ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΕΡΜΕΝΟΓΛΟΥ δύο διαφορετικά ντουέτα με τους πιανίστες Σάκη Παπαδημητρίου και Αντώνη Ανισέγκο

SAKIS PAPADIMITRIOU / CHRISTOS YERMENOGLOU: Ping Pong [defkaz PRODUCTIONS / POLYTROPON, 2018]

Σταθεροί συνεργάτες στην improv σκηνή οι Σάκης Παπαδημητρίου (πιάνο… μέσα-έξω) και Χρήστος Γερμένογλου (ντραμς, κρουστά, toys) βρίσκονται, ξανά, και στη δισκογραφία με το “Ping Pong”, που βγήκε στην αγορά προς την αρχή της χρονιάς και που εξακολουθεί, εννοείται, να θεωρείται «καινούριο άλμπουμ». Να συμπληρώσουμε, επίσης, πως πρόκειται για τη δεύτερη από κοινού κυκλοφορία τους, οκτώ χρόνια μετά την “Orthopetalia” (επίσης από την defkaz / POLYTROPON).

Οι Παπαδημητρίου και Γερμένογλου όντας χρόνια στη σκηνή και μαζί, και μόνοι τους, και με την τραγουδίστρια Γεωργία Συλλαίου, και με ευρύτερους σχηματισμούς (τους Musica Lontana π.χ.), έχουν κατακτήσει, σταδιακώς, όλα τα επίπεδα της improv επικοινωνίας. Γνωρίζουν, δηλαδή, τους τρόπους άρθρωσης μιας αυτοσχεδιαστικής performance, τη μέθοδο ώστε να είναι καίριοι και αποτελεσματικοί διατηρώντας στα ύψη το ενδιαφέρον του ακροατή. Γιατί, πέραν της προσωπικής συναισθηματικής και τεχνικής ταύτισης-επικοινωνίας των (δύο) μουσικών, εκείνο, που, κατά τη δική μου γνώμη, ολοκληρώνει την αποστολή μιας τέτοιας παράστασης (ζωντανής ή στουντιακής) είναι η διατήρηση του ακροαματικού ενδιαφέροντος τού κοινού που παρακολουθεί ή του ατόμου που ακούει και τούτο… καθ’ όλη την εξέλιξή της. Ο αυτοσχεδιασμός και ο ελεύθερος αυτοσχεδιασμός μπορεί να δρα απελευθερωτικώς για τους συμπράττοντες μουσικούς, είναι όμως, ταυτοχρόνως, το ίδιο καθαρτικός και για τους ακροατές (είτε αυτοί βιώνουν απ’ ευθείας τα διαδραματιζόμενα σε κάποια αίθουσα, είτε την τεχνική αναπαραγωγή τους στο σαλόνι του σπιτιού τους). Πολλές φορές, μάλιστα, δεν υπάρχει αίθουσα, αλλά απ’ ευθείας σαλόνι, αφού το event διαδραματίζεται εξαρχής σε στούντιο (όπως στην περίπτωσή μας), προκειμένου να μετατραπεί σε CD.

Το “Ping Pong” που και λεκτικώς συμβολίζει το δούναι και λαβείν των δύο αυτοσχεδιαστών, τη μεταξύ τους αντιπαράθεση-επικοινωνία, είναι ένα άλμπουμ απολύτως αποδεικτικό της κλάσης και των δύο. Και του Σάκη Παπαδημητρίου, που εδώ και δεκαετίες είναι ταυτισμένος με την ανάπτυξη των improv-πλαισίων στο πιάνο, βρίσκοντας πάντα τον τρόπο να εκπλήσσει με τα παιξίματά και τις επινοήσεις του, και του Χρήστου Γερμένογλου, που ως ντράμερ και περκασιονίστας θα διακρίνεται πάντα για τα καταιγιστικά ρολαρίσματά του, είτε αυτά αφορούν σε σκληρές ηχητικές… κατολισθήσεις, είτε σε πιο «χαλαρές» και «εσωτερικές» συνοδείες (που όποτε συμβαίνουν, συμβαίνουν με την ίδια κρυμμένη δύναμη).

Αν το πινγκ-πονγκ είναι ένα παιγνίδι, που διακρίνεται για τη συνεχή κινητικότητα των δύο παικτών, για την εξωπραγματική ταχύτητα και ετοιμότητά τους, για την δεξιοτεχνία και την προσαρμογή τους, κάθε στιγμή, στο παιγνίδι του αντιπάλου, για την ευστροφία και την αποτελεσματικότητά τους, τα ίδια ακριβώς ισχύουν και για το “Ping Pong” των Σάκη Παπαδημητρίου και Χρήστου Γερμένογλου. Ένα άλμπουμ που δεν σε αφήνει ούτε δέκατο του δευτερολέπτου για να πλήξεις.

Επαφή: www.polytropon.gr

ANTONIS ANISSEGOS / CHRISTOS YERMENOGLOU: Intertitles [Creative Sources Recordings, 2018]

Η Creative Sources Recordings είναι μια σημαντική improv-jazz και experimental-electronic ετικέτα από την Πορτογαλία, στην οποίαν έχουμε αναφερθεί κι άλλες φορές. Σ’ αυτή την εταιρεία τυπώθηκε πριν λίγο καιρό ένα άλμπουμ δύο ελλήνων αυτοσχεδιαστών, του πιανίστα Αντώνη Ανισέγκου (Trio Praxis, Transsylvanians, Amoebas 4, Grix, ω-ΣΩΜΑ, Trio IAMA, Potsa Lotsa Plus κ.λπ.) και του ντράμερ Χρήστου Γερμένογλου. Δεν είναι η πρώτη φορά κατά την οποίαν έλληνες μουσικοί βλέπουν εγγραφές τους στην Creative Sources. Έχει ξαναηχογραφήσει εκεί ο Ανισέγκος ως μέλος των Alliteration (2014), μαζί με τον Φλώρο Φλωρίδη κ.ά., ως μέλος των Grix (2015) μαζί με Φλώρο Φλωρίδη και Γιώργο Δημητριάδη, όπως και ως μέλος των Dan Peter Sundland’s Home Stretch (2016), ενώ στην ίδια εταιρεία το 2012 είχε τυπωθεί, το “PARA-ligo” των Para (Έλενα Κακαλιάγκου κ.ά.), το “Kopfkino” (2016) του Γιώργου Δημητριάδη και ακόμη τρία άλμπουμ τού Θάνου Χρυσάκη (το “Εξαíφνηs” το 2015 και τα “Micrographía = Μικρογραφία”, “Σκιαγραφία / Skiagraphía” το 2017). Αυτό, λοιπόν, το ελληνικό κεφάλαιο, ας το πούμε έτσι, επεκτείνεται τώρα στην πορτογαλική εταιρεία μ’ ένα ακόμη CD (αυτό των Ανισέγκου-Γερμένογλου), που τιτλοφορείται “Intertitles”.

Να πούμε πως το “Intertitles” είναι ηχογραφημένο στη Θεσσαλονίκη, τον Φεβρουάριο του 2016, με τον Ανισέγκο να ασκείται και σε προετοιμασμένο πιάνο και με τον Γερμένογλου εκτός από ντραμς να χειρίζεται και κρουστά.

Οι πιανιστκικές αναφορές τού Ανισέγκου, ενός μουσικού με αξιοπρόσεκτη και πολυετή πλέον παρουσία, μπορεί να εκκινούν από το ορμητικό playing του Cecil Taylor (όσον αφορά στα πιο «προχωρημένα», ας το πούμε έτσι, ηχοχρώματά του), αλλά συν τω χρόνω, και μέσω της «προετοιμασίας» το πλαίσιο «φορτώνεται» και με ποικίλες άλλες διατυπώσεις, εντός των οποίων μπορεί να χωρούν βεβαίως η σύγχρονη κλασική και η avant, μα ακόμη και κάποιες ιμπρεσιονιστικές παρεμβάσεις (σε ορισμένα tracks εδώ κι εκεί). Η πληθωρικότητα τής παρουσίας τού πιανίστα, με το ταυτόχρονο καταιγιστικό παίξιμό του (μέσα από το οποίο εκτονώνονται ποικίλοι… προβλεπόμενοι και απρόβλεπτοι ήχοι), σε συνδυασμό με την το ίδιο σφοδρή και κατακλυσμική παρουσία του Γερμένογλου (ακούστε τους, αμφότερους, σε πλήρες «χάσιμο» στο 11λεπτο “As those people on earth did”), συντελούν στη διαμόρφωση ενός άλμπουμ, που, στην πράξη, ολοκληρώνεται τη στιγμή ακριβώς που δημιουργείται.

Επαφή: www.creativesourcesrec.com