida Sand, “Million Waves” (1995) του The Nguyên Lê Trio, “Bravissimo / 50 Years” (1996) της NDR Bigband και τέλος από το “The ACT Jubilee Concert” (2012), με το “Purple haze” να αποδίδεται εντυπωσιακά από την The ACT Family Band (με Cæcilie Norby, Nguyên Lê, Céline Bonacina, Lars Danielsson, Wolfgang Haffner).

Όλες οι διασκευές, περιττό να το πούμε, που συμβαίνουν στα “Angel”, “Little wing”, “Are you experienced”, “Drifting”, “1983… (A merman I should turn to be)”, “If 6 was 9”, “Manic depression”, “Voodoo chile” και “Purple haze” είναι πολύ καλές έως και εντυπωσιακές, όπως εντυπωσιακό είναι και το “Hendrix in the Spirit of Jazz” άλμπουμ, συνολικώς, που δεν είναι πάντα τόσο jazz (αλλά ενίοτε και πολύ κοντά στο rock).

VINCENT PEIRANI: Living Being II / Night Walker [ACT Music + Vision, 2018]

Νέος ακόμη, στα 38 του, ο γάλλος ακορντεονίστας και συνθέτης βασικά, Victor Peirani είναι μια από τις «κολώνες» της ACT και όχι αδίκως, αφού τα άλμπουμ του εκεί, αυτά τα πιο πρόσφατα χρόνια, είναι καταπληκτικά – το ένα καλύτερο από το άλλο. Το ίδιο καταπληκτικό είναι και το τελευταίο του, πάντα για τη γερμανική εταιρεία, το “Living Being II / Night Walker” (είχε προηγηθεί το πρώτο “Living Being” το 2015), που περιλαμβάνει δικές του συνθέσεις και κάποιες διασκευές.

Το ξεκίνημα, ας πούμε, ανήκει στο κλασικό “Bang bang” του Sonny Bono, το οποίον ο Peirani το ανασκευάζει με τέτοιο τρόπο, κάνοντάς το ένα… δραματικό στάνταρντ. Όχι πως το δράμα απουσιάζει και από το original, αλλά εδώ εκτοξεύεται, με άξονα και όχημα όχι μόνο το ακορντεόν του Peirani, αλλά ολόκληρη την μπάντα (Emile Parisien σοπράνο σαξόφωνο, Tony Paeleman fender rhodes, πλήκτρα, Julien Herné bass guitar, κιθάρα, Yoann Serra ντραμς). Όμως το ίδιο δεν συμβαίνει και με τα “Kashmir” και “Stairway to heaven” των Led Zeppelin; Φυσικά – αφού κι αυτά τα δύο πασίγνωστα tracks γίνονται επί της ουσίας αγνώριστα, μέσα από μιαν εντελώς πρωτότυπη αντιμετώπιση που εστιάζει στα μελωδικά στοιχεία τους και στις λογικές επεκτάσεις, που μπορεί να συμβούν γύρω απ’ αυτά. Όμως εκεί όπου ο Peirani δείχνει πόσο μετράει σαν σύγχρονη μουσική προσωπικότητα (πείτε την jazz ή ό,τι άλλο) είναι στις δικές του συνθέσεις. Ξεκινώντας από την τελευταία του φερ’ ειπείν, την “Smoke & mirrors” (με τα πρόσθετα ηλεκτρονικά του Valentin Liechti) και φθάνοντας στην πρώτη δική του (το δεύτερο track του CD, μετά το εισαγωγικό “Bang bang”), που έχει τίτλο “Enzo” και που συνδυάζει inspired-folk μελωδία, με progressive και contemporary jazz ηχοχρώματα. Να πω, μόνον, πως πολλοί σύγχρονοι συνθέτες, και από διαφορετικά αισθητικά μετερίζια κινούμενοι, θα ζήλευαν συνθέσεις του Peirani σαν την “Night walker” (με το απίθανο rhodes του Paeleman).

Συναρπαστικό άλμπουμ!

KUU!: Lampedusa Lullaby [ACT Music + Vision, 2018]

KUU! είναι το όνομα μιας πολυεθνικής μπάντας, που αποτελείται από την Σέρβα Jelena Kuljić φωνή, τον Φινλανδό Kalle Kalima κιθάρες και τους Γερμανούς Frank Möbus κιθάρες και Christian Lillinger ντραμς. Δεν ξέρω πού είναι η βάση της (ίσως στη Γερμανία), ούτε έχω πολλά στοιχεία γενικώς για την περίπτωσή της (στο discogs βλέπω πως οι KUU! έχουν ηχογραφήσει άλλο ένα LP, το 2013), όμως αρκεί το “Lampedusa Lullaby”, προκειμένου να βγάλεις μερικά συμπεράσματα.

Η μπάντα έχει μικρή σχέση με την jazz, αλλά όχι ανύπαρκτη – αυτό σε πρώτη φάση. Προσωπικώς θα χαρακτήριζα τους KUU! ως ένα rock σχήμα, αλλά τι είδους rock, ακριβώς ή περίπου – γιατί το σκέτο “rock” δε λέει τίποτα από μόνο του. Rock κάπως προχωρημένο, λοιπόν, άλλοτε πιο art ή prog (με στοιχεία από Yes ας πούμε), άλλοτε πιο «ζαππικό» με λόγο πιο ελεύθερο και άλλοτε «βαδίζοντας» πιο κοντά σε κάπως… σκληρές ή και punky διαδρομές. Γενικώς, θα έλεγα πως δεν είναι εύκολος ένας λεπτομερής χαρακτηρισμός με μια-δυο λέξεις, επειδή οι KUU! αλλάζουν στυλ σχεδόν σε κάθε κομμάτι τους (με αυτά που περιγράψαμε πιο πάνω να είναι, ίσως, τα πιο… μόνιμα χαρακτηριστικά τους και σε κάθε περίπτωση όχι όλα). Από πλευράς στίχων υπάρχει βεβαίως εδώ το φερώνυμο “Lampedusa lullaby” (για τον υγρό τάφο των μεταναστών περί την ιταλική νήσο, εκεί ανάμεσα στη Σικελία και τις ακτές της Τυνησίας), όμως και κάποια από τα υπόλοιπα tracks δεν έχουν και διαφορετική θεματική, αφού το λεγόμενο «προσφυγικό» (ή «μεταναστευτικό») απασχολεί περισσότερο απ’ ό,τι άλλο τους KUU! (“Crossing border in a milk truck”).

Ενδιαφέρον, σίγουρα, γκρουπ και άκουσμα, που μπορεί να μην ταιριάζει και τόσο με το ύφος της ACT… χωρίς, εννοείται, κάτι τέτοιο να λογαριάζεται για πρόβλημα.

RAINER BÖHM: hýdōr / Piano Works XII [ACT Music + Vision, 2018]

Πιανίστας με αξιόλογη διαδρομή, ο Γερμανός Rainer Böhm είναι ήδη ένα κάποιο «όνομα» στο χώρο. Με δίσκους μέσα κι έξω από την ACT, o Böhm έχει τώρα ένα σόλο πιανιστικό άλμπουμ, στη σειρά “Piano Works”, που αποκαλείται “hýdōr” και που περιλαμβάνει μόνο δικές του συνθέσεις.

Οι αναφορές του Böhm είναι πολλές και ποικίλες, όπως και κάθε πιανίστα τού διαμετρήματός του. Το μπαρόκ, η «κλασσική», ο ρομαντισμός, η avant-garde, η jazz… στοιχεία απ’ όλα αυτά τα είδη ανιχνεύονται στις συνθέσεις του, που, συνδυάζοντας αίσθημα και δεξιοτεχνία, κρατούν αναμφισβήτητα πολύ καλή «παρέα».

Το σόλο πιάνο το έχει αυτό. Πέραν του ότι είναι ένα πλήρες άκουσμα, έχει τον τρόπο, συγχρόνως, να… καθαρίζει και το αυτί σου από τα πολλά και τα διάφορα που μπορεί ν’ ακούς όλη την ημέρα, την κάθε ημέρα (και δεν εννοούμε μόνο τη μουσική, αλλά τους ήχους γενικότερα).

Αρκεί να το ακούς νύχτα, με ακουστικά σε μέτρια ένταση και σε συνθήκες ησυχίας.

CHRIS BEIER: Scarborough Variations / Piano Works XI [ACT Music + Vision, 2018]

Πιανίστας με ιστορία, που δοκιμάζει ξανά μ’ ένα σόλο πιάνο CD, ο Γερμανός Chris Beier έχει έργο, γενικώς, δυσανάλογο με την αναγνωρισιμότητά του. Το λέμε γιατί… ενώ έχει δισκογραφία-συμμετοχές σε περισσότερα από είκοσι άλμπουμ, από τις αρχές των eighties ήδη, δεν φαίνεται να είναι ιδιαιτέρως γνωστός στα σχετικά ακροατήρια.

Το “Scarborough Variations / Piano Works XI” έρχεται δέκα χρόνια μετά το “Aeolian Green / Piano Works VIII” (επίσης στην ACT), για να σηματοδοτήσει όχι μιαν αλλαγή πλεύσης στην πορεία του Beier, αλλά την πίστη του στη σόλο πιανιστική επικοινωνία (του Beier με το πιάνο του και περαιτέρω της ηχογράφησης με τους ακροατές του).

Οι αναφορές του Beier δεν είναι δύσκολο να ανιχνευτούν. Είναι η «κλασική μουσική», το κλασικό πιάνο, το οποίον έχει σπουδάσει στα νιάτα του (ο Beier είναι 65 ετών), είναι η jazz-romance, είναι η folk, είναι αυτή η… συγκρατημένη μεσογειακή αύρα, που αναδύεται, ήπια, από τις συνθέσεις του.

Τι άλλο να πεις; 

Η ACT Music + Vision εισάγεται στην Ελλάδα από την AN Music